Κάντε τον… Τεντόγλου πρωθυπουργό να σβήσουν οι φωτιές που μας καταστρέφουν

Καθαρές κουβέντες, όπως ο Τεντόγλου. Και αλήθειες. Αυτά θέλουν οι πολίτες. Αυτό θέλει η πατρίδα μας από το πολιτικό σύστημα προκειμένου να μη ζει τέτοιες τραγωδίες…

«Κατά λάθος ρε, κωλόφαρδος. Με 8.15 δεν ήθελα να κερδίσω, καλύτερα να χάσω. Με τιμή χάνουμε εμείς εδώ ρε. Δε με ένοιαξε που με πέρασε ο Κάθερες με 8.18. Δεν ήθελα να κερδίσω με αυτή την επίδοση έτσι και αλλιώς. Ούτε καν να πάρω μετάλλιο.. Δεν είμαι ικανοποιημένος γιατί δεν έπρεπε να κερδίσω εγώ σήμερα. Έπρεπε να κερδίσει ο Ετσεβάρια (κουβανός αθλητής) ήταν καλύτερος. Μου την σπάει όταν είσαι τόσο καλός όσο αυτός και για κάποιο λόγο δεν πηδάς ρε φίλε, εντάξει δεν ξέρω. Μου την σπάει γιατί εγώ δεν ήμουν καλά. Ό,τι να ΄ναι έκανα εγώ σήμερα. Και τούμπα έφαγα, και 8.10 έκανα και πάω ας πούμε τελευταίο άλμα και τους το κλέβω;».

Τι σχέση μπορούν να έχουν οι δηλώσεις του Ολυμπιονίκη και σπουδαίου Ελληνα, Χρήστου Τεντόγλου με όσα ζει ξανά η χώρα μας;

Εχουν, κι αν όλοι μας ακούγαμε αυτό το καταπληκτικό παιδί, ίσως να γινόμασταν καλύτεροι. Αν ένα 24χρονο παλικάρι μας δίνει τέτοιο μάθημα ζωής τότε έχουμε ελπίδα.

Τι λέει ο Τεντόγλου; Ότι στάθηκε τυχερός, ότι υπήρχε καλύτερος αθλητής από αυτόν εκείνη την ώρα. Κι ότι δεν θα είχε πρόβλημα να είναι και δεύτερος.

Ούτε η… αθάνατη ελληνική ψυχή, ούτε οι Ελληνάρες που βλέπουν μόνο νίκη και όλοι οι άλλοι είναι βάρβαροι, ούτε δικαιολογίες.

Μια καθαρή κουβέντα, μια καθαρή ματιά και τα πράγματα στη θέση τους. Η αλήθεια του αθλητή, η αλήθεια ενός καταπληκτικού παιδιού που αν την ακολουθούσαν όλοι ίσως η χώρα μας να ήταν σε καλύτερη θέση.

Η Ελλάδα ζει δραματικές στιγμές. Οι πυρκαγιές καίνε για άλλη μια φορά το παρόν και το μέλλον μας. Κι όποιος δεν καταλαβαίνει τι ακριβώς συμβαίνει αυτή την ώρα στην πατρίδα μας, είναι εκτός τόπου και χρόνου.

Εχουμε κάνει βήματα μπροστά με τις φωτιές. Το γεγονός ότι δεν υπάρχουν νεκροί –προς απογοήτευση κάποιων που θα το επιθυμούσαν για να κάνουν συμψηφισμούς με το Μάτι- είναι σπουδαίο γεγονός.

Δεν είναι, όμως, για να πανηγυρίζει η κυβέρνηση, ούτε για να κάνει συγκρίσεις με την μεγαλύτερη εθνική τραγωδία από τη Μεταπολίτευση και μετά.

Δεν είναι η στιγμή για ωραιοποιήσεις, ο κόσμος τα καταλαβαίνει αυτά.

Όταν έχουν καεί χιλιάδες στρέμματα παρθένου δάσους, όταν πνεύμονες πρασίνου δεν υπάρχουν πια, όταν αθώες ψυχούλες ζώων χάθηκαν στις φωτιές, όταν τεράστιες περιουσίες και κόποι μιας ζωής έχουν γίνει στάχτη, κανείς δεν μπορεί να πανηγυρίζει.

Κανείς δεν μπορεί να είναι ευχαριστημένος με την εικόνα που εμφανίζει η Πολιτεία, τουλάχιστον ως προς την πρόληψη τέτοιων καταστροφών.

Και η απόδοση ευθυνών πρέπει να γίνει όταν θα τελειώσει η μάχη, όχι τώρα. Κι αν χρειαστεί να υπάρξουν και παραιτήσεις…

Κι επιτέλους, το πολιτικό μας σύστημα, ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί, οι αρμόδιοι φορείς, η αντιπολίτευση, ας παραδειγματιστούν από τον… Τεντόγλου.

Ούτε δικαιολογίες, ούτε στρατηγοί άνεμοι, ούτε ξένοι πράκτορες, ούτε άλλα ψέματα.

Ας πουν επιτέλους την αλήθεια, ας πάμε παρακάτω αφού πρώτα κοιτάξουν ξεκάθαρα στα μάτια τους πολίτες που αγανακτούν.

Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για απόσειση ευθυνών, για ευχολόγια, για υποσχέσεις που μοιάζουν με ακάλυπτες επιταγές.

Αν οι υπεύθυνοι, όποιο κόμμα κι αν είναι στην εξουσία, έχουν στο μυαλό τους ότι οι πολίτες θέλουν αλήθειες, θέλουν πολιτικούς που δεν θα αποφεύγουν τις ευθύνες, θέλουν στήριξη και κάποιον να είναι εκεί στη δύσκολη στιγμή, τότε όλα θα πάνε καλύτερα.

Είναι θλιβερό πάνω από της Ελλάδας την ολόμαυρη ράχη να τσακώνονται τα κόμματα για το πιο θα ήταν καλύτερο στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών.

Κι επιτέλους. Χωρίς μίση και πάθη, χωρίς κομματικές ταμπέλες και χωρίς στείρες αντιπαραθέσεις, κάποιοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Κάποιοι πρέπει να γίνουν παράδειγμα προς μίμηση, κάποιοι πρέπει μόνοι τους να αφήνουν τις καρέκλες τους, όταν κάτι δεν πάει στραβά.

Χωρίς δικαιολογίες, με την καθαρή ματιά του Ολυμπιονίκη μας.

Μήπως να κάναμε πρωθυπουργό τον Τεντόγλου;

«Με τιμή ρε», που λέει και ο αθλητής του μήκους. Γιατί μια τιμή έχουμε, μια ευθιξία, ένα καθαρό βλέμμα. Αν το χάσουμε κι αυτό… χαθήκαμε.

Πηγή : in.gr – άρθρο του Βασίλη Σ. Κανέλλη

Στέλιος  Αρσενίου