ΠΑΠΑΡΟΥΝΑ : ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ
Η παπαρούνα είναι άρρηκτα συνυφασμένη με τα όνειρα, καθώς θεωρείται ένα σύμβολο του Μορφέα, του Έλληνα θεού των ονείρων.
Αν έχετε δει ποτέ μια παπαρούνα στη διαδικασία της ανάπτυξης, θα έχετε παρατηρήσει ότι λίγο πριν την ανθοφορία, το μπουμπούκι κρέμεται ανάποδα, προς τα κάτω, και παίρνει την κανονική του θέση όταν πραγματικά ανθίζει. Στην πραγματικότητα, η απραξία του μπουμπουκιού το κάνει να φαίνεται σαν να γέρνει σε υπνηλία.
Οι περισσότεροι από εσάς σίγουρα έχουν ακουστά τις υπναγωγικές (παραισθησιογόνες/ναρκωτικές) ιδιότητες της παπαρούνας.
Είναι γεγονός μάλιστα ότι η κωδεΐνη και η μορφίνη είναι φάρμακα που προέρχονται από τις παπαρούνες, όπως επίσης και το όπιο, που προέρχεται από ένα είδος της παπαρούνας η οποία καλλιεργείται στην Ινδία.
Σχεδόν κάθε μέρος της παπαρούνας είναι δηλητηριώδες, αλλά έχει διαφορετικό επίπεδο τοξικότητας. Αυτό που θα πρέπει να ξέρετε, για να είστε προσεκτικοί, είναι ότι οι πρώτοι πράσινοι σπόροι της παπαρούνας, είναι και το πιο τοξικό μέρος τους.
Οι αρχαίοι Έλληνες το κατάλαβαν αυτό και έτσι βλέπουμε την σύνδεση του Μορφέα και του συμβολισμού της παπαρούνας.
Ο Μορφέας ζούσε στο δικό του κόσμο. Γεννήθηκε από τη «νύχτα» – η μητέρα του είναι η Nυξ, η θεά της νύχτας και των σκοτεινών δημιουργιών, ενώ ο πατέρας του ήταν ο Ύπνος, ο θεός του ύπνου. Ο Μορφέας ήταν επιφορτισμένος με την «αποστολή» να παίρνει διάφορες ανθρώπινες μορφές με τις οποίες εμφανιζόταν στα όνειρα των ανθρώπων. Επίσης το φάρμακο μορφίνη (αρχικώς «μόρφιον», morphium) πήρε το όνομά του από τον Μορφέα.
Μπορείτε να συναντήσετε την παπαρούνα στα λιβάδια ή σε παρτέρια, συνήθως από Μάιο έως Ιούνιο. Και αν ακολουθήσετε την κινεζική δοξασία, να πάρετε λίγη τύχη, εάν μυρίζετε το λουλούδι για τρεις φορές την ημέρα.
Αν πατε πάντως στην Κίνα (και δεν μείνετε μόνο στις προλήψεις), θα διαπιστώσετε ότι η παπαρούνα έχει μια ρομαντική έννοια για τους λάτρεις της. Σημαίνει την πραγματική αφοσίωση και την πίστη μεταξύ των εραστών. Αυτή η έννοια ξεπήδησε από ένα κινεζικό μύθο όπου λέγεται ότι μια όμορφη και θαρραλέα γυναίκα, η Lady Yee, ήταν παντρεμένη με τον Hsiang Yu, ένα πολεμιστή με τιτάνια δύναμη. Όταν ο Hsiang οδήγησε τα στρατεύματά του στη μάχη, η LadyYee επέλεξε να τον ακολουθήσει και να σταθεί στο πλευρό του σε κάθε μάχη. Κατά τη διάρκεια λοιπόν μιας μεγάλης και επίπονης μάχης, ο στρατός του Hsiang περικυκλώθηκε και η ήττα ήταν αναμενόμενη. Εκεί η Lady Yee προσπάθησε να αυξήσει τις αντοχές του, χορεύοντας με το σπαθί του. Τα πέταλα του λουλουδιού της παπαρούνας αντανακλούν το πνεύμα της, όπως αυτή χορεύει στον άνεμο με το σπαθί. Όταν αυτή η προσπάθεια απέτυχε, η Lady Yee αυτοκτόνησε. Ένα σύμπλεγμα από παπαρούνες ξεφύτρωσαν σε πλήρη άνθιση δίπλα στον τάφο της.
Όσο για την ρωμαϊκή παράδοση, αναφέρει ότι αυτό το λουλούδι μπορεί να θεραπεύσει μια πληγωμένη καρδιά και γι’ αυτό χρησιμοποιείται ευρέως στην πρακτική της μαγείας.
Από την άλλη μεριά, για τους αρχαίους Έλληνες, οι παπαρούνες ήταν σημαντικές για τους αθλητές, διότι πίστευαν ότι έφερναν δύναμη και ζωτικότητα. Έτσι, στους Έλληνες αθλητές δινόταν ένα μίγμα από κρασί, μέλι και σπόρους παπαρούνας για κατανάλωση. Οι αρχαίες Ελληνίδες μάλιστα, χρησιμοποιούσαν τις παπαρούνες ως βοτάνο αγάπης επειδή θεωρούσαν ότι αποτελούσε σημάδι γονιμότητας.
Η παπαρούνα χρησιμοποιείται επίσης συχνά ως σύμβολο για το θάνατο, για ορισμένους λόγους. Για τους βετεράνους του πολέμου, φοριέται καρφιτσωμένη σε σακάκια, καπέλα και τσάντες, για να τιμήσουν τους νεκρούς τους στις 11 Νοέμβριου (Λήξη Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου-Μέρα μνήμης), οι οποίοι διακινδύνευσαν τη ζωή τους με γενναιότητα στο πεδίο της μάχης. Αυτό προήλθε μετά το τέλος του 1ου Παγκόσμιου Πόλεμου, γιατί οι παπαρούνες φύτρωσαν στα πεδία της μάχης στη Φλαμανδία (πιστεύεται ότι το αίμα των στρατιωτών είχε προκαλέσει τις κόκκινες παπαρούνες για να ανθίσουν και μερικοί το πήραν σαν σημάδι ότι τελικά ο πόλεμος έχει τελειώσει).
Ένας ακόμη λόγος είναι ότι έχουν σχεδιαστεί σε επιτύμβιες στήλες για εκατοντάδες χρόνια, ως αναπαράσταση του αιώνιου ύπνου. Οι Αιγύπτιοι π.χ. τοποθετούσαν τις παπαρούνες μέσα στα νεκροταφεία και σε περίοπτη θέση στις κηδείες, ίσως γιατί το φωτεινό κόκκινο χρώμα των πετάλων τους είναι παρόμοιο με το χρώμα του αίματος.
Πηγή : Life is
Στέλιος Αρσενίου
