Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση των Τ.Ο. Ξάνθης του ΚΚΕ και της ΚΝΕ μπροστά στην 8η Μάρτη, Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας
Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση των Τ.Ο. Ξάνθης του ΚΚΕ και της ΚΝΕ μπροστά στην 8η Μάρτη, Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας.
Με την έναρξη της εκδήλωσης οι παραβρισκόμενοι κράτησαν ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των θυμάτων του πρόσφατου εγκλήματος στα Τέμπη.
Στην ομιλία της η Άρτεμις Ανδρονικίδου, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και γραμματέας του ΣΠ ΑΜΘ της ΚΝΕ τόνισε:
«Η σημερινή μας εκδήλωση είχε οριστεί με αφορμή την 8η Μάρτη, που είναι μια σημαντική αγωνιστική μέρα, μέρα αγώνα για την γυναίκα και τις ανάγκες της. Αυτή τη στιγμή όμως στο μυαλό όλων μας η γυναίκα παίρνει τη μορφή της μάνας, που με κραυγές αναζητάει το παιδί της που “δεν έφτασε πίσω”, της νέας φοιτήτριας που της έφραξαν το δρόμο της ζωής τα κέρδη των λίγων που γεννούν τα εγκλήματα που συζητάμε.
Γι αυτό και όλα μας τα συναισθήματα, η οργή, η τιμή θα εκφραστεί στο δρόμο την Τετάρτη 8 Μάρτη με την μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση μαθητών φοιτητών και εργαζομένων στις 12μ στην Κεντρική Πλατεία. Γι αυτό και σήμερα θέλουμε να συζητήσουμε για την ανάγκη για να μην συγκαλυφθούν οι πραγματικές αιτίες, για να μην ξανασυμβεί τέτοιο έγκλημα. Για να αντιμετωπίσουμε την πολιτική που τσακίζει το δικαίωμα μας στη ζωή κυριολεκτικά και μεταφορικά. Έτσι τιμάμε και την 8η Μάρτη στο πρόσωπο όλων αυτών των κοριτσιών, όλων των ανθρώπων που δεν βολεύονται με το να μπαίνουν τα κέρδη πάνω από τις ανθρώπινες ζωές.
….. Η Ιστορία κατέγραψε το έγκλημα. Τώρα θα καταγράψει τη στάση και τη δράση του καθένα μας για να μην επαναληφθεί. Είναι ώρα να δώσει “τρόπο” στην οργή κάθε νέος και νέα που αγανακτεί. Έχουμε εμπιστοσύνη στη δύναμη του οργανωμένου λαού. Σε ένα κίνημα που ενιαία σε όλη την Ελλάδα μπορεί να ενώσει τις διεκδικήσεις για τη ζωή που μας αξίζει στον 21ο αιώνα. Το “πάμε κι όπου βγει”, με τον πιο τραγικό τρόπο, για ακόμα μια φορά, επιβεβαιώθηκε πού οδηγεί. Είναι η λογική των αστικών κομμάτων, των κυβερνήσεων, που μας έφεραν αυτή την καταστροφή. Τώρα πρέπει να πάμε αλλιώς. Για να γίνουν οι συγκοινωνίες κοινωνική περιουσία, με μια άλλη εξουσία, ενταγμένες σε ενιαίο κρατικό φορέα, με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό, για να λειτουργούν όχι για το κέρδος των καπιταλιστών, αλλά για την εξυπηρέτηση των μεταφορικών αναγκών του λαού μας. Τότε και μόνο τότε θα υπάρχει φθηνή λαϊκή συγκοινωνία, ασφαλής, συχνή και σύγχρονη. Είναι η ώρα η νέα γενιά να πάρει την κατάσταση στα χέρια της. Με τις πολιτικές της επιλογές και με τον αγώνα της να μην επιτρέψει το έγκλημα να ξεχαστεί ή να συγκαλυφθεί, να τιμωρήσει και να εκδικηθεί πολιτικά αυτούς που της στερούν το μέλλον, τα όνειρα και την ίδια τη ζωή.»
Η εκδήλωση έκλεισε με την παρέμβαση της υποψήφιας βουλευτή Ξάνθης του ΚΚΕ Μπιργκιούλ Μαξούμ μεταφέροντας την εμπειρία της από τη συμμετοχή της στην αντιπροσωπείας του Κόμματος που επισκέφθηκε τις πληγείσες από τον σεισμό περιοχές της Τουρκίας.
Όπως τόνισε:
«Οι εικόνες, τα βιώματα είναι πραγματικά συγκλονιστικά, δεν μπορείς με λόγια να μεταφέρεις τον πόνο του λαού, τα μεγέθη της καταστροφής που βιώνει. Το αστικό κράτος της Τουρκίας, που είναι ένα από τα 20 ισχυρότερα καπιταλιστικά κράτη του πλανήτη μας, με τον 2ο σε μέγεθος μεγαλύτερο στρατό του ΝΑΤΟ, με την 11η θέση στην παγκόσμια κατάταξη των στρατιωτικών δυνάμεων, βρέθηκε εντελώς «γυμνό» στην αντιμετώπιση ενός ισχυρού καταστρεπτικού σεισμού.
Γιατί συνέβη αυτό, όταν η Τουρκία, όπως και η Ελλάδα, είναι χώρες σεισμογενείς;
Γιατί το κράτος στην Τουρκία δεν ελέγχει τον κατασκευαστικό τομέα, τις εταιρείες, που κατασκευάζουν σπίτια, επιχειρήσεις, δημόσια κτίρια;
Γιατί δεν υπάρχουν επαρκείς και στελεχωμένες υποδομές για τέτοιους ελέγχους;
Γιατί δεν υπάρχουν προγράμματα αντικατάστασης εκείνης της λαϊκής στέγης που έχει φτιαχτεί πριν τους όποιους αντισεισμικούς κανόνες;
Γιατί δεν είχαν ελεγχθεί σχολεία, νοσοκομεία και άλλα δημόσια κτίρια, που κατέρρευσαν σαν «τραπουλόχαρτα»;
Γιατί δεν υπήρχαν ισχυρές και καλά εξοπλισμένες μονάδες διάσωσης των ανθρώπων, που βρέθηκαν κάτω από τα συντρίμμια;
Αναμφισβήτητα όλα αυτά και άλλα ερωτήματα αφορούν και την Ελλάδα, όπου το 60% των κτιρίων έχουν οικοδομηθεί πριν την εφαρμογή αναγκαίων αντισεισμικών κανονισμών, όπου είναι γνωστή η έλλειψη μηχανικών στις σχετικές δημόσιες υπηρεσίες ελέγχου, όπου δεν υπάρχουν προγράμματα για την οικοδόμηση σύγχρονης, ασφαλούς και φθηνής λαϊκής στέγης.
Γιατί;
Μα γιατί το «πάμε κι όπου βγει» του πρόσφατου εγκλήματος στα Τέμπη είναι αυτό που ισχύει όταν ο υπέρτατος νόμος είναι αυτός του καπιταλιστικού κέρδους.
Μιλάμε για ένα κράτος εχθρικό για τον λαό, ένα κράτος ταγμένο στα συμφέροντα της κερδοφορίας του κεφαλαίου, έναν μηχανισμό της αστικής τάξης στην υπηρεσία της διαφύλαξης των κερδών της, που «κλείνει τα μάτια» ακόμη και στην παραβίαση των δικών του κανονισμών, εάν αυτό το απαιτεί το καπιταλιστικό κέρδος, η «ακρογωνιαία λίθος» της οικονομίας της αγοράς.»
