Τραυλίζοντας στην Πόλη του Περίπου….
Γράφει ο Μιχάλης Σπανίδης

Η Αυλή των Δραμάτων σε όλο της το μεγαλείο.

Συνεχώς Θέση στην Χρησιμότητα του Άχρηστου.

Η πόρτα κλείνει με θόρυβο.

Μια παγωμένη θλίψη ρέει σε κάθε ματιά.

Με ένα ύστατο φιλί πριν την μεταγωγή

Συνειδητοποιώ την απόλυτη δύναμη του ήχου.

Η σιωπή πήζει, σταλάζει βαριά.

Βουβά μποφόρ και ένδοξα ναυάγια.

Η ρύπανση δεν είναι μόνο περιβαλλοντική.

Να αποδεχτώ αυτό που είναι Η Πόλη-Αγορά

ή να ματώσω για κάτι παραπάνω;

Δεν είναι και τόσο εύκολο να καταπιώ την διάθεσή μου.

Να προστατέψω τον χρόνο της;

Και με αυτούς που μπουσουλάνε χρόνια

στο άνυδρο θεσμικό παρόν της,

ντο  να εφτάγω;

Το ξέρω,

σταλάζει η απογοήτευσή τους μέρα με τη μέρα.

Σε αυτό το απομαγευμένο σύμπαν

η αυτοϊκανοποίηση καθρεφτίζει τις αρετές τους.

Με υπόβαθρο την αμάθεια,

πειθαρχημένες μετριότητες  παραπαίουν από

ακυρολεξία σε ακυρολεξία.

Θερμές έλξεις και απώσεις

προκαλούν θόρυβο και αναστάτωση.

Η σιωπηλή κατανόηση αριθμών και συμφερόντων,

σύμπτωμα των άλυτων ακόμα αντιφάσεων της Πόλης.

Η ζωή μουδιάζει σε ένα ναρκοθετημένο 24ωρο

Τι είπες;

Εκλεγμένοι με Σταλινικά Ποσοστά;

Αυτί Σπάνε τα δάκτυλά τους στα μονότονα  πληκτρολόγια,

Και εμείς τα φρένα των ποδηλατών μας

πάνω στις ακριβοπληρωμένες σχάρες τους.

 

Με εκτίμηση

Μιχάλης Σπανίδης