“Συνωστισμένοι στη Σμύρνη” ή αναγνώριση της Γενοκτονίας;
Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης
Είναι περιττό να αναφερθούμε στους συμβολισμούς που υπάρχουν στη Σμύρνη, αφού για αιώνες ο Ελληνισμός είχε και έχει ως σημείο αναφοράς τη Ιωνική μητρόπολη, ως κέντρο πίστης, πολιτισμού, αρχιτεκτονικής, ιστορίας, αθλητισμού, ζωής αλλά και θανάτου.
Η άνοδος του τουρκικού εθνικισμού με την εδραίωση του φασιστικού κινήματος των Νεότουρκων στην εξουσία καθώς και συμφέροντα συνδεόμενα σε μεγάλο βαθμό με την διείσδυση της Γερμανίας, η οποία έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο, καθώς και της Αγγλίας, της Γαλλίας, των ΗΠΑ και της Ρωσίας- ΕΣΣΔ στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, οδήγησαν στη Γενοκτονία των Ελλήνων. Από τους πάνω από 2.700.000 Έλληνες του 1914, πάνω από 1.000.000 δολοφονήθηκαν, ενώ 1.300.000 ήρθαν ως πρόσφυγες στην Ελλάδα.
Το τελευταίο μέρος της σύγχρονης Ελληνικής τραγωδίας διαδραματίζεται τον Αύγουστο – Σεπτέμβριο του 1922, όταν αρχίζει η επίθεση του δασκάλου του Χίτλερ, Μουσταφά Κεμάλ, ο οποίος έχει υπογράψει σύμφωνο φιλίας και συνεργασίας με τη Σοβιετική Ένωση, αλλά και με τη Γαλλία και Ιταλία, ενώ οι Βρετανοί φωτογράφιζαν την φωτιά στην προκυμαία της Σμύρνης…..
Η εκδίωξη των Ελλήνων από τους Νεότουρκους και τον Μουσταφά Κεμάλ, ο οποίος στράφηκε με μανία εναντίον του Ελληνισμού, αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα όχι μόνο στην ελληνική αλλά και στην ανθρώπινη ιστορία.
Παρόλη τη σιωπή, την παραχάραξη, την προπαγάνδα, το «συνωστισμό», η ανάδειξη της Γενοκτονίας των Ελλήνων που ζούσαν στο οθωμανικό κράτος, λαμβάνει πανελλήνιες και διεθνείς διαστάσεις και διεθνείς, μετά από σχετικές παρεμβάσεις των Ελλήνων στο εξωτερικό ( ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία κ.α). Σημαντική στιγμή για την ανάδειξη της γενοκτονίας αποτελεί το ψήφισμα (Δεκέμβριος 2007) της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars –IAGS) για τη γενοκτονία, των Ελλήνων, των Ασσυρίων και των Αρμενίων στο διάστημα 1914-1923, ψήφισμα στο οποίο κατέληξε μετά από ψηφοφορία μεταξύ των μελών της.
Η συντριπτική υποστήριξη που δόθηκε στο ψήφισμα από την κορυφαία στον κόσμο οργάνωση μελέτης των γενοκτονιών, θα βοηθήσει στην ανάπτυξη της παγκόσμιας συνείδησης για τις γενοκτονίες των Ελλήνων και θα αποτελέσει σημαντικό μέσο, έτσι ώστε η Τουρκία, η οποία αγνοεί και αρνείται εντελώς τις γενοκτονίες των χριστιανικών μειονοτήτων, να τις αναγνωρίσει. Επίσης η έκθεση (2006) του Ολλανδού ευρωβουλευτή Camiel Eurlings για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), αποτέλεσε σημαντική εξέλιξη στο ζήτημα αφού για πρώτη φορά τέθηκε σε επίπεδο ενωμένης Ευρώπης το θέμα της προσχώρησης της Τουρκίας συνδεδεμένο με την προώθηση της έρευνας για τη γενοκτονία Αρμενίων, Ασσυρίων και Ελλήνων.
Ενώ η ανακοίνωση της ασφαλιστικής εταιρείας New York Life Insurance Co., (Σεπτέμβριος 2008) για αποζημιώσεις στα θύματα της γενοκτονίας, σηματοδότησε νέες εξελίξεις στο ζήτημα και ενεργοποίησε κομμάτια της προσφυγικής κοινωνίας στη Ελλάδα και το εξωτερικό, τα οποία για πολλά χρόνια δεν μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν την έκταση του ζητήματος.
Οι εξελίξεις που σημειώθηκαν το τελευταίο διάστημα συνιστούν πραγματική πρόοδο για το ζήτημα της γενοκτονίας. Από την παντελή απουσία λόγου και πράξης, το θέμα πέρασε στο προσκήνιο προκαλώντας αντιδράσεις στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Στο μεν πρώτο τα προσφυγικά σωματεία προωθούν πλέον το ζήτημα φέρνοντας προ των ευθυνών της την ελληνική πολιτεία, στο δε εξωτερικό με τη στάση της Τουρκίας που συνεχίζει να αρνείται το μαζικό έγκλημα και τη δραστηριότητα των προσφυγικών σωματείων που προωθούν αναγνωρίσεις της γενοκτονίας.
Η Γενοκτονία και η αναγνώρισή της είναι ένα ζωντανό ζήτημα με εθνικές και διεθνείς διαστάσεις, το οποίο οι διεθνείς και οι τοπικές εξελίξεις το καθιστούν επίκαιρο ως θέμα δημοκρατίας, ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ελευθερίας, αξιοπρέπειας, είναι μία ζωντανή κληρονομιά που αποτυπώνει τον πλούτο του ελληνικού λαού και του πολιτισμού του, την ιστορική του ταυτότητα, τη γλώσσα, τη οικουμενικότητα, το φυσικό και αρχιτεκτονικό τοπίο, τη μνήμη, την ιστορία, τη δικαιοσύνη.
Κάθε λαός και εν προκειμένω ο Ελληνικός, έχει το δικαίωμα στην μνήμη, έχουν το δικαίωμα να απαιτεί με επιμονή την επίσημη αναγνώριση από θύτη, όλων των εγκλημάτων που διαπράχτηκαν σε βάρος του.
Και εν τέλει απαιτεί από την Ελληνική Δημοκρατία να πράξει τα αυτονόητα εκατό χρόνια μετά το ατιμώρητο έγκλημα που ο ίδιος θύτης απειλεί να το επαναλάβει !
