Γιατί χάθηκαν ευκαιρίες για αναστροφή της πορείας ολέθρου της Κυπρ. Δημοκρατίας;
ΤΟΥ ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ*

Ο Ατλάι Στίβενσον, πρώην Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, είπε κάποτε μια πικρότατη αλήθεια: «Στα πεδία των δισταγμών ασπρίζουν τα κόκκαλα εκατομμυρίων ανθρώπων,  οι οποίοι, στη χαραυγή της νίκης, σταμάτησαν να προχωρούν και κάθισαν να περιμένουν… Και, περιμένοντας, πέθαναν»!

Αυτή η τραγική εικόνα διαζωγραφίζει  Κύπριους πολιτικούς. Είχαν ή η κατοχική Τουρκία τούς πρόσφερε μοναδικές ευκαιρίες για αναστροφή και αλλαγή της ακολουθούμενης καταστροφικής πολιτικής στο Κυπριακό, αλλά… Επέμεναν σε μιαν αδιέξοδη, ολέθρια πορεία, η οποία οδήγησε τον κυπριακό Ελληνισμό στα πρόθυρα της τουρκοποίησης.

Η σωτηρία της Κύπρου από τον τουρκικό συσφιγκτήρα βόα είναι ο υπέρτατος νόμος και το μοναδικό καθήκον της πολιτικής ηγεσίας. Απέτυχε! Και όχι μόνο απέτυχε, αλλά και εμμένει πεισματικά σε συνομιλίες, οι οποίες θα καταλήξουν ξανά σε χειρότερο αδιέξοδο και σε νέες υποχωρήσεις προς το τουρκικό θηρίο.

Τρία κλασικά παραδείγματα, αποδεικτικά της ανεπάρκειας ηγετών της Κύπρου -συναινούσης και της Αθήνας- που χάθηκαν ανεκμετάλλευτα:

> Πρώτον, η ανακήρυξη του κατοχικού ψευδοκράτους τον Νοέμβριο 1983: Η παράνομη ενέργεια του Ντενκτάς, κατ’ εντολήν της Τουρκίας, ακύρωσε και εξουδετέρωσε όλα όσα είχαν συμφωνηθεί από την επομένη της τουρκικής εισβολής.

• Ο τότε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Σπ. Κυπριανού, κατελήφθη εξαπίνης αν και ο κατοχικός ηγέτης συχνά προειδοποιούσε για την ανακήρυξη τ/κ ψευδοκράτους. Αντί αλλαγής πορείας η ελληνική πλευρά επέμενε διάτορα σε συνομιλίες ως εάν να μη συνέβη τίποτε. Έκτοτε το ψευδοκράτος εμπεδώθηκε διεθνώς ως παράνομη οντότητα, έστω και αν αναγνωρίζεται μόνο από την Τουρκία.

> Δεύτερον, στις 7 Απριλίου 2004, με το γνωστό διάγγελμά του προς τον κυπριακό Ελληνισμό, ο τότε Πρόεδρος, Τάσσος Παπαδόπουλος, είχε διακριθεί στην συνείδηση των πανελλήνων ως μεγάλος ηγέτης.

Το ΟΧΙ, που κάλεσε τους Έλληνες της Κύπρου να αντιτάξουν βροντερά στο τερατούργημα Ανάν, θεωρήθηκε ως ισοβάθμιο εκείνου του Ιωάννη Μεταξά στη φασιστική Ιταλία.

• Η 24η Απριλίου 2004 είναι η πιο συγκλονιστική ημερομηνία στη σύγχρονη κυπριακή Ιστορία επειδή οι πολίτες, δημοκρατικά, ελεύθερα και κυρίαρχα, κατ’ αντίθεση προς Αναν-ιστές πολιτικούς, διέσωσαν την Κυπριακή Δημοκρατία από μία νέα τουρκοκρατία.

Από την ίδια ημέρα του ενταφιασμού του σχεδίου Ανάν, διά του συντριπτικού 76% του κυπριακού Ελληνισμού, ο Τάσσος Παπαδόπουλος τι όφειλε να πράξει;

Α) Να διασαλπίσει προς κάθε κατεύθυνση ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος θα γίνει πλήρως, και χωρίς καμία υπαναχώρηση, σεβαστό, επειδή αυτή είναι η κυρίαρχη και δημοκρατικά εκφρασθείσα απόφαση του λαού.

• Β) Να διαμηνύσει ότι είναι έτοιμος να συζητήσει με τον (τότε) Τούρκο Πρωθυπουργό (Ερντογάν) όχι το απορριφθέν και ενταφιασθέν εκ 10.000 σελίδων, σχέδιο Ανάν, αλλά πρόταση εκ δέκα σημείων και μιας σελίδας για τη λύση του Κυπριακού.

Γ) Αξιοποιώντας την πρωτοφανή υπερ-κομματική σύγκλιση θέσεων πολιτών απ’ όλα τα κόμματα, με το εκπληκτικό 76%, να προχωρήσει στη σύμπηξη ενός νέου κόμματος, το οποίο θα αναδιέτασσε το κομματικο-πολιτικό σκηνικό της Κύπρου και θα άνοιγε ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή του τόπου, αποδυναμώνοντας και συντρίβοντας το τουρκοδιζωνικό ΔΗΣΑΚΕΛ.

Δ) Να αξιοποιήσει πολιτικά, διπλωματικά, το ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν και να πείσει τον διεθνή παράγοντα για τις γνήσιες προθέσεις μας να επιλύσουμε το Κυπριακό με βάση τις αρχές και αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Διεθνούς Δικαίου και της Χάρτας του ΟΗΕ. Αντ’ αυτών, ο Τάσσος ενήργησε μικροπολιτικά επειδή σκεφτόταν τις εκλογές του 2008 και την υποστήριξη του ΑΚΕΛ.

> Τρίτον, πριν και μετά την άτυπη πενταμερή στο CransMontana, οι Τούρκοι διέγραψαν την αγγλοτουρκοδιζωνική, που εκείνοι προέταξαν, προώθησαν και επέβαλαν στην ελληνική πλευρά, επειδή την θεωρούν πλέον ως εκμετρήσασα το ζην και απαιτούν λύση δύο κρατών. Δηλ. ανατρέπουν ξανά και ακυρώνουν όλα όσα έχουν συμφωνηθεί.

• Ο Πρόεδρος Ν. Αναστασιάδης, αντί να αδράξει την ευκαιρία και να επανατοποθετήσει το Κυπριακό ως διεθνές πρόβλημα τουρκικής εισβολής, κατοχής και έγκλημα εποικισμού, εθνοκάθαρσης, παραβίασης θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων και θρησκευτικών ελευθεριών, επιμένει να ψαλμωδεί παράφωνα: Εμμένει στην αγγλοτουρκοδιζωνική και εκλιπαρεί όπως οι συνομιλίες συνεχίσουν από εκεί που έμειναν, το 2017.

Τι επιχειρείται σήμερα; Οι μεν Τούρκοι απαιτούν αδίστακτα λύση δύο κρατών. Ο δε Αναστασιάδης καίγεται κυριολεκτικά να επανέλθει, από θέσεως καταφανούς πολιτικής αδυναμίας και ανυπαρξίας στρατιωτικής ισχύος, σε συνομιλίες για να συμπληρώσει τον τουρκοδιζωνικό τετραγωνισμό του Κυπριακού, που θα οδηγήσει στην τουρκοποίηση και κατάποση της Κύπρου από την Τουρκία.

• Το Κυπριακό δεν είναι ζήτημα “χαμένων ευκαιριών”, όπως υποστηρίζεται από κάποιους, με την έννοια της μη επίλυσής του. Είναι ανείπωτη τραγωδία ανυπαρξίας ικανών, διορατικών, προνοητικών και ανένδοτα διεκδικητών ηγετών του κυπριακού Ελληνισμού, οι οποίοι αρνούνται πεισματικά να ανακόψουν και να αντισταθούν στην πορεία τουρκοποίησης και ισλαμοποίησης της Κύπρου.

* Πρώην Αρχισυντάκτης-Διευθυντής, Αρθρογράφος-αναλυτής στην κυπριακή εφημερίδα ” Η Σημερινή”. ΜΑ στις Διεθνείς Σχέσεις και Ευρωπαϊκές Σπουδές του Πανεπιστημίου Λευκωσίας- Πτυχιούχος της Ανωτάτης Σχολής Δημοσιογραφίας της Lille – Universite Catholique de Lille – France