ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΣ ΧΩΝΕΨΟΥΝ, ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ, ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΗΣΙΩΝ ΤΟΥ

Γενικά

1.      Εδώ και 104 χρόνια, από το 1912, κάποιοι, που τώρα παρουσιάζονται, “ελέω ΝΑΤΟ„ , ως σύμμαχοι, συνεπικουρούμενοι και από άλλους, δόλιους δήθεν συμμάχους και φίλους, αμφισβητούν την Ελληνικότητα του Αιγαίου και των Νησιών του.

Γενικά

1.      Εδώ και 104 χρόνια, από το 1912, κάποιοι, που τώρα παρουσιάζονται, “ελέω ΝΑΤΟ„ , ως σύμμαχοι, συνεπικουρούμενοι και από άλλους, δόλιους δήθεν συμμάχους και φίλους, αμφισβητούν την Ελληνικότητα του Αιγαίου και των Νησιών του.

2.      Σημειώνουμε, ότι την παρούσα περίοδο, για την αντιμετώπιση του προσφυγικού – μεταναστευτικού, πολεμικά πλοία της συμμαχίας του ΝΑΤΟ, σε μια πρωτόγνωρη αποστολή της, που δεν συνάδει με την κύρια αποστολή αυτής, έχουν αναπτυχθεί στο Ανατολικό Αιγαίο και εγγύς των Ελληνικών νησιών. Πως θα χαρακτηρίζαμε την συμμαχία αυτή (ΝΑΤΟ), όταν στην θάλασσα δήθεν συνεργάζονται οι εταίροι – σύμμαχοι, για την εκτέλεση της  αποστολής τους, ενώ πάνω από τα κεφάλια τους διεξάγονται σκληρές αερομαχίες και αναχαιτίσεις, μεταξύ “συμμαχικών„ Τουρκικών και Ελληνικών πολεμικών αεροσκαφών;  Αυτό είναι τερατώδες, τραγελαφικό, εκτός κάθε λογικής, που παρουσιάζει την πραγματική εικόνα της συμμαχίας, που δεν είναι άλλη από αυτή της μιας κακόγουστης κωμικής “ΟΠΕΡΕΤΑΣ„!

         Ιστορική Αναδρομή από το 1912

1.      Επιλέξαμε να σχολιάσουμε τα κύρια ιστορικά γεγονότα, από το 1912, που αφορούν στο Αιγαίο, για να τονίσουμε και επισημάνουμε την διαγραφόμενη κατ’ αυτού διαχρονική απειλή, που είχε αρχίσει από τότε (1912) και συνεχίζεται μέχρι σήμερα, αμείωτη και συνεχώς αυξανόμενη.

2.      Η Ελλάδα, σύμμαχος των λοιπών βαλκανικών κρατών (Βουλγαρίας, Σερβίας, Μαυροβουνίου), συμμετείχε στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο, που κηρύχθηκε στις 4 Οκτωβρίου 1912. Ήταν η μόνη σύμμαχος, βαλκανική χώρα που διέθετε αξιόμαχο στόλο, ο οποίος, διακόπτοντας τις θαλάσσιες συγκοινωνίες, μεταξύ Μακεδονίας, Θράκης και Παραλίων Μ. Ασίας, εγκλώβισε 300.000 επίστρατους Τούρκους στρατιώτες, στα Μικρασιατικά παράλια, αδύναμους να επέμβουν, για την σωτηρία της καταρρέουσας Αυτοκρατορίας τους. Στο γεγονός αυτό στηρίζεται η επιτυχής έκβαση του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου.

3.      Απελευθέρωση Νησιών Αιγαίου

         α.    Μετά από ένα άριστο, απλό διακλαδικό επιτελικό σχέδιο, ο Στόλος, υπό τον Υποναύαρχο Κουντουριώτη Παύλο, χωρισμένος, στο Στόλο Αιγαίου και Μοίρα Ιονίου Πελάγους, στις 5 Οκτωβρίου 1912, αποπλέει από το Φάληρο. Σε πρώτη φάση επιβαλλόταν η δημιουργία μιας ναυτικής βάσεως, κοντά στη νότια έξοδο των Δαρδανελλίων, που θα επέτρεπε τον έλεγχο της εξόδου, από τα Στενά του Τουρκικού Στόλου. Ως εκ τούτου, για λόγους εθνικούς και καθαρά ρεαλιστικούς στρατιωτικούς, σχεδιάστηκε, η κατά φάση απελευθέρωση των νησιών του Αιγαίου. Σε πρώτη φάση απελευθερώθηκαν:

                (1)     Την 8η Οκτωβρίου 1912 η Λήμνος, η οποία με το λιμάνι της, του Μούδρου και την προωθημένη θέση της στα ΣΤΕΝΑ, χρησιμοποιήθηκε, ως ναυτική βάση και προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες, σε όλη τη διάρκεια του Πολέμου.

                (2)     Την 17η Οκτωβρίου 1912 η Θάσος.

                (3)     Την 18η Οκτωβρίου 1912 ο Άγιος Ευστράτιος και η Ίμβρος.

                (4)     Την 19η Οκτωβρίου 1912 η Σαμοθράκη.

                (5)     Την 21η Οκτωβρίου 1912 τα Ψαρά.

                (6)     Την 4η Νοεμβρίου 1912, η Ικαρία, η οποία από τις 17 Ιουλίου 1912, είχε καταλύσει τις Τουρκικές Αρχές και ανακηρύξει την “Ικαριακή Πολιτεία„.

         β.    Η απελευθέρωση του συμπλέγματος των νησιών του Βορείου Αιγαίου, ήταν απαραίτητη, για τις ανάγκες του Στόλου και την εδραίωση της εθνικής μας κυριαρχίας, στην τόσο μεγάλη και βασική από γεωστρατηγικής άποψης, περιοχής. Η τότε πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και αξιοποίησαν, την στρατηγική αξία του Αιγαίου, με τα τόσο ευεργετικά, από εθνικής πλευράς, αποτελέσματα. Σήμερα, η στρατηγική αξία του Αιγαίου έχει εκχωρηθεί έναντι κενού “πινακίου φακής„ , στην συμμαχία, ΟΠΕΡΕΤΑ, ΝΑΤΟ, η οποία αποτελεί την “πατρόνα„ της Τουρκίας.

         γ.    Οι κάτοικοι των νησιών αυτών, το 1912, υποδεχόταν, με άκρατο ενθουσιασμό τα ελληνικά αποβατικά τμήματα και έχυναν δάκρυα χαράς, για την ανάκτηση της ελευθερίας τους, ύστερα από 500 περίπου χρόνια σκλαβιάς. Σήμερα, 2016, μετά από 104 χρόνια, μόνο οι Ένοπλες Δυνάμεις της Πατρίδας, μπορούν να τους χαρίσουν, όπως τότε, το 1912, το χαμόγελο, την αισιοδοξία και τη σιγουριά, για να σταματήσουν  να ανησυχούν. Ας διαφυλάξουμε λοιπόν τις Ένοπλες Δυνάμεις, ως κόρη οφθαλμού και ας κόψουμε το βέβηλο χέρι του κάθε, άπατρη, θαλασσοκουλτουριάρη, όταν το απλώνει με θράσος βλαπτικά σε αυτές.

         δ.    Σε δεύτερη φάση των επιχειρήσεων στο Αιγαίο, προβλεπόταν η απελευθέρωση των άλλων ελληνικών νησιών, στα οποία υπήρχαν σημαντικές τουρκικές δυνάμεις, εξ αιτίας του προηγηθέντος Ιταλοτουρκικού πολέμου και συνεπώς χρειαζόταν να καταβληθεί ιδιαίτερη προσπάθεια για το σκοπό αυτό. Η δεύτερη φάση της απελευθέρωσης των νησιών του Αιγαίου, για λόγους οικονομίας των στρατιωτικών Δυνάμεων, αποφασίσθηκε, μετά από την επιτυχή ολοκλήρωση των επιχειρήσεων στο χερσαίο χώρο της Μακεδονίας και την κατάληψη της Θεσσαλονίκης, 26 Οκτωβρίου 1912. Συγκεκριμένα απελευθερώθηκαν:

                (1)     Την 8η Νοεμβρίου 1912 η Λέσβος, με επιχειρήσεις που συνεχίστηκαν μέχρι την 8η Δεκεμβρίου 1912, όπου υπογράφτηκε το πρωτόκολλο παράδοσής της. (90 νεκροί και τραυματίες Έλληνες Αξιωματικοί και Οπλίτες).

                (2)     11 Νοεμβρίου 1912 έως 21 Δεκεμβρίου 1912, η Χίος μετά από επιχειρήσεις, κατά το χρονικό αυτό διάστημα. (235 νεκροί και τραυματίες Αξκοί και Οπλίτες).

                (3)     Σάμος, η “Εθνοσυνέλευση των Σαμιωτών„ την 11η Νοεμβρίου 1912, κήρυξε την Ένωση του νησιού, με την μητέρα Ελλάδα. Υπ’ όψη ότι η Σάμος, από 10 Δεκεμβρίου 1832, ήταν υποτελής ηγεμονία, στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. 

Συνθήκη Λονδίνου, 17 Μαΐου 1913

         1.    Με τη λήξη του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου και την πτώση των τελευταίων οχυρών, της Τουρκίας, στο Ευρωπαϊκό πεδίο σύγκρουσης (Αδριανούπολη, Σκόδρα, Ιωάννινα), υπογράφεται η συνθήκη του Λονδίνου την 17η Μαΐου 1913. Με την  συνθήκη αυτή η Τουρκία παραχώρησε στους Βαλκανικούς συμμάχους, όλα τα εδάφη δυτικά της γραμμής Αίνου – Μήδειας και την Κρήτη. Ακόμη με την συνθήκη αυτή, ορίσθηκε ότι, τα σύνορα της Αλβανίας και η τύχη των ΝΗΣΙΩΝ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ θα καθοριζόταν από τις έξι Μεγάλες Δυνάμεις (Αγγλία, Αυστρία, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ρωσία). Τα νησιά Αιγαίου ήταν και είναι το μεγάλο “αγκάθι„ , στις σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας, από την εποχή αυτή (1912).

         2.    Τα Δωδεκάνησα βρίσκονταν υπό Ιταλική κατοχή, από την άνοιξη του 1912, με τη συνθήκη της 2ας Οκτωβρίου 1912.

         Συνθήκη Βουκουρεστίου 28 Ιουλίου 1913

         1.    Με τη λήξη του Β΄ Βαλκανικού Πολέμου, υπογράφεται η συνθήκη Βουκουρεστίου, την 28η  Ιουλίου 1913. Με την συνθήκη αυτή καθορίστηκαν τα σύνορα μεταξύ των Βαλκανικών κρατών. Επί πλέον καθορίσθηκαν τα νέα σύνορα μεταξύ Ελλάδας – Βουλγαρίας – Τουρκίας. Η Δυτική Θράκη επιδικάστηκε στην Βουλγαρία και η Καβάλα, μέχρι Νέστου π., στην Ελλάδα.

         2.    Ακόμη με την συνθήκη αυτή, η τύχη της Β. Ηπείρου και των νησιών του Αρχιπελάγους, δεν καθορίσθηκε τίποτα το νέο και ισχύει η συνθήκη του Λονδίνου (17 Μαΐου 1913).

         3.    Έχει προηγηθεί η σύνταξη του Πρωτοκόλλου της Φλωρεντίας, της 4ης Δεκεμβρίου 1913, το οποίο επικυρώθηκε, με την απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων, της 13ης Φεβρουαρίου 1914, σύμφωνα με την οποία επιδικαζόταν στην Ελλάδα, όλα τα υπό Ελληνική κατοχή νησιά του Αιγαίου, εκτός από Ίμβρο, Τένεδο και Καστελλόριζο, με αντάλλαγμα την εκκένωση της Β. Ηπείρου, από τον Ελληνικό Στρατό, καθώς και την παραχώρηση της νήσου ΣΑΣΣΩΝΟΣ, στην Αλβανία. Η νήσος Σάσσων ήταν τότε τμήμα της Ελληνικής επικράτειας και είχε ενωθεί με την Ελλάδα, μαζί με τις υπόλοιπες Ιονίους Νήσους το 1864. Η ατιμία, των Μεγάλων, για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους και στην συγκεκριμένη περίπτωση, της καρατόμησης της Β. ΗΠΕΙΡΟΥ και της νήσου Σάσσωνος, από την Αυστρία και την Ιταλία, δεν έχει όρια και ξεπερνά ακόμη και το νόμο της ζούγκλας. Σήμερα οι Μεγάλες Δυνάμεις και κατά τραγική ειρωνεία οι δήθεν “φιλικές και συμμαχικές„ , ποιές καρατομήσεις και ακρωτηριασμούς, παρόμοιες της Β. Ηπείρου, Σάσσωνος, Αν. Θράκης κ.λ.π., μεθοδεύουν, σε βάρος της Ελλάδας για να εξευμενίσουν κάποιους; (Αιγαίο, Δ. Θράκη κ.λ.π.). Ας αφυπνιστούμε επί τέλους.   Φτάνει το τόσο αφιονισμένο ραχάτι μας, που δεν μας αφήνει να δούμε ότι τα ρούχα μας πήρανε φωτιά και ΚΑΙΓΟΜΑΣΤΕ……

         Ναυτικός Ανταγωνισμός

         1.    Παρά τη συναφθείσα ειρήνη και την παραχώρηση από την Ελλάδα στην Αλβανία, της Β. Ηπείρου και της νήσου Σάσσωνος, η Τουρκία μένει αμετακίνητη, στην διεκδίκηση των νησιών του Αιγαίου και ετοιμάζεται πυρετωδώς για πολεμική, ναυτική αναμέτρηση, αφού μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας δεν υπήρχαν χερσαία σύνορα. (Η Δυτ. Θράκη είχε παραχωρηθεί το 1913, στην Βουλγαρία). Το μετά την Ειρήνη Ελλάδας – Τουρκίας του Νοεμβρίου 1913 διάστημα μέχρι την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου αποτελούσε ουσιαστικά ανακωχή πολέμου μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Η Τουρκία πετυχαίνει το Δεκέμβριο του 1913, να αγοράσει από τη Βραζιλία, το υπό αποπεράτωση ναυπηγούμενο στην Αγγλία, για λογαριασμό της Βραζιλίας, θωρηκτό (δρεντώτ) «Rio de Janeiro», το οποίο μετονομάστηκε σε «Sultan Osman». Είχε όμως προηγηθεί η παραγγελία του θωρηκτού «Reşadiye» και ενός ακόμη παρομοίου. Ο Τουρκικός λαός, βρισκόμενος σε πατριωτικό αναβρασμό, αγόρασε τα ομόλογα, τα οποία εκδόθηκαν για την χρηματοδότηση ενίσχυσης του στόλου και την αγορά των πιο πάνω τριών θωρηκτών. Η Ελλάδα δεν μπορούσε να παρακολουθήσει την φρενίτιδα των ναυτικών εξοπλισμών και αναζήτησε λύσεις, όπως λόγω της κυριαρχίας της στο Αιγαίο, την καταστροφή των θωρηκτών, ενεργώντας ενεδρευτικά, ενώ αυτά θα διέρχονταν από το Αιγαίο και θα έπλεαν προς τα ΣΤΕΝΑ. Ακόμη την  αιφνιδιαστική εκπόρθηση των Στενών από το Στόλο, με παράλληλη επιθετική ενέργεια κατάληψης της Χερσονήσου Καλλιπόλεως, με απόβαση Σώματος Στρατού.

 

         2.    Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, (έναρξη Αύγουστος 1914), για λίγες μόνο εβδομάδες, προλαβαίνει την αναπόφευκτη ναυτική σύγκρουση Ελλάδας – Τουρκίας στο Αιγαίο. Τα παραγγελθέντα θωρηκτά στα ναυπηγεία της Αγγλίας, κατάσχονται και εντάσσονται στο Αγγλικό ναυτικό. Ο τότε χορός των εξοπλισμών συνεχίζεται και σήμερα. Εάν κάνουμε πίσω, το Αιγαίο και τα νησιά μας κινδυνεύουν. ΠΡΟΣΟΧΗ, ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ.

         3.    Η Συνθήκη της Λωζάννης το 1923, κατακύρωσε τις αλλαγές που επέφεραν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, δηλαδή την ενσωμάτωση στην Ελληνική επικράτεια, των νησιών του Αιγαίου.

         Β΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

         1.    Με την εμπλοκή της Ελλάδας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μετά την μάχη των οχυρών Μεταξά (6 Απριλίου 1941), η Ελληνική Κυβέρνηση και ο Βασιλιάς Γεώργιος Β΄,  έχουν μεταφερθεί στην Κρήτη. Πρωθυπουργός είναι ο Τσουδερός, μετά την αυτοκτονία του Αλέξανδρου Κορυζή. Τότε, εντελώς ψυχρά, οι Άγγλοι προτείνουν στην Ελληνική Κυβέρνηση την κατάληψη των νησιών του Αιγαίου από τους Τούρκους, για να προλάβουν τους Γερμανούς. Ορθότατα η Κυβέρνηση Τσουδερού, έχουσα ιστορική γνώση και συνέπεια  αρνείται και τονίζει «Μεταξύ των δύο κακών δεν χωρεί δισταγμός. Οι Γερμανοί κάποτε θα φύγουν από τας Νήσους μας. Οι Τούρκοι θα υπήρχε κίνδυνος να μην φύγουν ΠΟΤΕ». ΤΕΛΕΙΑ, ΑΡΙΣΤΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ. Οδηγός για το τώρα και το σήμερα, για τους πολιτικούς μας, για να μην γίνονται, σε περιπτώσεις κρισίμων εθνικών θεμάτων  “κύμβαλα αλαλάζοντα „ .

         2.    Η Γερμανία, δεν είχε κανένα λόγο να αφήσει, δωρεάν, τα νησιά του Αιγαίου στους Τούρκους. Τα κατέλαβε αυτή και τα κράτησε, μαζί με την παρά το Έβρο π. περιοχή, ως δέλεαρ, ως δόλωμα, για μια ενδεχόμενη βραδύτερον σύμπραξη της Τουρκίας με αυτή. Ο “Επιτήδειος Ουδέτερος„ (Τουρκία) δεν τσίμπησε όμως, λόγω της διαφαινόμενης τότε ήττας του Άξονα, όπως έγινε στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και έχασε την μεγάλη ευκαιρία να ξανακατακτήσει τα νησιά του Αιγαίου, συνεχίζει όμως να το προσπαθεί, με κάθε τρόπο και μέσο.

         Συμπεράσματα – Εκτίμηση – Ευχή

         1.    Πάρα πολλά έχουν γραφεί και έχουν λεχθεί από τους Αρχαίους Έλληνες και νεώτερούς τους καθώς και από τους κάθε εθνότητας ιστορικούς, για την αεί  Ελληνικότητα του Αιγαίου. Οι ανασκαφές  έφεραν στο φως, ευρήματα και γραφές, που επιβεβαιώνουν περίτρανα αυτό.

         2.    Οι αγώνες του Ελληνισμού, για την διατήρηση και επιβίωσή του σε αυτόν τον πατρογονικό χώρο, όταν αντιμετώπιζε τους κατακτητές Πέρσες, τους λοιπούς βαρβάρους και τελευταία τους Τούρκους, αποτελούν ένα ιστορικό δεδομένο και μια ιστορική ανάγκη και συνέχεια, για καινούργιους δυσπαλαίστους αγώνες και θυσίες, αλλά και συγκλονιστικά ολοκαυτώματα, εάν απαιτηθεί. Οι βάρβαροι δεν θα περάσουν, όσο και εάν τους πατρονάρουν. Έτσι θα συνεχίσει ο Ελληνισμός να υπάρχει και να επιβιώνει εθνικά, μέσα στη ζωογόνο, δημιουργική και αναπλαστική κοιτίδα του, δηλαδή το Αιγαίο, όπου ανδρώθηκε και μεγαλούργησε.

 

                                                                                    Παναγιώτης Χόχολης

                                                                                                Αντγος ε.α.