Γιατί δεν με αφήνεις να στεριώσω;
Συναισθήματα που δε λένε να καταλαγιάσουν κι ακόμα και ο ίδιος μας ο εαυτός ,υποκλίνεται ίσως ή και σίγουρα στη δυναμική και δύναμή τους.
Πολλές φορές ερχόμαστε αντιμέτωποι με τα ίδια μας τα θέλω και τα πρέπει και έρχονται όμως όλα αυτά σε αντιπαράθεση και μη τέλεση των καθηκόντων που πρέπει να τα δούμε να στηρίζουν τις απόψεις και τις αποφάσεις μας.
Προσπαθούμε να αντέξουμε πόνους και βάσανα, να δούμε με μια άλλη ματιά την όλη κατάσταση, μα φερόμαστε αμήχανα και αντιδρούμε, λες και δεν ημασταν εμείς που πήραμε την απόφαση ή δεν ήμασταν εμείς που το θελήσαμε όλο αυτό, μην πω και πως το κατευθύναμε όσο μπορούσαμε προς τα κει.
Ίσως να πιστεύαμε πως δε θα μας πείραζε, στο νου μας μέσα ,αλλά στην πράξη να ρθε και να δεσε το γλυκό, με το φόβο μας για το άγνωστο, ακόμα και για το να μη θελήσουμε να μπούμε σε διαδικασία να γνωρίσουμε και νέο άτομο στη ζωή μας.
Μάλλον τα πράγματα φαντάζουν ευκολότερα όταν τα σκεφτόμαστε, παρά στην πράξη όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με την κατάσταση αυτή και πρέπει να φανούμε δυνατοί,ώστε να ανταπεξέλθουμε επάξια στις δικές μας τότε προθέσεις.
Μπορεί τελικά να το προκαλέσαμε ,να το προσπαθήσαμε ,να βάλαμε και εμείς το χεράκι μας, αλλά μάλλον δεν ήμασταν έτοιμοι να το ζήσουμε ,να το περάσουμε κι ένα παραπάνω να προχωρίσουμε τη ζωή μας πέρα απ αυτό, αφήνοντας το πίσω για τα καλά.
Προσπαθούμε, καταβάλλουμε υπεράνω των δυνάμεών μας προσπάθειες , αλλά ίσως ή και σίγουρα να ναι άγουρα τα χρόνια, οι τρόποι, οι κόποι κι εγώ δεν ξέρω τι , ώστε να κολλάμε και να παλεύουμε να ξεγελάσουμε ακόμα και τον ίδιο μας τον εαυτό !
Τι παθαίνουμε γαμώτο και δεν μπορούμε να πάμε τη ζωή μας ένα βήμα παραπέρα?
Τι κι αν δημιουργούμε νέες σχέσεις που θέλουμε να ζήσουμε κι εμείς κα να νιώσουμε αρεστοί και ποθητοί μέσα σ αυτές, ένας είναι ο παράγοντας βασικός και διαγνωστικός.
Η καρδιά πάντα θα ξέρει τι να κάνει , όσα κι αν η λογική προστάζει, μα η ψυχή, πετρώνει,γιατί απλά και μόνο ποτέ δεν παύει να θυμάται και να εκθειάζει ταυτόχρονα.
Αυτό που θα μας σώσει τελικά είναι το βασικό και ιδιαίτερο προσόν της μνήμης, να θυμάται τα άσχημα κι ας είναι λίγα, αλλά υπερτερούν των καλών και αγαθών σημείων των χαρακτήρων τους.
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΔΑΜΑΣΟΥΜΕ!!!
ΑΝΝΑ ΖΑΝΙΔΑΚΗ
