H ζωή στην Θύμαινα
της Ουρανίας Κάππου Δασκάλα του Δημοτικού σχολείου της Θύμαινας
Η Θύμαινα είναι ένα ακριτικό νησί του Βορείου Αιγαίου. Άγνωστη σε πολλούς. Ανήκει στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Φούρνων, λίγο πιο νότια από την Ικαρία και τη Σάμο. Ένα νησί με μόλις 136 μόνιμους κατοίκους, 3 παιδιά στο Δημοτικό και 2 στο Νηπιαγωγείο.
Η Θύμαινα είναι ένα νησί βγαλμένο από άλλη εποχή. Ο χρόνος εδώ έχει παγώσει. Οι ρυθμοί της καθημερινότητας δε θυμίζουν σε τίποτα τους ρυθμούς τους οποίους καλούμαστε να ακολουθήσουμε σε μια πόλη. Μόλις ζήσεις για λίγο καιρό στη Θύμαινα καταλαβαίνεις πόσα στερείσαι στην πόλη, όπου κάθε μέρα παλεύεις να προλάβεις τις υποχρεώσεις σου, ζώντας μεγάλο μέρος της ζωής σου στο αυτοκίνητο και στην κίνηση.
Στη Θύμαινα δεν υπάρχει κίνηση. Ούτε κι αυτοκίνητα. Παρά μόνο ελάχιστα που βοηθούν κυρίως για τη μεταφορά φορτίων. Στη Θύμαινα υπάρχουν σκαλιά, μονοπάτια, καθαρός αέρας και φυσικά θάλασσα. Τη θάλασσα τη βλέπεις απ’ όπου κι αν βρίσκεσαι. Και συχνά την ακούς κιόλας.
Η θάλασσα είναι μάνα για το νησί. Έχει αναθρέψει πολλές οικογένειες. Άλλοι ψαράδες, άλλοι ναυτικοί. Με τις μπονάτσες και τις φουρτούνες της άλλοτε τους φέρνει καλά νέα κι άλλοτε τους ταλαιπωρεί. Μα πάνω απ’ όλα η θάλασσα γαληνεύει. Και κυρίως η θάλασσα τους ενώνει. Γιατί ακόμα κι αν επέλεξαν ή αναγκάστηκαν να φύγουν από το νησί, πάντοτε ανυπομονούν να γυρίσουν πίσω σε αυτό.
Η Θύμαινα είναι ένα νησί φιλόξενο, που σε αγκαλιάζει και δε θέλεις να φύγεις. Κι αν φύγεις πάντοτε θα θέλεις να επιστρέψεις.
