Θανάσης και Γιώργος Ένα Διαρκές Συναίσθημα της Στιγμής
«Πέρασαν χρόνια χωρίς να κάνω αταξία
Πέρασαν χρόνια χωρίς να δω ανακριτή
Τώρα κοιτώ μεσ’ τη φιμέ τη τζαμαρία
Κοιτώ να δω αν κάτι έχει γραφτεί
Ζωή μου είπες λόγια όμορφα για παραμύθια
Ζωή μου είπες λόγια οι φόβοι ποτέ μην κοιμηθούν
Μα βλέπω με υγρασία έχεις καλύψει την αλήθεια
Την κλείδωσες σε φέρετρο μάτια να μην την δουν
Το χώμα ισιάζω τα προικιά σου ν’ απλώσω
Θα ψάξω να βρω τι λείπει και γιατί
Απ’ το μπαούλο σου την κλειδαριά θα ξεκλειδώσω
Κρυφά απ’ το μάτι του ιεροεξεταστή
Εδώ μπορεί μια δίκη ν’ αρχίσει
Και ίσως στο εδώλιο να κάθομαι εγώ
Ας γίνει, μα θα ‘θελα κάποιος να ρωτήσει
Σαν άνοιξα το φέρετρο τι έσκυψα να δω»
Ο Λόγος τους στάθηκε ένα μοναδικό κάλεσμα.
Ξέφυγε στην γέννησή του από την επέλαση της σιωπής
του νέου ανερχομένου κοιμητηρίου αλαζονείας.
Ένα ταξίδι στης Πολιτείας τα στενά.
Μια ρωγμή στο συναίσθημα,
εδώ στα φαγωμένα από τα έδρανα
μάρμαρα της Πόλης.
Οι λογοτεχνικές ποιητικές τους σελίδες
γεμάτες από σκέψεις που κατάφεραν
να μην καταντήσουν ποτέ πραμάτεια,
διάχυτες σε χρόνια αδιαλλαξίας,
αποτέλεσαν δημιουργική συντροφιά και αποκούμπι.
Οι επιθυμίες τους, ιεραρχημένες αυστηρά,
χαρακτηρίζονται από μια αισθητική
που ακουμπάει σταθερά στην εικόνα της αληθινής ζωής διατηρώντας ταυτόχρονα την υφή
μιας αυθεντική ποίησης.
Με μια πίστη στη δύναμη του μυαλού και του ενστίκτου
ως κινητήριες δημιουργικές δυνάμεις.
Ιερή γραμματική των ονείρων μας,
αλλά και κοινή μας συνισταμένη
ότι οι διαδρομές της Πόλης προς την μνήμη,
δεν είναι εύκολα προσβάσιμες.
Προϋποθέτουν σέβας, ασκητισμό
και γνωστικό εξοπλισμό.
Συμβουλή μικρή προς τους κτίστες ιθαγενείς
της νοθευμένης ειλικρίνειας.
Το ψέμα πρέπει να είναι αληθινό,
μιας και στερείται στις μέρες μας στιβαρής ηγεσίας.
Μια αναγκαία συνθήκη αυτοσυνέπειας,
δεν είναι περιττή.
Με εκτίμηση
Μιχάλης Σπανίδης
Εκδότης-Βιβλιοπώλης
