Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 1821
Γράφει ο Παν. Χόχολης, Αντιστράτηγος Ε.Α. Επίτιμος Διοικητής Ανώτατης Σχολής Πολέμου
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Γιορτάσαμε με εθνική υπερηφάνεια, τα 200 χρόνια, από την έναρξη της επανάστασης του 1821. Μαζί μας γιόρτασαν, ανά την υφήλιο, οι φίλοι της Ελλάδας, οι οποίοι, ξεπέρασαν τα καθιερωμένα τυπολατρικά ευχολόγια. Μαζί μας γιόρτασαν ακόμη αξιολογότατοι πολιτικοί Ηγέτες, φίλων χωρών της Ελλάδας. Η επανάσταση, όμως του 1821 έχει και την άλλη Πλευρά, την σκοτεινή, στην οποία αποφύγαμε να αναφερθούμε, για να μην αμαυρώσουμε, την αίγλη της επετείου, πικράνουμε τον Ελληνικό λαό και απογοητεύσουμε τους συνεορτάσαντες απανταχού φίλους μας. Η αλήθεια όμως πρέπει να λέγεται, για να μη ξαναζήσουμε, τα όσα ολέθρια σφάλματα και λάθη έγιναν, κατά την διάρκεια της Επανάστασης του 1821. Αυτό το επιχειρήσαμε και τολμήσαμε με την δημοσίευση, σχετικού, διαχρονικού επίκαιρου άρθρου μας στον Θρακιώτικο τύπο, την 23 Μαρτίου 2012 και στο περιοδικό του “ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΑΠΟΣΤΡΑΤΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΏΝ ΙΠΠΙΚΟΥ – ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΩΝ”. Το άρθρο αυτό, υπ’ όψη ότι συντάχθηκε την εποχή των μνημονίων και Τρόικας αναπτύσσεται δε, όπως πιο κάτω:
ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΑΡΘΡΟΥ
Όταν γιορτάζουμε την Επανάσταση της 25ης Μαρτίου 1821, αναφερόμαστε στα ηρωικά πολεμικά γεγονότα αυτής και τους ήρωες, που πρωτοστάτησαν σε αυτά, δηλαδή στους αρματολούς και κλέφτες, στους μικροκαπεταναίους και μεγαλοκαπεταναίους, στην Φιλική Εταιρεία, στους μπουρλοτιέριδες και γενικά στο σκλαβωμένο Ελληνικό λαό, ο οποίος ήταν ο κύριος πρωταγωνιστής και η αστείρευτη δεξαμενή δυναμικού, μέχρι που να φεγγοβολήσει το όραμα της λευτεριάς και της ανεξαρτησίας της Ελλάδος.
Αποφεύγουμε να αναφερθούμε στις σκοτεινές πλευρές της επανάστασης, που είναι γεμάτες από εμφύλιες συγκρούσεις, υπηρετήσεις ξένων συμφερόντων, δολοπλοκίες, πολιτικές ίντριγκες, ποταπότητες, προδοσίες, απεμπόληση εθνικών στόχων και επιδιώξεων, φιλοχρηματισμός, κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος, ιδιοτέλεια, μικροψυχία, ανικανότητα και τέλος προσχεδιασμένες δολοφονίες ηρώων, που τόσο ανάγκη τους είχε τότε η επαναστάτημένη Ελλάδα. Όλες αυτές οι κακοδαιμονίες απορρέουν από τους κοτζαμπάσηδες (όργανα των Τούρκων) και κυρίως το διεφθαρμένο κουβέρνο (πολιτικάντηδες της εποχής εκείνης πουλημένοι στα ξένα συμφέροντα και υποταγμένοι στο ίδιο προσωπικό πολιτικό όφελος και συμφέρον τους).
Τα γεγονότα της ντροπιασμένης πλευράς της Επανάστασης του 1821 (όπως τα σχεδίασαν και τα έπραξαν οι τότε πολιτικάντηδες) είναι τόσα πολλά, που ξεπερνούν κατά πολύ τα ηρωικά γεγονότα. Για να αναφερθούν τα σκοτεινά αυτά γεγονότα, χρειάζονται τόμοι ολόκληροι. Θα επιχειρηθεί μία ελάχιστη δειγματοληψία από αυτά.
Σε όλες τις οδυνηρές ήττες της επανάστασης του 1821, κύριοι πρωταγωνιστές και βαριά υπεύθυνοι είναι οι πολιτικάντηδες της εποχής, οι οποίοι κατά γελοίο και αποκαρδιωτικό τρόπο επεδίωκαν, μέσα στην απειρία και ανικανότητά τους, να δρέψουν δάφνες και να αντικαταστήσουν τους μπαρουτοκαπνισμένους πολεμικούς αρχηγούς, με μακρόχρονη πείρα και ικανότητα (Κολοκοτρώνη, Καραϊσκάκη, Οδυσσέα Ανδρούτσο, Νικηταρά και άλλους πολλούς).
ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΕΤΑ (4 Ιουλίου 1822)
Κύριος υπεύθυνος ήταν ο πολιτικάντης Μαυροκορδάτος, ο οποίος καίτοι παρίστανε τον αρχιστράτηγο και συντονιστή ( η έλλειψη συντονισμού των επιχειρήσεων στο Πέτα ήταν ο σοβαρός λόγος της ήττας), για να προφυλάξει το σαρκίο του βρισκόταν ασφαλισμένος στην Λαγκάδα πολύ μακριά του πεδίου μάχης «με έτοιμους τους ίππους για να διαφύγωσιν» (Σπηλιάδης). Βρε πολιτικάντη τι ήθελε η αλεπού, στο παζάρι, τι τα ήθελες τα στρατηγιλίκια;
Τα λάθη (πολιτικά και στρατιωτικά) του διαβολεμένου και μοιραίου φαναριώτη Μαυροκορδάτου δεν τα πλήρωσε μόνο η γενιά του ‘ 21. Ίσαμε τώρα το δικό του πνεύμα μας κυβερνάει και δεν μας αφήνει να προκόψουμε.
Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΚΡΕΜΜΥΔΙ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ
(7 Απριλίου 1825)
Εδώ συμπρωταγωνιστής υπήρξε ο άλλος μοιραίος πολιτικάντης ο Κωλέτης, αντάξιο ταίρι του Μαυροκορδάτου. Αυτός υποκίνησε με την κάθοδο στο Μωριά των ρουμελιώτικων στρατευμάτων, το δεύτερο εμφύλιο πόλεμο της επανάστασης. Αυτός έκλεισε στη φυλακή, στην Ύδρα, τον Κολοκοτρώνη και τους άλλους καπεταναίους. Αυτός ξέκανε με μπαμπέσικο τρόπο το λιοντάρι της Ρούμελης Οδυσσέα Ανδρούτσο. Αυτός κληροδότησε την πολιτική διαφθορά και το ρουσφέτι, στον Ελληνικό λαό. Αυτός χρησιμοποίησε την πολιτική για να καταληστέψει τον Ελληνικό λαό και γι’ αυτό ο Μακρυγιάννης τον ονομάζει «απατεώνα και ξένη κρεατούρα».
Στις 11 Φλεβάρη του 1825 ο Ιμπραήμ Πασάς με τους σκυλαραπάδες του και με κουστωδία Γάλλων Αξιωματικών του Ναπολέοντα, ξεμπαρκάρει στη Μεθώνη Μεσσηνίας.
Το κουβέρνο, μια κα τον Κολοκοτρώνη τον έχει στη φυλακή, ψάχνει για Στρατηγό. Με την προτροπή του Μαυροκορδάτου, ο πρόεδρος Κουντουριώτης χρήζει τον εαυτό του αρχιστράτηγο και ξεκινάνε για να αντιμετωπίσουν τον Ιμπραήμ.
Ο αρχιστράτηγος, καθ’ ότι θαλασσινός, δεν μπορούσε να καβαλικέψει άλογο και τον κρατάγανε δεξιά και αριστερά δύο αραπάδες για να μην πέσει. Μετά από τρεις ημέρες φθάνουν στην Τριπολιτσά και ο Πρόεδρος Αρχιστράτηγος, κατάκοπος από την καβαλαρία πέφτει άρρωστος, δηλώνει αδυναμία να συνεχίσει να είναι αρχιστράτηγος και στο πόδι διορίζει άλλο ναυτικό, για αρχιστράτηγο, το Σκούρτη.
Στις 6 Απριλίου φτάνει στο Κρεμμύδι ο μέγας συντονιστής Μαυροκορδάτος. Στις 7 Απριλίου τους επιτίθενται οι αραπάδες και η καβαλαρία τους και πεντακόσια διαλεχτά παλικάρια βρήκαν το θάνατο, αφού αρχιστράτηγος ήταν ο θαλασσινός Σκούρτης και αρχισυντονιστής ο Μαυροκορδάτος. Παρά την καταστροφή του Ελληνικού Σώματος, ο Κουντουριώτης αρνείται να αντικαταστήσει το Σκούρτη με ένα άξιο καπετάνιο, για αρχηγό, οπότε ο αθυρόστομος Καραϊσκάκης παίρνοντας τα παλικάρια του και φεύγοντας για τη Ρούμελη του είπε: «Ωρέ Κουντουριώτη εσύ έχεις τόσο μυαλό όσο έχω εγώ σπόρο στα αρχ…. μου».
ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΕΞΟΔΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ
(15 Απριλίου 1825 – Ν 10/11 Απριλίου 1826)
Στις 15 του Απρίλη του 1825, τα φουσάτα του Κιουταχή, έως είκοσι χιλιάδες ξεχύθηκαν στο μεσολογγίτικο κάμπο. Ο Κιουταχής για δεύτερη φορά, βρισκόταν αντιμέτωπος με το Μεσολόγγι. Η πρώτη ήταν στην πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου, το 1822, που τότε τελούσε υπό τις διαταγές του Ομέρ Βρυώνη. Ήταν ο καλύτερος στρατηγός της Τουρκίας εκείνα τα χρόνια, ο οποίος έλεγε ότι από τους γκιαούρηδες, ένας μονάχα μπορούσε να αναμετρηθεί μαζί του, ο Καραϊσκάκης. Μετά από σκληρούς επικούς αγώνες στα τείχη του Μεσολογγίου, ο Κιουταχής υφίσταται πανωλεθρίες, το ασκέρι του αποδεκατίζεται και τις αρχές του 1826 έρχεται σε βοήθεια του ο Ιμπραήμ Πασάς, το οποίου και αυτουνού το ασκέρι αποδεκατίζεται, από την ηρωική φρουρά του Μεσολογγίου. Ο Καραϊσκάκης, ο οποίος συνεχώς απ’ έξω από το Μεσολόγγι, παρενοχλούσε τους δύο πασάδες Κιουταχή και Ιμπραήμ, συνέλαβε το σχέδιο να συγκεντρωθούν όλα τα διαθέσιμα στρατεύματα και ο τακτικός στρατός, υπό του Φαβιέρο έξω από το Μεσολόγγι.
Η μεσολογγίτικη φρουρά από μέσα και αυτός απέξω^ κόβοντας τις οδεύσεις ανεφοδιασμού, να καταστρέφουν τα δύο ασκέρια των Πασάδων, κάτι που ήταν δυνατό να γίνει και η λευτεριά και η ανεξαρτησία της Ελλάδος να αρχίζει από το ηρωικό Μεσολόγγι και να μην πήγαινε τόσο πίσω στη Ναυμαχία του Ναυαρίνου και κυρίως στο Ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1828, ο οποίος με τη συνθήκη της Αδριανουπόλεως Σεπτέμβρης 1829, άρθρο 10, αυτός και μόνο επισφράγισε και κατοχύρωσε την ανεξαρτησία της Ελλάδος και όχι η Ναυμαχία του Ναυαρίνου. Την ώρα που παιζόταν η λευτεριά και ανεξαρτησία της Ελλάδος στο Μεσολόγγι, τις τύχες του Έθνους τις είχε στα χέρια του ο Μαυροκορδάτος, ο οποίος υπηρέτης των αγγλικών συμφερόντων, ήθελε να σβήσει κάθε εστία αντίστασης στη Στερεά Ελλάδα – Ρούμελη, άρα και στο Μεσολόγγι και η Επανάσταση να περιοριστεί μόνο στο Μωριά, ο οποίος μαζί με τις Κυκλάδες να ανακηρυχθεί σε ένα ημιανεξάρτητο υπό τον έλεγχο της Αγγλίας κρατίδιο, το οποίο να της διασφαλίζει τη θαλάσσια οδό του εμπορίου προς Ινδίες.
Τη νύκτα 12/13 Απρίλη 1826, ανατινάζεται, από τους αμυνόμενους, η τελευταία αντίσταση μέσα στο Μεσολόγγι, ο Ανεμόμυλος. Το Μεσολόγγι, έπεσε. Η προδοτική πολιτική του Μαυροκορδάτου εθριάμβευσε.
ΠΑΝΩΛΕΘΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΑΛΑΤΟΥ –
ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΑΘΗΝΩΝ
(24 Απριλίου 1827)
Στην Ελευσίνα, Κερατσίνι, Καστέλλα, Πειραιά βρέθηκαν το Φλεβάρη του 1827, μετά το Μεσολόγγι, πάλι αντιμέτωποι, ο Κιουταχής, που πολιορκούσε την Ακρόπολη Αθηνών και ο Καραϊσκάκης Αρχιστράτηγος των Ελληνικών Δυνάμεων. Ο Καραϊσκάκης στρατηγικός νους και ιδιαίτερα γνώστης της τακτικής του πολέμου της εποχής εκείνης, με αλλεπάλληλες νίκες, με πρώτη αυτή στο Κερατσίνι στις 4 Μαρτίου 1827, όπου οι Τούρκοι είχαν τριακοσίους νεκρούς και πεντακόσιους τραυματίες, άρχισε να περισφίγγει, τόσο κατά μέτωπο, όσο και από τα νώτα τον Κιουταχή, με την εφαρμογή ενός αριστοτεχνικού πολεμικού σχεδίου, το οποίο δεν έγινε όμως αποδεκτό από τους πολιτικάντηδες και ειδικά από τον Μαυροκορδάτο, θανάσιμο εχθρό του Καραϊσκάκη, που ήθελαν σύμφωνα με το αγγλικό σχέδιο, να σβήσει κάθε επαναστατική εστία, εκτός του Μωριά.
Για να ανατρέψουν οι πολιτικάντηδες, τα σχέδια του Καραϊσκάκη, διόρισαν τον Κόχραν αρχιναύαρχο και τον Τζώρτς αρχιστράτηγο του Ελληνικού Ναυτικού και Στρατού αντίστοιχα. Αυτοί οι δύο Άγγλοι τυχοδιώκτες, τυφλά όργανα της αγγλικής πολιτικής, αφού αποδεκάτισαν, ειδικά ο Κόχραν το Ελληνικό δημόσιο χρήμα, προερχόμενο από δάνεια 2.500.000 λιρών, ανέτρεψαν και τα σχέδια του Καραϊσκάκη, για αντιμετώπιση του Κιουταχή και τον οδήγησαν στο θάνατο στις 23 Απριλίου 1827 και μάλιστα από προδοτικό βόλι. Για τον φονιά του, στα παλικάρια του που κλαίγανε γοερά, ο ετοιμοθάνατος Καραϊσκάκης είπε: «Ξέρω τον αίτιο και αν ζήσω παίρνουμε χάκι(1) , ειδέ και πεθάνω ας μου κλ……. τον π…… κι αυτός. Τι κέρδισε; και μετά σώπασε για να μη δημιουργήσει ταραχή στο στράτευμα, αποκαλύπτοντας τον φονιά του.
Μετά το θάνατο του Καραϊσκάκη, το στράτευμα ακέφαλο οδηγήθηκε στην καταστροφή και τη συμφορά, από τον Κόχραν και Τζώρτς, στη μάχη του Ανάλατου (περιοχή Λεωφόρου Συγγρού), στις 24 Απριλίου 1827, όπου από τη Τουρκική Καβαλαριά στον ανοικτό κάμπο, ενέργεια την οποία δεν θα επέτρεπε ποτέ ο πολύπειρος στον πόλεμο Καραϊσκάκης, εσφάγησαν δύο χιλιάδες εκλεκτά παλικάρια και πάρα πολλοί καπεταναίοι (Ήταν η πιο πολύνεκρη μάχη, σε νεκρούς Έλληνες, σε όλη την Επανάσταση).
Μετά από ένα μήνα, από τη σφαγή του Ανάλατου, παραδόθηκε και η Ακρόπολις των Αθηνών στους Τούρκους και το Ελληνικό Στράτευμα στην περιοχή (ήταν το μεγαλύτερο σε αριθμό της Επανάστασης με δέκα πέντε χιλιάδες πολεμιστές ) αυτοδιαλύθηκε. Την καταστροφή, από τη σίγουρη νίκη είχε, ο θάνατος του Στρατηγού Καραϊσκάκη. Με τον Καραϊσκάκη και τα γυμνά και πεινασμένα παλικάρια του, μπορούσαμε να αποκτήσουμε τη λευτεριά μας με τα δικά μας άρματα, λευτερώνοντας ακόμη και τη Μακεδονία. Όταν ο Κιουταχής, όπως προείπαμε, ο πιο τρανός σερασκιέρης (στρατηγός της Τουρκίας), μετά την πτώση της Ακρόπολις Αθηνών, βρισκότανε στη Λάρισα, κάποιος μπέης για να τον κολακεύσει, του είπε πως ο Καραϊσκάκης δεν άξιζε πολλά πράγματα. Τότε είπε : «Σώπα καταραμένε. Μη μικραίνεις τη δόξα μου. Αν ζούσε εκείνος θ’ ανέβαινε τώρα στη Μακεδονία». Συμπέρασμα : Αγγλική πολιτική, υπηρέτης της ο Μαυροκορδάτος. Στόχος της μόνο ημιανεξάρτητος Μωριάς.
Θα επιτυγχανόταν με την πτώση του Μεσολογγίου, τη δολοφονία του Οδυσσέα Ανδρούτσου, τη δολοφονία του Καραϊσκάκη, τη σφαγή του Ανάλατου και την πτώση (παράδοση) της Ακρόπολις Αθηνών.
Διαλέξαμε αυτή την οδυνηρή αναφορά στην επανάσταση της 25ης Μαρτίου 1821, ως παράλληλο βίο, της σημερινής κατάστασης, την οποία βιώνει ο Ελληνικός λαός, ο οποίος ανηφορίζει τον Γολγοθά του, με δάκρυα, με στεναγμούς, με ταπεινώσεις, με μαστιγώσεις και εξευτελισμούς. Ένα Γολγοθά, ένα αγκάθινο στεφάνι, μια Σταύρωση, δυστυχώς, χωρίς Ανάσταση.
Η αναφορά σε αυτά τα οδυνηρά γεγονότα, όχι μόνο δεν μειώνει κατ’ ελάχιστον τους ήρωες του’ 21, αλλά τους καθιστά Υπερήρωες.
Αν διαλέγαμε έναν ήρωα του ‘21, θα προτιμούσαμε τον Καραϊσκάκη, να κάνει μια αναφορά στη σημερινή Ελλάδα, για την οποία πολέμησε και θυσιάστηκε. Να τι θα έλεγε στους σημερινούς υπευθύνους, για την κατάντια και τον ηθικό ξεπεσμό του Ελληνικού λαού:
«Ωρέ κλεφτοζάγαρο(2) εγώ πολέμησα και έχυσα το αίμα μου, για μια Ελλάδα τρανή και περήφανη. Θαμένουμαι(3) πως εσείς Ωρέ ζουλάπια την κάνατε ρεντίκουλο(4) και περίγελως, όλου του κόσμου, χωρίς ίχνος ίρτζι(5). Αν ζούσα Ωρέ σαπιοκοιλιές και δεν πήγαινα από προδοτικό βόλι στον άλλο κόσμο με μεγάλη μου ευχαρίστηση θα σας έπαιρνα τα κεφάλια, που είναι τόσα πολλά. Με τα κεφάλια σας Ωρέ χαϊνιδες(6)
, για να μη ξαναγίνει το κακό θα έφτιαχνα Πύργους, όπως είναι το χουϊ(7), από τότε στην Αράχωβα. Χάκί (1) Ωρέ».
Το τέλος ας το κλείσουμε με μια ευχή : «Είθε οι πολιτικοί μας να απαλλαγούν διαχρονικά από το τόσο ολέθριο βάρος αυτού του παρελθόντος. Είθε ακόμη οι πολιτικοί να μάθουν να σέβονται και να εκτιμούν το έργο των Στρατιωτικών και άπειροι και αστράτευτοι όντες, να μην υποβαθμίζουν αυτό.»
Παν. Χόχολης
Αντιστράτηγος Ε.Α.
Επίτιμος Διοικητής Ανώτατης Σχολής Πολέμου
Λεξιλόγιο
(1) Χακί = εκδίκηση, τιμωρία
(2) Κλεφτοζάγαρα = κλεφτοκυνηγόσκυλα, (μτφ) άνθρωπος τιποτένιος
(3) Θαμένουμαι = Απορώ
(4) Ρεντίκουλο = Γελοίος
(5) Ίρτζι = Υπόληψη
(6) Χαϊνης= Ατιμος
(7) Χούϊ = Συνήθεια
Βιβλιογραφία
(1) Ιστορία του Ελληνικού Έθνους (ΝΕΑ)
(2) Απομνημονεύματα Μακρυγιάννη
(3) Ιστορία Δημήτρη Φωτιάδη
