Ο κόκορας της γειτονιάς μου…

Μην πάει ο νους σας στο πονηρό, δεν είναι σχήμα μεταφορικό.

 Δεν αφορά κάποιο λεβεντοπαλίκαρο της γειτονιάς μου που έβαλε σκοπό να ρίξει τα κοριτσόπουλα της περιοχής.

Έχει να κάνει με κάτι που μου ξύπνησε μνήμες παιδικές.

Ανήκει στην συνομοταξία των πτηνών και μάλιστα των οικόσιτων. Τουτέστιν έχει στέγη και αφεντικό.

Παρεμπιπτόντως δεν έχω κάτι με τον  ιδιοκτήτη του πτηνού, ίσα -ίσα που του βγάζω και το καπέλο.

Δεν είναι και λίγο να ζεις στο κέντρο της πόλης και  να ακούς ήχους του χωριού.

Μην πάει ο νους σας στο πονηρό, δεν είναι σχήμα μεταφορικό.

 Δεν αφορά κάποιο λεβεντοπαλίκαρο της γειτονιάς μου που έβαλε σκοπό να ρίξει τα κοριτσόπουλα της περιοχής.

Έχει να κάνει με κάτι που μου ξύπνησε μνήμες παιδικές.

Ανήκει στην συνομοταξία των πτηνών και μάλιστα των οικόσιτων. Τουτέστιν έχει στέγη και αφεντικό.

Παρεμπιπτόντως δεν έχω κάτι με τον  ιδιοκτήτη του πτηνού, ίσα -ίσα που του βγάζω και το καπέλο.

Δεν είναι και λίγο να ζεις στο κέντρο της πόλης και  να ακούς ήχους του χωριού.

Επιστροφή στη φύση το μήνυμα που στέλνει  όλες τις ώρες της ημέρας ο φίλος μου ο γείτονας κόκοράς μου με το “κι κι ρίκο”  του….

 

Γι’ αυτό κάτω τα χέρια σας από τον κόκορα της γειτονιάς μου.

Ξεκινώ από σήμερα αγώνα ανένδοτο για τη σωτηρία και την παραμονή του  στα χωροταξικά όρια της συνοικίας μου.

Δε λογαριάζω ούτε τις αντιδράσεις της οικογένειάς μου, ούτε και τις συνεχείς διαμαρτυρίες της πολυαγαπημένης μου κορούλας… “μαμά, κάνε κάτι, από τα χαράματα φωνάζει ο κόκορας και  με ξυπνά. Τι γυρεύει κόκορας στην πόλη;”… “μαμά με έχει τρελάνει πρωί, μεσημέρι, απόγευμα η φωνή του κόκορα., δεν αντέχω άλλο, με εκνευρίζει”.

Εγώ να δεις πόσο με εκνευρίζεις που τα βάζεις με τον κόκορά μου. Σε ενοχλεί; Βάλε τα ακουστικά σου και άκουσε μουσική.

Οι φωνασκίες του γείτονα ακατάλληλες ώρες ή τα μαστορέματα του απέναντι κυριακάτικα δε μας πειράζουν.

Εμ, βέβαια ότι διαταράσσει  το βουητό την πόλης και δεν ανήκει στα χαρακτηριστικά της  θα πρέπει να το ενοχοποιήσουμε, να το καταδικάσουμε και να το αποβάλλουμε εκτός των τειχών της.

 

Αφού ο άνθρωπος διαθέτει μονοκατοικία μετ’ αύλιου  και μάλιστα μεγάλου γιατί να μην τον αξιοποιήσει;

Σε χαλεπούς καιρούς με όλα να ψαλιδίζονται, με την αέναη απειλή ενός ακόμη μνημονίου και  με την πρώτη δόση του ΕΝΦΙΑ να πρέπει να πληρωθεί μέχρι τέλους του μήνα το μυαλό του Έλληνα τα πάντα κατεργάζεται.

Έτσι και ο γείτονάς μου αποφάσισε να στήσει κοτέτσι, να φέρει τον κοκκινολαίμη  με το χαρέμι του και να ξεκινήσει την παραγωγή φρέσκων-βιολογικών αυγών.

Με τόσα διατροφικά σκάνδαλα, να προχθές ήρθε στο φως η κομπίνα με τα αλλοιωμένα αυγά εκ Ολλανδίας και λοιπών χωρών της βόρειας Ευρώπης, είναι να μην πάρεις τα μέτρα σου; Δε λένε “πρόσεχε για να έχεις”;

Και αφού ο γείτονάς μου μπορεί γιατί να το ζηλέψω και να τα βάλω με τον κόκορα και τις κότες του;

Αμαρτία είναι να θέλει ο άνθρωπος να δώσει φρέσκα αυγουλάκια στα παιδιά του ή στα εγγόνια του, αν έχει;  Ελπίζω να έχει κάνει και μπαξέ. Από το μπαλκόνι μου βλέπω την αυλή του, αλλά η ορατότητα είναι περιορισμένη, για αυτό ούτε και το κοτέτσι είδα. Ας είναι καλά ο φίλος μου ο κόκορας και οι φίλες μου οι κότες που με τα κακαρίσματά τους γνωστοποίησαν την παρουσία τους. Μου ξύπνησαν μνήμες παιδικές, περασμένα καλοκαιριά στο χωριό του παππού, που πήγαινα με τη  γιαγιά στο κοτέτσι να πάρουμε το πρωινό φρέσκο αυγό για να μου το βράσει να το φάω. Ο κόκορας με το ψηλό λοφίο του και το κόκκινο λειρί του  μας περίμενε περήφανος περιτριγυρισμένος από τις κότες του. Για μην πω για τα πανέμορφα μικρά κοτοπουλάκια και τη μαμά τους την κλώσα που με κυνηγούσε για να μην  τα πλησιάσω. Άσβηστες μνήμες χαραγμένες στο μυαλό μου που με συντροφεύουν μέχρι τώρα.

 

Μνήμες αυτού του είδους που δεν έχουν τα παιδιά μου και όλα τα παιδιά της πόλης, για αυτό και αντιδρούν έτσι, όπως h κόρη μου, ζητώντας την αποπομπή  του κόκορα της γειτονιάς μου.

Και να ήταν μονό τα παιδιά, εδώ και οι μεγάλοι, οι πρωτευουσιάνοι- ας προέρχονται οι περισσότεροι από χωριά- δυσανασχετούν με την παρουσία του κόκορα και του χαρεμιού του. Οι  ήχοι αυτών των οικόσιτων πτηνών επιτρέπεται  να ακούγονται μόνο μέσω των κινητών τους τηλεφώνων ως ξυπνητήρι το πρωί για τη δουλειά.

Ας τολμήσουν  να φωνάξουν την αστυνομία για διατάραξη του ωραρίου κοινής ησυχίας  και αμέσως θα σπεύσω στο πλευρό του άγνωστου γείτονά μου.

Ας όψεται  που μένω σε διαμέρισμα,  διαφορετικά θα αποκτούσα δικό μου κόκορά!  Αφήστε που συν τοις άλλοις θα δρουσε ως αντίδοτο στις κοκορομαχίες των πολιτικών, των ειδημόνων και όλων των αερολόγων.

Το δικό μου πετεινάρι θα λειτουργούσε ως  ηρεμιστικό του μυαλού και της ψυχής μου, ως το δυναμωτικό μου για να αντέξω τα άλογα των εγχώριων  και διεθνών “θεσμών”  που ορίζουν τις ζωές των ανθρώπων.

Για αυτό  σας το ξαναγράφω, αφήστε ήσυχο τον κόκορα της γειτονιάς μου!