Ειδήσεις

Διαμαρτυρία του Σωματείου ΑΜΕΑ ΠΕ Ξάνθης

Το Σωματείο ΑΜΕΑ ΠΕ Ξάνθης διαμαρτύρεται έντονα για

άλλο ένα περιστατικό κακοποίησης παιδιού με αναπηρία.

 Λέμε ΦΤΑΝΕΙ πια ως εδώ!

Λίγες μέρες πριν ήρθε στη δημοσιότητα ένα βίντεο με σκληρές εικόνες βάναυσης κακοποίησης ανηλίκου παιδιού από εργαζόμενο σε ιδιωτικό Κέντρο για παιδιά με αυτισμό.

Το συγκεκριμένο βίντεο έκανε 2 χρόνια να έρθει στη δημοσιότητα.

Δύο χρόνια χωρίς άσκηση δίωξης ή τιμωρίας σε κανέναν εμπλεκόμενο στο περιστατικό. Αναρωτιόμαστε άραγε πόσα παιδιά έχουν κακοποιηθεί αυτά τα χρόνια, τα προηγούμενα, πόσα ακόμα θα κακοποιηθούν ή θα χάσουν τη ζωή τους, όταν οι δομές, ιδιωτικές ή κρατικές, λειτουργούν χωρίς κανέναν έλεγχο;

Το αναπηρικό κίνημα ζητά επαρκές προσωπικό με σωστή εκπαίδευση, με σωστή χρηματοδότηση, με εκπαίδευση της πολιτικής διοίκησης, της διοίκησης των ιδίων των ατόμων που διαβιούν στα ιδρύματα, που πηγαίνουν σε Κέντρα Ημέρας ή σε ΚΔΑΠ ΑμεΑ, με συνέπεια και στη βάση επιστημονικών δεδομένων, αλλά και στήριξη της κοινωνικής ένταξης των ατόμων με αναπηρία ή/και με χρόνιες παθήσεις στη χώρα.

Πόσους νεκρούς θα θρηνήσουμε ακόμη, πόσα άτομα με αναπηρία θα έρθουν αντιμέτωπα με τη βαρβαρότητα, μέχρι να θεσπιστεί μια Εθνική Στρατηγική για την πραγματική διαβίωση στην κοινότητα;

Ούτε ένας μήνας δεν έχει περάσει από την τελευταία φορά που η ΕΣΑμεΑ και οι φορείς της προχώρησαν σε καταγγελία για τον θάνατο έπειτα από ξυλοδαρμό ατόμου με αναπηρία καμία ΕΔΕ στο Κέντρο Αποκατάστασης Παιδιών με Αναπηρία Θεσσαλονίκης “Ο Άγιος Δημήτριος”, παράρτημα του Κ.Κ.Π. Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας.

Κάθε φορά που θα συμβαίνει κάτι ανάλογο θα δείχνουμε τη συμπόνια μας κλείνοντας τα αυτιά μας και τα μάτια μας;

Σε κάθε βίαιο περιστατικό που συμβαίνει στα σχολεία, στο δρόμο, στα παιδιά γενικά παίρνει το θέμα μεγάλη έκταση και τις περισσότερες φορές δίνονται λύσεις.

Στα παιδιά μας όμως δε συμβαίνει αυτό, περνάει στα “ψιλά” ή ακόμη χειρότερα τα κρύβουν.

Γιατί ένα μεγάλο ποσοστό είναι παιδιά  χωρίς λόγο, με νοητική υστέρηση, με γονείς που είναι απελπισμένοι, που θέλουν να τα αφήσουν κάπου με “ασφάλεια” για να δουλέψουν, γιατί μεγάλωσαν και δεν μπορούν να τα φροντίζουν όπως έκαναν τόσα χρόνια ή στη χειρότερη περίπτωση είναι παιδιά που τα εγκατέλειψαν και δεν έχουν κανένα.

Για όλους αυτούς τους λόγους κι ακόμη περισσότερους πρέπει η πολιτεία και η νομοθεσία να είναι αυστηρή και αμείλικτη σε τέτοιου είδους συμπεριφορές.

Το λιγότερο που πρέπει να γίνεται είναι να διώκονται από όλες τις δομές μέχρι να λάμψει η αλήθεια και να τους αφαιρείται το πτυχίο και η άδεια ασκήσεως επαγγέλματος.

Ακόμη, και σε αυτούς που σιωπούν και είναι μάρτυρες αυτής της καθημερινής κακοποίησης παιδιών πρέπει να ασκείται δίωξη και ποινή. Γιατί είναι συνένοχοι αυτής της βαρβαρότητας, της ντροπής και της απανθρωπιάς.      

Με εκτίμηση

 Η Πρόεδρος                                                              Ο Γεν. Γραμματέας

Σχετικά Άρθρα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Back to top button