“ΤΑ ΟΠΛΑ ΕΠΙ ΣΚΟΠΟΝ”
Γράφει ο Παν. Χοχολης Αντιστράτηγος Ε.Α. Επίτιμος Διοικητής Ανώτατης Σχολής Πολέμου

1. Εισαγωγή

Την παρούσα ταραγμένη περίοδο, με όλως ιδιαίτερη εθνική ανησυχία, την ζούμε, το σύνολο των Ελλήνων, αν εξαιρέσουμε, τους τελούντες, είτε σε σύγχυση, είτε σε πλήρη γνώση, αρνησιπατρίδες, αναρχικούς, υλιστές, μηδενιστές και τους, κάθε συνομοταξίας, φαύλους, παρασιτικούς, οποιασδήποτε κατηγορίας και πολιτικής απόχρωσης. Δεν εξαιρούμε τους “δήθεν κάποιους πρόσφυγες” οι οποίοι, στα μετόπισθεν μας, είναι δυνατό να αποτελέσουν μια οργανωμένη, μαχητική, απειλητική πέμπτη φάλαγγα. Οι κάθε είδους κραυγαλέες, φάσεις και αντιφάσεις, οι διαγραφόμενες, κατά περίπτωση αβεβαιότητες της διαχρονικής κατευθυνόμενης, από ξένα κέντρα, πολιτικής της Ελλάδας, καθώς και οι εκτοξευόμενες από Τούρκους αξιωματούχους και μη, υποτιμητικές, χυδαίες ύβρεις και ωμές απειλές, μας φέρνουν πρόσωπο με πρόσωπο, με συνθήκες πολέμου, έτοιμου από στιγμή σε στιγμή να εκραγεί, με ότι αυτό συνεπάγεται, για την ειρήνη, στην περιοχή μας και την εδαφική μας ακεραιότητα και με το τιθέμενο εύλογο ερώτημα να πλανάται, πόσο έτοιμοι είμαστε; Στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ, πρόσφατα, 14 Ιουνίου 2021, καθώς και στη Σύνοδο Κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, 24-26 Ιουνίου 2021, έγιναν συζητήσεις, συσκέψεις, συναντήσεις, όπως η πολυαναμενόμενη και πολυθρυλούμενη αυτή, του Μητσοτάκη και Ερντογάν, οι οποίες πέρα, από τις κάθε είδους, δήθεν φιλειρηνικές στοχεύσεις και επιδιώξεις, υπήρξαν αρνητικές και αμετακίνητες, όπως τις έχει σχεδιάσει η Τουρκία. Το Γενικό συμπέρασμα είναι απογοητευτικό, ουτοπιστικό, χιμαιρικό, με υποσχέσεις και παχιά λόγια. Δυστυχώς, εκεί, ως εκ τούτου, στα διαμορφωμένα σαλόνια των Βρυξελλών, σε χαρέμια, ένα μέρος των παρευρισκομένων, παρουσιάστηκαν, ως φιλήδονες, εκστασιακές οδαλίσκες, με πρώτη και κορυφαία την μη εξαιρετέα γνωστή κυρία, μπροστά στον βαρύθυμο Ερντογάν, να χορεύουν με λικνίσματα και νάζια, το χορό της κοιλιάς. Η Αθήνα επιδιώκουσα, έστω προσωρινή, την διατήρηση της ηρεμίας στο Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, γιατί όχι και για την Κύπρο, σύμφωνα με αμοιβαίες, κάθε μορφής δεσμέυσεις οι οποίες, τότε συμπυκνωνόταν, στο ξεχασμένο Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα, αποδέχτηκε, κατά την προσωπική μας γνώμη, κακώς, να συστηματοποιήσει, με την Άγκυρα, την μεταξύ τους, επικοινωνία, μέσω ειδικών μόνο απεσταλμένων (Σουρανή – Καλίν), χωρίς να εμπλέκονται, τρίτα πρόσωπα, οργανισμοί και κράτη. Αυτό είναι ένας βραχύβιος στόχος μια απάτη του Ερντογάν, για να δείξει ότι με την Ελλάδα “εμείς συνεργαζόμαστε”, ενώ ο μελλοντικός του στόχος παραμένει ύπουλος και αμετακίνητος πάντα ο ίδιος, Casus belli, γαλάζια πατρίδα, αποστρατικοποίηση Νησιών Αιγαίου, καταπάτηση κάθε διεθνούς νόμου, για το δίκαιο της θάλασσας και ουκ εστίν τέλος. Εάν αυτό έγινε, για αν κερδίσουμε κάποια χρήματα, αυτά χαρακτηρίζονται “αργύρια προδοσίας”, εάν έγινε όμως για να προετοιμαστούμε αμυντικά και εξοπλιστικά και στήσουμε αμυντικές Συμμαχίες, όχι επάνω σε τετριμμένα δευτερεύοντα θέματα αλλά σε εκπόνηση συμμαχικών, ασφαλώς, εν κρυπτώ, πολεμικών σχεδίων, τότε επικροτούμε και ελπίζουμε. Αυτό έπραξε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, μετά το Γουδή, το 1912, με την κήρυξη του Πολέμου κατά της Τουρκίας, από τους Βαλκάνιους Συμμάχους, ο οποίος συνεχώς την ανέλαβε, προκειμένου να ολοκληρώσει, την πολεμική προετοιμασία του, ο Ελληνικός Στρατός, ο οποίος από συστάσεως του Ελληνικού Κράτους, 1828, εάν εξαιρέσουμε κάποιες περιπτώσεις των εποχών Καποδίστρια, Τρικούπη, Κουμουνδούρου, ήταν απλώς σκιά του εαυτού του και έτσι έφθασε, ανέτοιμος, άοπλος, ανοργάνωτος, μη διοικούμενος από άξιους στρατιωτικούς ηγέτες, στην επαίσχυντο ήττα του 1897, ένα ανεξίτηλο ιστορικό στίγμα μας.

2. Απειλές Κατά της Κύπρου  

Η ανατολίτικη τουρκική κουτοπονηριά, στο διάτρητο ειρηνικό μοραπόριουμ, περιορισμένης διάρκειας, το οποίο συμφωνήθηκε στις Βρυξέλλες, δεν συμπεριέλαβε την Κύπρο, την οποία η Τουρκία, υποτιμητικά, δεν αποδέχεται, ως κρατική οντότητα, αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ και την αποκαλεί απαξιωτικά σαν να είναι ένα ασύντακτο “μπουλούκι” οι Ελληνοκύπριοι έναντι της Τουρκικής Δημοκρατίας Β. Κύπρου, όπως ανερυθρίαστα και προκλητικά την αποκαλεί. Δεν έχει ακόμη καταλαγιάσει ο αντίλαλος των διακηρύξεων, υπο όρους, για ειρήνη και ηρεμία στο Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, στα ανακτοβούλια των Βρυξελλών και οι Τούρκοι, αμέσως αποστέλλοντες, διαγγελείς, χειροκροτητές, στην ματωμένη, κατεχόμενη μαρτυρική Βόρεια Κύπρο, ετοιμάζουν φιέστες, για την επετειακή βάρβαρη εισβολή, στις 20 Ιουλίου 1974, καθώς και την τουρκοποίηση της Αμμοχώστου (Βαρώσια) με την παρουσία Ερντογάν.

Ποιοι όμως οι υπαίτιοι και υπεύθυνοι; ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ:

– Η Ελλάδα, η οποία αποδέχτηκε, στις Βρυξέλλες τον διαχωρισμό, του ενιαίου και αδιαιρέτου Ελληνισμού Ελλάδας – Κύπρου, όπως αυτό εξυπηρετεί την Τουρκία.

– Η Ε.Ε., η οποία ανέχεται κράτος μέλος της, να είναι διχοτομημένο, από στρατεύματα εισβολής μιας ξένης χώρας. Ότι έγινε κ. Μέρκελ, με την πτώση του τείχους του Βερολίνου, όπου σας δόθηκε η ευκαιρία να χρηστείτε Καγκελάριος της ενιαίας Γερμανίας, το ίδιο πρέπει να γίνει και με το τείχος, διχοτόμησης της Κύπρου. Εσείς όμως αλληθωρίζετε και στρέφετε το βλέμμα σας στην Τουρκία και μόνο, εξοπλίζοντας την, μήπως και σας στενοχωρήθει.

– Το επάρατο ΝΑΤΟ, με τα όπλα του οποίου και την δόλια, προδοτική, παρασκηνιακή συμβολή του, κατακτήθηκε το ήμισυ της Κυπριακής Δημοκρατίας.

– Ο ευτελής ξεδιάντροπος και κατάπτυστος  ΟΗΕ , του οποίου τα ενσφράγιστα ψηφίσματα, για την Κύπρο, όπως αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων, καταλήγουν, ως χαρτιά τουαλέτας, στον βόθρο των Τούρκων αρμοδίων.

– Οι ΗΠΑ, με τα όπλα των οποίων, οι σύμμαχοι τους Τούρκοι σφαγιάζουν την Κύπρο. Αφού οι Σύμμαχοι των ΗΠΑ, είναι οι σφαγείς της Κύπρου, το ίδιο ισχύει και για τις ίδιες τις ΗΠΑ.

– Οι επίορκοι στρατιωτικοί, οι οποίοι απομάκρυναν το 1967 αρχές 1968, την αμυντική ραχοκοκαλιά της Κύπρου, η οποία ήταν η Ελληνική Μεραρχία.

– Ο παθιασμένος αρχομανής Μακάριος, ο οποίος ήθελε να γίνει ο επόμενος, εθνάρχης του Ελευθερίου Βενιζέλου και ο οποίος προ της ηδονής της εξουσίας, δεν ορρωδούσε, προ ουδενός.

– Οι εκτιμήσαντες λανθασμένα και κατευθυνόμενα, πολιτικοί και στρατιωτικοί, το 1974, ότι η Κύπρος, κείται μακρυά για βοήθεια, ενώ ο Στρατηγός των Αθηναίων, Κίμων, κωπηλατώντας, έσπευσε για βοήθεια της Κύπρου, κατά των Περσών, το 450 π.Χ., όπου και εκεί απεβίωσε.

– Οι αρνηθέντες Κύπριοι πολιτικοί, να διαθέσουν σχετική πίστωση για την προμήθεια οπλικού συστήματος με βεληνεκές 36 χιλ., για την προσβολή του τότε, 1980 – 1990, δημιουργημένου παράνομου αεροδρομίου του Λευκονοικού, το οποίο ο Ερντογάν, απειλεί ότι, θα το μετατρέψει σε σύγχρονη αεροπορική βάση.

– Οι οποιοιδήποτε θύτες, ηθικοί αυτουργοί, της Ελληνοκυπριακής σφαγής το 1974, σιωπούν και αποκρύπτουν την τελεσθείσα γενοκτονία, των Ελληνοκύπριων, αφού ως γνωστόν, οι γενοκτονίες, είναι εξειδικευμένο και αρεστό σπορ των Τούρκων, ανά τους αιώνες. Αυτό τεκμηριώνεται από τα πιο κάτω:

(Εν ψυχρώ εκτέλεση εθνοφρουρών από αμερικάνικο, Νατοϊκό τανκς, στη φωτογραφία). Ομαδικοί τάφοι, εκτελέσεις εν ψυχρώ άοπλων πολιτών και αιχμαλώτων (όποιος έφερε στρατιωτική στολή, εκτελείτο), γερόντων, γυναικών και παιδιών, κτηνώδεις βιασμοί, γυναικών και κορασίδων, εκτοπισμοί, εξανδραποτισμοί, αρπαγές, λεηλασίες, βεβύλωση ιερών χώρων, αφανισμός χωρίς ίχνος ζωής, στα βάθη της Ανατολίας χιλιάδων αγνοουμένων, και τα τόσα άλλα δεινά και τις τόσες άλλες κτηνώδεις πράξεις των εισβολέων, βαρβάρων Τούρκων. Αυτή τη νίκη του αίματος και της σφαγής θα γιορτάσει, ο Πρόεδρος της Τουρκίας κ. Ερντογάν με την επίσκεψη του, στη Βόρεια, αιματοβαμμένη, διχοτομημένη Κύπρο; ΝΤΡΟΠΗ, σε όλους και ειδικά σε εσάς τους δήθεν πολιτισμένους ΝΤΡΟΠΗ και στους Έλληνες, που ξεχνούν, ενώ μέχρι πρότινος, έγραφαν και διακήρυτταν το “ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ” – ΚΥΠΡΟΣ.

3. Απαραίτητα Ιστορικά Στοιχεία του Χθές (1821), μέχρι Σήμερα (2021)

Από την μακραίωνη και πολυκύμαντη ελληνική ιστορία, αναφέρουμε επιλεκτικά και διδακτικά κάποια στοιχεία και κάνουμε κάποιες αναφορές, από την επανάσταση του 1821, μέχρι σήμερα 2021. Είμαστε οι ίδιοι ακριβώς άνθρωποι, με την ίδια νοοτροπία, ίδια αισθήματα, ίδιες αρετές, ίδια ελαττώματα, με γονείς, παππούδες, προπαππούδες μας. Έχουμε τους ίδιους γείτονες, με τις ίδιες επιδιώξεις τους, καθώς και τις ίδιες παγκόσμιες και Ευρωπαϊκές Δυνάμεις, χωρίς αισθητές διαφοροποιήσεις, με τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους, οι οποίοι έλαβαν χώρα. Η άγνοια, η παραγνώριση των πραγματικών διαθέσεων των Μεγάλων Δυνάμεων, η υποτίμηση των δυνάμεων του εχθρού, η υπερτίμηση των ιδιοτήτων και δυνατοτήτων της φυλής, οφειλόμενη στην μυθική αίγλη των αγώνων του 1821, οι άσκοπες και άκαρπες εξεγέρσεις, τις οποίες αντί να χαλιναγωγήσει το ελεύθερο κράτος τις ενθάρρυνε, με αποτέλεσμα να παρακωλύσουν, κάθε οικονομική ανάπτυξη, και κάθε δυνατότητα, μιας αναγκαίας στοιχειώδους στρατιωτικής οργάνωσης. Όποια πόρτα και αν κτύπησε, τότε η Ελλάδα, είτε για Συμμαχίες, είτε για υποστήριξη των δικαίων της, για την απελευθέρωση του υπόδουλου Ελληνισμού (Κριμαϊκός Πόλεμος 1853, Κρητική επανάσταση του 1866, Ρωσοτουρκικό Πόλεμο 1877-78) την έβρισκε ερμητικά κλειστή, λόγω της ανυπαρξίας Ελληνικού Στρατού. Όλοι τότε μας έλεγαν, που πάτε, τι θέλετε, είσαστε μόνοι σας δεν έχετε αξιόμαχο Στρατό και καταλήξαμε, στο μοιραίο 1897, καταδιωκόμενοι από Λάρισα προς Αθήνα σε μια υλική, αλλά κυρίως εθνική συντριβή, των Τούρκων να απειλούν “Όποτε θέλουμε πίνουμε καφέ στην Αθήνα”. Το ελληνικό, όμως θαύμα έγινε. Το 1904 – 1908, διεξήχθηκε, ο ηρωϊκός, επικός Μακεδονικός αγώνας, ο οποίος υπήρξε η εθνική αγωνιστική παλαίστρα, όπου οι Έλληνες απόκτησαν ρώμη και δύναμη για νίκες, ακόμη υπήρξε η κολυμπήθρα εξαγνισμού και ξεπλύματος του στίγματος του 1897. Από τα Μακεδονικά Υφίπεδα, οι σταυραετοί μπαρούτου καπνισμένοι Αξιωματικοί Μακεδονομάχοι, το 1909, ήρθαν στο Γουδί , όπου κλήθηκε ο Ελευθέριος Βενιζέλος για να αναλάβει, την διακυβέρνηση της χώρας και να σβήστει το ηττοπαθές παρελθόν της. Εάν δεν διεξαγόταν ο Μακεδονικός Αγώνας του 1904- 1908, εάν δεν εγένετο η επανάσταση στο Γουδί το 1909, εάν την διακυβέρνηση της Ελλάδας, δεν αναλάμβανε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, δεν θα επακολουθούσαν οι Συμμαχικοί νικηφόροι Βαλκανικοί Πόλεμοι, 1912-13, εάν έμενε δε κάποιο ίχνος ελληνικής επικράτειας, αυτής το μέγιστο θα ήταν, πάρα πολύ πιο κάτω στην Λαμία από την εφιαλτική ΜΕΛΟΥΝΑ της Θεσσαλίας. Η Μακεδονία μας, θα είχε κατακλυσθεί από τα σλαβικά φύλα, τα οποία με πρώτη τη Βουλγαρία, είχαν συγκροτήσει ισχυρότατους στρατούς (450.000 η Βουλγαρία, έναντι 120.000 της Ελλάδας). Είναι ιερό χρέος μας να τιμούμε και δοξάζουμε τον επικό Μακεδονικό μας Αγώνα (1904 – 1908), ο οποίος υπήρξε το εφαλτήριο της Ελλάδας, για τους στη συνέχεια διεξαχθέντες σκληρούς ηρωϊκούς αγώνες, του 1912 – 1913. Κάποιοι όμως, ποιος τους έδωσε το δικαίωμα, αφού υπηρετούσαν ξένα συμφέροντα, αφρόνως ενεργήσαντες, υπέγραψαν, την εθνική επώδυνη Συμφωνία των Πρεσπών, και διέγραψαν τον Μακεδονικό Αγώνα από τους Δέλτσας της Ελληνικής Ιστορίας, διαπράξαντες ένα τερατώδες ανοσιούργημα. Θα το πληρώσουμε αυτό, εάν δεν επέλθουν, οι έστω δυνατές αναθεωρήσεις. Η ιστορία είναι αδέκαστη, τιμωρός. Οι επιτυχίες της Ελλάδας, σε πολεμικές συγκρούσεις, όπου υπήρξαν, στηρίχτηκαν σε δύο βασικούς άξονες. Πρώτος η οπωσδήποτε “Στρατιωτική Ισχύ” και στη συνέχεια οι αμυντικές “Συμμαχίες”. Κατά του Α’ Βαλκανικού πολέμου, κατά της Τουρκίας, Σύμμαχο μας, Βούλγαροι, Σέρβοι, Μαυροβούνιοι. Κατά τον Β’ Βαλκανικό πόλεμο, Σύμμαχοι μας οι Σέρβοι, κατά της Βουλγαρίας. Ο μόνος πόλεμος, ο οποίος υπήρξε νικηφόρος, χωρίς Συμμαχίες ήταν του 1940, κατά των Ιταλών. Ας αντλήσουμε από αυτό διδάγματα. Ας μην ξεχνάμε ότι, στη Μικρά Ασία, 1919 – 1922, είχαμε πολλούς Συμμάχους, οι οποίοι, όλοι, μας πρόδωσαν.

4. Γενικό Συμπέρασμα

Σήμερα έχουμε ένα ισχυρό και αξιόλογο Στρατό, δόξα το θεώ χάρη του οποίου εθνικά επιβιώνουμε, ο οποίος όμως, έπρεπε και μπορούσε να είναι ισχυρότερος. Για αυτό υπάρχουν Υπεύθυνοι πολιτικοί, με αμείλικτα ερωτήματα. Οι άστοχες ενέργειες, για μείωση της θητείας, η χαλάρωση της στρατιωτικής πειθαρχίας με πολιτικές παρεμβάσεις, οι υπερφίαλες συνδικαλιστικές  απαιτήσεις, αποδυνάμωσαν τις όποιες πολεμικές βιομηχανίες μας. Και οι συνδικαλιστές των βιομηχανιών απατών αντί να κατασκευάζουν όπλα, όπως ήταν η αποστολή τους, επικροτούμενοι, από εργατοπατέρες, μέσα σε ένα φαύλο πολιτικό παιχνίδι, τίναξαν στον αέρα, τα οποιαδήποτε παραγωγικά οφέλη, τόσα απαραίτητα σήμερα. Τα οποιαδήποτε όπλα κρατάμε στα χέρια μας, σύγχρονα και μη, οι καταστάσεις, τις οποίες ζούμε, επιβάλλουν να είναι, άμεσα, στραμμένα “ΕΠΙ ΣΚΟΠΟΝ”, προς τον εχθρό. Ουδείς εφησυχασμός. Όλοι οι Έλληνες σε πανσταρτία. Στο χώρο της διπλωματίας η αναζήτηση Συμμαχιών, είναι σε εξέλιξη και σε καλό δρόμο. Ας προσέξουμε στον χώρο των Βαλκανίων, την ύπουλη τουρκική διείσδυση. Η τόσο ευεργετηθείσα από την Ελλάδα Αλβανία, σιγά σιγά, γίνεται δορυφόρος της Τουρκίας, όσο δε για τα Σκόπια, αυτά προς Τουρκία αλληθωρίζουν, κύριοι της Συμφωνίας των Πρεσπών. Όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος, προ της ενάρξεως του Β’ Βαλκανικού Πολέμου κατά της Βουλγαρίας (Ιούνιος – Ιούλιος 1913), αναγκάστηκε να τονίσει στην Βουλή, ότι η “νέα Ελλάς”, θα έχει στερεώτερα σπονδυλική στήλη με τα σύνορα της προς βορρά και όχι προς ανατολάς, δηλαδή Θράκη, δεν αποποιήθηκε τότε και ποτέ ο Βενιζέλος τη Θράκη μας, αλλά εξ’ ανάγκης γεωστρατηγικής, δογμάτισε τότε το 1913, γεγονός, το οποίο αποδέχτηκε και ο Ιωάννης Μεταξάς αργότερα, κατά την οχύρωση των Συνόρων, με συμβολική μόνο οχύρωση της Δυτ. Θράκης το 1941. Σήμερα όμως στη Δυτ. Θράκη έχει αναπτυχθεί αμυντικά, ότι καλύτερο διαθέτουν οι Ένοπλες Δυνάμεις μας. Στην αμυντική οργάνωσή μας, στη Θράκη, όπως πάρα πολλές φορές έχουμε αναφερθεί, απαιτείται και επιβάλλεται ιδιαίτερη προσοχή και έντονος προβληματισμός. Ας έχουμε πάντα κατά νου, τους γεωπολιτισμούς, δογματισμούς, τότε, αλλά και σήμερα, του Βενιζέλου και Μεταξά, για την Θράκη μας. Ας αντιμετωπίσουμε με εξειδικευμένη επιτελική σχεδίαση, τις διαγραφόμενες, εχθρικές απειλές, με την στρατιωτική ισχύ, συνεχώς εμφανιζόμενη και ενεργώς δρώσα, απανταχού της Δυτ. Θράκης, καθώς και την διπλωματική και αποτελεσματική, έντονη και εύστροφη δράση της στα πλαίσια συνεργασίας, γιατί όχι και Συμμαχίας. Υπ ‘ όψη όλων των Βαλκανικών λαών, ότι το Ανατολικό ζήτημα, βρικολακιάζει, με υπαιτιότητα της επιχειρούμενης Τουρκικής διείσδυσης και παρουσίας. Τότε ίσως απαιτηθεί, για όλους τους Βαλκανικούς λαούς, ένα ΝΕΟ 1912, ή η υποδούλωση τους και πάλι στους Τούρκους, όπως αυτοί σχεδιάζουν. Θα είναι άξιοι της τύχης τους, οι Βαλκάνιοι λαοί, αν με διάφορα τεχνάσματα, οι Τούρκοι τους ξανά μαντρώσουν, το μαντρί της “δουλείας αιώνων”.

Βιβλιογραφία

– Μακεδονικός Αγώνας, εκδόσεις ΓΕΣ

– Η ΕΛΛΑΣ του 1910-1920, του Γεωργίου Βεντήρη

Παν. Χοχολης

Αντιστράτηγος Ε.Α.

Επίτιμος Διοικητής

Ανώτατης Σχολής Πολέμου