Για τη Μακεδονία τέσσερα χρόνια μετά την “κύρωση της Συμφωνίας”

Η συμπλήρωση τεσσάρων ετών από την κύρωση, με το γνωστό τρόπο,  της λεγόμενης <<Συμφωνίας>> για τη Μακεδονία, αποτελεί υπενθύμιση και  υπόμνηση της πράξης εναντίον των συμφερόντων του Ελληνισμού , που επιβραβεύτηκε με τη σιωπή και τη συναίνεση.

Είναι  βέβαιο ότι η <<Συμφωνία>> προωθεί με την ελλαδική αποδοχή  την απώλεια της αποκλειστικής όπως έχουμε το δικαίωμα χρήσης και της διαχείρισης  του Ελληνικού ηθικού, ιστορικού, γεωγραφικού, πολιτικού, διπλωματικού, οικονομικού και γεωπολιτικού  όρου Μακεδονία.

Η σιωπή, η συναίνεση, η αδιαφορία, η υπογραφή της <<Συμφωνίας>> αποτελεί ζήτημα ύψιστης σημασίας για το μέλλον, για τη συνέχεια του Ελληνισμού, για την υπεράσπιση του Ελληνισμού.

Κάθε υποχώρηση αποτελεί προάγγελο και για άλλους επίδοξους σφετεριστές και εισβολείς που πίσω από την υποταγή και την ταπείνωση που κρύβει η <<Συμφωνία>> , ετοιμάζονται για τον Έβρο, το Αιγαίο και την Κύπρο, απειλώντας  όλον τον Ελληνισμό, την επιβίωσή μας και το μέλλον μας, με την ελλαδική παθητική στάση να ενισχύει την πολιτική αυτή.

Το περιγράφει  εξαιρετικά ο σπουδαίος ποιητής μας Τάσος Λειβαδίτης: <<Η χώρα μου βυθίζεται στο ψέμα και βρίσκουν καταφύγιο οι αλήτες σε χώμα που μυρίζει σαν πληγή>> .

Η πράξη της προηγούμενης και της τωρινής κυβέρνησης κυβέρνησης και των δήθεν κομμάτων, εντός και εκτός Βουλής, για τη <<Συμφωνία>> με τα Σκόπια, δεν εκφράζει τον Ελληνικό λαό.

Θυμίζουμε ότι στις 22 Ιουλίου του 1943 πάνω από μισό εκατομμύριο Έλληνες βρέθηκαν στο Σύνταγμα για να μην αφεθεί η Μακεδονία και η Θράκη στους φασίστες Ναζί κατακτητές και τους συνεργάτες τους κομιτατζήδες. Αυτό είναι και το σημερινό μήνυμα.

Το 1943, όταν οι Γερμανοί Ναζί ήθελαν να δώσουν την πατρίδα μας, τη Μακεδονία και τη Θράκη, 30 Έλληνες και Ελληνίδες δολοφονήθηκαν για να μην παραχωρηθεί η Μακεδονία. Και εμείς θα σιωπήσουμε;

Σε αυτόν εδώ τον τόπο που οι θύτες ακόμα μας προκαλούν, εμείς τα θύματα δεν πρέπει να σιωπούμε. Γιατί αν σιωπήσουμε εμείς, θα βγούνε από τους τάφους οι νεκροί για να φωνάξουν για τη Μακεδονία.

Κανείς μα κανείς δεν πρέπει να σταματήσει αυτόν τον αγώνα που είναι δίκαιος. Ούτε μια στιγμή δεν πρέπει να σταματήσουμε. Το απαιτούν οι νεκροί μας.

Αυτοί που είμαστε εδώ, είμαστε η ζωντανή Ελλάδα. Είμαστε μια Ελλάδα που βγαίνει από τις στάχτες της. Είμαστε ένας Ελληνισμός που δε φοβάται. Και αυτό πρέπει να είναι το μήνυμα για όλους και για όλες.

Ζούμε δύσκολες στιγμές, πολλές φορές βρεθήκαμε σε αντίστοιχες.

Υπάρχουμε όμως εμείς και μπορούμε να δώσουμε έναν δίκαιο αγώνα, απέναντι σε μια αμόρφωτη, απαίδευτη και οκνηρή πολιτική ηγεσία, εντός και εκτός βουλής. Αυτήν την προσπάθεια που κάνουμε σε όλη την Ελλάδα, την κάνουμε γιατί έχουμε έναν σκοπό. Πρέπει να υπερασπιστούμε την πατρίδα μας και, όπως μας την παρέδωσαν οι γονείς μας, να την παραδώσουμε στα παιδιά μας και στα παιδιά των παιδιών μας.

Πολλοί μας λένε ότι ο αγώνας είναι μάταιος, ότι δε θα έχει κανένα αποτέλεσμα, ότι δε θα γίνει τίποτα.

Αν ξεκινούσαν έτσι οι Έλληνες ούτε την Επανάσταση, ούτε τον Μακεδονικό Αγώνα θα δημιουργούσαν, ούτε θα απελευθέρωναν τόσους τόπους.

Γι’ αυτό δε θα σταματήσουμε τον αγώνα μέχρι να ακυρωθεί η “συμφωνία”.

Το αίτημα του Ελληνικού λαού για τη Μακεδονία,  στην Ελλάδα, στην Κύπρο και την Διασπορά είναι η  υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων με όρους σεβασμού στην ιστορία και την αλήθεια, την εθνική αξιοπρέπεια, τη συνέχεια και το μέλλον μας ως έθνους.

«Είς άνθρωπος ζήλω πεπυρωμένος άπαντα τον δήμο δύναται διορθώσαι» γράφει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, «ένας άνθρωπος δηλαδή που πυρπολείται από ζήλο μπορεί να διορθώσει και να εμπνεύσει όλο τον δήμο, όλον τον λαό».

Είναι βέβαιο ότι είναι πολλοί περισσότεροι του ενός αυτοί που έχουν ζήλο και μπορούν να αλλάξουν το δήμο, το λαό, ειδικά τώρα που η Μακεδονία θέλουν να ξεχαστεί…..

Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες συνεχίζουν τους αγώνες του λαού  για να αλλάξουν το λαό.

Το όνομα της Μακεδονίας θα χαθεί μόνο εάν  το αποδεχτεί ο Ελληνισμός και αυτό δεν θα γίνει ποτέ!

Η Γη της Αντίστασης, ο Ελληνισμός του 1821, η Μακεδονία του Παύλου Μελά και του Καπετάν Άγρα, οι σφαγιασθέντες της Γενοκτονίας στη Μικρά Ασία, στον Πόντο, στη Θράκη, στην Καππαδοκία, οι άταφοι ήρωες του έπους του 1940, τα θύματα των σφαγών των Γερμανών στην κατοχή, οι πεσόντες ενάντια στους Τούρκους εισβολείς στην Κύπρο το 1974, μας δείχνουν την οδό της αντίστασης, της αξιοπρέπειας και του αυτοσεβασμού.

Ο Ελληνικός λαός δεν υπέγραψε, δεν συμφώνησε. Συνεχίζουμε !

Θεοφάνης Μαλκίδης