Η ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ, ΠΡΟ ΤΟΥ ΣΚΛΗΡΟΥ ΔΙΛΛΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΜΥΝΤΙΚΗΣ ΙΣΧΥΡΟΠΟΙΗΣΗΣ ‘Η ΤΗΣ ΕΙΣΕΤΙ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΗΣ;
Γράφει ο Αντιστράτηγος Ε.Α. Παναγιώτης Χόχολης

1. Αρχαιοελληνική καταβολή και παρουσία – Γενικά

Το όποιο πρόβλημα αντιμετωπίζεται, στη σημερινή παγκόσμια πραγματικότητα, σε όλους τους τομείς, ενδεικτικά, όπως είναι, η Δημοκρατία, ο πολιτισμός, η φιλοσοφία, οι επιστήμες, η πολεμική προετοιμασία και ετοιμότητα, ο πόλεμος, η ειρήνη κλπ, την αρχή του  για τη χάραξη ορθής πορείας και ρεαλιστικής αντιμετώπισης του, θα πρέπει να το αναζητούμε, στα δρώμενα της Αρχαίας Ελλάδας.  Λόγω επικαιρότητας , αυτό ισχύει ιδιαίτερα, για τις αναμενόμενες εξελίξεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην οποία αυτές, όχι μόνο διαγράφεται να γίνουν, αλλά και άμεσα επιβάλλεται να αντιμετωπιστούν, με δραστικές ανακατατάξεις, αλλαγές και νέους προσανατολισμούς, από το σύνολο σχεδόν των μελών-εταίρων της, για να αποφύγει, την μοιραία πτώση, σε διαφορετική περίπτωση.

2. Αμφικτιονίες, ο προάγγελος της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Στην πρώιμη ελληνική αρχαιότητα, πριν ακόμα συγκροτηθούν οι πόλεις-κράτη, με την ένωση συγγενών φυλών, οι οποίες ονομάζονταν “έθνη” ιδρύθηκαν οι αμφικτιονίες. Για να είναι σεβαστές, οι αποφάσεις των Αμφικτιονιών, οριζόταν, ένα ιερό, ως κέντρο, όπου εκεί συγκεντρώνονταν οι εκπρόσωποι, των Εθνών και αργότερα της κάθε πόλεως. Αμφικτιονίες συγκροτήθηκαν πάρα πολλές (Μικράς Ασίας, Ιώνων και Δωρικών πόλεων κλπ). Σημαντικότερη όλων, όμως ήταν αυτή των “Δελφών”, η οποία αποτελείτο από 12 γύρωθεν του φυλές, με κέντρο το ιερό του Απόλλωνα. Σήμερα στα αχνάρια των Αμφικτυονιών της Αρχαίας Ελλάδας, έχει βαδίσει και ως εκ τούτου, δημιουργηθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.). Οι Αμφικτιονίες της Αρχαίας Ελλάδας αντιμετώπιζαν, ως εχθρούς, όσους επιβουλεύονταν τα συμφέροντά τους ,όχι μόνο τους έξωθεν επιβούλεις, αλλά και τους έσωθεν, των ίδιων αυτών μελών τους. Οι πόλεμοι των αμφικτυονιών ονομαζόταν “ιεροί” και είχαν, όχι μόνο θρησκευτικά, αλλά και πολιτικά κίνητρα (Μάχη Χαιρώνιας 338 π.Χ.). Η Ε.Ε., ρηχά, αλλά και προδοτικά σκεπτόμενη κατά της Ελλάδας και όχι σοφά, όπως στις αμφικτιονίες, χωρίς, αυτό να αποτελεί υπερβολή, την Τουρκία η οποία, όχι μόνο δεν είναι  μέλος της, αλλά και άλλης θρησκείας, αυτής των μελών της, την ανέχεται, κατά προκλητικό και ιταμό τρόπο, να απειλεί την Ελλάδα. Κάποια μέλη της, όπως συγκεκριμένα η Γερμανία, εκτός όλων των άλλων, βοηθούν, κατά  απροφάσιστο τρόπο, άμεσα και έμμεσα την Τουρκία. Η υπογραφείσα πρόσφατα στο Παρίσι, Ελληνογαλλική Συμφωνία,  έσπασε το υφιστάμενο σαθρό και νοσηρό κατεστημένο, το οποίο επικρατεί στους κόλπους της Ε.Ε. Είθε, η Συμφωνία αυτή, να αποτελέσει την αρχή, ώστε η Ε.Ε., επιτέλους να αποκτήσει και αναγνωρίσει τα σύνορα της, καθώς και να συγκροτήσει τις ανάλογες στρατιωτικές Δυνάμεις της, οι οποίες να τα περιφρουρούν. Ας παύσει επιτέλους η Ε.Ε. να αποτελεί ένα “ξέφραγο αμπέλι”, όπως την καθιστούν σήμερα  οι αυθαίρετες και προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας, όπου η Ε.Ε. συνεπικουρούμενη από το ΝΑΤΟ,   “σφυρίζει αδιάφορα” και “νίπτει τας χείρας της”, ως πόντιος Πιλάτος.

3. H Ευρωπαϊκή Ένωση

Η συμφωνία της Γιάλτας το 1945, άφησε την Ευρώπη, περισσότερο χωρισμένη, παρά ποτέ και οικονομικά κατεστραμμένη, ο δε αυξανόμενος ανταγωνισμός ΗΠΑ και Ρωσίας, καθιστούσε την θέση της δυσχερέστερη. Στις  25-3-57 στο Καπιτώλιο της Ρώμης, υπογράφεται η Συνθήκη ίδρυσης της ΕΟΚ. Τον Ιούλιο του 1961, η Ελλάδα κλήθηκε να ενταχθεί σε αυτή, ως πλήρες και ισότιμο μέλος,  την δε 28 Μαΐου 1979, στο Ζάππειο Μέγαρο Αθηνών, υπογράφηκε η προσχώρηση της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Την 1η Νοεμβρίου 1995 μέσα από την ΕΟΚ, αναδύεται η Ευρωπαϊκή Ένωση (συνθήκη maastricht) συνεχώς δε διευρυνόμενη αριθμεί 27   κράτη-μέλη, μη υπολογιζόμενου του Ηνωμένου  Βασιλείου, το οποίο αποχώρησε από αυτήν ΕΟΚ-Ευρωπαϊκή Ένωση λειτουργούσε και λειτουργεί, με τα θεσμικά διοικητικά όργανα της  οι δε τομείς δράσης της είναι πάρα πολλοί, κυρίως όμως, οικονομικοί ενώ απουσιάζουν χαρακτηριστικά, η άμυνα και εξωτερική πολιτική. Το έλλειμα αυτό ο Κίσινγκερ το λοιδορούσε λέγοντας, “αν πάρεις τηλέφωνο τις ΗΠΑ επικοινωνείς με τον πρόεδρό τους, αν πάρεις την Ευρωπαϊκή Ένωση με ποιον επικοινωνείς” το υπάρχον διαχρονικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση αμυντικό επιχειρησιακό κενό, καθώς και την άσκηση της εξωτερικής πολιτικής της, το κάλυπταν Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, μέχρι τώρα, με τις οποιεσδήποτε ηθελημένες στρεβλώσεις, σε βάρος της Ελλάδας. Τώρα όμως με τη μεταφορά του κέντρου Άμυνας της Δύσης από την Ευρώπη στον Ινδοειρηνικό ωκεανό για την αντιμετώπιση των νέων διαγραφόμενων  απειλών με πρωτοστατούσα την κινεζική οι παγκόσμιες γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές θέσεις και ισορροπίες, έχουν έντονα διαφοροποιηθεί. Ήδη νέες Συμφωνίες-Συμμαχίες, συγκροτούνται, όπως αυτή, πρόσφατα, των ΗΠΑ, Ηνωμένου Βασιλείου, Αυστραλίας (AUKUS), η οποία έπληξε τα συμφέροντα της Γαλλίας, οικονομικά και ειδικά γεωστρατηγικά. Συνεπακόλουθη, της Συμμαχίας, AUKUS, ήταν η σύναψη Συμφωνίας, αιφνιδιαστικά, στο Παρίσι, Ελλάδας Γαλλίας για την οποία δεν αντέδρασαν αλλά την αποδέχτηκαν ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, γεγονός το οποίο έφερε προ των ευθυνών τους, τα κράτη μέλη της Ε.Ε. Το προαναφερθέν, προυπάρχον αμυντικό κενό της Ε.Ε. το εκμεταλλεύτηκε δόλια η Γερμανία, παραδοσιακά φιλότουρκη, από την εποχή του Κάιζερ Γουλιέλμου Β’ και νεότουρκων κατά του Α’ παγκοσμίου πολέμου, όπου με την υπόδειξη και υποκίνηση του γερμανού Στρατηγού Λίμαν Φον Σάντερς, ο Ελληνισμός των παράλιων ακτών Μικράς Ασίας, Θράκης και Πόντου υπέστη διωγμούς, εξανδραποδισμούς με χιλιάδες θύματα. Υπόψη ότι ο Σάντερς υπήρξε (μουσίρης), στρατάρχης του Σουλτάνου της Τουρκίας. Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, καίτοι η Τουρκία,  δεν έλαβε μέρος, ήτανε φιλοναζιστική  και με κεκαλυμμένες ενέργειες  βοηθούσε τον άξονα-ναζί,  όπου τους κήρυξε, πλήρης υποκρισίας, τον πόλεμο με τη λήξη του, γεγονός, το οποίο προκάλεσε την οργή του Στάλιν. Προ της απειλής Στάλιν η Τουρκία, ως συνήθως, ως ικέτης, ζήτησε την προστασία της Δύσης, κυρίως των ΗΠΑ, η οποία της παρασχέθηκε απλόχερα και δυσανάλογα της Ελλάδας, η οποία επί 4 και πλέον χρόνια, κονταροχτυπιόταν με τον φασισμό (Ιταλία) και ναζισμό(Γερμανία). Τώρα η Τουρκία “κουνά το δάχτυλο”, τα συγχαρητήρια μας σύμμαχοι, αυτοί είσαστε και αυτοί είστε. Ακόμη αφού η Γερμανία, ως μέλος του ΝΑΤΟ εκμεταλλεύτηκε, τους από τον πόλεμο, μετά την ήττα της περιορισμούς (αμυντικούς-εξοπλιστικούς) οι οποίοι τις είχαν επιβληθεί, επιδόθηκε καιροσκοπικά, στην κατασκευή και πώληση όπλων και άλλων βιομηχανικών προϊόντων και κατέστει ισχυρή οικονομική δύναμη, η πρώτη της Ευρώπης. Ότι η Γερμανία δεν πέτυχε με τα κανόνια, στους δύο παγκόσμιους πολέμους, τώρα το επιδίωκε, διά της οικονομικής ισχύος της. Στους λοιπούς εταίρους της Ε.Ε., η Γερμανία φέρεται εγωιστικά αυταρχικά και εκδικητικά την Ελλάδα δε την ενέπλεξε στα δίχτυα του Διεθνούς νομισματικού ταμείου (Δ.Ν.Τ.) την απείλησε κατά ιταμό τρόπο για έξοδό της, από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τρεις πρωθυπουργούς της (Γεωργάκη Παπανδρέου, Σαμαρά και Τσίπρα). τους “χόρεψε στο ταψί”, για δε τις πολεμικές αποζημιώσεις, για τις θηριωδίες και αρπαγές των Ναζί, ούτε λόγος. Το τείχος του Βερολίνου έπεσε όχι όμως και της Κύπρου, τα δε όσα συνέβησαν στην Κύπρο το 1974, με την τουρκική πειρατική εισβολή, με αμερικανονατοϊκή  σφραγίδα συνεχίζονται και σήμερα με τον νεοθωμανικό αναθεωρητισμό και επεκτατισμό. Ο ΟΗΕ, η Ευρωπαϊκή Ένωση το ΝΑΤΟ κλπ σε καμία ενέργεια προβαίνουν εκτός από την έκδοση ολόκληρων τόμων, ευχών, προτροπών, υποδείξεων, συμβούλων και πλήθος άλλων αηδιαστικών πομφολύγων και αερολογιών. Η προσέγγιση, κατόπιν αυτού, σε σύναψη Συμφωνίας, ας τολμήσουμε να το ειπούμε Συμμαχίας Ελλάδας Γαλλίας ,αποτελεί, μία ελπίδα, μία αρχή, μία αφετηρία στον μακρύ τραχύ δρόμο, ο οποίος πρέπει να διανυθεί. Απαιτείται εμμονή, τόλμη, ισχύς και παρρησία, απο τις δύο συμβαλλόμενες χώρες.

4. Γενική Εικόνα Ελλάδας – Γαλλίας, από το παρελθόν τους

α. Ελλάδα

Μετά την επανάσταση των Νεοτούρκων στις 11/24 Ιουλίου 1908, η Ελλάδα καίτοι τήρησε συμμαχική στάση προς την Τουρκία, μετά την προσάρτηση από την Αυστρία, της Βοσνίας Ερζεγοβίνης δέχτηκε ιταμές απειλές, από τους Νεότουρκους, για κήρυξη πολέμου, εξαιτίας των ενωτικών προσπαθειών των Κρητών. (Ακριβώς, όπως το ζήσαμε στο κυπριακό, προ 66 περίπου ετών (Σεπτεμβριανά 1954) και το ζούμε σήμερα, “μετά 113 χρόνια”, με το “Casus belli” της Τουρκίας. εάν επεκτείνουμε, ως το δίκαιο της θάλασσας ορίζει, τα χωρικά μας ύδατα, από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια). Η Ελλάδα τότε, 1908, όπως και σήμερα, αναζητούσε διπλωματική στήριξη και Συμμαχίες, όλοι όμως της έκλειναν την πόρτα, λόγω της αδυναμίας ισχύος των Ενόπλων Δυνάμεων της. Ο πρόεδρος του τότε Υπουργείου Συμβουλίου της Γαλλίας, Γ Κλεμανσώ απευθυνόμενος στον Πρεσβευτή της Ελλάδας στο Παρίσι Δηληγιάννη του είπε “αι  αξιώσεις δεν γίνονται δεκτές, ευνοϊκώς επειδή είσθε ανίσχυρο, και οι περισσότερο αδύνατοι εξ όλων των άλλων βαλκανικών κρατών”. Ο εις το Λονδίνο επιτετραμμένος Ρωμανός, ερωτάται, από τον Άγγλο Υπουργό Χάρδιγκ “εάν  συγκρουστείτε με την Τουρκία, έχετε κανέναν όστις θα σας βοηθήσει;”, ο δε Ρωμανός απάντα “ Αγνοώ αν θα μας βοηθήσει τις”. Η άγνοια περί βοήθειας, μήπως ισχύει και σήμερα; δια της αναγκαίας και επιβαλλόμενης ισχυροποίησης μας , ας ελπίσουμε… ότι δεν θα συμβεί.  Ο αυτοκράτορας της Γερμανίας , Γουλιέλμος Β’, δηλώνει στον Υπουργό των Εξωτερικών της Ιταλίας Τιττόνι  “Επιθυμώ να γίνω ευάρεστος εις τον βασιλέα της Ελλάδας Γεώργιο, αλλά η Γερμανία δεν θα αναλάβει, πρωτοβουλία επί του Κρητικού ζητήματος”. Mετά την άρνηση οποιασδήποτε στήριξης της Ελλάδας, από τις Ευρωπαϊκές Δυνάμεις, η Τουρκία αποθρασύνεται και απειλεί την αποστολή πολεμικών στα Χανιά  και καλεί τηλεσιγραφικώς  την Ελλάδα να δηλώσει ότι “ουδεμία θέληση έχει για την ένωση της Κρήτης”. Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας Δ.Ράλλης κατόπιν αυτού, έτρεχε μεσάνυχτα,  να καθησυχάσει τον Τούρκο πρέσβυ, Ναμπή εκλιπαρώντας τον,  οποίος ετοιμαζόταν για αναχώρηση. Η ταπείνωση και παρακμή της Ελλάδας, ήταν σε τέτοιο βαθμό, ώστε ο βασιλιάς της Γεώργιος σκέφτηκε να παραιτηθεί. Άλλη μία ήττα από εκείνη του 1897 και όλα αυτά γιατί η Ελλάδα εστερείτο αξιόμαχων Ενόπλων Δυνάμεων. Αυτό ιδιαίτερα ισχύει και σήμερα, όπου το Κρητικό ζήτημα ακολουθεί το Κυπριακό ζήτημα, αλλά και το Αιγαίο. Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας Βενιζέλος κατά το 1910-1915, δηλώνει “Δεν θα προκαλέσουμε τους Τούρκους για το κρητικό ζήτημα. Εάν γίνει πόλεμος,  η Ένωση της Κρήτης μετα της Ελλάδος, θα επέλθει αυτομάτως,  ουδενός αντιλέγοντος”  και έτσι έγινε, όπως το προέβλεψε ο μεγάλος αυτός πολιτικός. Ο Βενιζέλος, από το ιστορικό παρελθόν μας στέλνει ένα μήνυμα, ότι “τα προβλήματα του Αιγαίου και το Κυπριακό μόνο δια των Όπλων θα λυθούν” όπως έγινε στους Βαλκανικούς πολέμους 1912-1913, για το κρητικό. Απαιτούνται, όθεν ισχυρότατες Ένοπλες Δυνάμεις και Συμφωνίες – Συμμαχίες, όπως τότε (Ελλάδα-Βουλγαρία-Σερβία), κατά τους Βαλκανικούς πολέμους. Για να επιτευχθεί αυτό, εκτός από την ισχύ, πρέπει να πρυτανεύει η σύνεσης και αμοιβαιότητα. Η καταψήφιση της συμφωνίας Γαλλίας-Ελλάδας, από μέρος της Αντιπολίτευσης, αποτελεί βαρύτατο ιστορικό ατόπημα, εκτός εάν κάποιοι μεθοδεύουν  ως λύση, υπογραφές άλλα Πρεσπών, όπου εκεί τα δώσαμε όλα, όπως μας, πρόσταξαν και δεν λάβαμε τίποτα.

β. Γαλλία

Η Γαλλία σήμερα, είναι η μόνη ισχυρή, αλλά και πυρηνική Δύναμη της Ευρώπης, καθώς και μόνιμο μέλος του συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Ως εκ τούτου αποτελεί ισχυρότατο παράγοντα γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής ισχύος, στην όλη Ευρώπη, καθώς και στη Μεσόγειο και ιδιαίτερα στην Ανατολική, η οποία λόγω της τουρκικής νεοθωμανικής, επεκτατικής, πειρατικής βουλιμίας της, έχει καταστεί ένα από τα θερμότερα σημεία του πλανήτη. Η Γαλλία ως μεγάλη Δύναμη και πάλαι ποτέ Αυτοκρατορία, έχει παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο, όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά παγκοσμίως. Έχει γνωρίσει δόξες αλλά και οδυνηρές ήττες, όπως τον Γάλλοπρωσικό πόλεμο του 1870 και στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ειδικά όμως, στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο όπως ο Ντε Γκωλ, αναφέρει στα απομνημονεύματα του, η Γαλλία, λόγω των εσωτερικών πολιτικών τριβών και αδυναμιών της, ηττήθηκε από την Γερμανία παρότι διέθετε μεγαλύτερο αριθμό αρματών Μάχης, τα οποία είχαν διασπαρεί στις Μονάδες Πεζικού και στα μετόπισθεν και όχι στη γραμμή των πρόσω, συγκεντρωτικά, σε επιθετικούς Σχηματισμούς. Παρακάμφθηκε, λόγω των αμυντικών αδυναμιών της Γαλλίας, η περίφημη “Γραμμή Μαζινώ” και μέσω Αρδεννών και Βελγίου οι Γερμανοί έφτασαν στην Μάγχη και κατέλαββαν και το Παρίσι. Ακόμα και στις αποικίες της όπως, Βιετνάμ και Αλγερία, καθώς και στην κρίση του Σουέζ η Γαλλία οπισθοχώρησε. Σήμερα τα περιθώρια έχουν στενέψει, η Γαλλία πρέπει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, είχε ανάλογη παρουσία-Διοίκηση (Λίβανος,

Συρία). Οι ΗΠΑ μπορεί να μετέφεραν το κέντρο βάρους τους, στο Ειρηνικό ωκεανό, δεν αποσύρθηκαν όμως από την Ευρώπη, όπου κάτω από το άγρυπνο μάτι τους, βρίσκεται η Γαλλία, στο ρόλο ισχυρής χώρας, στην περιοχή Ανατολικής Μεσογείου, μέσα στα πλαίσια πάντα, του ΝΑΤΟ. Ως εκ του συμπροταγωνιστικού ρόλου της Γαλλίας με τις ΗΠΑ, στην Ανατολική Μεσόγειο, η Γαλλία πρέπει να αποφύγει, την οποιαδήποτε οπισθοδρόμηση της και να τιμήσει την υπογραφή της με την Ελλάδα.

5. Ένα Νέο Ναυαρίνο;

Σύμφωνα με την επιβαλλόμενη στρατιωτική επιτελική διαδικασία, στους  συμβαλλόμενους, ΗΠΑ-Ελλάδα και Γαλλία-Ελλάδα, τίθενται τα ερωτήματα, ως ο ΣΚ 30-1, καθορίζει, στα ανώτατα κλιμάκια, της στρατιωτικής ιεραρχίας τους

α. Έχει γίνει αξιολόγηση των εχθρικών απειλών, από τις εκεί εδρεύουσες στρατιωτικές Δυνάμεις τους, ποιες είναι οι απειλές αυτές, υπάρχει κοινή παραδοχή για την αντιμετώπισή τους;

β. Εάν η Τουρκία, με υπαιτιότητα της υποκινήσει πολεμική σύγκρουση, στην επίμαχη περιοχή Αιγαίου, Ανατολική Μεσόγειο και Θράκη, κάτι το οποίο σε, απροσδιόριστο χρόνο, είναι βέβαιο ότι θα συμβεί, σε ποιες ενέργειες θα προβούν, οι συμβαλλόμενες ΗΠΑ και Γαλλία με την Ελλάδα, θα αντιδράσουν ενεργά ή θα παραμείνουν, εκ του πλησίον, απλοί θεατές, όπως με εντολή του τσάρου Αλεξάνδρου Α’, υποχείριο του “Δόγματος Μέτερνιχ” έμειναν απαθείς και αμέτοχοι, οι Ρώσοι στρατιώτες, το ευαγγελιζόμενο “Ξανθό Γένος” του 1821 όταν απέναντί τους, αποδεκατιζόταν, σκληρά μαχόμενοι, κατά των υπέρτερων τουρκικών στιφών, οι επαναστάτες, στη Μολδοβλαχία, του Αλέξανδρου Υψηλάντη, το 1821;

Μήπως όμως, οι συνεδρεύουσες Δυνάμεις ΗΠΑ και Ελλάδας, στην Αλεξανδρούπολη, Σούδα και Λάρισα, καθώς και οι συμπλέουσες Ναυτικές Δυνάμεις, στο Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο Ελλάδας, ΗΠΑ και Γαλλίας, επάνω στη σύγχυση που θα επικρατεί, ως εκ της πολεμικής σύγκρουσης, όπου θα δέχονται πυρά προοριζόμενα για τις Ελληνικές Δυνάμεις, για λόγους αυτοάμυνας τους,  θα αντιδράσουν ενεργητικά, ανταποδίδοντας τα πυρά, οπότε θα έχουμε, μία Ναυμαχία, τύπου Ναυαρίνου, στην Ελληνική Επανάσταση όπως εκείνη του 1827;. Αυτό το φοβούνται και το υπολογίζουν, οι παμπόνηροι  “Γιάνκηδες” και για το λόγο, αυτό δεν ζήτησαν βάσεις στα νησιά, για να είναι ανενόχλητοι, οι Τούρκοι να εισβάλουν σε αυτά. Οι παλιοί έρωτες τους με την Τουρκία δεν ξεχνιούνται….. καίτοι την παρούσασα περίοδο, διαφαίνονται κάποιες διαφοροποιήσεις. Ακόμη οι συμπληρωματικές Δυνάμεις, (Ισραήλ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Αίγυπτος, ακόμη και Λίβανος και Συρία), όπως η επιτελική σχεδίαση, προβλέπει και επιβάλλει, σε ποιες συγκεκριμένες ενέργειες θα προβούν;.  Σχετική απάντηση οφείλει να δώσει ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, μετά από σχετική συνεργασία, με τους αντίστοιχους, των προαναφερθείσων χωρών, “Φιλίων” και “Συμπληρωματικών Δυνάμεων” και να έχει ενημερώσει τους πολιτικούς προϊσταμένους του. Ας μη μασάμε τα λόγια μας. Παράλληλα  η Κύπρος οφείλει να ισχυροποιηθεί αμυντικά και εξοπλιστικά και να αποτελέσει σε πρώτο στάδιο, σε ένα αγώνα, υπέρ βωμών και εστιών, αμυντικό ανάχωμα, έναντι του Τουρκικού θύλακα, ο οποίος δημιουργήθηκε μετά την εισβολή του 1974. Πρώτο εγχείρημά μας, πρέπει να είναι η επέκταση των χωρικών μας υδάτων από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια, έναντι του “χιτλερικού δόγματος του ζωτικού χώρου”, ο οποίος για την σημερινή πραγματικότητα είναι, η αποκαλούμενη, από Τουρκία “Γαλάζια πατρίδα”.

 

Βοηθήματα

-Εγκυκλοπαίδεια ΔΟΜΗ                                          Παναγιώτης Χόχολης

– Η ΕΛΛΑΣ του 1910-1920                                    Αντιστράτηγος Ε.Α.

του Γεωργίου Βεντήρη                                Επίτιμος Διοικητής Ανώτατης

– Στρατιωτικός Κανονισμός                                          Σχολής Πολέμου

ΣΚ 30-1, επιτελικά

Καθήκοντα