«Όπου και στρέψω το βλέμμα,
μια ηλικία, μου βγάζει τη γλώσσα,
ένα γερασμένο ποδήλατο
μου κορνάρει όλες τις κόρνες
που μου στέρησε στα νιάτα μου»
(Στέλλα Βλαχογιάννη, Ιατρείον Ασμάτων)
Εμπύρετη αιχμηρή γλώσσα
πάνω στην χαοτική διάσταση
των πολύπλοκων σχέσεων
της σημερινής εποχής των τυφώνων.
Στη φανταστική παραγκούπολη των Καριόκας
όπου διαπράττεται ένα πολυφωνικό δράμα
δεν υφίσταται αίτημα για κάθαρση.
Ο καθένας και οι εμμονές του,
ο καθένας και τα βίτσια του.
Ολίγιστες δημοκρατικές μετριότητες
από ζηλωτές εικονολάτρες
σε ρόλους νέων σατραπών,
πασχίζουν να μετακομίσουν από τα ψιλά
των εφημερίδων στα πρωτοσέλιδα.
Παλιές οι λέξεις, παλιές οι σκέψεις τους.
Τίποτα που να αγγίζει την πολυπλοκότητα
των σημαντικών προβλημάτων και των ρωγμών
που έχουν ανοιχθεί από τα παιδιά των αγίων γονιδίων.
Νέοι Πρίγκιπες και νέες Πριγκίπισσες,
Δούκες και Δούκισσες,
Βικάριοι και Κοντόσταβλοι,
Μάγιστροι και Πρωτοστράτωρες,
Παρακοιμώμενοι και Σιλεντιάροι,
Νοβελίσσιμοι και Σεβαστοκράτωρες,
συνάμα χέρι χέρι με άριστους Κωδωνοποιούς
υπόσχονται με κωμικοτραγική εκφραστική συνθηματολογία
να γιατρέψουν τα ασβεστολιθικά σπλάχνα της Πόλης,
με λέξεις που σάπισαν σε τετράχρωμες εικονοποιίες.
«Ερειπιώδη όλα,
Και τα σκεύη της γραφής συντετριμμένα»
έγραψε ο Γιώργης Γιατρομανωλάκης.
Και εμείς….;
Θαλασσοδαρμένοι χρόνια,
μέσα σε έναν μανιaσμένο Ποσειδώνιο Ωκεανό,
ψάχνοντας τον στίχο του Γκάτσου
στην Ωγυγία της ψευδαίσθησης μας.
Μιχάλης Σπανίδης
Εκδότης-Βιβλιοπώλης
