Ειδήσεις

Κουρσέψτε την κουρσάρικη Τουρκία
“Η Τουρκική πειρατεία, από τον Oruc Reis Barbaros, μέχρι τον Recep Tayyip Erdogan”

Σημείωμα του Χρήστου Κηπουρού

Δεν χρειάζεται εγώ να αποκαλέσω πειρατική και κουρσάρικη την Τουρκία. Αυτή είναι που έδωσε
ονόματα ξεφωνημένων κουρσάρων, σε ερευνητικά της σκάφη. Μάλιστα το όνομα ενός εξ αυτών,
του εξωμότη “Oruc Reis Barbaros”, το έδωσε στο γνωστό ερευνητικό από τις περιοδικές
επιδρομές του, στη θαλάσσια Ελλάδα: “Oruc reis”. Παράλληλα, το επίθετό του: “Barbaros”, που
ήταν το ίδιο με του αδελφού του, δόθηκε σε ερευνητικό μεν, τακτικό εισβολέα δε, στην Κυπριακή
ΑΟΖ.
Δεν γνωρίζω το κατά πόσο αυτά σχετίζονται με τον παράλληλο βίο του γενεαλογικού δέντρου της
παλαιόθεν εξωμότριας ποντιακής οικογένειας του Ερντογάν, όμως δεν είναι μόνον η πειρατική
ταυτότητα της γειτονικής χώρας που είναι δεδομένη. Άλλωστε αν το κούρσεμα είναι η επιδρομή,
λαφυραγώγηση και λεηλασία, δεν είναι κάτι άλλο, το πλιάτσικο. Η μόνη διαφορά έγκειται στο ότι
το ένα σχετίζεται πιο πολύ με τα νησιά και τη θάλασσα ενώ το άλλο, με τη στεριά.
Κατά τα άλλα, μπορεί οι Έλληνες να ξέχασαν τα “δεν ξεχνώ” της μαρτυρικής Κύπρου, όμως οι
Τούρκοι όχι μόνο δεν ξέχασαν το θεσμό του πλιάτσικου αλλά βρήκαν και τρόπους διαιώνισης.
Αυτό έκαναν ως προς την ονοματολογία των ερευνητικών, κατά τα άλλα, σκαφών, πολύ πριν από
τις εφορμήσεις επί το θεάρεστο, του δικού του εννοείται θεού, έργο.
Αφού λοιπόν η Τουρκία χρησιμοποιεί πειρατικά ονόματα για τα ερευνητικά πλοία, αυτό που
οφείλει εισαγωγικά μια ιστορική και πολιτισμική οντότητα, σαν την Ε. Ε., είναι να απαιτήσει την
αλλαγή των ονομάτων των συγκεκριμένων σκαφών.
Λέω εισαγωγικά, γιατί θα υπάρξει μεγάλη συνέχεια. Η οποία οφείλει να έχει και μια αναδρομική
διάσταση, αν επιθυμεί κανείς Ευρωπαϊκός θεσμός να πάρει ένα τέλος το από πολλών δεκαετιών
Τουρκικό πλιάτσικο εις βάρος των ξένων πλουτοπαραγωγικών πηγών, μετά των κειμηλίων. Και
όλο αυτό, πριν βρει τη συνέχεια σε κούρσεμα, στο γεωοικονομικό πλούτο της Ανατολικής
Μεσογείου.
Καλή ήταν η απόφαση της επιτροπής του Συμβουλίου της Ευρώπης για την καταδίκη της
Τουρκίας
ως προς τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, όμως αυτό δεν αρκεί. Χρειάζονταν ήδη να έχει
προωθηθεί σε ευρύτερο δικαιοδοτικό όργανο, όπως ένα διεθνές Ευρωπαϊκό δικαστήριο.
Αυτό θα έκανα αν ήμουν Ευρώπη ή Ελλάδα, αν ήθελα να κάνω κάτι, προκειμένου να στηρίξω τα
Ευρωπαϊκά, όσο και τα Ελληνικά ιστορικά δίκαια και συμφέροντα.
Πως όμως μπορεί να συγκεκριμενοποιηθεί και να ευδοκιμήσει μια τέτοια πολιτική;
Υπάρχουν τρόποι και μάλιστα πολλοί.

Όσο η Τουρκία πλιατσικολογεί και κουρσεύει τα παράλια της θαλάσσιας Ελλάδας, καθώς και την
Κυπριακή ΑΟΖ, ο Ελληνισμός όφειλε από τα πριν, και για λόγους γεωοικονομικής άμυνας, να
προχωρήσει στις δύο αναγκαίες ΑΟΖ. Τόσο στην ενιαία και κοινή, της θαλάσσιας Ένωσης Κύπρου
Ελλάδας, όσο και στη μονομερή ανακήρυξη ΑΟΖ έως τα μισά της απόστασης μεταξύ του Νότιου
Κρητικού Πελάγους και των Λιβυκών ακτών. Με την οριοθέτηση να παραπέμπεται για αργότερα.
Όσο δε θα διαρκεί το κουρσάρικο “casus belli”, για την καθήλωση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα έξι
μίλια, που δεν θα πάει για πολύ, να κάνει αυτό που της κάνουν, στο Καστελόριζο και τη Ρόδο.
Αφού λοιπόν αγοράσει το ερευνητικό σκάφος “Καστελόριζο”, εναλλάξ με το πλωτό γεωτρύπανο
“Μαραθώνας”, μπορεί να τα αποστέλλει παντού. Άλλοτε για έρευνες υδρογονανθράκων στην
Ανατολική Μεσόγειο, και άλλοτε 6 μίλια δυτικά της Ίμβρου και της Τενέδου, στο Αιγαίο, για τους
ίδιους λόγους, που η Τουρκία έστειλε και διατηρεί τα δικά της ερευνητικά, στο θαλάσσιο
Ελληνισμό της Κυπριακής ΑΟΖ, και μέχρι πρότινος, 6 μίλια, νότια των 12νήσων, πριν επανέλθουν.
Επιπλέον η Ελλάδα μπορεί να επικαλεστεί το άρθρο 14 της συμφωνίας της Λοζάνης, που δεν
έκανε ποτέ ως τώρα. Η Τουρκία αλήθεια τι επικαλείται για το Καστελόριζο; Την απόσταση από τις
Μικρασιατικές ακτές; Όμως βρίσκει και κάνει, ιδίως όταν οι διεθνολόγοι που απαντούν, μετά των
Μέσων, είναι γνωστά κοινοβουλευτικά εξαπτέρυγα. Ένα εκ των οποίων αποκάλεσε το Αιγαίο, με
τη λέξη: “αλλού”.
Εκεί πάντως που μπορούν να πάρουν πρωτοβουλία, Ελλάδα και Κύπρος, είναι στην Τελωνειακή
Ένωση της Τουρκίας με την Ε. Ε. Δεν μπορεί η γειτονική χώρα να συνεχίζει να παρανομεί και να
κάνει μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα. Μεταξύ άλλων, να απομυζά κονδύλια προερχόμενα από τον
Ελληνισμό, που αποτελούν μέρος της Ευρωπαϊκής αιμοδοσίας, που περισσότερο προσιδιάζει με
αιμορραγία.
Υπάρχουν και άλλες ενδεδειγμένες κινήσεις. Μια από αυτές αφορά την Ελληνική εισήγηση για
ένα Ευρωπαϊκό project παράκαμψης του Μικρασιατικού εδαφικού σώματος, με τους Ευξείνιους
υποθαλάσσιους αγωγούς, {βλ. PDF}, προέλευσης από τη Ρωσία, το Αζερμπαϊτζάν και τις, έναντι
της Κασπίας, χώρες, και μέχρι, από το Ιράν.
Το μεγάλο ενδιαφέρον έγκειται στη μηδενική δαπάνη μεταφοράς του φυσικού αερίου κατά
μήκος του Εύξεινου, που σήμερα οι Ευρωπαϊκές χώρες πληρώνουν αδρά στον γεωοικονομικό
Τουρκικό νταβατζή. Με την Τουρκία, όχι μόνο να ιδιοποιείται κονδύλια από τα δικαιώματα
διέλευσης αλλά και από τις διάφορες παράνομες εταιρείες που έχει συστήσει με αδελφούς, εκ
του Αζερμπαϊτζάν.
Ένα project που αν από τη μια θα κόψει μαχαίρι τον Τουρκικό βήχα, από την άλλη θα επιτρέψει
ταυτόχρονα στην Ελλάδα, να ακυρώσει τον περιβόητο TAP. Το γεωοικονομικό αυτό σύμβολο της
ομηρίας της. Το να σταματήσει η χώρα να παίζει ρόλο Τουρκικού υποποδίου. Και όχι μόνο αυτό.
Να μην μπορεί πλέον η Τουρκία, όποτε της καπνίσει, να χρησιμοποιεί τα κλειδιά του αγωγού,
που βρίσκονται στην Προύσα και να διακόπτει τη ροή φυσικού αερίου, προς τη Θράκη και την
Ελλάδα.
Τέλος, θα έχει γίνει μια ακόμη τρύπα στο νερό της Ανατολικής Μεσογείου, αν οι πολιτικές αυτές
που προτείνονται, δεν συνοδεύσουν την άμεση διακοπή της τελωνειακής Ένωσης της Τουρκίας με
την Ευρώπη. Το να πάει δηλαδή στο καλό, μια ώρα αρχύτερα. Να κάνει η Ελλάδα ό,τι ακριβώς θα
έκανε η Τουρκία, αν ήταν στη θέση της Ελλάδας.

__________
Υ. Γ. Αν πάντως τα γραπτά μας αυτά, δεν τύχαιναν ειδικής αντιδημοκρατικής μεταχείρισης, που
κάνουν οι Αριστοφανικοί βρυχηθμοί βατράχων: “κοάξ, κοάξ”, και “hoaxes”, οι φιλοκυβερνητικοί,
και είχαν φυσιολογικές αποδοχές, εκατοντάδων, αν όχι χιλιάδων αναγνωστών, θα έπειθαν πιο
εύκολα την Ελλάδα, να προωθήσει, όσα λέμε. Αντί νέας αποφράδας, να υπάρξει η ευκταία 200η
επέτειος της εθνικής παλιγγενεσίας, κατά την ερχόμενη Σύνοδο Κορυφής. την ίδια αυτή ημέρα.

 

 

Σχετικά Άρθρα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Back to top button