ΙΖΕΤ: η Οδύσσεια ενός ανάπηρου πρωταθλητή της ζωής … στα γραφειοκρατικά (;) πελάγη του Δήμου Ξάνθης

Στις 10 Μαϊου του 2007 το Υπουργείο Απασχόλησης δια της Α’βάθμιας Επιτροπής του Άρθρου 9 Ν.2643/98 Θράκης του ΟΑΕΔ, αποστέλλει στο Δήμο της Ξάνθης την απόφαση για το διορισμό του Μπουρμπούν Ιζέτ στη θέση (ΥΕ 16 Εργατών Καθαριότητας) την οποία προέβλεπε η προκήρυξη του ΑΣΕΠ (ΦΕΚ 53/20.05.2004) για 20 θέσεις μόνιμου προσωπικού στο Δήμο Ξάνθης.

     Στις 10 Μαϊου του 2007 το Υπουργείο Απασχόλησης δια της Α’βάθμιας Επιτροπής του Άρθρου 9 Ν.2643/98 Θράκης του ΟΑΕΔ, αποστέλλει στο Δήμο της Ξάνθης την απόφαση για το διορισμό του Μπουρμπούν Ιζέτ στη θέση (ΥΕ 16 Εργατών Καθαριότητας) την οποία προέβλεπε η προκήρυξη του ΑΣΕΠ (ΦΕΚ 53/20.05.2004) για 20 θέσεις μόνιμου προσωπικού στο Δήμο Ξάνθης. Η συγκεκριμένη θέση προκηρύχθηκε από τον ΟΑΕΔ Κομοτηνής μαζί με άλλες 36 σε δημόσιες υπηρεσίες, ΝΠΔΔ και ΟΤΑ της Θράκης, για άτομα που εμπίπτουν στις διατάξεις περί Διορισμού Προστατευομένων του Ν.2643/98, στις 24 Δεκεμβρίου του 2004.

   Ένα χρόνο μετά, ο Δήμος της Ξάνθης με αμείωτη επιμονή συνέχιζε να “πολεμάει” αυτό το διορισμό εγείροντας πλέον πολλά ερωτηματικά για τους λόγους οι οποίοι τον είχαν ωθήσει στην ατραπό της άρνησης να εφαρμόσει το Νόμο – που θέλει τους αναπήρους να διορίζονται ‘αναγκαστικά’ υπό την έννοια της παροχής σε αυτούς κρατικής πρόνοιας και κοινωνικής συμπαράστασης με τη μορφή εργασίας η οποία και δρα καταλυτικά στη διαδικασία επανένταξής τους στην ομαλή κοινωνική ζωή κι ενσωμάτωσής τους στην καθημερινότητα.  

    Όμως, ας δούμε το ιστορικό της υπόθεσης για να προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε την αλήθεια:

   Ο Ιζέτ Μπουρμπούν, από το 1999 μέχρι και το 2003 προσλαμβάνεται στο Δήμο ως κλητήρας με διαδοχικές συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου. Τον Οκτώβριο του τελευταίου έτους μπαίνει στο ταμείο ανεργίας του ΟΑΕΔ και τον Μάϊο του 2004 που δημοσιεύεται το ΦΕΚ της προκήρυξης ΑΣΕΠ για προσλήψεις μόνιμου προσωπικού στο Δήμο Ξάνθης (εκ των οποίων το 5% υποχρεωτικά κατανέμεται σε άτομα με αναπηρία) ετοιμάζεται να υποβάλει τα χαρτιά του για να διεκδικήσει τη θέση η οποία τελικά προκηρύσσεται επτά μήνες αργότερα (Δεκέμβριο 2004). Η διαδικασία αξιολόγησης των φακέλων είναι εξαιρετικά μακρά: τα αποτελέσματα βγαίνουν ενάμιση χρόνο μετά, στις 27 Ιουνίου του 2006 και αναρτώνται στην Κομοτηνή. Ο Μπουρμπούν Ιζέτ του Τζεμαλή είναι επιτυχών στην ειδικότητα ΥΕ16 Εργατών Καθαριότητας του Δήμου Ξάνθης. Παίρνει άλλον ένα χρόνο για να αποσταλεί ο διορισμός του: το σχετικό έγγραφο του ΟΑΕΔ κοινοποιείται στο Δήμο της Ξάνθης και τον ίδιο στις 10 Μα?ου του 2007. Στο μεταξύ, το καλοκαίρι του 2005 ο Ιζέτ αναγκάζεται να υποβληθεί σε νευροχειρουργική επέμβαση αφαίρεσης της κήλης από τον αυχένα και εισέρχεται σε στάδιο ανάρρωσης και ανάκτησης των δυνάμεών του. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι πρέπει να χρησιμοποιεί το αναπηρικό καροτσάκι για τις μετακινήσεις του και να εντείνει τις προσπάθειές του αν θέλει να επανέλθει στην πρότερη κατάστασή του και να βελτιωθεί. Και το κάνει: ασκήσεις στο σπίτι, κολύμβηση και βότσι για την ενδυνάμωση του σώματος, βόλτες καθημερινές στην πόλη και κοινωνική ζωή για την εμψύχωση του πνεύματος. Κι αυτά τα δυο με πείσμα γιατί, όπως σχολίασε μία κοινωνική λειτουργός, ‘το πρόβλημα για τον Ιζέτ έγκειται στο ότι είναι αναγκασμένος να επαναδιαπραγματευτεί τη σχέση του με την κοινωνία μετά από την επέμβαση: σα να μην υπήρξε ποτέ όλα αυτά που είχε υπάρξει πριν εγχειρισθεί… Ποιος του τα αναγνωρίζει; Ή ποιος του αναγνωρίζει τη δυνατότητα και την προοπτική να ξαναπετύχει;’ Κι έχει απόλυτο δίκηο… Όταν ο ίδιος ο Δήμος της Ξάνθης αντί να επιδείξει στοιχειώδη κοινωνική ευαισθησία και να προχωρήσει στην πρόσληψή του όπως καλείται να πράξει από το Υπουργείο Απασχόλησης, επιδιώκει, από την επομένη της κοινοποίησης του διορισμού του, να βρει τρόπο για να τον απορρίψει! 

   Ως τι άραγε; 

    Μήπως ως “ακατάλληλο να εκτελέσει τα καθήκοντα του εργάτη καθαριότητας”, τη μοναδική έτσι κι αλλιώς ειδικότητα που προκηρύχθηκε για αναπήρους από το Υπουργείο Απασχόλησης βάσει της σχετικής πρωθύστερης απόφασης του Δήμου Ξάνθης; Γύρω από αυτό το επιχείρημα άλλωστε περιστρέφεται όλη η αρνητική αντιμετώπιση του Ιζέτ Μπουρμπούν εκ μέρους του Δήμου. Λες και ο επόμενος από αυτόν στη λίστα αναμονής διορισμού, ανάπηρος, θα είναι ικανός ν’ ανταποκριθεί στο δύσκολο κι απαιτητικό έργο του οδοκαθαριστή! Αξίζει δε, να σημειώσουμε ότι ανάλογη περίπτωση διορισμού αναπήρου με την ειδικότητα του εργάτη καθαριότητας στο Δήμο Γεροποτάμου Ν.Ρεθύμνης όχι απλώς δεν αντιμετώπισε κανένα κώλυμα πρόσληψης αλλά με απόφαση Δημάρχου μετακινήθηκε άμεσα ο νεοπροσληφθείς ανάπηρος σε άλλη δημοτική Υπηρεσία λόγω αντικειμενικής αδυναμίας του να εκτελέσει τα καθήκοντά του ως εργάτης καθαριότητας!

Αντ’ αυτής της απλής κι αποδεκτής για λόγους κοινωνικής ευαισθησίας πρακτικής, ο Δήμος της Ξάνθης σπατάλησε πολύ μελάνι, χαρτί κι εργατοώρες προκειμένου να διεκπεραιώσει την πλούσια αλληλογραφία των αλλεπάλληλων προσφυγών στις οποίες είχε καταφύγει από το Μάιο του 2007 (δις στο Υπουργείο Απασχόλησης και όταν αυτό δεν ικανοποίησε την επιδίωξή του, στο Υπουργείο Εσωτερικών!) κατά της απόφασης διορισμού του Ιζέτ Μπουρμπούν.  

Συγκεκριμένα: 

μόλις παραλαμβάνει την απόφαση διορισμού του Ιζέτ Μπουρμπούν τον Μάιο του 2007, του ζητά πιστοποιητικό υγείας. Η Α’βάθμια Επιτροπή Ξάνθης του το δίνει στις 6 Ιουνίου αλλά ο Δήμος της Ξάνθης το …απορρίπτει ως ακατάλληλο και με παραπεμπτικό του ζητά νέο πιστοποιητικό (“φυσικής καταλληλότητας” λες και η θέση δεν ήταν για …ανάπηρους!) από την Α’βάθμια Επιτροπή Θράκης. Παίρνει το πιστοποιητικό αυτό από την Α’βάθμια Επιτροπή Ξάνθης και όπως είναι φυσικό, αναγράφει ότι ο Ιζέτ Μπουρμπούν δεν διαθέτει η φυσική καταλληλότητα για την εκτέλεση των καθηκόντων του εργάτη καθαριότητας! Κραδαίνοντας το χαρτί ο Δήμος απευθύνεται με αλληλογραφία στη Β’βάθμια Επιτροπή του Υπουργείου Απασχόλησης στην Αθήνα παρακαλώντας για τις ενέργειές της… Δηλαδή, ν’ακυρώσει την απόφαση διορισμού του. Με νέο του έγγραφο λίγες μέρες αργότερα, καθιστά σαφές προς την εν λόγω Επιτροπή του Υπουργείου ότι “ο διορισμός του Μπουρμπούν Ιζέτ του Τζεμαλή” δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί”… Αρχές Οκτωβρίου του 2007 η Επιτροπή του Υπουργείου Απασχόλησης απορρίπτει την προσφυγή του Δήμου Ξάνθης κι επικυρώνει το διορισμό του Ιζέτ! Ο στόχος δεν επετεύχθη… Ο Δήμος όμως δεν εγκαταλείπει την προσπάθεια! Ακούραστος, στρέφεται για “αρωγή” προς το Υπουργείο Εσωτερικών αναζητώντας τρόπο να μην προσλάβει τον Ιζέτ. Η απάντηση που λαμβάνει στα μέσα Ιανουαρίου του 2008 είναι σαφής: “…για τα προσόντα και τα κωλύματα διορισμού προσωπικού των ΟΤΑ, εφαρμογή έχουν οι διατάξεις των άρθρων 11 έως και 17 του Ν.3584/07 ‘Κώδικας Κατάστασης Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων’ ενώ για την πράξη διορισμού εφαρμόζονται οι διατάξεις του άρθρου 23 του ανωτέρω νόμου”.  Ανατρέχοντας λοιπόν στο Νόμο όπως υποδεικνύει το ΥΠΕΣΔΔΑ, διαβάζουμε “…η έλλειψη φυσικών σωματικών δεξιοτήτων δεν εμποδίζει το διορισμό, εφόσον ο υπάλληλος με την κατάλληλη και δικαιολογημένη τεχνική υποστήριξη, μπορεί να ασκήσει τα καθήκοντα της αντίστοιχης θέσης. Ειδικές διατάξεις για το διορισμό ατόμων με ειδικές ανάγκες δεν θίγονται”.

Παρακάτω δε, προχωρώντας στην ανάγνωση του Κώδικα, βρίσκουμε και τις διατάξεις περί μετακινήσεων των υπαλλήλων κ.λπ. (άρθ. 72 και άνω) όπου αναφέρεται ότι “η μετακίνηση ενός υπαλλήλου από μία οργανική μονάδα σε μια άλλη του ίδιου ΟΤΑ είναι δυνατή με απόφαση του αρμοδίου προς διορισμό οργάνου”. Υπενθυμίζουμε ότι με απόφαση Δημάρχου μετακινήθηκε σε άλλη υπηρεσία ο ανάπηρος που προσλήφθηκε ως εργάτης καθαριότητας στο Δήμο Γεροποτάμου… 

Ο Δήμος Ξάνθης ωστόσο, ακολουθώντας παρελκυστική τακτική συνεχίζει να μην κάνει αποδεκτό το διορισμό του Ιζέτ. 

Στο μεταξύ, προσηλωμένος ο ίδιος και η οικογένειά του στη μάχη που δίνει με το Δήμο, παραβλέπει την προσφυγή κατά του διορισμού του που προέρχεται από αποτυχόντα υποψήφιο του αυτού διαγωνισμού ΑΣΕΠ – ίσως επειδή αυτή απορρίπτεται πρωτοβαθμίως. Δεν ερμηνεύει σωστά τον κίνδυνο και έτσι όταν η υπόθεση φθάνει στο δευτεροβάθμιο όργανο στην Αθήνα, αυτός δεν είναι εκεί σε αντίθεση με το Δήμο της Ξάνθης που παρουσιάζεται με οργανωμένη εκπροσώπηση – πράγμα που του προξενεί απορία την οποία κι εκφράζει.

 Ο Ιζέτ χάνει τη μάχη από άλλο λόγο. Τα ερωτήματα όμως παραμένουν: γιατί ποτέ δεν αποδέχθηκε το διορισμό του ο Δήμος της Ξάνθης; Γιατί επέδειξε τέτοια εμμονή (επί περισσότερο από ένα χρόνο) στο ν’ ακυρώσει την απόφαση του Υπουργείου Απασχόλησης; 

 Η ψυχρή επίκληση της τρέχουσας αναπηρικής κατάστασης του ανθρώπου αυτού ως άλλοθι για τον οριστικό αποκλεισμό του από το δικαίωμά του στην εργασία όπως ο σχετικός Νόμος το προστατεύει και επιβάλλει, δε συνιστά ανάλγητη συμπεριφορά με παρενέργειες στην περαιτέρω εξέλιξη της φυσικής και ψυχικής του υγείας; 

Ζήτησε ο Δήμος της Ξάνθης γνωμάτευση από τους θεράποντες ιατρούς του διοριστέου Ιζέτ Μπουρμπούν για να ελέγξει τις δυνατότητες του ανθρώπου αυτού να επανέλθει στην πρότερη κατάσταση υγείας του;

 Πώς μπορεί ένας Δήμος να “πετάει” ασυζητητί ως “άχρηστο” έναν ανάπηρο άνθρωπο – πρώην συμβασιούχο υπάλληλό του και κομιστή μεταλλίων στον αθλητισμό – ο οποίος δηλώνει σε όλους τους τόνους ότι δεν εγκαταλείπει την προσπάθεια να επανέλθει και να βελτιώσει την υγεία του και ότι η εργασία αποτελεί γι’ αυτόν ένα σοβαρό κίνητρο αλλά και μέσο κοινωνικοποίησης; 

Εν αναμονή απαντήσεων;;;

Τελούμε όλοι οι εν δυνάμει ανάπηροι…