“Και πάλι στους δρόμους….”

Η Μέση Ανατολή φλέγεται από τις κοινωνικές εξεγέρσεις, η Ευρωπαϊκή οικογένεια με άλλοθι την οικονομική κρίση απειλείται με “εμφύλια” σύρραξη για την επικράτηση του ισχυρότερου και εδώ στην Ελλάδα από αδράνεια και ολιγωρία και γενική κατάρρευση των πάντων ….. Μέσα λοιπόν σε αυτό το υπέροχα αισιόδοξο κλίμα βγήκαν και πάλι οι εργαζόμενοι στους δρόμους για να διεκδικήσουν τα αυτονόητα, την αξιοπρέπειά τους στο δικαίωμα της εργασίας ….

Η Μέση Ανατολή φλέγεται από τις κοινωνικές εξεγέρσεις, η Ευρωπαϊκή οικογένεια με άλλοθι την οικονομική κρίση απειλείται με  “εμφύλια” σύρραξη για την επικράτηση του ισχυρότερου και εδώ στην Ελλάδα από αδράνεια και ολιγωρία και γενική κατάρρευση των πάντων …..

Μέσα λοιπόν σε αυτό το υπέροχα αισιόδοξο κλίμα βγήκαν και πάλι οι εργαζόμενοι στους δρόμους για να διεκδικήσουν τα αυτονόητα, την αξιοπρέπειά τους στο δικαίωμα της εργασίας ….

Με συνθήματα  των συνδικαλιστικών οργανώσεων των εργαζομένων και με καλύτερο αυτό της ΠΟΕ ΟΤΑ “δικό τους το χρέος και τα ελλείμματα, δικό μας χρέος ο αγώνας” πραγματοποιήθηκε προχθες η 24ωρη πανελλαδική πανεργατική απεργία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ…..

Κάποτε οι εργαζόμενοι απεργούσαν για αυξήσεις στους μισθούς, τώρα πια βγαίνουν στους δρόμους για να  μη τους περικόψουν αυτά που παίρνουν….

Συμμετέχουν σε απεργιακές κινητοποιήσεις και διεκδικούν τη διασφάλιση των υπαρχουσών θέσεων εργασίας …..

FΤώρα πια με το φόβο και την αγωνία για  το τι θα τους ξημερώσει αύριο αντιδρούν στα μέτρα της κυβέρνησης και την καλούν να επανεξετάσει τις θέσεις της…..

Δεν είναι δυνατόν στις μέρες μας οι εργαζόμενοι να ζουν το άκρο άωτο του παραλόγου…..

Να βρίσκονται με τη διαρκή απειλή της μείωσης των αποδοχών τους, αλλά και την απώλεια εργασιακών τους κεκτημένων…..

Πλέον οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα με την απελευθέρωση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και την ενίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων αισθάνονται απροστάτευτοι και αδύναμοι να διεκδικήσουν αξιοπρεπέστερους μισθούς ή καλύτερες συνθήκες εργασίας …..

Μάλιστα  τους κάνουν να αισθάνονται και τυχεροί που έχουν και δουλειά, γιατί υπάρχουν και οι χιλιάδες των ανέργων που βρίσκονται σε  πολύ χειρότερη από αυτούς μοίρα…..

Πόσες φορές τελευταία δεν έχετε ακούσει την τόσο μίζερη και μοιρολατρική παρατήρηση συνανθρώπων σας “να ευχαριστείς το θεό που έχεις και δουλειά….”….

F-“Να ευχαριστώ το Θεό που έχω δουλειά και αμείβομαι με 600 ευρώ ή εργάζομαι τετράωρο και παίρνω πολύ λιγότερα…..;

Να ευχαριστώ τον ύψιστο που δουλεύω εκ περιτροπής και μου χρωστούν και τρεις-τέσσερις μισθούς ή που κάνω υπερωρίες και δε μου τις πληρώνουν…..;

Και φυσικά ευχαριστώ το θεό, όχι γιατί έχω δουλειά, αλλά γιατί υπάρχω, γιατί μου δίνει, υγεία, δύναμη και υπομονή να αντέξω τα άλογα των ημερών…..”…

 Η παραπάνω επισήμανση ήταν η απάντηση του γείτονά μου του κ. Γιάννη, ο οποίος εργάζεται σε ένα από τα εναπομείναντα εργοστάσια της εποχής, όταν τον ρώτησα πως αισθάνεται όταν του υπενθυμίζουν ότι αυτός έχει ακόμη τη δουλειά του και για το αν θα κάνει απεργία……

FΣυνεχίζοντας την κουβέντα μαζί του μου μίλησε για εργασιακό μεσαίωνα που ζουν όλοι οι Έλληνες εργαζόμενοι, τόσο του δημοσίου, όσο πολύ περισσότερο του ιδιωτικού τομέα…..

-“Και φυσικά θα απεργήσω, όχι γιατί πιστεύω ότι μπορεί να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο και μάλιστα αυτή την περίοδο, αλλά γιατί θέλω να τα έχω καλά με τη συνείδησή μου, με τον εαυτό μου ότι έκανα το χρέος μου ως εργαζόμενος….

Και χρέος του εργαζομένου είναι να εκφράζει μέσω της απεργίας τη διαφωνία του σε ότι δε συμφωνεί με αυτά που του ετοιμάζει η εκάστοτε κυβέρνηση, αλλά και να διεκδικεί….

Τώρα θα μου πεις τι να διεκδικήσουμε…..σε μια χώρα που τελεί υπό κατάρρευση ….;

Κάποτε τα αιτήματά μας στους απεργιακούς μας αγώνες μιλούσαν για αυξήσεις στους μισθούς και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας ……

Με τη σημερινή απεργία αγωνιζόμαστε να μη χάσουμε αυτά τα λίγα που παίρνουμε και φυσικά να διασφαλίσουμε τη θέση εργασίας μας…..Δεν ξέρω τελικά, μήπως να ευχαριστώ το Θεό που έχω ακόμη τη δουλειά μου και να μην παραπονιέμαι;….Όμως θα πρέπει όλοι να καταλάβουμε και πολύ περισσότερο οι κυβερνώντες, ότι ο άνθρωπος, ο εργαζόμενος δε θα πρέπει να μένει στάσιμος, γιατί δε θα είναι δημιουργικός και παραγωγικός, δε θα είναι χρήσιμος στην πολιτεία. Πρέπει να εξελίσσεται μισθολογικά και επαγγελματικά….Αν θέλουμε ανάπτυξη θα πρέπει να επενδύσουμε πρωτίστως στο ανθρώπινο μυαλό και δυστυχώς με αυτά τα μέτρα του μνημονίου το μυαλό μας αχρηστεύεται”…..

Δε θα σας ρωτήσω αν έχει άδικο ο κ. Γιάννης σε αυτά που μου επεσήμανε, γιατί πρόκειται για μια κατάθεση ψυχής ενός σκληρά εργαζόμενου Έλληνα και που κάτι μου λέει πως συμφωνείτε μαζί του….