Κολυμβητήριο Ξάνθης ένα εστέτ της αταξίας από νηπιακούς διαλόγους…….
Γράφει ο Μιχάλης Σπανίδης
Ανήκουμε σε μια γενιά της Πόλης
Που μεγάλωσε με μοναδικές εικόνες και βιώματα
από την λειτουργία του Εθνικού Κολυμβητηρίου μας
στις δεκαετίες του ‘70 και του ‘80.
Μας έχουν χαραχθεί βαθιά και ανεξίτηλα στην μνήμη μας
οι ωραίες εικόνες λειτουργίας όλου του υπαιθρίου αθλητικού χώρου της ΠΙΣΙΝΑΣ,
με τα γήπεδα μπάσκετ, βόλεϊ, τένις,
καθώς και του στεγασμένου πινγκ πονγκ.
Κυριότερα όμως,
οι αγωνιστικές δράσεις του Ιστορικού μας Κ.Ο.Ξ.
(Κολυμβητικού Ομίλου Ξάνθης),
επί εποχής Μάριου Κουτσουρίδη,
και φυσικά εκείνη η καταπληκτική ομάδα του πόλο
με τους πολύ ταλαντούχους πολίστες:
Στέφανο Χατζησάββα, Θεόδωρο Γιαννόπουλο, Γιάννη Ζωγράφο, Μπάμπη Τσεμπέρη και αρκετούς άλλους σημαντικούς
που μου διαφεύγουν τώρα τα ονόματά τους.
Καλό θα είναι κάποτε
κάποιοι όψιμοι νεόκοποι «αγωνιούντες»
στα κοινά της Πόλης,
να ρωτήσουν και να μάθουν τον αριθμό εγγραφής
του Κ.Ο.Ξ. στην Ελληνική Ομοσπονδία Κολύμβησης.
Αργότερα ήρθε η δεκαετία του ’90
όπου ξεκίνησε η αποδόμηση
από την «προοδευτική συμμαχία»,
εις χάριν της στρογγυλής «θεάς».
Η σύλληψη και εφαρμογή στην πράξη της μνημειώδους, αστροφώτιστης αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής,
για το «κλείσιμο» του κολυμβητηρίου,
υπήρξε η αφετηρία για αυτό το σκηνικό της φθοράς
που ζούμε εδώ και χρόνια.
Λες και είχαμε το ανάλογο υπόβαθρο,
την κουλτούρα και την τόλμη των ανθρώπων
του Καρπενησίου ή της Νέας Ιωνίας του Βόλου
που λειτουργούν και συντηρούν κλειστά κολυμβητήρια
εδώ και πολλά χρόνια.
Εμείς Παζάρι στην Πλατεία Ζωαγοράς
λειτουργούσαμε παραπλεύρως.
Τα χρόνια πέρασαν και τα αμφίβια ταλέντα μας,
άλλα χάθηκαν στις διανομαρχιακές μετακινήσεις
και άλλα ταξίδεψαν για αλλού.
Φιλότιμες και ηρωικές οι προσπάθειες
των ανθρώπων του Κ.Ο.Ξ.,
που συνεχίζουν μέχρι τις μέρες μας,
αξίζουν τον σεβασμό και την υπόκλιση όλων μας.
Ενημερωτικά τώρα,
Το κολυμβητήριο γοητεύει και γοητεύεται.
Συνθέτει εδώ και πολλά χρόνια μια πινακοθήκη
από πρόσωπα και αφηγήσεις,
σκόρπιες μικρές φράσεις,
ιστορίες που δεν ολοκληρώνονται,
σπαράγματα σκέψεων και εκφράσεων.
Ένας άτυπος διάλογος διαρκής,
ατελής και συναρπαστικός σε ένα μωσαϊκό
από πρόσωπα του καιρού μας.
Μια πολυφωνία δηλαδή
που είναι ο πληθυντικός μας εαυτός,
το ενιαίο πρόσωπό μας.
Η Αλήθεια είναι πάντοτε μια άβυσσος.
Είναι όπως όταν μαθαίνουμε να κολυμπάμε.
Βρισκόμαστε πάνω στη στενή
κι όλο αστάθεια σανίδα της καθημερινής εμπειρίας
και πρέπει να τολμάμε να πηδάμε
και να χανόμαστε στους βυθούς,
για να μπορούμε στη συνέχεια να ξαναβγαίνουμε
στην επιφάνεια των πραγμάτων,
καθώς αυτά είναι τώρα πια λουσμένα στο φώς.
Να κάνουμε δηλαδή πράξη την προτροπή
της Ποιήτριας Νατάσας Χατζιδάκι:
«Να πέφτεις
για να μπορείς να ψηλαφίσεις
τα πράγματα
ακέραια
στην προοπτική τους»
Εμείς όμως αν και πέσαμε
δεν τολμήσαμε να ψηλαφήσουμε.
Πηγαίναμε συχνά, κάθε 4 χρόνια περίπου,
στον Καθρέφτη της Πόλης
και ρίχναμε Limon Kolonyasi Doruk.
Αντί Δηλαδή να ξαναφέρουμε όλον
τον ιστορικό πολυθεματικό χώρο
της ΠΙΣΙΝΑΣ στην αρχική του κατάσταση
και την γνωστή λειτουργία του,
και να
Τολμήσουμε να δημιουργήσουμε
ένα Σύγχρονο Πολυδιάστατο Ολυμπιακό
Κολυμβητικό Κέντρο με κύριους και βοηθητικούς χώρους
εκεί στην περιοχή των Ιαματικών Νερών της Ποταμιάς, όπου το θερμό νερό πηγάζει εδώ και χρόνια
ανέξοδα από την Μάνα Γη Της Θράκης,
ώστε αυτό το Αθλητικό Κέντρο
να αποτελεί πρώτη προπονητική επιλογή
για όλα τα νέα βλαστάρια μας
σε νομαρχιακό και περιφερειακό επίπεδο ,
αλλά και πρώτη προτίμηση για προετοιμασία ομάδων
από όλη την Ευρώπη και όχι μόνο,
Εμείς αναλωθήκαμε ως διανοούμενοι
διαφόρων προοδευτικών ρευμάτων,
στην υπερβολή, την παραδοξολογία, το όραμα
και στις διαμάχες της άχρηστης «γνώσης»,
με αποτέλεσμα την συντήρηση ξανά και ξανά
αυτού του υπερ-ρεαλιστικού μεγαλοαστικού μας κιτς.
Αντί για το Ορθός-Δοκώ,
Συνεχίζουμε να εφαρμόζουμε μαχητικά
το Ορθός-Λοξώ.
Ελπίζω ακόμα και Περιμένω
την καλή είδηση,
δηλαδή το Ευ-αγγέλλω,
δηλαδή το Ευαγγέλιο
της Κολύμβησης για τον Νομό Ξάνθης.
Με εκτίμηση
Μιχάλης Σπανίδης
Εκδότης-Βιβλιοπώλης
Δημοτικός Σύμβουλος
«Αγάπη για την ΞΑΝΘΗ μας»
