Μέσα στο πλαίσιο της διαχρονικής πολιτικής αρπακτικού που ακολουθεί η σύγχρονη Τουρκία και ανεξάρτητα από ποια απόχρωση νεότουρκων, ισλαμιστών ή παντουρκιστών βρίσκεται κάθε φορά στην εξουσία, ο προσανατολισμός και οι στόχοι απέναντι στον Ελληνισμό δεν μεταβάλλονται.
Μπορεί έκτακτες ανάγκες να αναγκάζουν σε μερικά «βήματα πίσω» και σε άνετη αντικατάσταση καθημερινών ύβρεων και προκλήσεων με γλυκόλογα (δήθεν) φιλίας και συνεργασίας – όπως ακριβώς συμβαίνει μετά τους καταστροφικούς σεισμούς της 6ης Φεβρουαρίου 2023 και την εντεινόμενη κατάρρευση της τουρκικής οικονομίας.
Έτσι, και μετά τις επερχόμενες αλα-τούρκα εκλογές που έχουν εξαγγελθεί για τις 14 Μαΐου 2023, η μακροπρόθεσμη στρατηγική της Τουρκίας απέναντι στον Ελληνισμό ουδόλως θα μεταβληθεί.
Εάν, όπως είναι και το πιθανότερο, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ηττηθεί στις εκλογές, αλλά αρνηθεί να παραδώσει την εξουσία και αυτό-ανακηρυχθεί νικητής μέσω των διορισμένων και ελεγχόμενων μελών του Ανώτατου Εκλογικού Συμβουλίου (Yüksek Seçim Kurulu – YSK) το οποίο θα «νομιμοποιήσει» αναγκαστικά το νοθευμένο αποτέλεσμα που θα παρουσιάσει το παλάτι της Άγκυρας, μια περίοδος μεγάλης εσωτερικής αναστάτωσης μέσα στην Τουρκία είναι αναπόφευκτη.
Σε μια τέτοια περίπτωση, οι όποιες αντιδράσεις θα αντιμετωπιστούν με εντεινόμενη καταστολή και ακόμα μεγαλύτερο αυταρχισμό. Το καθεστώς ισλαμιστών, φασιστών και μαφίας, θα περιμένει υπομονετικά να κοπάσει η κρίση, πριν επανέλθει πλήρως στις γνωστές πολιτικές, αμέσως μόλις θεωρήσει ότι σταθεροποιήθηκε η εσωτερική κατάσταση.
Αλλά και στην πολύ λιγότερο πιθανή περίπτωση που το καθεστώς ισλαμιστών, φασιστών και τουρκικής μαφίας καταρρεύσει και την εξουσία καταλάβει η ενωμένη (στα λόγια) αντιπολίτευση, ο τουρκικός προσανατολισμός και οι στόχοι απέναντι στον Ελληνισμό δεν πρόκειται να αλλάξουν.
Ο Κύριος Κεμάλ που ηγείται των κομμάτων της αντιπολίτευσης, έχει δώσει τα διαπιστευτήρια του στο θέμα αυτό, πολλάκις κατά το παρελθόν:
Τον Δεκέμβριο του 2017 ισχυρίστηκε πως «18 νησιά είναι υπό κατάληψη από τους Έλληνες στρατιώτες» στο Haberturk (Ομίλου Ciner). Όταν μάλιστα ο τότε Έλληνας ΥΠΕΘΑ απάντησε «Μολών Λαβέ» επανήλθε με προκλητικότητα λέγοντας πως «Το 2019 θα έρθω στην εξουσία και θα τα πάρω, όπως πήρε ο Ετζεβίτ την Κύπρο», λες και κλέβει κότες από ανυποψίαστους αγρότες!
Τον Μάρτιο του 2018 η Εφημερίδα Sozcu (το δημοσιογραφικό όργανο του CHP) πολλαπλασίασε αυθαίρετα και κατά το δοκούν τον αριθμό των νησιών που δήθεν αμφισβητούνται, γράφοντας με πηχυαίους τίτλους: «156 νησιά και βραχονησίδες που ανήκουν στην Τουρκία και η στρατιωτικοποίηση τους δεν είναι σωστή».
Τον Ιούνιο του 2018, σε ομιλία του προς την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του (CHP) ο Κύριος Κεμάλ αναρωτήθηκε δεικτικά: «Γιατί η κυβέρνηση δεν βγάζει άχνα για τα 16 κατεχόμενα νησιά του Αιγαίου;», αλλάζοντας σκοπίμως και συνεχώς τον αριθμό των ελληνικών νησιών και βραχονησίδων του Αιγαίου που δήθεν «βρίσκονται υπό κατάληψη», προκειμένου να διατηρείται μια νεφελώδης αοριστία.
Τον Ιανουάριο του 2020, σε συνέντευξη του στον τηλεοπτικό σταθμό Haber Global (Όμιλος Global Media), ο Κύριος Κεμάλ κατηγόρησε τον Ερντογάν για την απόφαση του να στείλει στρατό στην Λιβύη και προχώρησε σε ένα παραλήρημα ασυναρτησίας εναντίον της Ελλάδος, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Υπάρχουν νησιά στο Αιγαίο, σωστά; Σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λωζάνης, αυτά τα νησιά πρέπει να εκκαθαριστούν από όπλα. Καμία χώρα δεν έχει το δικαίωμα να διαθέτει ένοπλες δυνάμεις σε αυτά τα νησιά. Υπάρχουν Έλληνες στρατιώτες στα ελληνικά νησιά; Ναι. Τα νησιά, που μας ανήκουν, είναι υπό κατοχή; Ναι, είναι. Πού είναι ο εθνικός ήρωας; Πού είναι ο παγκόσμιος ηγέτης; Πού είναι αυτός ο άνθρωπος; Είναι ο μόνος άνθρωπος εξαιτίας του οποίου η Τουρκία θα απωλέσει τη Γαλάζια Πατρίδα».
Τον Ιούνιο του 2022 σχολιάζοντας το «θα ρθούμε μια νύχτα ξαφνικά» του Ερντογάν, ο Κύριος Κεμάλ κατηγόρησε τον Τούρκο πρόεδρο για ενδοτικότητα απέναντι στην Ελλάδα, υποστηρίζοντας πως «κάνει νταηλίκια στην Ελλάδα», αλλά «για τα νησιά υπό κατοχή και δεν κάνει τίποτα».
Τον Σεπτέμβριο του 2022 ο Κύριος Κεμάλ απαξίωσε τις απειλές θα έρθουμε μια νύχτα ξαφνικά του Ρ. Τ. Ερντογάν προς την Ελλάδα λέγοντας: «Δεν είμαστε σαν κι αυτούς που λένε ότι θα έρθουν ξημερώματα. Τι έκανε όμως ο Ετζεβίτ; Ο στρατός έκανε την απόβαση κι εκείνος πήγε στο γραφείο του και ανακοίνωσε ότι βρισκόμαστε στην Κύπρο. Και τελείωσε. Τα νησιά είναι υπό κατοχή. Τώρα που η οικονομία είναι χάλια και ο κόσμος εξαθλιωμένος λένε συνέχεια ότι θα έρθουν μια νύχτα. Τι περιμένουν; Πρόσκληση; Αν έχουν το θάρρος και τη δύναμη ας πάνε!».
Βέβαια βολεύει τον Κύριο Κεμάλ να κοκορεύεται κάλπικα για δήθεν κατόρθωμα της απόβασης στην Κύπρο, αφού είναι βέβαιο πως ο ίδιος γνωρίζει πολύ καλά πως χωρίς την μεγάλη και καταλυτική υποστήριξη των Βρετανών, των Αμερικανών και κάποιων ακόμα, δεν μπορούσαν όχι απόβαση στην Κύπρο να κάνουν, αλλά ούτε μέχρι την τουαλέτα του σπιτιού τους να πάνε!
Είτε λοιπόν παραμείνει με το έτσι θέλω στην τουρκική εξουσία ο Ρ. Τ. Ερντογάν, είτε ο Κύριος Κεμάλ καταφέρει το εξαιρετικά απίθανο γκρέμισμα του καθεστώτος ισλαμιστών, φασιστών και μαφίας που ελέγχει την τουρκική εξουσία, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις αργά ή γρήγορα θα επανέλθουν στα επίπεδα όξυνσης της περιόδου Μαρτίου 2020 – Ιανουαρίου 2023.
Τούτο διότι προκειμένου οι σχέσεις Ελλάδος και Κύπρου με την Τουρκία να έχουν πραγματική και ουσιαστική βάση μακροπρόθεσμης βελτίωσης, θα πρέπει να γίνουν κάποια βήματα τα οποία, με δεδομένη την διαχρονική πολιτική αρπακτικού που εφαρμόζει η Τουρκική Δημοκρατία από την ίδρυση της μέχρι σήμερα, δεν θέλουν ή δεν μπορούν να εφαρμόσουν ούτε ο Ρ. Τ. Ερντογάν, ούτε ο Κύριος Κεμάλ. Μερικά μόνο από τα απαραίτητα αυτά πρέπει έχουν ως εξής:
Η Τουρκία να προσυπογράψει την Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας την οποία έχουν υπογράψει οι περισσότερες χώρες του κόσμου και την οποία η Τουρκία ήδη εφαρμόζει στα θαλάσσια σύνορα της τόσο στην Μαύρη θάλασσα όσο και στην Μεσόγειο.
Η Τουρκία να άρει το casus belli εναντίον της Ελλάδος, το οποίο συντηρεί από το έτος 1995 σαν ένας διεθνής προαγωγός, εναντίον του καταστατικού χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και κάθε νομικής έννοιας καλής γειτονίας.
Η Τουρκία να διακηρύξει πανηγυρικά τον πλήρη σεβασμό της στα άρθρα 6, 12 και 16 της Συνθήκης της Λωζάνης, σύμφωνα με τα οποία επιδικάστηκαν στην Τουρκία νησιά, νησίδες, βραχονησίδες που βρίσκονται εντός 3 μιλίων από τα τουρκικά παράλια καθώς και τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος. Ότι απέχει πέραν της απόστασης αυτής, ρητά δεν ανήκει στην Τουρκία ούτε δικαιούται να έχει οποιοδήποτε λόγο.
Η Τουρκία να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία, όπως υποχρεούται κατά τα συμφωνηθέντα στο Πρόσθετο Πρωτόκολλο της Συμφωνίας Σύνδεσης μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και των κρατών μελών της, τερματίζοντας την αδιέξοδη πολιτική της Τουρκικής Δημοκρατίας να μην αναγνωρίζει μια χώρα που αναγνωρίζουν όλες σχεδόν οι χώρες του κόσμου και να αναγνωρίζει μόνη αυτή, ένα μόρφωμα αχυράνθρωπων που δεν αναγνωρίζεται από καμιά άλλη χώρα του κόσμου.
Η Τουρκία να αποσύρει τον στρατό κατοχής και τους εποίκους που εγκατέστησε στα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας, να τιμήσει την υπογραφή της σαν εγγυητής και όχι σαν κατακτητής του μαρτυρικού νησιού και να μην παρεμβάλλεται με φτηνά νταηλίκια στην αξιοποίηση των ενεργειακών πόρων της Κύπρου, υπέρ όλων ανεξαιρέτως των κατοίκων της, χριστιανών ή μουσουλμάνων και με πλήρη εφαρμογή του κοινοτικού κεκτημένου.
Η Τουρκία να πάψει επιτέλους να απαιτεί από άλλους, όσα η ίδια περιφρονεί. Να πάψει να επικαλείται επιλεκτικά ότι νομίζει πως την βολεύει από την Συνθήκη της Λωζάνης ή άλλες Διεθνής Συνθήκες ενώ η ίδια τις κατά-εξευτελίζει διαχρονικά – ακόμα και σήμερα!
Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α Τ Α: Κάποτε οι ηγέτες της σύγχρονης Τουρκίας θα πρέπει να αντιληφθούν ότι ο κόσμος έχει αλλάξει και πως οι φαντασιώσεις ανασύστασης νέο-οθωμανικής αυτοκρατορίας μέσα στον 21ο αιώνα θυμίζουν την παροιμία «Ότι είχε η γριά στο νου της, το έβλεπε και στο όνειρό της». Ταυτόχρονα, κατατάσσουν την Τουρκία μεταξύ των πλέον αναξιόπιστων χωρών του κόσμου, παρά την πολύ σημαντική γεωστρατηγική της θέση.
Αντίθετα, η σημερινή Τουρκία κάλλιστα θα μπορούσε να έχει μια περίοπτη θέση στις σύγχρονες δημοκρατίες σαν μια ειρηνική χώρα, εφ΄ όσον λειτουργήσει με σεβασμό απέναντι στο Διεθνές Δίκαιο, στα ατομικά δικαιώματα, στον διαχωρισμό των εξουσιών και κυρίως την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, την χρηστή διαχείριση και την λαϊκή κυριαρχία.
Καλό θα είναι οι πολιτικοί της Τουρκίας –και ιδιαίτερα ο Κύριος Κεμάλ– όλα αυτά να τα θυμούνται, αντιλαμβανόμενοι ότι οι εποχές που ο Ετσεβίτ έκανε «κατορθώματα» με τις πλάτες αυτών που σήμερα η Τουρκία θεωρεί «εχθρούς», πέρασαν ανεπιστρεπτί.
Καλό θα είναι, εάν και εφ΄ όσον ο Κύριος Κεμάλ καταφέρει το εξαιρετικά απίθανο γκρέμισμα του καθεστώτος ισλαμιστών, φασιστών και μαφίας που ελέγχει την τουρκική εξουσία, να ασχοληθεί με τα προβλήματα μιας Τουρκίας που, όπως ο ίδιος είπε, (12 Δεκεμβρίου 2022) έχει μετατραπεί σε ένα πλατό μαφιόζικης ταινίας.
Τα νταηλίκια τύπου «Καθίστε φρόνιμα και δεν θα σας χτυπήσουμε με πυραύλους» (Ρ.Τ. Ερντογάν, Ιανουάριος 2023) ή «Δεν επιτρέπουμε επέκταση χωρικών υδάτων της Ελλάδας ούτε μίλι» (Τσαβούσογλου, Δεκέμβριος 2022) αντί να προκαλούν «φόβο», θυμίζουν έντονα κάποιον που χτυπάει με μανία το κεφάλι του στον τοίχο ελπίζοντας να σπάσει ο τοίχος και όχι το κεφάλι του…
Υ.Γ. : Το άρθρο αυτό μεταφράστηκε στην Αγγλική γλώσσα και στην Τουρκική γλώσσα
* Λεωνίδας Κουμάκης: Νομικός, Συγγραφέας, Αρθρογράφος-Αναλυτής, μέλος του International Hellenic Association. Το αυτοβιογραφικό, διαχρονικό βιβλίο του «Το Θαύμα-Μια πραγματική ιστορία», το οποίο αναφέρεται στην μεθοδική εξολόθρευση του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης από το τουρκικό κράτος, υπάρχει εντελώς δωρεάν στην ηλεκτρονική βιβλιοθήκη του ΙΗΑ, τόσο στην Ελληνική όσο και στην Αγγλική γλώσσα.
