Τρίτο Μάτι
Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΘΕΟΣ 12%
Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΘΕΟΣ 12%
Γράφει ο Στέλιος Αρσενίου
Γνωστοί μας ήταν οι Θεοί, με ονόματα μονάχα,
όπως στην ΞΑΝΘΗ δωρητή, είχαμε τον Ζαλάχα.
Για όλα τα βαλάντια, τα γούστα τις ιδέες,
είχαμε πλάσει και Θεές, εκπληκτικά ωραίες.
Για την κάθε κουτσουγκέλα, κάθε κουτοπονηριά,
έπιανε ο Θεός σφουγγάρι, σφουγγαρίστρα η Θεά.
Μέσα από λέξεις βγήκαν, οι Θεές και οι Θεοί,
διό τα πήραν στο κρανίο, άπαντες οι αριθμοί.
Θέλησαν Θεοί κι αυτοί, στην Ελλάδα για να γίνουν,
ρόλους να υποδύονται , αφανείς μην απομείνουν.
Το θελήσανε πολλοί, όλοι μείναν στην απέξω,
ντέρτι, βάσανο μεγάλο, πως μπορώ να το αντέξω ;
Διάβαιναν έτσι τα χρόνια, ώσπου έγινε το θάμα,
Θεός το δώδεκα έγινε και με ποσοστό αντάμα.
Δώδεκα τοις εκατό, λέγανε το νέο Θεό,
βάλσαμο στο επιχειρείν, αντίδωρο εργατικό.
Επιδότηση στο κόστος, ήτανε της εργασίας,
για τους εργοδότες όλους, κάποια χείρα βοηθείας.
Έφτασαν χρόνια πέτρινα, χρόνια των Μνημονίων,
μας έφεραν λίγο – πολύ, όλους εκτός ορίων.
Τότε γύρισαν την πλάτη, οι κυβερνώντες στο Θεό,
κλήθηκαν οι εργοδότες, για βαρύ λογαριασμό.
Είχανε προκαταβάλει, το δώδεκα τοις εκατό,
είχαν φορολογηθεί, επιπρόσθετα γι΄ αυτό.
Σωρηδόν οι υποσχέσεις, που δίδονταν επιστροφής,
ΤΖΙΦΟΣ αποδεικνύονταν, της Δημόσιας οφειλής.
Όλοι οι πολιτικοί, όταν έρχονταν στη ΘΡΑΚΗ,
το δώδεκα τοις εκατό, είχανε μπαϊράκι.
Έδιναν, έδιναν, έδιναν, κούφια λόγια υποσχέσεις,
αλλά στο επιχειρείν, περίσσευαν οι κατασχέσεις.
Έδιναν, έδιναν, έδιναν, τελικά μόνο λωτούς,
να ξεχνάει ο λαός, χρωστώντας και… της Μιχαλούς.
Έδιναν, έδιναν, έδιναν, βουνά μεγάλα τα λεφτά,
μόλις όμως έφευγαν, θυμόμασταν τον…Κοσκωτά.
Δώσε, δώσε, δώσε, δώσε, Β Ο Υ Δ Α Σ έγινε ο Θεός,
δυσθεώρητος, χοντρός, ένας Μ Π Α Τ Α Ξ Η Σ σωστός.
Θύμωσαν οι επιχειρούντες, οι λαμβάνειν έχοντες,
ευνοημένους βλέποντας, έχοντες και κατέχοντες.
Αυτό το story δυστυχώς και κάνα δυο ακόμα,
την έκαναν την αγορά, μόνιμα να ναι σε κώμα.
Ώς που η χαριστική βολή, δόθηκε από τα lockdown,
σε Δύση, σε Ανατολή, αλλά και στην X A N T H I T O W N .
Στέλιος Αρσενίου
