Ο Ξανθιώτης δημοσιογράφος Γιάννης Ζωγράφος και η αποτύπωση της πορείας του, «Δημοσιογραφικές ιστορίες»
Επιμέλεια: ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Γιάννης Ζωγράφος γεννήθηκε στην Ξάνθη το 1955. Το 1973, αποφασίζει να φύγει από την πόλη του και να ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία. Ξεκίνησε τη δημοσιογραφική του καριέρα στα τέλη του 1974 στη Θεσσαλονίκη, στο συγκρότημα Βελλίδη. Από τότε μέχρι τον Ιούλιο του 1997 εργάσθηκε στον γραπτό Τύπο και στην τηλεόραση με σημαντικές «στάσεις» στην «Εξπρές», το «Έθνος», την ΕΡΤ και κυρίως τον «Οικονομικό Ταχυδρόμο». Και οι «σταθμοί» του ήταν διαδοχικά η Θεσσαλονίκη, οι Βρυξέλλες, η Αθήνα, το Λονδίνο και πάλι η Αθήνα.

Από το καλοκαίρι του 1997 μέχρι το προ του COVID-19 2020 εργάστηκε στην υπηρεσία Τύπου του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ) στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αρχικά ως σύμβουλος και εκπρόσωπος Τύπου. Στη συνέχεια -το 2006- δημιούργησε μια πρωτοποριακή (για την εποχή εκείνη) υπηρεσία, τη διαδικτυακή τηλεόραση του ΕΛΚ. Το Μάρτιο του 2020 δημιούργησε στο Βέλγιο τη δική του εταιρία συμβουλών και τηλεοπτικών παραγωγών, τη Zografos Media SRL.

Οι 45 ιστορίες είναι γραμμένες με έναν ιδιαίτερα γλαφυρό και χιουμοριστικό τρόπο που συνεπαίρνει τον αναγνώστη και αναφέρονται σε γνωστές, αλλά και πολλές άγνωστες πτυχές από την ελληνική και ευρωπαϊκή πολιτική, καθώς και στο «θαυμαστό» κόσμο των media. Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικές δημοσιογραφικές ιστορίες… όπως τις έζησε ο Γιάννης Ζωγράφος

– Πώς η Μελίνα χειριζόταν «άτεχνες» δημοσιογραφικές ερωτήσεις στις συνεντεύξεις της

– Πώς ένας Έλληνας δημοσιογράφος αντιμετωπίζεται από την RTBF – την Βελγική τηλεόραση

– Πώς Έλληνες «επιχειρηματίες» βρίσκονταν ακόμη και στο Kirkenes, στα σύνορα της Νορβηγίας με την (τότε) Σοβιετική Ένωση

– Πώς εκτιμάται η ελευθερία του λόγου στην Τουρκία -ιδίως όταν αφορά τους Κούρδους- και πώς αποφεύγεται ένα λιντσάρισμα

Τα στιγμιότυπα που ανασύρει από δεκαετίες δημοσιογραφικής δουλειάς ο Γιάννης Ζωγράφος, δουλειάς σε ελληνικά έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα, στο μετερίζι του ανταποκριτή και εν συνεχεία στον μαγικό κήπο των Βρυξελλών -επαληθεύοντας την θυμοσοφία ότι η δημοσιογραφία οδηγεί παντού, αρκεί να την εγκαταλείψεις εγκαίρως- φωτίζουν ιδιαίτερες πλευρές της μηντιακής πραγματικότητας.

Τα συγκέντρωσε και τα διατύπωσε τους τελευταίους μήνες στον άλλο παράξενο κήπο, του Facebook. Εκεί, τα επεσήμανε ένας κύκλος φίλων του που τον παρότρυνε να τα καταθέσει και σε πιο παραδοσιακή/μόνιμη εκδοχή. Αυτήν, κρατάτε στα χέρια σας.

Η δημοσιογράφος Μαρία Κοτζακόλιου, 28 Ιουνίου 2021, γράφει:

Ο κύριος Ζωγράφος γεννήθηκε στην Ξάνθη κι η δημοσιογραφική του πορεία ξεκίνησε εντελώς τυχαία στην εφημερίδα «Θεσσαλονίκη». Μπορεί η αρχή να ήταν τυχαία, αλλά η συνέχεια ήταν γεμάτη με πολλή και σκληρή δουλεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Μετρά ήδη 45 χρόνια και συνεχίζει με το ίδιο πάθος και την ίδια αγάπη για το επάγγελμα. Μην ξεχνάμε ότι ήταν από τους «τυχερούς» που γνώρισαν κι υπηρέτησαν τη δημοσιογραφία τις εποχές που ήταν τίτλος τιμής να είσαι και να λέγεσαι δημοσιογράφος.

Μέσα σε αυτή την πορεία είδε, κατέγραψε, έζησε, πολλά από τα γεγονότα που σημάδεψαν πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά κι αναπτυξιακά τη χώρα. Από την Ξάνθη στη Θεσσαλονίκη, τις Βρυξέλλες, την Αθήνα, το Λονδίνο και πάλι την Αθήνα, μια ζωή γεμάτη στιγμές και γεγονότα είτε αποτυπωμένα στο χαρτί είτε στο νου. Μια ζωή που επαληθεύει την θυμοσοφία ότι η δημοσιογραφία σε οδηγεί παντού, αρκεί να την εγκαταλείψεις εγκαίρως.

Ο ίδιος δεν δηλώνει συγγραφέας, αλλά η πρώτη καραντίνα και μια δημοσίευση στο Facebook, πυροδότησαν την αρχή των «Δημοσιογραφικών Ιστοριών». Είναι οι δικές του «Δημοσιογραφικές Ιστορίες», όπως τις έζησε ο ίδιος και τις ανέσυρε από την μνήμη (και τις σημειώσεις του) για να τις μοιραστεί μαζί μας. Αρχικά ως δημοσιεύσεις στο Facebook κι έπειτα συγκεντρωμένες σε ένα βιβλίο, ως μόνιμη εκδοχή.

Αυτό το βιβλίο, λοιπόν, κρατάω στα χέρια μου και σας συστήνω να το διαβάσετε. Σε αυτό θα «δείτε» τη ζωή του δημοσιογράφου, τις αγωνίες, τα σωστά και τα λάθη, τον διαρκή αγώνα για ενημέρωση, μέσα από αφηγήσεις που έχουν κεντρικά πρόσωπα την Μελίνα Μερκούρη, τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Λεωνίδα Κύρκο και άλλους πολιτικούς της χώρας μας, αλλά και της διεθνούς πολιτικής σκηνής του παρελθόντος. Στιγμές σοβαρές, κρίσιμες, χιουμοριστικές, αμήχανες, ανέμελες, απολαυστικές. Με αυστηρή κριτική κι ακόμα πιο σκληρή αυτοκριτική, το ταξίδι στον χρόνο και στα γεγονότα σε απορροφά μέχρι και την τελευταία σελίδα, με την αφήγηση να έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που έχουν οι αφηγήσεις των ανθρώπων που περιγράφουν με αγάπη και σεβασμό αυτό που πρεσβεύουν.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ

ΞΑΝΘΗ, 8/7/21