« Αποταμίευση ξεχασμένη λέξη σήμερα….;»

Πολύ καλό σας μήνα,1η Νοέμβρη σήμερα και ο προτελευταίος μήνας του χρόνου ξεκίνησε. Μετρώ αντίστροφα μέχρι τον Αύγουστο του 2018, ημερομηνία ορόσημο για την αποτίναξη του «ζυγού» των θεσμών και της κρίσης. Τότε θα βγούμε στις αγορές και δε θα έχουμε ανάγκη από  κηδεμόνες και επιτηρητές για κάθε μας κίνηση. Φτου ξελεφτερία, ήταν να μην το υποσχεθεί  ο πρωθυπουργός μας, και από τη στιγμή που ο Αλέξης το ανακοίνωσε και έδωσε και χρονοδιάγραμμα,  εγώ  θέλω να τον πιστέψω, καθότι καλομελέτα και έρχεται…

Πολύ καλό σας μήνα,1η Νοέμβρη σήμερα και ο προτελευταίος μήνας του χρόνου ξεκίνησε. Μετρώ αντίστροφα μέχρι τον Αύγουστο του 2018, ημερομηνία ορόσημο για την αποτίναξη του «ζυγού» των θεσμών και της κρίσης. Τότε θα βγούμε στις αγορές και δε θα έχουμε ανάγκη από  κηδεμόνες και επιτηρητές για κάθε μας κίνηση. Φτου ξελεφτερία, ήταν να μην το υποσχεθεί  ο πρωθυπουργός μας, και από τη στιγμή που ο Αλέξης το ανακοίνωσε και έδωσε και χρονοδιάγραμμα,  εγώ  θέλω να τον πιστέψω, καθότι καλομελέτα και έρχεται…

Και θέλω να τον πιστέψω γιατί χτύπησε καμπανάκι κινδύνου στα οικονομικά μου.

Ξέρετε τη αγώνα δίνω όλα αυτά τα χρόνια για να μη δηλώσω χρεοκοπία;

Ας είναι καλά η δασκάλα μου στο δημοτικό που μας μιλούσε για τα καλά της αποταμίευσης. Και ο μπαμπάς που μου έφερε μια μέρα του Οκτώβρη και συγκεκριμένα  την 31η, Παγκόσμια Ημέρα Αποταμίευσης έναν κουμπαρά από το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, που πλέον στα χρόνια μας συγχωνεύθηκε-εξαγοράστηκε –από γνωστή τράπεζα, μη κάνω και διαφήμιση- και έτσι έμαθα να αποταμιεύω από το χαρτζιλίκι μου το κατιτίς…

Απέκτησα λοιπόν μια καλή συνήθεια και φασούλι το φασούλι, χρόνο με το χρόνο το σακούλι γέμιζε  μέχρι που  μας χτύπησε η οικονομική κρίση μαζί με την είσοδο και των νέων φόρων στον οικογενειακό μας προϋπολογισμό.

 

Πού τα θυμήθηκα τώρα αυτά;

Ίσως για να αποτίσω φόρο τιμής στη χθεσινή Ημέρα Αποταμίευσης, η οποία αυτή Παγκόσμια Ημέρα θεσπίσθηκε σε ανάμνηση της ίδρυσης του Διεθνούς Ινστιτούτου Ταχυδρομικών  Ταμιευτηρίων στο Μιλάνο το 1924. «Η αποταμίευση συμβάλλει στο ατομικό και γενικό καλό», είναι το πνεύμα που διέπει αυτή τη μέρα επισημαίνοντας την ηθική και υλική ωφέλεια για αυτόν που αποταμιεύει.

Τι αποταμιεύει, τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο δεν αποταμιεύουμε αλλά τρώμε από τα έτοιμα, όπως λέει και ο λαός μας.

Αυτά τα έτοιμα της αποταμίευσης μας έβγαλαν ασπροπρόσωπους στα χρόνια της κρίσης. Μόνο που με τόσες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, ξεχάσαμε τη λέξη αποταμίευση και τέλειωσαν και τα έτοιμα.

Πλέον το οικογενειακό εισόδημα του μέσου Έλληνα πολίτη δε φτάνει ούτε για τα απαραίτητα, πού να περισσέψει και για αποταμίευση.

 

Και εδώ που τα λέμε τι να περικόψει ο δόλιος εργαζόμενος για να αποταμιεύσει και ένα ευρωλάκι με το μισθό πείνας που παίρνει; Ένας στους τρεις  Έλληνες εργαζόμενους, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, αμείβετε  με 391 ευρώ, ούτε καν 400 αφού πλέον η μερική απασχόληση είναι αυτή που κυριαρχεί στην αγορά εργασίας.

Άντε τώρα να μιλήσεις και στα παιδιά για την έννοια της αποταμίευσης όταν με το ζόρι παίρνουν ένα πενιχρό χαρτζιλίκι και αν το παίρνουν.

 Ημέρα της Αποταμίευσης χθες λοιπόν και σε αλλοτινές εποχές  στα σχολεία οι δάσκαλοι μιλούσαν για τα καλά της αποταμίευσης στα παιδιά και στη συνέχεια  οι μαθητές έγραφαν έκθεση με τα ανάλογο θέμα…..

Στη συνέχεια οι καλύτερες εκθέσεις  βραβεύονταν και οι μαθητές μαζί με τον έπαινο λάμβαναν και χρηματικό έπαθλο…..

Και φυσικά σε όλη αυτή τη διαδικασία πρωταγωνιστούσε και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, το οποίο και μοίραζε την ημέρα αυτή, δηλαδή τη 31η Οκτωβρίου κουμπαράδες στους πελάτες που έμπαιναν στα υποκαταστήματα του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου….

Αλήθεια τώρα με τη συγχώνευση, συνεχίζεται το «έθιμο»;

Και πείτε τώρα πως  έχετε το γνωστό   κουμπαρά του Ταμιευτηρίου,  σας περισσεύει κάτι για να τον τροφοδοτήσετε….;

‘Όχι φυσικά και εδώ είναι ο μεγάλος κίνδυνος όχι μόνο για την οικονομία του σπιτιού μας, αλλά και για την εθνική μας οικονομία. Ο Έλληνας σταμάτησε να αποταμιεύει και κάτι τέτοιο δε συμβάλλει ούτε στο ατομικό, ούτε στο γενικό καλό.

Ο Έλληνας έπιασε πάτο, ο κουμπαράς άδειασε και πλέον αποκτά μουσειακό και συλλεκτικό χαρακτήρα.

Και τώρα μάλιστα  με την προώθηση και του πλαστικού χρήματος σε όλες μας τις συναλλαγές-ακόμη και στον περιπτερά- προκειμένου να εξασφαλίσουμε το αφορολόγητό μας, αλλά  και μήπως μπούμε και στη λοταρία και φανούμε εμείς οι τυχεροί (θα κληρώνει λεφτά η κυβέρνηση), λες  και έτσι μόνο καταπολεμάται η φοροδιαφυγή- ο κουμπαράς θα είναι από τα είδη προς εξαφάνιση…

Άραγε οι επόμενες γενιές θα ξέρουν ή θα  έχουν τη χαρά να γεμίζουν με κέρματα το «γουρουνάκι κουμπαρά» των παιδικών μας χρόνων…;