ΗΧΗΡΑ ΡΑΠΙΣΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΑΜΥΝΑ ΑΠΟ ΑΔΙΣΤΑΚΤΟΥΣ ΟΛΕΤΗΡΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ

Δίδοντας τον πιο πάνω τίτλο, στο προς ανάπτυξη άρθρο, ασφαλώς δεν έχουμε κάποια προκατάληψη και ψύχωση κατά των πολιτικών. Εκφράζουμε όμως, κατ’ ανάγκη, μια δεδομένη ιστορική πραγματικότητα, όπου διαχρονικά πάρα πολλοί πολιτικοί μας, αν εξαιρέσουμε κάποιους, των περιόδων των βαλκανικών πολέμων 1912 – 1913 και του έπους 1940 – 1941, υπήρξαν δυστυχώς ρηχοί, εγωπαθείς, εθνοκάπηλοι, φαύλοι και νεποντιστές, χωρίς οράματα και σε κάποιες περιπτώσεις αδίστακτοι ολετήρες και νεκροθάφτες των ονείρων και των επιδιώξεων του Ελληνικού λαού.

 

Δίδοντας τον πιο πάνω τίτλο, στο προς ανάπτυξη άρθρο, ασφαλώς δεν έχουμε κάποια προκατάληψη και ψύχωση κατά των πολιτικών. Εκφράζουμε όμως, κατ’ ανάγκη, μια δεδομένη ιστορική πραγματικότητα, όπου διαχρονικά πάρα πολλοί πολιτικοί μας, αν εξαιρέσουμε κάποιους, των περιόδων των βαλκανικών πολέμων 1912 – 1913 και του έπους 1940 – 1941, υπήρξαν δυστυχώς ρηχοί, εγωπαθείς, εθνοκάπηλοι, φαύλοι και νεποντιστές, χωρίς οράματα και σε κάποιες περιπτώσεις αδίστακτοι ολετήρες και νεκροθάφτες των ονείρων και των επιδιώξεων του Ελληνικού λαού.

 

Σήμερα με τα επαίσχυντα μνημόνια ο Ελληνικός λαός, αποδυναμωμένος, χρεοκοπημένος και σκληρά δοκιμαζόμενος, επιδιώκει τη στοιχειώδη επιβίωσή του. Εχει, ως εκ τούτου, αποπροσανατολισθεί από την αναγκαία και απαραίτητη μέριμνά του για την Eθνική του Aμυνα. Το γεγονός αυτό προδικάζει, σε βάθος χρόνου, μεγάλες ανατροπές και δυσάρεστες εξελίξεις, για την ακεραιότητα της χώρα μας, ακόμηκαι αυτής αύτης της ύπαρξής της.

Δε θα αναφερθούμε στις μίζες, που αποτελούν ντροπή, όνειδος και αίσχος για τους καθοιονδήποτε τρόπο εμπλεκομένους σε αυτές και όπου από τις απεύθυνες θέσεις τους πρόδωσαν, χάριν διοτελών συμφερόντων και σκοπών, τον ιερό χώρο της Εθνικής μας Αμυνας. Δε θα αναφερθούμε στα εξοντωτικά μέτρα και στη λεηλασία των αποδοχών των εν ενεργεία και εν αποστρατεία στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων, άδικα και δυσανάλογα, άλλων τάξεων του Ελληνικού λαού, τα οποία έχουν σχολιασθεί κατά κόρον.

Δε θα αναφερθούμε ακόμη στα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» του πρωθυπουργού, για τη θεραπεία των αδικιών που έγιναν σε βάρος των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων (ο χρησιμοποιούμενος όρος «ένστολοι» είναι εντελώς αδόκιμος και μας εκνευρίζει σφόδρα), από αδίστακτους μηδενιστές, δυναμιστές και σαμποταριστές, ολετήρες υπουργούς. Τις γενόμενες αδικίες, τις οποίες κατόπιν εορτής επικαλείται ο πρωθυπουργός, ποιος τις μεθόδευσε και επέτρεψε; Γιατί τότε δεν τράβαγε, κάποιων τα υπουργικά αυτιά;

Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά τα τραγελαφικά, έρχονται κάποιοι άλλοι φωστήρες πολιτικοί μας, αμιλλόμενοι των κυβερνητικών υπουργών, σε σαμποτάρισμα, σε μηδενισμό και σε κανιβαλισμό της Εθνικής μας Αμυνας, εκτροχιασμένοι από τη σκληρή πραγματικότητα, έχοντας χάσει τον μπούσουλα, μέσα στη θολούρα όπου ζούνε να μας ομιλούν με ηχηρές πομφολυγώδεις εκφράσεις, για σωτήριες λύσεις όπως: Να καταργηθεί ο Εθνικό Στρατός και να αντικατασταθεί από λαϊκό, όπως στην εποχή του Ροβεσπιέρου, της γκιλοτίνας, του Μαρξ και του Λένιν και άλλα πολλά πράσινα άλογα, επάνω στα οποία τραμπαλίζονται, καλπάζοντες, ως ανεμοδαρμένοι δονκιχώτες για την εξουσία και μόνο την εξουσία και ας γίνουν όλα γύρω τους και στο διάβα τους συντρίμμια και αποκαϊδια.

Ολοι αυτοί δε διδάχτηκαν ποτέ, δεν το άκουσαν ποτέ, ότι το προλαμβάνειν, ειδικά στο χώρο της Εθνικής Αμυνας, πρέπει να πρηγείται του θεραπευειν; Ακόμη όποιος ανοίγει το λάκκο, στην Εθνική Αμυνα, ηθελημένα ή αθέλητα θάβεται και καταπλακώνεται ο ίδιος μέσα σ’ αυτόν και χάνει την οποιαδήποτε μάχη, είτε αυτή δίδεται σε εκλογικές αναμετρήσεις, είτε επί των συνόρων, στις νέες Θερμοπύλες, κατά παντός περοελαύνοντος, αδιστακτου και αιμοδιψή βαρβάρου επιδρομέα, επιδιώκοντας να μην αφήσει στο περασμά του «λίθον επί λίθου». Η Εθνική Αμυνα, άσχετοι αλλοπρόσαλλοι  και αλογίκευτοι πολιτικάντηδες πολιτικοί δεν είναι γέφυρα, η οποία από κακή σχεδίαση και κατασκευή, αν γκρεμιστεί, μπορείτε να την ξανακατασκευάσετε.

Ακόμη δεν είναι προϋπολογισμός, ο οποίος, εάν δεν είναι ισοσκελισμένος μπορεί να ισοσκελιστεί με συμπληρωματικά διαρθρωτικά μέτρα. Η εθνική άμυνα είναι λάβα που καίει το κάθε τι στο πέρασμά της, αν υπάρξουν ανατροπές. Η εθνική άμυνα είναι καταλύτης, είναι ένας δρόμος χωρίς επιστροφή, όπως έγινε το 1922 στη Μικρά Ασία, στην Ανατολική Θράκη και τον Πόντο και το 1974 στην Κύπρο,

Σήμερα, αύριο, ποιος ξέρει από τους «παντογνώστες, φωστήρες πολιτικούς μας» ποιος θα είναι ο επόμενος επιδιωκόμενος δρόμος χωρίς επιστροφή στη Δυτική Θράκη, στο Αιγαίο, στην υπόλοιπη του Αττίλα ΕΝΑ και ΔΥΟ Κύπρο, στη Θεσσαλονίκη, στα Γιάννενα, στην Αρτα και σε αυτή ακόμη την πλατεία Συντάγματος, όπως παρα λίγο να γίνει το 1897,όπου το τουρκικό ιππικό, εάν δεν το σταματούσαν διπλωματικές παρεμβάσεις των ισχυρών, είχε πάρει φόρα για την Αθήνα; Κρίνεται σκόπιμο να τονιστεί, ότι, τον πόλεμος του 1897, μυστικώς η Γερμανία συνεβουλευε τον Σουλτάνο να τον ξεκινήσει και τον εφοδίαζε με πυρομαχικά. Οι δε παρακολουθούντες γερμανοί αξιωματικοί τον τουρκικό στρατό, ανέλαβαν διοικήσεις Τουρκικών Μονάδων, ως ο Γκρούμκωφ επικεφαλής του τουρκικού ιππικού.

Υπάρχουν και άλλα, πάρα πολλά θέματα, που αφορούν στην Εθνική μας Αμυνα, τα οποία χωρίς να είναι επουσιώδη ξεχνιούνται και θάβονται. Μέσα στην καθημερινότητά μας, τα προσπερνάνε βιαστικά με αδιαφορία, ενώ αυτά συνεχίζουν να υπάρχουν και να υποσκάπτουν και δυναμιτίζουν τα θεμέλια της Εθνικής Αμυνας.

Για όλα αυτά η Βουλή των Ελλήνων σιωπά, ενώ σε άλλα ακόμη άσχετα και επουσιώδη είναι λαλήστατη. Ένα από τα θέματα άμυνας είναι η ΕΠΑΝΔΡΩΣΗ των οπλικών συστημάτων. Τι να τα κάνεις τα βαρύγδουπα σχέδια, τι να τα κάνεις τα υπερσύγχρονα οπλικά συστήματα, είναι νεκρά παλιοσίδερα εάν δεν είναι επανδρωμένα από χειριστές και πληρώμαδτα επαρκή και εκπαιδευμένα. Το κύτταρο της εθνικής άμυνας είναι το πλήρωμα για τα άρματα, το στοιχείο, η ομάδα για τα άλλα οπλικά συστήματα. Εάν το κύτταρο νοσεί, τότε νοσεί όλο το σώμα της Αμυνας, έστω και εάν έχουν δαπανηθεί υπέρογκα ποσά για την αγορά μοντέρνων και σύγχρονων οπλικών συστημάτων. Η επάνδρωση αντιμετωπίζεται με τη διάρκεια της θητείας, η οποία έχει γίνει «μπεγλέρι» στα χέρια των άσχετων πολιτικών, οι οποίοι, μειώνοντας την συνεχώς βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο, με το να φτάσουν, ακόμη και να στέλνουν το απολυτήριο της αποστράτευσης, στο σπίτι του κάθε στρατιώτη, χωρίς αυτός να στρατεύεται.

Ο Ελληνας στρατιώτης είναι νοήμων και σε λίγο χρονικό διάστημα αφομοιώνει και μαθαίνει και τα πιο πολύπλοκα οπλικά μέσα και συστήματα. Εάν πρέπει να παραμένει υπηρετών, κάποιο χρονικό διάστημα, δεν είναι για την εκμάθηση χειρισμού των οπλικών συστημάτων, αλλά για την επάνδρωση τους, κάτι που δε λαμβάνουν υπόψη τους οι πολιτικοί φωστήρες – ολετήρες.

Ο εχθρός θα επιδιώξει να χρησιμοποιήσει, ως πρώτο αποτελεσματικό όπλο του, τον αιφνιδιασμό, όπως έγινε τον Αύγουστο του 1922, με τη διάσπαση του Μικρασιατικού μετώπου, στο Αφιόν Καραχισάν.

Τ’ αποτελέσματα υπήρξαν τραγικά. Μέσα στο κλίμα σύγχυσης και αβεβαιότητας που επικρατούσε στην τότε πολιτική και στρατιωτική μας ηγεσία επήλθε ραγδαία κατάρρευση του όλου αμυντικού, επιτελικού ελαττωματικού και ρεαλιστικά ανεδαφικού, αμυντικού μας σχεδιασμού. Τότε στη Μικρά Ασία οι τούρκοι χρησιμοποίησαν διάφορα στρατηγήματα – τεχνάσματα για να αιφνιδιάσουν τους Ελληνες. Σήμερα στον Εβρο ποταμό με τον εξοπλισμό των μονάδων τους,με σύγχρονες πλωτές γέφυρες, τι μεθοδεύουν; τι επιδιώκουν;

Ο ανταιφνιδιασμός, έναντι του επιδιωκόμενου εχθρικού αιφνιδιασμού, θα επιτευχθεί με επανδρωμένες, ετοιμοπόλεμες Μονάδες, κατά περίπτωση σχεδίασης, για να φράξουν το οποιοδήποτε επιδιωκόμενο ρήγμα στην αμυντική μας διάταξη και στη συνέχεια να δημιουργήσουν προϋποθέσεις αντεπίθεσης.

Κάθε τι άλλο περί τούτου, καθώς και της επιστράτευσης και των μονίμων οπλιτών που τα τελευταία χρόνια η στράτευση τους έχει ατονίσει, που θα επικαλεσθούν κάποιοι, κρίνεται περιττό να σχολιαστεί. Στη συνέχεια θα αναφερθούν κάποια γεγονότα για να τονιστεί η επιτακτική ανάγκη της πλήρως επάνδρωσης των Μονάδων, προς την εμπλοκής τους στη μάχη.

Στις 9 Σεπτεμβρίου 1967, στην Κεσσάνη και Αλεξανδρούπολη,, η συνάντηση ελληνικής και τουρκικής αντιπροσωπείας υπό των αντιστοίχων πρωθυπουργών της Ελλάδος (Κόλλιας) και Τουρκίας (Ντεμιρέλ) για το Κυπριακό καταλήγει σε ναυάγιο.

Στις 31 Οκτωβρίου 1967, σε δάσος της Καρπασίας της Κύπρου συνελήφθη ένοπλος ο αρχηγός των τουρκοκυπρίων Ντεκτάς. Στις 15 Νοεμβρίου 1967, Ελληνικές Δυνάμεις, συγκρούονται με τουρκοκυπρίους στα χωριά Κοφινο και Αγιος Θεόδωρος της Κύπρου. Οι νεκροί είναι 26, όλοι τουρκοκύπριοι.

Τη νύχτα της 16ης Νοεμβρίου 1967, συνήλθε σε μυστική συνεδρίαση η μεγάλη εθνοσυνέλευση στην Αγκυρα και αποφάσισε πόλεμο με την Ελλάδα.

Ελληνικές και τουρκικές ένοπλες δυνάμεις προωθούνται με πολεμική διάταξη στον Εβρο ποταμό. Ο πόλεμος είναι προς των πυλών. Ο γράφων τότε υπηρετεί σε Μονάδα μέσων αρμάτων, η οποία προωθημένη έχει αναπτυχθεί σε ζωτικό τακτικό έδαφος, δυτικά του Εβρου ποταμού.

Αποκορύφωμα της κρίσης είναι η 20η Νοεμβρίου 1967. Βρισκόμαστε για να χρησιμοποιήσουμε ορολογία αρματιστών στο στάδιο εκτέλεσης των παραγγελμάτων «ΕΠΙΒΙΒΑΣΤΕΙΤΕ», «ΚΙΝΗΤΗΡΕΣ ΕΜΠΡΟΣ», οπότε λαμβάνουμε το σήμα «ΕΠΙΚΕΙΤΑΙ ΕΧΘΡΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΥΝΙΣΤΑΤΑΙ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ». Εχει προηγηθεί ο στρατιωτικός ιερέας, ο οποίος περιερχόμενος τις θέσεις μάχης μας, μας κοινωνεί των αχραντων μυστηρίων. Ολοι οι αρματιστές αξιωματικοί και στρατιώτες είμαστε πανέτοιμοι για την εκτέλεση της υποστολής μας. Εκείνο το οποίο μας συγκινεί και μας κάνει υπερήφανους, όχι μόνο τότε αλλά και τώρα, ήταν η λεβεντιά, το ανάστημα μέχρι τον ουρανό, η αποφασιστικότητα, η ετοιμότητα, η μαχητικότητα, η πίστη για τη νίκη και το ψυχικό μεγαλείο του έλληνα στρατιώτη, αρματιστή. Αυτό πιστεύουμε για όλους τους έλληνες στρατιώτες μας, όχι μόνο τότε αλλά και σήμερα.

Εδώ κρίνεται σκόπιμο να τονιστεί ότι τα πληρώματα των αρμάτων μας δεν ήταν πλήρη, λόγω μειωμένου ποσοστού επανδρώσεώς τους. Ένα άρμα μάχης για να είναι νικητής ενός αντιστοιχου εχθρικού πρέπει να έχει πλήρες πλήρωμα, καλά εκπαιδευόμενο, που να δύναται να βάζει πρώτο εύστοχα πυρά. Προ της επικείμενης σύγκρουσης με τον εχθρό από στιγμή σε στιγμή, με το διατιθέμενο προσωπικό καταστήσαμε τα πληρώματα, μέρους των αρμάτων μας, πλήρη και τα υπόλοιπα άρματα τα αποκρύψαμε σε παρακείμενες χαραδρώσεις. Το γεγονός αυτό αναφέρεται για να τονιστεί η αναγκαιότητα της μαχητικότητας των οπλικών συστημάτων, με την επιβαλλόμενη επάνδρωσή τους. Η τότε επάνδρωση των αρμάτων κρίνεται ζηλευτή, σε σύγκριση με αυτή που διαμορφώνεται λόγω απαράδεκτης μειωμένης θητείας.

Παρόλα αυτά, τότε, δεν μπορούσαμε να ξεκινήσουμε για την επικείμενη μάχη, με την έστω και περιορισμένη μειωμένη επάνδρωση διότι θα γυρίζουμε πίσω στην ηρωική επική εποχή του «καριοφιλιού» της επανάστασης του 1821, αναφωνούντες όπως τότε προς το απέναντι εχθρικό άρμα πανέτοιμο να μας εκτοξεύσει φωτιά και σίδερο. «Στάσου τούρκο να γεμίσω»

Η ελληνική ιστορία παρά πολλά έχει να καταμαρτυρήσει διαχρονικά σε βάρος κάποιων Ελλήνων πολιτικών, σε ότι αφορά στην Εθνική μας Αμυνα και την εκ ταύτης χαραχθείσα και ακολοθουθείσα, λανθασμένη ολέθρια και καταστροφική μας πολιτική πορεία, με σωρεία τραγικών εγκληματικών λαθών και παραλείψεων και προς Θεού όχι προδοσίας. Ενδεικτικά αναφέρεται ο πόλεμος του 1897, στον οποίο πιο πάνω αναφερθήκαμε αλλά και η μικρασιατική καταστροφή, καθώς και η εισβολή στην Κύπρο. Εκεί στη Μικρά Ασία το 1922, από πολιτική μικρότητα, από πολιτική εμπάθεια, από έλλειψη πολιτικής γενναιότητας και ανωτερότητας, να δώσουν τα χέρια, για τη σωτηρία της πατρίδας, οι αντίπαλες πολιτικές δυνάμεις, οι τότε πολιτικοί μας με την πολιτική τους μωρία γκρέμισαν και ενταφίασαν το όνειρο της Μεγάλης Ελλάδας των δύο Ηπείρων και των πέντε θαλασσών.

Μαζί τότε, με το γκρέμισμα των εθνικών ονείρων ήλθε η καταστροφή και ο εξανδραποδισμός Μικρασιατικού, Ανατολικοθρακικού και του Ποντιακού Ελληνισμού. Και σε εμάς τους νεότερους δεν απέμειναν παρά μνημόσυνα και θλιβερές επέτειοι και παρόλα αυτά, δυστυχώς, μυαλό δεν βάλαμε και δεν βάζουμε. Επακολουθεί η Κυπριακή τραγωδία τον Ιούλιο του 1974. Για το τι μπορεί να επακολουθήσει αναφερθήκαμε πιο πάνω.

Η Σπαρτιάτισσα μάνα, η πιο χειραφετημένη αρχαία Ελληνίδα, όταν έδινε στον πολεμιστή γιο της την ασπίδα του έλεγε το περίφημο «’Η ΤΑΝ ‘Η ΕΠΙ ΤΑΣ», δηλαδή ή θα γυρίσεις με αυτή νικητής ή θα σε φέρουν νεκρό επάνω σε αυτή. Άλλος δρόμος δεν υπήρχε: ΝΙΚΗ ή ΘΑΝΑΤΟΣ. Η ίδια αυτή Σπαρτιάτισσα μάνα, όταν ο γιος της ξεστράτευε του ιερού καθηκόντος προς την πατρίδα και παραβίαζε γραπτούς και άγραφους νόμους, του έδινε την κατάρα και το ανάθεμα της,όπως η μάνα του ΠΑΥΣΑΝΙΑ του δαφνοστεφανομένου αρχηστρατήγου της μάχης Πλαταιών το 479 Π.Χ., όπου ο περσικός επεκτατισμός, εκεί στις Πλαταιές, άφησε την ύστατη πνοή του, κατατροπωθείς από τους ενωμένους Ελληνες.

Όταν ο Παυσανίας κατηγορήθηκε για προδοσία κατά της Σπάρτης με την υποκίνηση των Περσών και τη διάθεση περσικού χρήματος για να αποφύγει τη σύλληψη κατέφυγε ως ικέτης στο ναό της Χαλκιοίκου Αθηνάς. Η καταδίκη του ήταν να πεθάνει από την πείνα μέσα στο ναό και αποφασίστηκε να κτιστεί η είσοδό του. Τον πρώτο λίθο στην κτιζόμενη είσοδο, τον έβαλε η μάνα του.

Την αρχαία Σπαρτιάτισσα μάνα, με τις ίδιες καταβολές, την έχει διαδεχθεί, σήμερα, η Μανιάτισσα μάνα, η οποία, με τον καθοιονδήποτε τρόπο ξεστρατισμένο γιο της με υψωμένα τα χέρια τραβώντας τα μαλλιά της και ξεσκίζοντας με τα νύχια της τα μάγουλά της εκτοξεύει τις κατάρες της λέγοντας το τρομερό ανάθεμά της, σαν σπαρακτικό μανιάτικο μοιρολόγι: «Θεέ μου γιατί να τον γεννήσω, δεν τον έκανα αίμα και νερό;». Και εσύ σήμερα μάνα Ελλάδα, ως άλλη Μανιάτισσα μάνα, κλάψε για τους ξεστρατημένους γιους σου που σε αδίκησαν, που σε έβλαψαν, που σε υποτίμησαν, που σε περιφρόνησαν, που σε πικράναν, που σε πότισαν φαρμάκι και από αρχόντισσα σε κάνανε «ψωροκώσταινα» και από μεγάλη και τρανή, ασήμαντη και περιφρονημένη και αναθεμάτισε τους και καταράσου τους που τους γέννησες και δεν τους έκαμες «αίμα και νερό», όποιοι και αν είναι αυτοί, «ζωντανοί και πεθαμένοι».

Ας ευχηθούμε και ας ελπίσουμε ο φόβος της κατάρας και του αναθέματος της πληγωμένης μάνας Ελλάδας και η οργή σαν ορμητικό ποτάμι όλου του ελληνικού λαού να συνετίσει, να προβληματίσει και να οδηγήσει στο δρόμο της τιμής και του καθήκοντος, όλους τους ενασκούντες οποιαδήποτε εξουσία.

Και αυτό για τη σωτηρία και το καλό της φιλτάτης, της λατρευτής πατρίδας μας ΕΛΛΑΔΑΣ.

Σχετικά Άρθρα

Back to top button