ΤΟ ΚΛΑΜΑ ΤΟΥ ΣΚΙΟΥΡΟΥ…
Γράφει ο Στέλιος Αρσενίου

Με τον παπαγάλο μου το Gabriel ίσως να τα λέμε καθημερινά, ιδιαίτερα το χειμώνα γιατί προφασίζεται τις πουτίγκες για τη συμπεθέρα μου, την Αμαλία Φλαμινγκάρα και ξεπορτίζει.

Κάνει ενδιάμεσα ενα σταθμό στις όχθες της Βιστωνίδας στη Συδινή να δει το καλοκαιρινό του αμόρε, τη νανόχηνα Ζήνα.

Δύο μήνες το καλοκαίρι που η σύζυγός του η Ροζαλία ήταν στις Πρέσπες στους συγγενείς της, γίνονταν της…νανόχηνας.

Εγώ δεν γνώριζα, όπως πάντα, τίποτα. Η συμπεθέρα μου με ενημέρωνε.

Τι στόμα Θεέ μου, τι gossip, τι Φλαμίνγκενα ! Όποιος την μυρίσει, πέφτει η μύτη του.

Σήμερα είναι καιρός να γνωρίσετε τον Καρυο Φατσούλη τον σκίουρό μου.

Εδώ μας βλέπετε στο στούντιο του NEXT TV σε εκπομπή του Αλέξανδρου Παυλικιάνου.

Ο Καρυο Φατσούλης ζει στο Καρυόφυτο.

Γνωριστήκαμε το 2010, όταν με τη νεολαία του χωριού είχαμε κάποια ιδιότυπη Καθαροδευτέρα με μέλι, καρύδια, σοκολάτα υγείας και ρόδι.

Γίναμε αχώριστοι φίλοι.

Η διαφορά του Καρυο Φατσούλη με το Gabriel είναι όσο από την ΞΑΝΘΗ στο ΣΕΙΡΙΟ.

Ούτε η μουσική του Μάνου Χατζηδάκη κατάφερε να τους ενώσει.

Ο σκίουρός μου είναι κυμπάρης, νοικοκύρης, πιστός στη σύζυγο, σε όλα του. Αψεγάδιαστος.

Έρχονται τα Χριστούγεννα, η Πρωτοχρονιά, τα Θεοφάνεια.

Το ζωϊκό βασίλειο συμμετέχει με διάφορους τρόπους στις εκδηλώσεις, τα ρεβεγιόν, τα events, τα πάντα όλα.

Ο Καρυο Φατσούλης ήταν από μέρες εδώ. Στους Τοξότες. Μας βοήθησε στη συγκομιδή των καρυδιών. Τα βράδυα εκτελούσε χρέη σεκιουριτά, περιπολώντας ανάμεσα στα τελάρα. Συνέχεια έτρωγε. Με ένα καρύδι στα χέρια ήταν πάντα.

Με λίγα ευρωπουλάκια που εξοικονόμισε θα κάνει κάποιες αγορές σε δωράκια για τους μικρούς σκίουρους στο χωριό του.

Όπως ο Τάσος Κοντογιαννίδης δίνει κάθε χρόνο υποτροφίες στους μαθητές των Γυμνασίων και Λυκείων της Σταυρούπολης, έτσι και ο Καρυο Φατσούλης μοιράζει αυτά τα δώρα τις χρονιάρες μέρες σε μικρούς σκίουρους.

Αυτούς που διακρίνονται στα ήθη και έθιμα, στις επιδόσεις, στην προσήλωση του εσωτερικού κανονισμού που διέπει τη ζωή και το έργο των ιδιότυπων σωματικά χαριτωμένων μικρών ζώων που αποσπούν την προσοχή όλων μας, το θαυμασμό για την γοητεία της κόμμωσης της υπερδιπλάσιας σχετικά με το σώμα ουράς τους.

Ο Καρυο Φατσούλης κάθε φορά που έρχεται να με δει, διαμένει στην περιοχή της ΕΚΤΕΝΕΠΟΛ.

Θύμωσε πολύ για τα κομμένα δέντρα που αντίκρυσε εκεί.

– Αν είναι δυνατόν σκέφτηκε.

Ένας από τους τόσους ειδικούς συμβούλους του Δήμαρχου Μανώλη Τσέπελη δεν βρέθηκε να τον αποτρέψει από την αποτρόπαια ενέργεια ;

Γιατί έγινε αυτό το έγκλημα ΕΝ ΚΡΥΠΤΩ ;

Είναι ΄΄ ΚΡΥΠΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΄΄ ο Δήμαρχος ;

Είναι ΄΄ ΚΡΥΠΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΄΄ οι οικονομισάριοι που κρύβονται από πίσω ;

Μεγάλη ασέβεια, από κάθε άποψη.

Καταστροφή για το πράσινο που τόσο κόπτονται ορισμένοι μπροστά στις κάμερες, τους φτερωτούς φίλους, τους αφανείς παραγωγούς οξυγόνου, το περιβάλλον.

Να έρθει ο 14χρονος Ζήσης Βαγκούσης από τα ΑΒΔΗΡΑ που τρέχει για καθαρές θάλασσες από κοινού με τους εδώ συμμαθητές του να βάλουν τις φωνές ;

Να γίνουν πορείες διαμαρτυρίας στους δρόμους της ΜΑΔΗΜΕΝΗΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΣ ή ΞΑΝΘΗΣ ;

Πόσα έμειναν άραγε από τα 1000 χρώματά της ;

Αυτά κι άλλα πολλά πέρασαν από το μυαλό του συντετριμμένου Καρυο Φατσούλη.

Μέσα στην μεγάλη του οδύνη αναρριχήθηκε σε κάποιο παρακείμενο πεύκο.

Έκλαιγε, έκλαιγε, έκλαιγε ασταμάτητα πολλές ώρες.

Παράπονο μεγάλο και πικρό.

΄΄ Η πίκρα σήμερα δεν έχει σύνορα και συ δεν έπρεπε να μ΄ αρνηθείς…΄΄ του σιγοτραγουδά η Δήμητρα Γαλάνη.

Δεν έπρεπε…δεν έπρεπε…δεν έπρεπε…

Τα δάκρυα του Καρυο Φατσούλη έσταζαν πάνω σε ρητίνη.

Βάλσαμο πληγών του πεύκου. Του κάθε πεύκου.

Δάκρυα ενός σκίουρου. Του κάθε σκίουρου. Του κάθε φτερωτού ενδημούντα στα κλαδιά των κομμένων ΕΝ ΚΡΥΠΤΩ δέντρων.

Στέλιος  Αρσενίου