Το Μακρύ Ταξίδι Προς Ό,τι Αξίζει….
«Τι κάνεις Στρατηγέ μου; Με ποιους θα πολεμήσεις και πώς θα πολεμήσεις;
Μην πάρεις τους ανθρώπους στο λαιμό σου »(Ναύαρχος Ερρίκος Δεριγνύ)
«Εμείς Ναύαρχέ μου, είμαστε πάντοτε λίγοι και μας τρώγανε και μας τρώνε όλα τα θεριά και πάντοτε μένει και λίγη μαγιά και απ’ αυτή την μαγιά, αυτό το προζύμι, ξαναγινόμαστε»(Στρατηγός Μακρυγιάννης)
Ξημέρωμα στο Αιγαίο.
Χώρος στην σιωπή, κάλεσμα για αναστοχασμό.
Μέρα νύχτα, χωρίς σταματημό,
χωρίς απαγορεύσεις, χωρίς καμιά υποστολή,
χωρίς φόβο .
«Τι κάνεις Στρατηγέ μου; Με ποιους θα πολεμήσεις και πώς θα πολεμήσεις;
Μην πάρεις τους ανθρώπους στο λαιμό σου »(Ναύαρχος Ερρίκος Δεριγνύ)
«Εμείς Ναύαρχέ μου, είμαστε πάντοτε λίγοι και μας τρώγανε και μας τρώνε όλα τα θεριά και πάντοτε μένει και λίγη μαγιά και απ’ αυτή την μαγιά, αυτό το προζύμι, ξαναγινόμαστε»(Στρατηγός Μακρυγιάννης)
Ξημέρωμα στο Αιγαίο.
Χώρος στην σιωπή, κάλεσμα για αναστοχασμό.
Μέρα νύχτα, χωρίς σταματημό,
χωρίς απαγορεύσεις, χωρίς καμιά υποστολή,
χωρίς φόβο .
Τα ποιητικά ενεργήματά τους επιτρέπουν την εμπειρική μετοχή στην μοναδικότητα
σε τούτο εδώ το Ακρωτήρι.
Φωνές, βλέμματα, χαμόγελα, χειρονομίες.
Σκέψη, κρίση, φαντασία.
Βεβαιότητες για την δυναμική της επιτυχίας στο άθλημα της εμπιστοσύνης.
Ενόραση της ουτοπίας από τους πυρήνες της ελευθεριακής σκέψης.
«Το μακρύ ταξίδι προς ό,τι αξίζει να το ρωτάς,
δεν είναι περιπέτεια είναι παλιννόστηση, επιστροφή με το κεφάλι ψηλά,
οίκαδε στο αναπάντητο»(Χάιντεγγερ).
Τα περιστέρια του Συντάγματος θα εξακολουθούν ακόμη να συνωστίζονται,
για να τρώνε ελεύθερα και ακόρεστα,
αριστερά και δεξιά.
Από δίπλα και οι χελώνες, τα φίδια, τα παγώνια, τα τσακάλια, τα παχύδερμα,
οι παπαγάλοι, τα αρπαχτικά, οι σεμνοπίθηκοι
και τέλος οι ερυθρόκωλοι.
Με εκτίμηση
Μιχάλης Σπανίδης
