ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΞΑΝΘΗΣ

Άλλοτε το Φθινόπωρο παρέπεμπε σε μια γλυκιά μελαγχολία. Τώρα, σε μια κρυμμένη οργή που περιμένει το έναυσμα να ξεσπάσει και να εκραγεί. Παλαιότερα η αγορά περίμενε το Φθινόπωρο να αλλάξει τις βιτρίνες και όσο πλησίαζαν οι γιορτές των Χριστουγέννων η κούραση των επαγγελματιών μετατρέπονταν σε χαρά και ελπίδα για το αύριο. Σήμερα δυστυχώς το γλυκό Φθινόπωρο θυμίζει βαρυχειμωνιά στις ψυχές των Ξανθιωτών πολιτών και επαγγελματιών.

Άλλοτε το Φθινόπωρο παρέπεμπε σε μια γλυκιά μελαγχολία. Τώρα, σε μια κρυμμένη οργή που περιμένει το έναυσμα να ξεσπάσει και να εκραγεί.

Παλαιότερα η αγορά περίμενε το Φθινόπωρο να αλλάξει τις βιτρίνες και όσο πλησίαζαν οι γιορτές των Χριστουγέννων η κούραση των επαγγελματιών  μετατρέπονταν σε χαρά και ελπίδα για το αύριο.

Σήμερα δυστυχώς το γλυκό Φθινόπωρο θυμίζει βαρυχειμωνιά στις ψυχές των Ξανθιωτών πολιτών και επαγγελματιών.

Μόλις πριν από δύο χρόνια, όταν η αγορά της Ξάνθης ήταν ανοιχτή την Τρίτη και Πέμπτη το απόγευμα ήταν γιορτή για τους Ξανθιώτες.

Η 28ης Οκτωβρίου ήταν γεμάτη από κόσμο, τα καφέ επίσης φιλοξενούσαν τις παρέες  που μετά την “βόλτα” στην αγορά θα ακολουθούσε ο καθιερωμένος καφές ή κάποιο ουζάκι στις γύρω από το εμπορικό κέντρο ταβέρνες.

Η απογευματινή βόλτα στην αγορά της Ξάνθης την Τρίτη το απόγευμα, για τις ανάγκες του ρεπορτάζ στις 20:30 περίπου, μας “έβγαλε” σε μία 28ης άδεια από κόσμο, πλούσιες βιτρίνες και….κλειστά μαγαζιά.

Οι λιγοστοί Ξανθιώτες που περπατούσαν  στα πεζοδρόμια παρ όλο που ο καιρός ήταν σχεδόν καλοκαιρινός, κοίταζαν τις βιτρίνες αλλά δεν έμπαιναν μέσα. Διέκρινε κανείς στα πρόσωπά τους ότι δεν οφειλόταν η κακή αγοραστική διάθεση τους μόνο στο Φθινόπωρο.

Οι καταστηματάρχες στις πόρτες των μαγαζιών ή έξω στα πεζοδρόμια συζητούσαν με φίλους και συναδέλφους σκυθρωποί, ψιθυριστά και στην συμπεριφορά τους διέκρινες την αγωνία του σήμερα και την αβεβαιότητα του αύριο και σίγουρα δεν έφταιγε το Φθινόπωρο.

Οι Ξανθιώτες ζουν την αβεβαιότητα του σήμερα και το άγνωστο του  αύριο. Δεν ξέρουν αν θα έχουν δουλειά, μεροκάματο και οικογενειακή γαλήνη. Η ελπίδα -λένε-πεθαίνει τελευταία ως πότε;

Οι επαγγελματίες σύμφωνα με τις οργανώσεις τους πνέουν τα λοίσθια. Είναι ανοιχτές οι πόρτες των μαγαζιών τους όσων τρώνε από τα “έτοιμα” και το ερώτημα που μπαίνει είναι ως πότε;

Αναμένονται πολλές χιλιάδες άνεργοι  ακόμη  για να προστεθούν στην μαύρη λίστα της κακής καθημερινότητας της χώρας και αυτοί θα είναι όπως λένε οι στατιστικές οι άνεργοι επαγγελματίες που θα κλείσουν τις επιχειρήσεις τους.

Από την άλλη οι πολιτικοί ζητούν από τον λαό της Ξάνθης να τους ψηφίσει. Γιατί άραγε;

Οι ίδιοι πολιτικοί είναι. Είτε είναι αιρετοί, είτε κατοικοεδρεύουν στο άλλο κράτος αυτό των Αθηνών. Αυτοί οι ίδιοι είναι που εδώ και 10 χρόνια ζητούν την ψήφο του Ξανθιώτικου λαού.

Ο Ξανθιώτης θα του την δώσει για να συνεχίσει να ζει έτσι όπως ζει; Αν μπορούσαν οι πολιτικοί και ήθελαν θα είχαν βρει τρόπο να αποτρέψουν αυτήν την κακή και σκληρή πραγματικότητα που ζει η μέση οικογένεια της Ξάνθης.

Δεν το έκαναν.

Θα το κάνουν τώρα;

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

ΠΑΥΛΙΚΙΑΝΟΣ