ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ Ο «ΕΠΙΤΗΔΕΙΟΣ ΟΥΔΕΤΕΡΟΣ»

1. Γενική Επισκόπηση

Ενόψει των εκλογών, στις 14 Μαΐου 2023, στην Τουρκία, ο εκλογικός πυρετός, έχει υπέρμετρα κορυφωθεί και έχει απλωθεί βαθιά και πλατιά, σε όλα τα στρώματα του Τουρκικού λαού. Οι συγκρούσεις, πολίτευσης και αντιπολίτευσης, μέσα σε ένα θερμό, πολωτικό κλίμα, διεξάγονται σε όλους τους τομείς, που δεσπόζουν, στις καθημερινές, κάθε μορφής, δραστηριότητες των πολιτών, όπως, οικονομία, Δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα, ελευθερία τύπου, ΜΜΕ κλπ. Είναι όμως, άξιον ιδιαίτερης προσοχής ότι στον φορτισμένο τομέα, των εμπεδομένων, διαχρονικά, από όλες τις Τουρκικές κυβερνήσεις, κατακτητικών, τυχοδιωκτικών, αναθεωρητικών φαντασιώσεων και επιδιώξεων τους, «ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ» γίνεται μέσα σε ειλικρινή πλαίσια ειρήνης, καθόσον, όλο το πολιτικό, σκληροπυρηνικό, τουρκικό κατεστημένο, συμπλέει και συμπορεύεται.

Ξαφνικά όμως και όλως αιφνιδιαστικά, ως σαν να εξερράγη ωρολογιακή βόμβα, η «επίπλαστη ειρήνη των σεισμών» όπως το είχαμε προβλέψει σε  πρόσφατο, προς τούτο, σχετικό άρθρο μας, διαλύθηκε ως καλοκαιριάτικη μπόρα. Οι απειλητικές φαντασιώσεις, των Τούρκων (Casus belli, γαλάζια πατρίδα, νησιά Αιγαίου, Ανατολική Μεσόγειο, Κύπρος, Δυτική Θράκη κλπ) έρχονται πάλι στο προσκήνιο και προ των τουρκικών εκλογών, ως προεκλογικό πυροτέχνημα.

 

2. Συνέχιση της ίδιας, πολιτικής Γραμμής της Τουρκίας

Όποιος και αν εκλεγεί στην Τουρκία, είτε ο Ταγίπ Ρετζέπ Ερντογάν, είτε ο της αντιπολίτευσης, Κεμάλ Κιλιντσάρογλου, το τοπίο ουδόλως θα αλλάξει. Τολμάμε να ειπούμε ότι ο Κιλιντσάρογλου, μπορεί να αποδειχθεί, πίσω από μια δήθεν φιλοδυτική, παρασκηνιακή στροφή του, υποστηριζόμενος από ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ε.Ε., να είναι περισσότερο επικίνδυνος από τον Ερντογάν, ο οποίος μέσα σε ένα κλίμα όξυνσης, έχει ανοικτά τα χαρτιά του, ενώ ο Κιλιντσάρογλου τα κρατά κλειστά, για μεθοδευμένους εκβιασμούς -συμβιβασμούς στη συνέχεια με το αζημίωτο.

 

3. Ελληνική θέση, μετά τις ελληνικές εκλογές

Η Ελληνική κυβέρνηση, η οποία ήθελε προκύψει μετά τις εκλογές, σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να αποποιηθεί, την σκληρά δοκιμαζόμενη φιλία και πρόθεση για ειρήνη του Τουρκικού λαού. Θα πρέπει να προσέξει, όμως, όλως ιδιαιτέρως, τις ελληνοτουρκικές σχέσεις,  όπως αυτές θα αρχίσουν να εξελίσσονται και διαμορφώνονται και να μην πέσει στις θανάσιμες, εξοντωτικές παγίδες, της έμπειρης, καραδοκούσας τουρκικής διπλωματίας, τις οποίες θα στήσει, ο «επιτήδειος και επικίνδυνος» Σύμμαχος. Καλό και επωφελές, θα είναι, να μελετηθεί, από όλους τους αρμόδιους, εμπλεκόμενους, το βιβλίο «ΕΠΙΤΗΔΕΙΟΣ ΟΥΔΕΤΕΡΟΣ» του Frank G. Weber, για να διαπιστωθεί και αντιμετωπισθεί, η μέθοδος της διαχρονικής κατακτητικής πορείας, όλων ανεξαιρέτως των Τουρκικών κυβερνήσεων, μέχρι σήμερα. Ο «Επιτήδειος Ουδέτερος», υπήρξε και συνεχίζει να υπάρχει και να προκαλεί. Ας είμαστε, πάντα έτοιμοι, να τον αντιμετωπίσουμε.

 

4. Σχετικά σχόλια από την ανάπτυξη του πονήματος «Επιτήδειος ουδέτερος»

Ο Frank G. Weber, για τη συγγραφή του πονήματος , «Επιτήδειος ουδέτερος», μελέτησε, όλα τα σχετικά αρχεία των εμπλεκόμενων τότε χωρών, Αγγλίας, Γαλλίας και Γερμανίας κλπ, πλην της Τουρκίας, η οποία ακόμη τα διατηρεί κλειστά, ως απόρρητα, διότι δεν έχει κλείσει ο κύκλος των επιδιώξεών της, ο οποίος συνεχίζεται πάντα να είναι ο ίδιος, κατακτητικός, με αυτόν του παρελθόντος της. Από την ιστορική, δραματική, ανάπτυξη, των γεγονότων, τα οποία αναπτύσσονται στο ντοκουμέντο «Επιτήδειος ουδέτερος», επιλέγουμε τις τελευταίες συμπληρωματικές διατυπώσεις του συγγραφέως, οι οποίες πρέπει, να αποτελούν, σταθμό, διαχρονικής μελέτης, των ελληνοτουρκικών σχέσεων και να είναι πάντα, διαυγείς και ορατές, μέσα από ένα υπερεμεγενθυτικό κάτοπτρο, χωρίς κάποιο ίχνος αχλύος, απόκρυψης, παραμόρφωσης και διάθλασης της πραγματικότητας, (Επιτήδειος ουδέτερος, σελ. 285).

«Καθ’ όλη τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Τουρκία υπήρξε ένας μη εμπόλεμος, αλλά όχι απλός θεατής. Με μόνη τη διπλωματία της, διατήρησε την εδαφική ακεραιότητα έναντι, τόσο της Ναζιστικής Γερμανίας, όσο και της Σοβιετικής Ενώσεως. Από τη Βρετανία πήρε ακριβό υλικό του Προγράμματος δανεισμού και εκμισθώσεως και έδωσε, ως αντάλλαγμα, μόνο υπερτιμημένα αγαθά. Αποστέρησε τη Γερμανία από μια συμμαχία με τους Άραβες και κρατούσε τη δική της συμμαχία για όποιον έδινε υψηλότερο τίμημα. Βγήκε από τον πόλεμο με ακέραια τα εδάφη της και άθικτη την Κεμαλική κληρονομιά της. Καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου, η τουρκική διπλωματία, υπήρξε ένα λαμπρό επίτευγμα, με όλα τα μέτρα, εκτός εκείνων της εντιμότητας και της ηθικής ακεραιότητας. Μόνο τριάντα χρόνια αργότερα, όταν εισέβαλαν στην Κύπρο, οι Τούρκοι αποκάλυψαν ότι δεν έμειναν ικανοποιημένοι, από τα κέρδη που τους είχε αποφέρει η διπλωματία τους».

Ο συγγραφέας, του «Επιτήδειος ουδέτερος», επισημαίνει και χαρακτηρίζει την «ΑΝΕΝΤΙΜΟΤΗΤΑ» και «ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΑ» των Τούρκων, ως κύριο μέσο τους, για την επίτευξη των κατακτητικών σχεδίων τους και των οποιωνδήποτε άλλων στόχων τους.

Κύριοι πρωταγωνιστές, από τουρκικής πλευράς, υπήρξαν ο Κεμάλ Ατατούρκ και ο Ισμέτ Ινονού, δύο εντελώς διαφορετικοί  χαρακτήρες. Σε παγκόσμιο επίπεδο, πρωταγωνιστές υπήρξαν Λένιν, Τσώρτσιλ, Στάλιν, Χίτλερ, Μουσολίνι, Φράνκο κλπ.

Ο Κεμάλ υπήρξε ο δημιουργός της αβασίλευτης, αντιπαραδοσιακής, άθρησκης (αντιϊσλαμικής) τουρκικής «Δημοκρατίας», κατήργησε το χαλιφάτο, απαγόρευσε το φέσι στους άνδρες και τον φερετζέ στις γυναίκες και εισήγαγε στη γραφή της γλώσσας το λατινικό αλφάβητο κλπ. Υπέγραψε, σύμβαση φιλικών σχέσεων, ο πρώτος με τη Ρωσία του Λένιν την περίοδο της Ελληνικής Μικρασιατικής εκστρατείας, η οποία σύμβαση συνετέλεσε καταλυτικά στην ήττα των Ελλήνων, λόγω της παροχής βοήθειας στους Τούρκους, υπό τους μπολσεβίκους, σε χρυσά ρούβλια, ίππους, οπλισμό και άλλα εφόδια, ο δε τουρκικός φόβος, για σοβιετικό επεκτατισμό παύει να υφίσταται. Υπογράφει επίσης το βαλκανικό σύμφωνο με τον Βενιζέλο και κηρύσσει πανηγυρικά, το τέλος της επεκτατικής οθωμανικής πολιτικής. Εκμεταλλεύεται, την ιταλική επίθεση στην Αβησσυνία και αναθεωρείται, η Συνθήκη της Λωζάνης, όσον αφορά τον αφοπλισμό των ΣΤΕΝΩΝ, τα οποία με τη Συνθήκη του Μοντρέ, το 1936, επαναεξοπλίζονται από την Τουρκία. Τον Κεμάλ τον απασχολεί, η Τουρκία να ελέγχει, την οικονομική οδό, από Αλεξανδρέττα προς Νότο, καθώς και το λιμάνι αυτής. Για τον λόγο αυτό, με τρομοκρατικές ενέργειες, σφαγές Αράβων, Σύριων, Εβραίων, Ελληνορθόδοξων, ακόμη και Τούρκων (οι σφαγές ήταν το χούι «γνώρισμα» του Κεμάλ, σε Πόντο, Μ. Ασία, κατά Ελλήνων, Αρμενίων, Ασσυρίων κλπ), προετοιμάζει, την προσάρτηση το 1939, της Αλεξανδρέττας, με νόθο δημοψήφισμα, στην Τουρκία, ολίγο προ του θανάτου του (10 Νοεμβρίου 1938). Σήμερα, καίτοι τα ΣΤΕΝΑ έχουν στρατικοποιηθεί, η Τουρκία δεν αποδέχεται την στρατικοποίηση των νήσων του Αιγαίου, εκείνων που αποτελούν αμυντική προέκταση των στενών, όπως η Λήμνος κλπ. Ο Κεμάλ, προετοίμασε, την προσάρτηση της Αλεξανδρέττας, από τον Ινονού, στην Τουρκία, παρά τις όποιες διαμαρτυρίες της Συρίας, όπως σήμερα, επιδιώκει ο Ερντογάν, για τη Βόρεια Συρία.

Ο σκληρός διαπραγματευτής της Συνθήκης της Λωζάνης, το 1923, διάδοχος του Κεμάλ, Ισμέτ Ινονού, είχε κατηγορηθεί από Τούρκους εθνικιστές, ότι παρέδωσε εδάφη της Αυτοκρατορίας. Ο Ινονού για να εδραιώσει την επισφαλή πολιτική του θέση, με αποτελεσματική διπλωματία, βασιζόμενος στον ρεαλισμό και στην εκμετάλλευση ευκαιριών και όχι στις αρχές της ηθικής, επεδίωξε, με σκληρές διαπραγματεύσεις, τόσο με τους Γερμανούς, όσο και με τους Αγγλογάλλους, την προσάρτηση εδαφών (Δωδεκάνησα, Κύπρο, Ανατολικό Αιγαίο, Ιράκ, Συρία, Κριμαία, Καύκασο, βελτίωση συνόρων με Βουλγαρία, Αλβανικό προτεκτοράτο κλπ). Το παιχνίδι αυτό των διαπραγματεύσεων το συνέχισε η Τουρκία καθ’ όλη τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, περί το τέλος του οποίου, κήρυξε τον πόλεμο στη Ναζιστική Γερμανία. Γεγονός το οποίο υπήρξε άλλη μια ανήθικη, καιροσκοπική, δόλια συμπεριφορά της Τουρκίας.

Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, στον πρόλογό του (12.02.1989), στο σύγγραμμα «Επιτήδειος ουδέτερος», εύστοχα τονίζει, την «απερίσκεπτη εύνοια», προς την  Τουρκία της Ουάσιγκτον και της εξ’ αυτής, επικινδύνων πειραμάτων στο μέλλον. Ακόμη, επισημαίνει ότι «η πολιτική την οποία ακολουθούν, οι Τουρκικές κυβερνήσεις, μετά τον θάνατο του Κεμάλ Ατατούρκ, θα αποδειχθεί, μακροπρόθεσμα θλιβερή…» Τα επακολουθήσαντα γεγονότα ουδόλως διέψευσαν τον οξυδερκή μελετητή της ιστορίας και πολιτικό της εποχής του, Παναγιώτη Κανελλόπουλο.

 

5. Ο «Επιτήδειος ουδέτερος», Ζει, Ενεδρεύει και Βασιλεύει

Αν και έχουν περάσει 77 χρόνια, από τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Τουρκία συνεχίζουσα πάντα την πολιτική του «επιτήδειου ουδέτερου», ως μοναχικός αρπακτικός λύκος της στέπας, ουρλιάζει, καιροφυλακτεί και επιτίθεται στο θύμα της, το οποίο κατασπαράζει (Κύπρος 1974). Η Τουρκία, λόγω της κρυπτοφιλοναζιστικής θέσεως της, κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, είχε απειληθεί με διαμελισμό της από τον Στάλιν. Τότε περιδεής, γονυκλίνουσα, η Τουρκία, έσπευσε ικετεύουσα να ζητήσει τη βοήθεια των ΗΠΑ, η οποία της παραχωρήθηκε, κατά σκανδαλώδη τρόπο, λαμβάνοντας πάντα τη μερίδα του λέοντος, έναντι της Ελλάδας, ακόμη και από το 1946, χωρίς να έχει δεχθεί καμία σοβιετική επιθετική ενέργεια, όπως υφίστατο τότε η Ελλάδα. Εντάχθηκε, το 1952, στο ΝΑΤΟ, του οποίου υπήρξε, ο πιο κακομαθημένος, απαιτητικός, εριστικός, επιζήμιος εταίρος του. Ο εταίρος αυτός, μεθοδικά, επιτήδεια και δόλια, υπέσκαπτε τις στοχεύσεις και επιδιώξεις του ΝΑΤΟ και τελικά κατέληξε, να αποτελέσει τον Δούρειο Ίππο της Ρωσίας, μέσα σε αυτό, το ίδιο το ΝΑΤΟ. Πριν καλά καλά διεξαχθούν οι εκλογές στην Τουρκία, άρχισε σαν από χειμερινή νάρκη, να ξυπνάει ο «Επιτήδειος ουδέτερος» και να κινείται, με οφιοειδής, απειλητικές κινήσεις, επικαλούμενος το δήθεν αεροπλανοφόρο του, «ΑΝΑΤΟΛΟΥ», το οποίο αποτελεί εύκολο στόχο βύθισης, έναντι των εκατοντάδων αβύθιστων αεροπλανοφόρων μας, που είναι τα νησιά μας, στη Ζώνη Μάχης του Αιγαίου.

Μετά τις εκλογές στην Τουρκία, είτε βγει ο Ερντογάν, είτε ο Κιλιντσάρογλου, τίποτα δεν αλλάζει, σχετικά με την επιβαλλόμενη, επιτακτική, αμυντική εγρήγορση, ισχύ και ετοιμότητα, των ενόπλων Δυνάμεων μας. Το όπλο, όχι παραπόδα, αλλά πάντα επί σκοπού. Σε περίπτωση εκλογής Κλιντσάρογλου, θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή, καθ’ όσον αυτός, μασκαρεμένος, με δορά φιλοδυτικού, φιλονατοϊκού εταίρου, θα προσπαθήσει, χωρίς να αποποιείται, τα ανοίγματα (λυκοφιλίας) του Ερντογάν προς Ρωσία, να παγιδεύσει και εξαπατήσει τους Δυτικούς (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ε.Ε.) και να επιδιώξει την, με διάλογο, σε ένα τραπέζι διαπραγματεύσεων, ειρηνική δήθεν, επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών, όπως ο «Επιτήδειος ουδέτερος», η Τουρκία, τις έχει σχεδιάσει.

Η Ελλάδα, εάν πιεστεί, εξαναγκαστεί, παρασυρθεί, εκβιαστεί, παγιδευτεί και αναγκαστεί, να καθίσει, από τους Δυτικούς, στο τραπέζι αυτό, θα πρέπει να δίνει μόνο, χωρίς να λαμβάνει τίποτα. Έτσι έγινε και στις ΠΡΕΣΠΕΣ, δώσαμε τόσα πολλά και τι πήραμε; Μόνο ειρωνικά μειδιάματα από Δυτικούς και Σκοπιανούς, καθώς και την οργή των Ρώσων. Οι πολιτικοί μας, ο Ελληνικός λαός, ας σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, για την αποφυγή μια τέτοιας οδυνηρής πραγματικότητας και πριν φθάσουν απελπισμένοι, μετά τη διαφαινόμενη και επιζητούμενη, από δήθεν φίλους και συμμάχους, υπογραφή των ΠΡΕΣΠΩΝ του ΑΙΓΑΙΟΥ, να αναφωνήσουν «ΑΠΕΛΘΕΤΩ ΑΠ’ ΕΜΟΥ ΤΟ ΠΟΤΗΡΙΟΝ ΤΟΥΤΟ». Τότε θα είναι πολύ αργά, θα έχει γίνει η σταύρωση του ελληνισμού, χωρίς την Ανάστασή του.

  

Παν. Χόχολης

Αντιστράτηγος ε.α.

Επίτιμος Διοικητής

 Ανωτάτης Σχολής Πολέμου