ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ ΜΠΕΤΤΥΣ ΠΑΤΣΙΔΟΥ

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την ιδιαίτερα τιμητική πρόσκληση, θέλω να πω στο δίκτυο λόγου και πράξης ότι με τις ενέργειές του μας δίνει μηνύματα και ελπίδα ότι όλα δεν έχουν να κάνουν αποκλειστικά με την οικονομική διαχείριση και την οικονομική κρίση, αλλά υπάρχουν και ιδέες, ιδανικά, αξίες, πράξεις αλληλεγγύης και προσφοράς που ενώ δεν αποτιμώνται σε χρήμα είναι πολυτιμότερες για την ψυχή μας.

Χαίρομαι πολύ που είμαι σήμερα ανάμεσα σε αξιόλογους ανθρώπους της πόλης μας ανάμεσα σε ανθρώπους που κατά την γνώμη μου θα μπορούσαν με μεγάλη ικανότητα και γνώση να χειριστούν με τη συμμετο

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την ιδιαίτερα τιμητική πρόσκληση, θέλω να πω στο δίκτυο λόγου και πράξης ότι με τις ενέργειές του μας δίνει μηνύματα και ελπίδα ότι όλα δεν έχουν να κάνουν αποκλειστικά με την οικονομική διαχείριση και την οικονομική κρίση, αλλά υπάρχουν και ιδέες, ιδανικά, αξίες, πράξεις αλληλεγγύης και προσφοράς που ενώ δεν αποτιμώνται σε χρήμα είναι πολυτιμότερες για την ψυχή μας.

Χαίρομαι πολύ που είμαι σήμερα ανάμεσα σε αξιόλογους ανθρώπους της πόλης μας ανάμεσα σε ανθρώπους που κατά την γνώμη μου θα μπορούσαν με μεγάλη ικανότητα και γνώση να χειριστούν με τη συμμετοχή τους ζητήματα διαφόρων φορέων που ασκούν διοίκηση και δεν εννοώ καταλαμβάνοντας κάποια καρέκλα γιατί η πορεία σας έδειξε ότι αυτός δεν είναι ο σκοπός σας, αλλά συμβουλευτικά και πολύ κοντά στους θεσμικούς φορείς.

Θα ξεκινήσω από την σημασία των εννοιών πολιτική και πολιτισμός, όπως ηχούν στα αυτιά μας σήμερα, χωρίς να ανατρέξω στην ιστορία και στον χρόνο.

Σήμερα ζούμε τον κατήφορο πολλών αξιών, νιώθουμε να έχουν κλονιστεί γύρω μας τα πάντα, κυρίως όμως δεν τολμούμε να πούμε ότι ασχολούμαστε με την πολιτική ή να μιλήσουμε με ηρεμία για την ανάλυση των πολιτικών εξελίξεων. Μοιάζει με ένα οικοδόμημα παμπάλαιο στο εσωτερικό του (εννοώ τις κατεστημένες λογικές και ιδιοτελείς τακτικές) που απ’ έξω ήταν φρεσκοβαμμένο και φωτισμένο, θέλοντας να μας θαμπώσει (εννοώ τους πολιτικούς με τα πανάκριβα αυτοκίνητα, τα μεγάλα γραφεία και την ίδια ξύλινη και επαναλαμβανόμενη γλώσσα στα παράθυρα των μεγάλων καναλιών της τηλεόρασης).Σήμερα το οικοδόμημα αυτό κατέρρευσε και αποκαλύφθηκε σε όλους μας ότι ήταν άλλο, κατώτερο από αυτό που βλέπαμε.

Μέσα όμως από αυτά τα συντρίμμια υπάρχει ένας κίνδυνος και μία μεγάλη ευκαιρία. Ο κίνδυνος είναι να προσπαθήσει το μέχρι τώρα πολιτικό σύστημα να ξαναχτίσει αυτό το ίδιο οικοδόμημα από τα ίδια αυτά υλικά τα παλιά και τα ξαναχρησιμοποιημένα. Και η μεγάλη ευκαιρία είναι να χτιστεί κάτι καινούριο, με γερά θεμέλια, κι ας αργήσει να τελειώσει, αρκεί να χτίζεται σταδιακά, συλλογικά, αξιοκρατικά.

Και πώς να μην κάνει αναφορά κανείς στον άνθρωπο όταν μιλάει για την πολιτική. Ο σκεπτόμενος άνθρωπος, ο σύγχρονος άνθρωπος δεν μπορεί να μην προβληματίζεται για όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω του. Αυτός που θα αφήσει τον καναπέ του σπιτιού του και θα βγει στους δρόμους, αυτός που θα συμμετέχει με γνώμονα την προσφορά και θέληση ν’ αλλάξει τον κόσμο προς το καλύτερο θα συμβάλει στην μεγάλη αυτή ευκαιρία που τώρα μας δίνεται.

Η μεγάλη ευκαιρία τώρα που καταρρέει το πολιτικό σκηνικό της απλής οικονομικής διαχείρισης και εμπορευματοποίησης των πολιτικών και της πολιτικής είναι να ξεχωρίσουν  άνθρωποι που πατούν γερά στα δικά τους πόδια, όχι κινούμενοι από συμφέροντα, άνθρωποι καταξιωμένοι στην δουλειά τους, με αναφορές στους συνανθρώπους τους που πηγάζουν από την προσφορά τους, την αγάπη τους και τον σεβασμό στα κοινά πράγματα.

Τότε μόνο θα μπορέσουμε ν’ αρθρώσουμε τη λέξη πολιτική ή πολιτικός, ξανά, χωρίς φόβο.

Αντίθετα με την κακή χροιά της λέξης πολιτική, ο πολιτισμός ηχεί πολύ ωραία σε όλους μας. Ο πολιτισμός που εκτός από αισθητική είναι και τρόπος ζωής, είναι απόφθεγμα παιδείας, είναι το σύνολο των υλικών και πνευματικών επιτευγμάτων μιας ομάδας ανθρώπων, που συνδέονται χρονικά και τοπικά. Πολιτισμός και τέχνες είναι δύο έννοιες στενά συνυφασμένες και η παραδοσιακή κληρονομιά  του ελληνικού πολιτισμού, με το σύνολο των υλικών και πνευματικών καταλοίπων που μας κληροδότησαν, μας γεμίζουν ευθύνη. Ευθύνη για να διδαχθούμε και να γνωρίσουμε όλα αυτά, ευθύνη να τα υπερασπιστούμε, ευθύνη να τα συνεχίσουμε.

Ο πολιτισμός ως παράγων οικονομικής ανάπτυξης και κοινωνικής προόδου, είναι ζωτικής σημασίας για όλους τους πολίτες ενός τόπου. Και η σύνδεση του πολιτισμού με την οικονομία και την ανάπτυξη είναι ικανή και αναγκαία προϋπόθεση για να υπάρξει στο μέλλον πολιτισμός και τέχνη.

Ο πολιτισμός είναι ταυτοχρόνως το πιο ευαίσθητο, το πιο επικίνδυνο και το πιο πρόσφορο πεδίο άσκησης πολιτικής. Γιατί οτιδήποτε γίνεται στο πεδίο αυτό συνδέεται από την ίδια τη φύση του πράγματος, με την αισθητική και την ιδεολογία, τις νοοτροπίες και τα στερεότυπα, την αυτοσυνειδησία της κοινωνίας, την πολυμορφία και τις αντοχές της, τη σχέση της με την ιστορία και τις ποικίλες χρήσεις της, τη σχέση της με τους “άλλους”.

Ο λόγος περί πολιτισμού είναι συνεπώς λόγος εξόχως πολιτικός, ακόμη και όταν είναι ανύποπτος. Επίσης έχει ειπωθεί ότι πολιτισμός δεν είναι τίποτε άλλο παρά το καθολικό προϊόν της πολιτικής, αλήθεια είναι;

Και τότε αλήθεια πόσους κινδύνους διατρέχει ο πολιτισμός από αυτό που επιδιώκεται με την παγκοσμιοποίηση; Η επικράτηση μιας νέας μορφής παραγωγικών και κοινωνικών σχέσεων, μιας νέας εξουσίας, ενός νέου τρόπου αντιμετώπισης του περιβάλλοντος, θα οδηγήσει στην επικράτηση ενός νέου πολιτισμού? Δεν είμαι η πλέον ειδική να απαντήσω.

Ας επιστρέψουμε λοιπόν στα γνωστά δικά μας πράγματα μέσα από μια προσπάθεια να πάρω κι εγώ μια απάντηση στο ερώτημα: πολιτική για τον πολιτισμό? ή πολιτισμός για την πολιτική? μέσα από την εμπειρία του δημοτικού συμβουλίου, του Δ.Σ. του Κέντρου Πολιτισμού, του Δ.Σ. του Δημοτικού Ραδιοφώνου και των Δ.Σ. της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης του Δήμου Ξάνθης, με τα οποία ήρθα σε επαφή.

Θα μπορούσα να είμαι επικριτική από τη θέση της αντιπολίτευσης στον Δήμο Ξάνθης, κάτι τέτοιο όμως δε θα το επιχειρήσω σήμερα γιατί αυτή η ημερίδα είναι τόπος ανταλλαγής απόψεων προκειμένου να διευρύνουμε τους προβληματισμούς μας. Θα μείνω σε μία καταγραφή μειονεκτημάτων της τοπικής αυτοδιοίκησης και θα προτείνω λύσεις προς βελτίωση της κατάστασης, αφού επισημάνω ότι τα ζητήματα αυτά απασχολούν και άλλους δήμους, ίσως όμως στην πόλη μας υπάρχουν περισσότερα μελανά σημεία, λόγω της μη εναλλαγής των προσώπων.

Η Ξάνθη, μία πόλη με παράδοση στον πολιτισμό, με πολλούς ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών, με φορείς με έντονη πολιτιστική δράση και με μια δημοτική αρχή με μακρόχρονη παραμονή στα πράγματα, που διασφαλίζεται από τις ίδιες τακτικές που έχουν μετατραπεί σε κατεστημένο.Η ηλικία των δημοτικών συμβούλων, η παντελής απουσία των νέων, η μηδαμινή παρουσία των γυναικών στο δημοτικό συμβούλιο, αλλά και γενικότερα στους φορείς της πόλης μας, δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά, αφού τίθεται ζήτημα εκπροσώπησης.

Καλώς ή κακώς οι Δήμοι και πριν και τώρα με τον Καλλικράτη είναι “επιχειρήσεις” που διαχειρίζονται κονδύλια. Οι περισσότεροι αιρετοί, αλλά και οι υπάλληλοι διεκπεραιώνουν οικονομικά ζητήματα, ακολουθώντας την πεπατημένη και αναζητώντας την εύκολη οδό μέσα στο καθημερινό φορτίο της γραφειοκρατίας και της πολυνομίας που έχουν να αντιμετωπίσουν.

Σεβόμενη απόλυτα τα πρόσωπα θα πω ότι ούτε η Δημοτική Αρχή ούτε το Κέντρο πολιτισμού μπορούν να διαχειριστούν και να εμπλουτίσουν τα δύο μεγάλα γεγονότα της πόλης μας: 1)τις Θρακικές Λαογραφικές Γιορτές και 2)τις Γιορτές Παλιάς Πόλης, πολύ δε περισσότερο να δημιουργήσουν κι άλλα πολιτιστικά γεγονότα με επιτυχία, όπως το Χατζιδάκειο Φεστιβάλ και τις Γιορτές Νεολαίας, για τα οποία απαιτείται πολύ δουλειά. Οι ίδιοι άνθρωποι έχουν πάψει να οραματίζονται, όταν είναι πολλά τα θέματα που μαστίζουν την τοπική αυτοδιοίκηση στη χώρα μας, με ένα νομικό καθεστώς συνεχώς μεταβαλλόμενο και ασαφές που τρέχουν να εφαρμόσουν,

Δε θα σταματήσω να το λέω όποτε μου δίνεται βήμα ότι η ύπαρξη μιας καλλιτεχνικής επιτροπής θα αναβαθμίσει όλους τους παραπάνω θεσμούς και θα δώσει νέα πνοή στα πολιτιστικά δρώμενα. Ο παράγοντας άνθρωπος είναι ο σημαντικότερος και η αξιοποίησή του μια μεγάλη επένδυση. Τώρα που ο Δήμος στερείται μεγάλων οικονομικών κονδυλίων, έχω μεγαλύτερη αισιοδοξία ότι θα αξιοποιηθεί το ανθρώπινο δυναμικό αυτής της πόλης και θα κληθούν επιτέλους όλοι όσοι μπορούν να συνεισφέρουν σε μια πολιτιστική άνοδο του τόπου μας. Είναι σημαντικό να συναντιόμαστε, είναι σημαντικό να εξωτερικεύουμε τη σκέψη μας και είναι ακόμη πιο σημαντικό ν’ ακούμε και να μαθαίνουμε.

Θεωρώ λοιπόν ότι δύο είναι τα μεγάλα μειονεκτήματα του Δήμου μας: α)το θέμα της εκπροσώπησης και ανανέωσης των προσώπων γιατί ο πολιτισμός αναζητάει το καινούριο και τρέφεται από το καινούριο και β)η απομόνωση του Δήμου στους λίγους και η μετατροπή των πολιτιστικών δράσεων σε μία μηχανογραφημένη δουλειά από συγκεκριμένους ανθρώπους.

Σήμερα ο Δήμος χαράσσει την πορεία για τον πολιτισμό της πόλης μας και επομένως έχει την βασική ευθύνη. Σίγουρα η Δημοτική Αρχή οφείλει να ευαισθητοποιήσει και να παροτρύνει τον δημότη για συμμετοχή, ανοίγοντας τις πόρτες της προς όλους, φορείς και ιδιώτες, μη διστάζοντας να αναθέσει ρόλους, να δοκιμάσει δυνατότητες ανθρώπων, με δυο λόγια ν’ ασχοληθεί με τον παράγοντα άνθρωπο για τον άνθρωπο. Γιατί εκτός από την οικονομική διαχείριση ο Δήμος πρέπει να έχει πρώτα από όλα κοινωνικό πρόσωπο, δυστυχώς όμως ο κοινωνικός ρόλος του Δήμου εξαντλείται μόνο στα ωραία προεκλογικά λόγια και εξαφανίζεται στην καθημερινότητα.

Θα ήταν όμως πολύ απαισιόδοξη η θέση ότι για όλα φταίει ο Δήμος, η διοίκηση και γενικά αυτοί που αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς.Πρέπει ν’ αναλάβουμε το μερίδιο ευθύνης που μας αναλογεί και να δούμε κι εμείς πως μπορούμε να βελτιώσουμε την προσωπική μας ζωή (αφού πάνω απ’ όλα η φύση μας είναι εγωϊστική), μέσα όμως από τα κοινά πράγματα.

Κι εδώ δεν μπορώ να μην θυμηθώ τον καθηγητή μου τον κ.Μουσόπουλο- βασικό εισηγητή της σημερινής εκδήλωσης- και τη σημασία που έδινε στην έννοια της παιδείας, διαχωρίζοντάς την από αυτή της γνώσης.

 Προσωπικά πιστεύω ότι αυτό είναι το μεγαλύτερο μειονέκτημα του Νεοέλληνα κι ας είναι πιο μορφωμένος-δεν έχει παιδεία-έχασε τον σεβασμό και την αγάπη του για τον συνάνθρωπό του, έπαψε να ενδιαφέρεται για το τι γίνεται έξω από την πόρτα του. Μόνο η παιδεία μπορεί να δώσει νέες ευκαιρίες στην εξέλιξη του πολιτισμού και όχι έτσι αόριστα και απλά, αλλά με συγκεκριμένες διεξόδους από την στασιμότητα και την κρίση που μας μαστίζει.

Συμμετοχή-Εθελοντική Εργασία-Προσφορά, είναι οι δρόμοι που θα βελτιώσουν τη ζωή μας, τον πολιτισμό μας. Είναι μεγάλη η χαρά της προσφοράς χωρίς αντάλλαγμα υλικό, αν κατανοήσουμε ότι θα ανταμειφθούμε μέσα από την βελτίωση των πραγμάτων. Θεωρώ ότι η πολιτιστική άνοδος του τόπου μας έγκειται τελικά σε μας και συγκεκριμένα σε δύο παράγοντες: α)αφενός να μη σταματούμε την προσπάθεια να γινόμαστε καλύτεροι και β)αφετέρου να δουλεύουμε ομαδικά, να συμμετέχουμε στα κοινά, μην αφήνοντας περιθώριο στο σύστημα να επιβιώνει ανενόχλητο, αν θέλουμε να φανούμε αντάξιοι των όσων παραλάβαμε στην πολιτιστική μας κληρονομιά.

Με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη η φράση του δικτύου λόγου και πράξης “Εμείς δε το βάζουμε κάτω” και εύχομαι ολόψυχα στην προσπάθειά σας αυτή να ανταποκριθούμε περισσότεροι.

 

                                    Μπέττυ Πατσίδου