Η γλώσσα μου
του Δημήτριου Βόγγολη, Υποστρατήγου ε.α., μέλους του ΙΗΑI
Μια κατάπτυστη προδοσία συνεχίζεται εις βάρος του μεγαλουργήματος της Ελληνικής γλώσσα.
Ίσως ήρθε η ώρα μετά από τέτοια άρθρα όπως της Washington Post που εξηγεί γιατί η υφήλιος μαθαίνει Ελληνικά, να είναι η στιγμή της Αναγέννησης την οποία προτείνω στους ακαδημαϊκούς από καιρό.
Ας ξεκινήσουμε από εκεί που σταμάτησαν οι πρόγονοί μας, με μια νέα Αναγέννηση της πραγματικής ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ με μπροστάρηδες τους ακαδημαϊκούς. Είναι καιρός σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε.
Να ακολουθήσουμε τα δύο μοντέλα εσωτερικής και εξωτερικής ισορροπίας της μεσότητας της Αρετής του Πλάτωνος και του Αριστοτέλη, για την δημιουργία μιας εναρέτου κοινωνίας στην οποία θα μοιραζόμαστε τις ίδιες εμπειρίες δια του ορθώς κοινωνείν.
Αν και κουραστικό θα επιχειρήσω να το πω!
Η γλώσσα μας από τα πανάρχαια χρόνια, εδώ και χιλιετίες είναι η ίδια, είναι μία και ενιαία, έχει πολλές μορφές τόσο κατά την αρχαιότητα, τον μεσαίωνα, την Βυζαντινή εποχή όσο και σήμερα, την νεοτέρα εποχή.
Εκείνο το οποίο είναι ενοχλητικό αλλά και ψευδές και ανιστόρητο, είναι η διάδοση ότι τα αρχαία Ελληνικά είναι νεκρά, ότι έχουν πεθάνει. Μάλιστα διάφοροι καθηγητές Πανεπιστημίου εισηγούνται στο Υπουργείο Παιδείας να διδάσκονται ως μία ξένη γλώσσα.
Αυτές οι απόψεις εκτός του ότι είναι επιστημονικά λανθασμένες και συνδυάζουν μέσα τους μίσος εναντίον του Ελληνισμού, είναι και ανθελληνικές.
Τα αρχαία Ελληνικά είναι ζωντανή γλώσσα και ομιλείται καί σήμερα. Εαν καταφύγουμε με στοιχεία και μία μεθόδευση γλωσσολογική στην ανάλυση της νεοελληνικής του τώρα, θα διαπιστώσετε πολύ εύκολα ότι τα αρχαία Ελληνικά ζουν.
Οι λέξεις είναι πρωτότυπες, σύνθετες και με παράγωγα. π.χ λέμε γράφω και είναι το πρωτότυπο. Οι λέξεις γραφείο και γραφικός είναι παράγωγα. Η λέξη σύγγραμμα είναι σύνθετος
Διαπιστώνουμε δε, ότι στη σύγχρονη νεοελληνική γλώσσα η σύνθεση γίνεται μόνοστην Αρχαία Ελληνική μορφή της γλώσσας.
Παρ’ όλα τα διαβήματα διαμαρτυρίας που έχουν γίνει στο Υπουργείο, δέν μιλάει κανείς τους, γιατί ανατρέπουν αυτά που αυτοί θέλουν να επιβάλλουν. Έχουν κατορθώσει δε, να καταστήσουν τα αρχαία αντιπαθή, άγνωστα και α
Θα παραθέσω μερικά παραδείγματα του τι λέγαμε εδώ και 13.000 χρόνια στα Ορφικά:
Τις λέξεις γη, θάλασσα, ουρανός, φόβος, πόλεμος, ησυχία, τύπος, χάος, αδελφός, ήθος, μετανάστης, τις συναντούμε στον Όμηρο. Όταν ο Αγαμέμνων προσέβαλλε τον Αχιλλέα , ο Αχιλλέας του είπε «τι με πέρασες εμένα, μήπως είμαι κανένας μετανάστης; Χωρίς τιμή;»
Τα αρχαία Ελληνικά καλύπτουν έναν πλήρη κύκλο, ενώ τα νεοελληνικά καλύπτουν μόνο το 10%.
Υπάρχουν και λέξεις που δεν τις ξέρουμε, όπως για παράδειγμα το ύπαρ που δέν είναι το ήπαρ που σημαίνει ‘συκώτι’. Δέν ξέρουμε θα πεί ‘οπτασία εν εγρηγόρσει’ , και ότι ‘ρόθιο’ είναι ο θόρυβος που κάνουν τα κουπιά στη θάλασσα.
Όμως όλοι μας λέμε το «Πάτερ ημών..».
Αυτός είναι ο μεγάλος πλούτος, ο θησαυρός της γλώσσας μας.
Και πάμε στη σύνθεση που είναι η βάση για τα αρχαία και αποτελεί μεγαλείο.
Συναντούμε το ρήμα δέρκω, που θα πει βλέπω. Σήμερα λέμε ‘οξυδέρκεια’, δεν λέμε …οξυβλέπεια. Αυδή είναι η φωνή και σήμερα λέμε έμεινα άναυδος. Το μπουκάλι οι αρχαίοι το έλεγαν φιάλη, αλλά …χάνεται το μπουκάλι και λέμε εμφιαλωμένο νερό, και δεν λέμε μπουκαλιασμένο νερό.
Η λέξη νερό/ύδωρ: στη σύνθεση χάνεται το νερό και λέμε υδραγωγείο, υδραυλικός, ε
Αρα η διδασκαλία των αρχαίων είναι η εξήγηση των λέξεων που ζωντανά λέγονται και σήμερα, και όχι η γραμματική και το συντακτικό που ταλαιπωρούν τα παιδιά.
Πρέπει να τονισθεί ότι αν καταφύγουμε στην σύνθεση, η αρχαία γλώσσα ζει όλη.
Υπάρχουν και λέξεις που απλά δεν τις καταλαβαίνουμε. Δέν φταίει γι’ αυτό η αρχαία γλώσσα, φταίει η νέα Ελληνική γλώσσα, γιατί η μορφή της νέας Ελληνικής είναι φτωχή. Δέν ήταν… την καταντήσανε πάμφτωχη.
Ένδυμα: το παλτό- επενδυτής, και λέμε επενδύω, επενδυτικά
Άχθος– το βάρος: Σήμερα λέμε αχθοφόρος, δεν λέμε βαροφόρος.
Στο νομικό και δικαστικό κλάδο προσπάθησαν να εφαρμόσουν τη δημοτική και αντί των συνημμένων, αντικατέστησαν τη λέξη με τη λέξη …πισωκολλητά!!!! Αν είναι δυνατόν το συνημμένως ….πισωκολλητά!!!
Αυτοί λοιπόν που λένε να κάνουμε φροντιστήριο για να μάθουμε αρχαία που είναι …ξένη γλώσσα και δυσνόητη, ή μας λένε ψέματα εν γνώσει τους, ή τους έχουν πει ψέματα. Ούτως ή άλλως διαπράττουν μία προδοσία εις βάρος της γλώσσας, είτε ηθελημένα ή αθελήτως.
Αυτός που μπορεί ίσως να τους σταματήσει είναι μάλλον ο Πρωθυπουργός, διότι μέχρι σήμερα οι υπουργοί απεδείχθησαν ανάξιοι.
Τα αρχαία ζουν αεί όπως το αειθαλέςδένδρο, ο αείμνηστος πατέρας, νύν και αεί… κλπ.
Το πνευματικό κατεστημένο έχει εξαπολύσει έναν πόλεμο εναντίον των θεμελίων της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ γλώσσας, της θρησκείας, του πολιτισμού μας και το σπουδαιότερο εναντίον της φυλής μας. Είμαστε Έλληνες και την ιδιότητα του Έλληνος μας την έδωσε η φύση, και που κατά τον Θαλή λέει ότι ευγνωμονεί την τύχη που εγεννήθη Έλλην και όχι βάρβαρος.
Και τούτο διότι στην αρχαία εποχή πέραν των επιστημών, οι Έλληνες είχαν και ένα άλλο ψυχικό εργαλείο: το χιούμορ το οποίο πολλοί το θεωρούν ξενική λέξη! Κι όμως είναι Ελληνική!
Στην τότε εποχή υπήρχαν περίπου 72 διάλεκτοι και αυτές που επεκράτησαν ήσαν η Ιωνική η Δωρική και η Αιολική που έβαλαν την σφραγίδα τους στα φωνήεντα, στις καταλήξεις, και πολλές φορές εις τον σχηματισμό των ρηματικών τύπων. Μεταξύ αυτών υπάρχει μια ηλιακή διάλεκτος στην οποία το σίγμα στο τέλος της λέξεως προφέρονταν ρ . Έτσι το βέλος επροφέρετο βέλορ, ο χυμός χυμόρ… Το πήραν οι Λατίνοι, το έκαναν χούμορ και μεταδόθηκε στους Άγγλους και Γάλλους. Άρα είναι ένα αντιδάνειο: Ελληνική λέξη εκ παλιννοστήσεως! Και υπάρχουν χιλιάδες λέξεις που νομίζουμε πως είναι ξένες αλλά είναι Ελληνικές.
Πολλές εγκυκλοπαίδειες αποδίδουν σε ξένους Ελληνικές λέξεις, όπως το γιαούρτι ως Τουρκική λέξη. Δεν είναι Τουρκική. Είναι το αρχαίο Ελληνικό υγείαρτος και το είπαν ‘γείαρτος- γίαρτος- γιαούρτι.
Το καλντερίμι : και αυτό είναι από το Καλλίδρομο = ωραίος δρόμος. Όλα αυτά λέγονται αντιδάνεια ή επι το ορθότερο Ελληνικές λέξεις εκ παλιννοστήσεως.
Ο τρόπος με τον οποίο γελά ένας λαός δεν είναι κάτι δευτερεύον στην κοινωνική ζωή. Είναι δείγμα πολιτισμού. Αν πάρετε τους αρχαίους λαούς, τους Αιγυπτίους, τους Χαλδαίους, τους Πέρσες…όλους αυτούς τους λαούς: θα δείτε ότι απουσιάζει παντελώς το γέλιο! Δέν υπήρχε διατυπωμένος ο γέλως σε κανένα βιβλίο ενώ οι πρόγονοί μας είχαν θεοποιήσει το γέλιο με τον θεό του γέλωτος. Μάλιστα είχαν και βωμούς του θεού γέλωτος! Έτσι με τον γέλωτα γράφτηκαν κωμωδίες και όχι μόνο, αλλά και μια σειρά δραμάτων όπως ο κλαυσίγελος ή Ιλαροτραγωδία
Οι Έλληνες γελούσαν με έναν τρόπο που έδειχναν τον πολιτισμό τους . Δέν θα βρείτε σε κανέναν άλλον αρχαίο λαό τραγωδία. Δέν υπάρχει πουθενά ένα βιβλίο να το διαβάσεις και να αισθανθείς αυτό που ο Αριστοτέλης αποκαλούσε ανάταση ψυχήςδηλαδή αστεϊσμός .. Γέλιο, χιούμορ και αν δε γελάσεις μια μέρα, αυτή είναι μια μέρα χαμένη.
Όπως ανέφερα πιό πάνω, μιλάμε τη γλώσσα χωρίς να γνωρίζουμε ότι και σήμερα χρησιμοποιούμε τις ίδιες λέξεις όπως και οι πρόγονοί μας, όπως για παράδειγμα, από το πρωτότυπο Πόντος , λέμε και σήμερα ποντοπόρος. Κι όταν λέμε πόρο, εννοούμε τους πόρους του δέρματος, τον πόρο στο ποτάμι, δηλαδή το σημείο του ποταμού χωρίς πολύ νερό, το πέρασμα. Όποιος έχει λεφτά είναι εύπορος. Όποιος δεν έχει πόρους…περάσματα, είναι άπορος.
Στην αρχαία εποχή οι πόρνες χάραζαν στο τακούνι γράμματα τα οποία με το βάρος του σώματος τυπώνονταν στο χώμα. Συνήθως τυπώνονταν το συνθηματικό «ακολούθα με». Έτσι απο το χάμω τυπώνω παράγεται το χαμαιτυπείο, η δε πόρνη ελέγετο και χαμαιτύπη.
Λέμε στα παιδιά ότι αυτά που μιλάς σήμερα τα μιλούσαν εδώ και 11.000 χρόνια και το αρχαιότερο κείμενο που υπάρχει είναι στην Ελλάδα και το οποίο έχει χρονολογηθεί με την αστρολογική μέθοδο χρονολογήσεως. Δηλαδή υπάρχουν διάφορα κείμενα όπου περιγράφονται διάφορα ουράνια φαινόμενα και η κοσμολογία μπορεί από την περιγραφή να προσδιορίσει την χρονολογία και την ημερομηνία. Τέτοια κείμενα είναι τα ορφικά.
Αυτόν τον θησαυρό σήμερα τον έχουμε παραγκωνίσει, τον παραμερίσαμε και δεν μαθαίνουν τα Ελληνόπουλα αρχαία, με μοναδική ευθύνη των φιλολογικών σχολών των Πανεπιστημίων και των καθηγητών της μέσης εκπαιδεύσεως, οι οποίοι πέσαν με τα μούτρα στη γραμματική και στο συντακτικό με αποτέλεσμα να καταστήσουν τη γλώσσα στα παιδιά αντιπαθή.
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα του ΙΗΑ εκφράζουν αποκλειστικά τους συγγραφείς – μέλη του ΙΗΑ. Η ιστοσελίδα του ΙΗΑ δεν λογοκρίνει, ούτε επεμβαίνει σε άρθρα – κείμενα των μελών του ΙΗΑ.
