11.000,00 και το Αντηλιακό δεν στρώνει ομοιόμορφα………
Γράφει ο Μιχάλης Σπανίδης

Κι όμως, κατάφερε να αποτελεί

το σημαντικότερο και θεμελιώδες πρόβλημα

της φετινής καλοκαιρινής θεώρησης.

Η ουσία της γοητευτικούς απορροφητικότητας

οφείλεται στους αδέξιους χειρισμούς

της ανικανοποίητης παλάμης.

Στην βάση όμως του δραματικού μονολόγου

που διανθίζεται με στοιχεία κωμικά,

κατά κύριο λόγο βρίσκεται

η κρίση του γνωστού ομομήτριου  προτύπου,

με πολλαπλά ελλείμματα συμπεριφοράς

αντιλήψεων και στάσεων.

Συνεχείς διανοητικές επεξεργασίες

στον πύργο της περί πάρτης καμαρίλας

κατά την εποχή της επικράτησης και της συνεχούς ανόδου

της κοσμικής θεατρικής ασημαντότητας.

Βασικό χαρακτηριστικό της ομόφυλης

ακαταμάχητης αρρενωπότητάς τους,

η αυτοκτονική επιθυμία

της εκδικητικότητας του αχαλίνωτου πάθους.

Δίνοντας έτσι στον ρόλο τους έναν ψυχικό και σωματικό δυναμισμό,

με το επιφώνημα του θαυμασμού:

 «Έλεος…….».

Μορφές βάναυσα αλλοιωμένες,

που εκφράζουν την απόγνωση της μοναξιάς,

την καλά μασκαρεμένη και κρυμμένη,

πίσω από την επιφάνεια αγωνία,

της βαθύτερης επίγνωσης  της φθοράς.

Παράσταση που εστιάζει στην γοητεία της οφθαλμαπάτης

με απώτερο στόχο την προβολή διαφορετικών εκδοχών

για την κοινωνική ευημερία και την υγιεινή διαβίωση

της ανεπάγγελτης αγέλης.

Τότε που το κάλπικο επιτυγχάνει να πριμοδοτείται ασυστόλως

εις βάρος του γνήσιου,

από τους νεόκοπους φύλακες κέρβερους

του κοινού ταμιείου,

προκαλώντας παράξενες και ανησυχητικές εμπειρίες

στην μετάβαση από τον πολιτισμό τους  προς την ώριμη αγριότητα.

 

Με εκτίμηση

Μιχάλης Σπανίδης