Τα tablets… του Συμβουλίου
Γράφει ο Μιχάλης Σπανίδης
Τέλος εποχής λοιπόν για την γλώσσα, στην Αναγεννησιακή Πόλη, από τους φαφλατάδες της ανεκτίμητης εμπειρίας.
Επικοινωνιακή θολ0ύρα γεφυρωμένη πάνω σε ένα χάσμα, με κοινές παιδικές και εφηβικές μνήμες, σε ένα κλίμα μικρού ποπάυ και το χειρότερον επ’ αγαθώ κουτών βραδυνόων.
Σωρεύω μοναδικές εμπειρίες, από τις τραχιές προσωπικότητες του Συμβουλίου, οι οποίες εμφανίζονται ως θεσμικοί προστάτες και ανιδιοτελείς υπερασπιστές του ορθού λόγου.
Ειδυλλιακή αφήγηση οι τοποθεσίες των “ειδικών”, μέσα στην φάτνη της γαλούχησης της ομοιογένειάς τους, όπου οι εικόνες τους και τα λεγόμενά τους εναλλάσσονται λαχανιαστά.
Η Αγία Τριάδα και το έργο των θιασωτών της λογικής αυτής, αποτελεί πρότυπο ευημερίας σε ένα ασταθές διαπαραταξιακό περιβάλλον.
Ο τέντζερης ανάποδα αποκαλύπτει το μηδενικό περιεχόμενο, στα τρέχοντα παρόντα.
Πώς άραγε αποδεχθήκαμε μεγαλώνοντας την υποκρισία των ολίγιστων, να σκεπάζει ασχήμιες και να λειαίνει αιχμές;
Οι σιωπές μου δεν διαβάζονται.
Είναι ταγμένες στο απόλυτο των ευθυνών μου.
Ένα ταξίδι που με βοηθά να ξεφύγω από τον συρμό της αλογίας, ο οποίος λειτουργεί στην βάση της πρόκλησης και της διαχείρισης εντυπώσεων.
Θλιμμένος, μοναχικός αλλά ελεύθερος, μαζί με ανυπολόγιστες απώλειες, σωρεύω τα μύρια ερωτήματα που με γαζώνουν και προχωρώ.
Η σιωπή μου απόλυτη με την ιστορική μου μνήμη, αφήνει ανεξίτηλα ίχνη υγρασίας στους τοίχους της Πόλης, της οποίας οι νεκροθάφτες, υπερασπίζονται ένα καταπατημένο οικόπεδο, όπου μονίμως και αποκλειστικώς έχουν κατασκηνώσει.
Με εκτίμηση
Μιχάλης Σπανίδης
Εκδότης-Βιβλιοπώλης
