ΑΝΑΣΤ. ΤΣΟΡΛΙΔΗΣ: ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΠΟΥ ΛΑΤΡΕΥΕΙ ΤΗΝ ΞΑΝΘΗ
«Από τα ‘Πέτρινα’ χρόνια… στα ‘Μεγάλα’ σαλόνια - Α. Ο. ΞΑΝΘΗΣ», εκδ. Σπανίδη, 2022

Του Θανάση Μουσόπουλου

Πρόσφατα είδε το φως της δημοσιότητας το νέο βιβλίο του Τάσου / Αναστάσιου Τσορλίδη που αναφέρεται στα τριάντα χρόνια δράσης του ποδοσφαιρικού συγκροτήματος της Ξάνθης – του Α.Ο.Ξ.

Θα παραθέσω ένα εργοβιογραφικό σημείωμα και στη συνέχεια θα αναφερθώ στο έργο του.

*

Ο Αναστάσιος Τσορλίδης γεννήθηκε στην πόλη της Ξάνθης το 1976. Σπούδασε στη σχολή της Εκκλησιαστικής Παιδαγωγικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης και στη σχολή Επιστημών και Υγείας όπου αποφοίτησε με άριστα, έχει μεταπτυχιακό στις Πολιτικές Επιστήμες κι έχει αποκτήσει το diploma Α στην Τουρκική γλώσσα.

Δραστηριοποιήθηκε από μικρή ηλικία υποστηρίζοντας τα δικαιώματα των Α.Μ.Ε.Α. τόσο σε κοινωνικό επίπεδο όσο και σε Νομοθετικό. Έχει αρθρογραφήσει σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά με θέματα που αφορούν τα Α.Μ.Ε.Α. και την Υγεία.

To 2009 ήταν υποψήφιος Περιφερειάρχης Ανατολικής Μακεδονίας- Θράκης. (Βάσει του Προεδρικού Διατάγματος 63/2005 (Α.Α) 20301- 13/10/2009) Σήμερα εργάζεται στο Εθνικό Σύστημα Υγείας (κατόπιν προκήρυξης Α.Σ.Ε.Π.)

Έχει συγγραφική δράση από το 2005. Συγκεκριμένα:

• «Α.Μ.Ε.Α.» – 2005.
• « Ο ψυχισμός του ανθρώπου» – 2006.
• «Κάτω από το Φόρο… (ΠΟΥΡΝΑΛΙΚ) η συνοικία της Ρέμβης στην πόλη της Ξάνθης» – 2008.
• «Η Ξάνθη και η συνοικία της Ρέμβης (Πούρναλικ)» – 2013.
• «Το τρένο του χτες» (Μικρό Παρίσι στις παρυφές της Ξάνθης)», 2016
• «Το Ημερολόγιο του Πατατοφαγούλη», 2018
• «Από τα ‘Πέτρινα’ χρόνια… στα ‘Μεγάλα’ σαλόνια – Α.Ο.ΞΑΝΘΗΣ (Οι ‘Κόκκινοι Διάβολοι’ της Θράκης)», 2022

*

Είχα τη χαρά και τιμή να γράψω τον Πρόλογο σε δύο από τα βιβλία του.

Στο έργο του: «Η Ξάνθη και η συνοικία της Ρέμβης (Πούρναλικ)» – εκδ. Σπανίδη, 2013, ανάμεσα στα άλλα γράφω:

«Πριν από λίγο καιρό ο φίλος π. Παντελεήμων Μουτάφης εκλέχθηκε επίσκοπος και ανέλαβε μητροπολίτης Μαρωνείας και Κομοτηνής. Στο λόγο του μίλησε, ανάμεσα στα άλλα, για τη διαφορά μεταξύ ανοχής και αγάπης. Πρέπει να ομολογήσω ότι συγκινήθηκα και συνταράχθηκα πολύ, γενικά, και ειδικά από τούτη τη διάκριση. Άλλο ανέχομαι κάτι / κάποιον το(ν) διαφορετικό κι άλλο το(ν) αγαπώ.

Το ίδιο ακριβώς αυτό συναίσθημα ένιωσα διαβάζοντας τούτες τις μέρες το κείμενο του Τάσου Τσορλίδη για τη γειτονιά του, τη Ρέμβη / Πούρναλικ / Μικρό Παρίσι. Οι άνθρωποι και οι τόποι που αγαπούμε έχουν κάτι που δεν μπορούμε πάντοτε να το προσδιορίσουμε, αλλά μας συγκινεί, μας ολοκληρώνει […]»

Αντίστοιχα στο βιβλίο του «Το τρένο του χτες» (Μικρό Παρίσι στις παρυφές της Ξάνθης)», εκδ. Σπανίδη, 2016, γράφω στον Πρόλογο:

«Πραγματικά είμαι χαρούμενος για το δεύτερο αυτό βιβλίο που προλογίζω του Τάσου. Χαίρομαι γιατί είναι καλύτερο από το πρώτο, που επίσης αναφέρεται στη γειτονιά που μεγάλωσε, που γνώρισε τον κόσμο, που έκανε όσα λέει και όσα δε λέει μέσα στις γραμμές του κειμένου του.

Χαίρομαι γιατί χρησιμοποιεί λέξεις καθημερινές αγάπης, α τους χριστιανούς και μουσουλμάνους κατοίκους της γειτονιάς του. Είναι μια λέξη γεμάτη τρυφερότητα που μπορεί για κάποιους/κάποιες να είναι ή να θεωρείται βρισιά – για μένα όπως, όπως και για τον Τάσο είναι η δροσιά του παιδιού που μεγαλώνει μέσα από πειραματισμούς και προσδοκίες για κάτι άλλο, για κάτι καλύτερο. Είναι η λέξη “κωλόπαιδο” – Ο κόσμος πάει μπροστά με τις εξαιρέσεις και τις ανατροπές…[…]».

Και τώρα μπροστά μας το νέο του βιβλίο για την ιστορία του Αθλητικού Ομίλου Ξάνθης. Το έργο του είναι γεμάτο με πληροφορίες, φωτογραφίες και δημοσιεύματα / αποκόμματα από την πορεία του ΑΟΞ, από την αγωνιστική περίοδο 1984-85 ως την περίοδο 1991 – 92, στην Α΄, στη Β΄ και στη Γ΄ Εθνική.

Επίσης γίνεται αναφορά στη διοίκηση και στο τεχνικό team καθώς και σε παράγοντες και φίλους του ΑΟΞ που μετανάστευσαν στη «Γειτονιά των Αγγέλων».

Κλείνει το βιβλίο με στατιστικά στοιχεία και ποιήματα της Δέσποινας Ουζγούρογλου – της Κυρίας του ΑΟΞ.

Μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση όσα έγραψε για τον φίλο Θεόδωρο Κοκκάλα που τόσα έκανε για το ποδόσφαιρο της Ξάνθης. Επίσης όσα γράφει ο Τάσος για τον πατέρα του που με σωστό και αδιάλειπτο τρόπο οδήγησε τον μικρό γιο του σε μια γνήσια αγάπη για τον αθλητισμό και το ποδόσφαιρο.

Έχω την αίσθηση ότι αυτό το πνεύμα έχει εκλείψει από τη στιγμή που όλα κατακυριεύθηκαν από το χρήμα. Και βέβαια ο αθλητισμός και δη το ποδόσφαιρο.

Ευχαριστώ Τάσο Τσορλίδη για όσα κάνεις για την ιστορία της Ξάνθης. Σου αφιερώνω ένα ποίημα που έγραψα όταν έφυγε από τούτη τη ζωή ο Ντιέγκο Μαραντόνα:

Ποδόσφαιρο στο δρόμο του Θανάση Μουσόπουλου

Ήταν απομεσήμερο

σ’ ένα κενό,

ανάμεσα στο πρωινό και

στο απογευματινό μάθημα,

στου Άη Γιώργη το στενό,

που μπάλα παίζαμε

της τάξης τα παιδιά.

Τρέχαμε εδώ κι εκεί,

πάνω κάτω

να βάλουμε γκολ –

να πάμε στο σπίτι

χαρούμενοι να φάμε.

Θυμάμαι τη μέρα που έβαλα γκολ

με μια ξαφνική επίθεση,

από τ’ αριστερά.

Το γκολ αυτό έμεινε στη μνήμη μου

με δόξα να στέκομαι αργότερα

απέναντι στον Ψηλό Αντωνιάδη

που ήμασταν στην ίδια ομάδα.

Και τώρα, εξήντα χρόνια μετά,

να νιώθω τον Ντιέγκο σύντροφο

στα γκολ και στους αγώνες.

Κάθε αγώνα σύντροφοι,

στο δρόμο. (ΘΜ, ΝΟΕΜΒΡΗΣ 2020)

 

ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ

ΞΑΝΘΗ, 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022