ΑΝΤΙ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ
Έμαθα για τον θάνατο της πολυαγαπημένης Σοφίας Γαβριηλίδου, της ¨Μάνας των Ορφανών της Ξάνθης¨ ενώ βρισκόμουνα μακρυά από την πόλη μας.
Η φυγή από την ζωή της σπουδαίας αυτής γυναίκας λύπησε όλους τους Ξανθιώτες και διάβασα με ικανοποίηση ότι την τίμησαν με την παρουσία τους στην εξόδιο ακολουθία στον Άγιο Γεώργιο όλες οι Αρχές και πλήθος Ξανθιωτών.
Έμαθα για τον θάνατο της πολυαγαπημένης Σοφίας Γαβριηλίδου, της ¨Μάνας των Ορφανών της Ξάνθης¨ ενώ βρισκόμουνα μακρυά από την πόλη μας.
Η φυγή από την ζωή της σπουδαίας αυτής γυναίκας λύπησε όλους τους Ξανθιώτες και διάβασα με ικανοποίηση ότι την τίμησαν με την παρουσία τους στην εξόδιο ακολουθία στον Άγιο Γεώργιο όλες οι Αρχές και πλήθος Ξανθιωτών.
Με την Σοφία μας συνέδεαν δεσμοί από την εποχή της κατοχής, όταν με την οικογένεια της μητέρας μου, την οικογένεια του αείμνηστου Χάρη Ατματζίδη και άλλων Ξανθιωτών, η Σοφία εγκαταστάθηκε στα Ψαχνά Χαλκίδος μέχρι το 1945. Θυμάμαι τα αδέλφια της, τον Γαβρήλο (αρχιτεχνίτης στα αλλαντικά του Σαρρή) και τον Ανδρέα (υπάλληλος της Τραπέζης) που ήταν φίλοι με τα αδέλφια μου και με συγκίνηση ιδιαίτερη θυμάμαι τις επισκέψεις μου στο σπίτι της Σοφίας.
Νομίζω ότι δύσκολα θα ξαναβρεθούν γυναίκες σαν την Σοφία Γαβριηλίδου για να υπηρετήσουν τον άνθρωπο, το Ελληνικό Δημόσιο, την Πατρίδα.
Σοφία, θα σε θυμόμαστε με αγάπη και θα σ’ έχουμε για πρότυπο ανθρώπου της προσφοράς.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα της Ξάνθης που σε σκεπάζει.
Αντγος ε.α.
Νικόλαος Φωτιάδης
Επίτιμος Υδκτής Δ΄ΣΣ
