Από το Χρυσόμαλλο Δέρας στον ασταμάτητο Νόστο…
Γράφει ο Μιχάλης Σπανίδης
(Μέρος 2ο )
Που αλλού ζει η Ελπίδα;;
Στη ιστορία που φροντίζει το μέλλον;
Στην ομορφιά της ψυχής που τροφοδοτεί την ζωή;
Σε βάθη πρέπει να βουτήξεις
για να ανακαλύψεις την μνήμη
ανθρώπων και τόπων.
Ο χρόνος σταματά, μηδενίζεται ,
γυρίζει δαιμονισμένα πίσω.
Το Χρέος Της Μνήμης
δεν απαλλάσσει ξανά τους Γηγενείς.
Πρέπει να Ξέρεις από που Έρχεσαι ,
που Είσαι
και που Πηγαίνεις.
Μαριούπολη.
Ο Δήμος Ξάνθης προβαίνει στην Αδελφοποίηση
με τον Δήμο του Σαρτανά.
Γεράσιμος Αρσένης, Σταύρος Λαμπρινίδης,
Μιχάλης Στυλιανίδης, Γεώργιος Ταβουλτσίδης.
Η πραγματικότητα είναι διάφανο γυαλί
που μπορείς να την δεις από όλες τις μεριές.
Ο φόβος του καιρού μας,
Ο Πόνος.
Ο πόνος όμως δε τελειώνει ποτέ,
είναι διαχρονικός.
Στην λίστα του προστίθεται συνεχές
το κλάμα της κάθε γέννησης.
Ξεκινώντας από την βάση ότι
η Πόλη ως θεσμός και ως λειτουργία
είναι ο πυρήνας της κοινωνίας,
η ιδέα και η λειτουργία της
ορίζει και τα πρότυπα συμπεριφοράς
αλλά και συνύπαρξης.
Τότε ίσως καταφέρει να ανθίσει και να δέσει ο καρπός της,
να αποκτήσει υπόσταση και μαρτυρία
ότι κάποτε Υπήρξε και Συντελέστηκε.
Όποιοι και να είναι οι συνειρμοί
το επιτακτικό αίτημα είναι επιτέλους η Πόλη
να βρεθεί όσο μπορεί
πιο συνεκτικά απέναντι στον εαυτό της,
απέναντι στο φαινόμενο ότι ζει.
Καιρός οι old δυναστείες
με τους απογόνους που διαθέτουν
και λειτουργούν ως αυτόκλητοι
με το αζημίωτο θεματοφύλακες
και οι οποίοι ορίζουν δυστυχώς ακόμη και τώρα
τις παραμέτρους της Πόλης,
να «πνιγούν» μέσα στις συνήθεις ανασφάλειές στους.
Πτώση βαθιά προς τα κάτω.
Αλλά γιατί άραγε αρχίζει
αυτή η ανησυχία και η σύγχυση;
Γιατί αδειάζουν οι δρόμοι και οι πλατείες;
Γιατί ενύχτωσε
και οι Πομερανοί δεν ήρθαν.
Τα κατά συνθήκη αναγκαία ψεύδη απεκαλύφθησαν.
Με εκτίμηση
Μιχάλης Σπανίδης
Εκδότης-Βιβλιοπώλης
(φωτογραφικό αρχείο Εκδόσεων ΣΠΑΝΙΔΗ)
