ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ-ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΠΑΛΛΑΪΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ
- Αν κάποιοι αρμόδιοι πολιτικοί, διότι οι θέσεις των στρατιωτικών είναι δεδομένες, έχουν διαφορετική γνώμη για την οργάνωση της Παλλαϊκής Άμυνας μας, ας παρακολουθήσουν τα γεγονότα στην Ουκρανία με προσοχή και ας διατυπώσουν τα συμπεράσματά τους, με γνώμονα πάντα το εθνικό πατριωτικό συμφέρον, γεγονός το οποίο αποτελεί αδήριτη ανάγκη όλων των Ελλήνων.
Στον ήδη διεξαγόμενο Ρωσοουκρανικό πόλεμο ο οποίος άρχισε με την αιφνιδιαστική εισβολή της Ρωσίας, υπήρξαν αρχικά σοβαρότατες παραλείψεις στην οργάνωση και αμυντική αντίδραση της υπάρχουσας και λειτουργούσας Ουκρανικής Παλλαϊκής Άμυνας. Εν τούτοις όμως, στην εξέλιξη των εχθροπραξιών, στη συνέχεια, τα αποτελέσματα υπήρξαν αξιοπρόσεκτα και από τους δύο αντιπάλους. Ειδικά από τους Ρώσους, οι οποίοι καίτοι ενήργησαν αιφνιδιαστικά, με στόχο την άμεση κατάρρευση της Ουκρανικής Άμυνας, αιφνιδιάστηκαν οι ίδιοι, διότι ο ελιγμός τους δεν υλοποιήθηκε, όπως είχε σχεδιαστεί.
- Έχοντας υπηρετήσει στα νησιά του Αιγαίου, στον καθοριστικό κλάδο των επιχειρήσεων, για λόγους ασφαλείας δεν δυνάμεθα να διατυπώσουμε περισσότερα, για την αναγκαιότητα της οργάνωσης, σε όλες τις επιβαλλόμενες διαστάσεις της, της Παλλαϊκής μας Άμυνας. Αυτό επράξαμε και στην Κύπρο, καθώς και στην εκπαίδευση των στελεχών-επιτελών, ως Υποδιοικητής και Διοικητής της Ανωτάτης Σχολής Πολέμου. Δημοσιεύσαμε σχετικά άρθρα περί Παλλαϊκής Άμυνας στο θρακιώτικο τύπο καθώς και στην εφημερίδα ΝΕΑ την 17η Δεκεμβρίου 1993. ΣΥΝΕΧΩΣ για δεκαετίες, ομιλούμε και παρακαλούμε για Παλλαϊκή Άμυνα, αφού αυτή δεν είναι μια ουτοπία, αλλά μια αναγκαία πραγματικότητα, με κόπους, θυσίες, ιδρώτα, κάποια οικονομική επιβάρυνση και αφύπνιση όλου του Ελληνικού λαού και όλων των φορέων εξουσίας, επιτέλους. Η Ουκρανική αντίδραση, με επικεφαλής τον Πρόεδρό της, μας δείχνει τον δρόμο.
- Η ιστορία μας είναι αδιάψευστος μάρτυρας της συμμετοχής του Ελληνικού λαού για την αντιμετώπιση των κατά καιρούς εισβολέων. Στη μάχη της «Βέργας Αρμυρού» και Διρού αποδείχθηκε η καθοριστική σημασία που είχε για τη διατήρηση, άσβεστης της επαναστατικής φλόγας και την Ανάσταση και λευτεριά των Ελλήνων, θραύοντας, τα σιδηρά δεσμά, της τουρκικής δουλείας.
Η Παλλαϊκή Άμυνα, τότε το 1826, ακούμπησε στέρεα στο ροζιασμένο χέρι, κρατώντας το δρεπάνι, της μαχήτριας Μανιάτισσας, όπως σήμερα κρατάει στο χέρι της τη βόμβα μολότωφ και το καλάζνικοφ η Ουκρανή μαχήτρια, η οποία προκαλεί τον θαυμασμό όλου του κόσμου. Σημερινή μας Ελληνίδα, αντιστάσου με «δρεπάνια» και με κάθε μέσο, όπως οι Μανιάτισσες προγόνισσές σου. Ακόμη με παλιά τουφέκια «γκράδες» όπως οι κόρες της λεβεντογέννας Κρήτης, το 1941, κατά των αλεξιπτωτιστών Ναζί. Είναι ελαφρύς, γλυκός ο θάνατος για την πατρίδα, με μια σφαίρα στο παρθενικό σου στήθος. Για να αποφύγεις την ατίμωσή σου, να βιάζεσαι και σέρνεσαι στα χαρέμια και χαμαιτυπεία. Το έζησαν οι Κύπριες αδελφές σου, τον διασυρμό αυτόν το 1974, από τους αιμοδιψείς, Τούρκους εισβολείς.
- Όλοι οι Έλληνες μονιασμένοι στους κοινούς αγώνες κατά παντός κατακτητή. Το 1824 οι εμφύλιες διαμάχες έφεραν τον Ιμπραήμ και η επανάσταση λίγο έλειψε να σβήσει. Το 1922 ο διχασμός έφερε την Μικρασιατική Καταστροφή και το 1974 πάλι ο διχασμός και η δουλική υποτέλεια, έφεραν τους Τούρκους στην Κύπρο.
- Εισέτι αύξηση της θητείας, σε περιόδους έντονων κρίσεων και προς αποφυγή αιφνιδιασμού.
- Οι σπουδαστές-φοιτητές των Σχολών και Πανεπιστημίων, με ανάλογη περιοδική στρατιωτική εκπαίδευσή τους, με ανάλογα ανταλλάγματα, ειδικά των παραμεθορίων και νησιωτικών περιοχών, ας αποτελέσουν ανασχετική εφεδρεία της Παλλαϊκής Άμυνας, αντί να περιφέρονται αδαείς, το τι θα πράξουν, σε περίπτωση πολέμου και μάλιστα αιφνιδιαστικού. Να αποτελέσουν έτσι, στοιχεία μαχητικά και όχι πανικού και αδράνειας.
- Όλοι οι Έλληνες και Ελληνίδες, των πρόσω και μετόπισθεν, πρέπει να γνωρίζουν τι πρέπει να πράξουν, ειδικά δε ο κάθε φορέας εξουσίας μέσα σε ένα γιγαντιαίο, ενωτικό, μαχητικό παρόν, σε μια ΠΑΝΣΤΡΑΤΙΑ και εχθρός δεν θα περάσει και ο τόπος μας δεν θα «πατηθεί» και μολυνθεί.
Τέλος, ας βασιστούμε στις δικές μας μόνο Δυνάμεις και όχι στις φυλλορροούσες συμμαχίες, οι οποίες έρχονται και παρέρχονται και επιζήμια μας παραπλανούν και εφησυχάζουν.
- Ο αμυντικός αγώνας, εντός των κατοικημένων τόπων, ανάλογα με την τακτική θέση τούτων, στη Ζώνη των επιχειρήσεων (ΖΕ), πρέπει να τύχουν της ανάλογης επιτελικής σχεδίασης από τον καιρό της ειρήνης, όπως στο εγχειρίδιο εκστρατείας 100-1, σελ. 257 καθορίζεται. Η συνεργασία και συμμετοχή Ενόπλων Δυνάμεων, Εθνοφυλακής, Παλλαϊκής Άμυνας, Τοπικής Αυτοδιοίκησης ήδη, είναι επιβεβλημένη για καθορισμό κατασκευής συγκεκριμένων κωλυμάτων, κέντρων αντιστάσεως, αποθήκευσης υλικών και εφοδίων. Ακόμη καταστροφή γεφυρών, κατασκευή καταφυγίων και τόσο πολλών άλλων ενεργειών, των οποίων ουκ εστί τέλος.
- Τον Ρωσοουκρανικό αυτόν πόλεμο, τον μελετούμε και εξετάζουμε, για την απόκτηση εμπειριών, για έναν ενδεχόμενο Ελληνοτουρκικό Πόλεμο και ειδικά σε θέματα Παλλαϊκής άμυνας.
Η θέση της Ελλάδας στον πόλεμο αυτό, φιλτραρισμένη μέσα, από την πολυκύμαντη ιστορική της διαδρομή, επιβαλλόταν να είναι μόνο ανθρωπιστική και όχι, έστω και συμβολικά, στρατιωτική. Αυτό γενικώς επιβάλλουν σήμερα τα γεωπολιτικά συμφέροντά της.
Το 1919, η Ελλάδα, με το Α’ Σώμα Στρατού έλαβε μέρος, στις συγκρούσεις, υπέρ των Ρώσων Λευκών, κατά των Μπολσεβίκων, στην Κριμαία, Μεσημβρινή Ρωσία, επειδή το ζήτησαν οι τότε Σύμμαχοί της που είναι, πάλι αυτοί οι ίδιοι, σήμερα. Οι τότε Σύμμαχοι, την «πούλησαν» την Ελλάδα, στην εκστρατείας της στη Μ. Ασία (1919-1922), υπέγραψαν μυστικές συμφωνίες με τον Κεμάλ. Οι Μπολσεβίκοι εκδικήθηκαν την Ελλάδα, με το να βοηθήσουν τον Κεμάλ, με στρατιωτικά εφόδια, οικονομικά και διπλωματικά. Εκτιμούμε ότι το ίδιο θα πράξουν σήμερα οι «Σύμμαχοί» μας, πάλι θα μας «πουλήσουν», εμμένοντες και επιβάλλοντες στην Ελλάδα, την αρχή των «ίσων αποστάσεων», όπως αυτό συνεχίζει να γίνεται. Έτσι η Ελλάδα εγκλωβίζεται ανάμεσα σε αναξιόπιστους, δόλιους «Συμμάχους» και σε εχθρούς, αλλά και γεωπολιτικούς, άλλους παράγοντες, όπως η Ρωσία, η οποία μπορεί να μην είναι Σύμμαχός μας, θα συνεχίζει να διαδραματίζει όμως, μετά τον πόλεμο βασικότατο και καθοριστικότατο ρόλο, σε θέματα οικονομικά, εμπορίου, τουρισμού και κυρίως ενεργειακά και γεωπολιτικά, στην περιοχή μας. Ως εκ τούτου, οι σχέσεις μας, οφείλουμε να είναι το δυνατόν φιλικές με τη Ρωσία και να μη διαταράσσονται με ενέργειες, φιλοδυτικής υστερίας μας.
Ανήκουμε στη Δύση, είμαστε Δύση, πάνω από όλα είμαστε όμως ΕΛΛΑΔΑ. (Υπ’ όψη ότι, στην εκστρατεία στην Κριμαία-Μεσημβρινή Ρωσία, το 1919, συμμετείχαν (Νίδερ, Πλαστήρας, Κονδύλης, Γονατάς, Σαράφης, Νεόκοσμος Γρηγοριάδης κλπ).
- Προτείνεται ακόμη, να συγκροτηθεί επιτροπή, με συμμετοχή, όχι μόνο των στρατιωτικών, αλλά και όλων των αρμοδίων φορέων, η οποία να ασχοληθεί με τη μελέτη των θετικών στοιχείων της Ουκρανικής Παλλαϊκής Άμυνας και την εφαρμογή-προσαρμογή τους, στην Ελληνική Παλλαϊκή Άμυνα, της οποίας η προετοιμασία, είναι απαραίτητη να πραγματοποιηθεί από του καιρού της ειρήνης, στους δυνατόν να υλοποιηθούν τομείς, βασικότερος των οποίων είναι η εκπαίδευση στα όπλα. Μια τέτοια προετοιμασία, ενθαρρύνει και εμψυχώνει τον Ελληνικό λαό και αποθαρρύνει τον οποιονδήποτε καραδοκούντα εχθρό-επιδρομέα. Και πάλι, μετά από τόσα πολλά χρόνια, ΑΝΑΜΕΝΟΥΜΕ για την ενεργοποίηση της Παλλαϊκής Άμυνας μας, σε κάποιους βασικούς τομείς της. Δεν εφησυχάζουμε, ο ύπουλος εχθρός καραδοκεί. Τον αντιμετωπίζουμε, ΝΙΚΗΦΟΡΑ, με όλες τις διατιθέμενες Δυνάμεις μας, όντες πάντα «ΕΤΟΙΜΟΙ».
Παναγιώτης Χόχολης
Αντιστράτηγος ε.α.
Επίτιμος Διοικητής
Ανωτάτης Σχολής Πολέμου
