Το έπος του ’40. Ξανθιώτες Ήρωες- Πολεμιστές
Αλέξανδρος Γεωργαντζής
Γιός του Σταύρου και της Κατίνας, γεννήθηκε το 1912 στο προάστιο Κιγίκι της Αδριανουπόλεως Αν. Θράκης και ήταν ο τελευταίος από τα 5 παιδιά της οικογένειας (4 αγόρια και 1 κορίτσι).
Το 1914 έμεινε ορφανός από πατέρα σε ηλικία 2 χρονών.
Το 1922 ήλθε προσφυγόπουλο μαζί με την μάνα του και τα τρία μεγαλύτερα αδέλφια του στην Ξάνθη όπου το 1927 εγκαταστάθηκαν στον προσφυγικό συνοικισμό του Γυμναστηρίου.
Το 1933 κλήθηκε στο Στρατό και από τότε μέχρι το 1940 πέντε φορές ντύθηκε στο χακί (όπως έλεγε με καύχηση).
Αλέξανδρος Γεωργαντζής
Γιός του Σταύρου και της Κατίνας, γεννήθηκε το 1912 στο προάστιο Κιγίκι της Αδριανουπόλεως Αν. Θράκης και ήταν ο τελευταίος από τα 5 παιδιά της οικογένειας (4 αγόρια και 1 κορίτσι).
Το 1914 έμεινε ορφανός από πατέρα σε ηλικία 2 χρονών.
Το 1922 ήλθε προσφυγόπουλο μαζί με την μάνα του και τα τρία μεγαλύτερα αδέλφια του στην Ξάνθη όπου το 1927 εγκαταστάθηκαν στον προσφυγικό συνοικισμό του Γυμναστηρίου.
Το 1933 κλήθηκε στο Στρατό και από τότε μέχρι το 1940 πέντε φορές ντύθηκε στο χακί (όπως έλεγε με καύχηση).
Την 9η Απριλίου 1941 στις 9 το πρωί ήλθε μήνυμα από τη διοίκηση του Τάγματος ότι ήδη επήλθε συνθηκολόγηση και επομένως έπρεπε να παύσουν αμυνόμενοι και να καταθέσουν τα όπλα. Ο Λοχαγός έδωσε εντολή στον σαλπιγκτή του Γεωργαντζή να σαλπίσει «παύσατε πυρ» αλλ’ αυτός, παρακούοντας, μη θέλοντας να αποδεχθεί την ήττα και παράδοση, σάλπισε και πάλι «επίθεση» και με τις φωνές του, που ήταν ήδη γνώριμες στο Λόχο τους παρακινούσε για μια ακόμη απώθηση των Γερμανικών στρατευμάτων από τους θύλακες που είχαν ήδη δημιουργήσει κατά τη διάρκεια της νύχτας, φωνάζοντας δε αέρα ανέβηκε σε ένα βράχο για να ακούγεται καλύτερα μέσα στο χαλασμό των σφαιρών.
Την στιγμή εκείνη ένα σμήνος από Γερμανικά στούκας εφόρμησαν και πάλι κατά των αμυνομένων στρατιωτών του 3ου Λόχου, προκειμένου να εξαρθρώσουν τις τελευταίες αντιστάσεις των ηρωικών προμάχων της Ελλάδος. Ο Αλέκος με τη σάλπιγγα στα χέρια δέχεται ριπή από τα στούκας που κυριολεκτικά τον γάζωσαν.
Σε λίγο, τι ειρωνεία, έγινε η συνθηκολόγηση και στο Μπέλες.
Ο Αλέκος Γεωργαντζής ήταν ο τελευταίος νεκρός εκεί στο Μπέλες. Ίσως και σ’ όλα τα οχυρά του Μεταξά, κατ’ επέκταση δε ο τελευταίος νεκρός του πολέμου του ’40.
Γρηγόριος Λεοντιάδης Λοχίας Πυροβολικού στο Αλβανικό Μέτωπο
Η καταγωγή του ήταν από το Ελμαλί της Ατταλείας. Γεννήθηκε στις 6 Αυγούστου του 1912. Ο πατέρας του Δανιήλ επιστρατεύτηκε στο Οθωμανικό Στρατό στο Τσανάκ Καλέ και χάθηκε όπως χάθηκαν χιλιάδες Έλληνες (τον έθαψαν ζωντανό μέσα στον ασβέστη λόγω επιδημίας χολέρας).
Τριών χρονών οκ. Λεοντιάδης έμεινε ορφανός με τη μητέρα του Άννα.
Στρατεύτηκε στις 22 Μαρτίου1937 στο 12ο Σύνταγμα Ορειβατικού Πυροβολικού και ονομάσθηκε στην αρχή Δεκανέας και αργότερα Λοχίας. Απολύθηκε τον Δεκέμβριο του 1938, γνώρισε τη γυναίκα του Αγγελική το 1939 και το 1940 που έγινε ο Πόλεμος με τους Ιταλούς τον κάλεσε και πάλι η Πατρίδα για να προσφέρει τις υπηρεσίες του. Πολέμησε στην Κλεισούρα και στην Τρεμπεσίνα. Για τον ηρωισμό του παρασημοφορήθηκε και προήχθει από Λοχίας σε Ανθυπασπιστής. Από την ημέρα της οπισθοχώρησης, στις 12 Απριλίου 1941, έφθασε με τα πόδια από τα Γιάννενα στην Ξάνθη στις 6 Μαΐου.
Ο κύκλος εκδηλώσεων της ΦΕΞ, Λαογραφικού & Ιστορικού Μουσείου Ξάνθης σε συνεργασία με την Ένωση Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού – παράρτημα Ξάνθης, έχουν ως στόχο όπως αναφέρει κι ο τίτλος της σειράς, να κάνουν γνωστά μια σειρά θεμάτων της νεότερης ιστορίας, που αφορούν και την περιοχή μας, στο ευρύτερο κοινό.
Οργάνωση : ΦΕΞ
ΕΝΩΣΗ ΑΠΟΣΤΡΑΤΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΟΥ
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΞΑΝΘΗΣ
