Ραντεβού με τους Στρατηγούς
«Τους αιχμαλώτους τους έδινα μόνο στους αξιωματικούς του τουρκικού στρατού, ποτέ στους μουτζαχίντ (Τουρκοκύπριοι μαχητές)», ανέφερε ο υπολοχαγός Ατίφ Γιούρτακουλ, ο οποίος ήταν από εκείνους που μαύρισαν τον ουρανό της Κερύνειας στις 20 Ιουλίου πέφτοντας με το αλεξίπτωτό του.
Ο Ατίφ Γιούρτακουλ είναι ένας από τους αξιωματικούς του τουρκικού στρατού που μιλούν στο βιβλίο της δημοσιογράφου Άννας Ανδρέου, «Ραντεβού με τους Στρατηγούς», το οποίο μόλις έχει κυκλοφορήσει στην Κύπρο και την Ελλάδα.
«Τους αιχμαλώτους τους έδινα μόνο στους αξιωματικούς του τουρκικού στρατού, ποτέ στους μουτζαχίντ (Τουρκοκύπριοι μαχητές)», ανέφερε ο υπολοχαγός Ατίφ Γιούρτακουλ, ο οποίος ήταν από εκείνους που μαύρισαν τον ουρανό της Κερύνειας στις 20 Ιουλίου πέφτοντας με το αλεξίπτωτό του.
Ο Ατίφ Γιούρτακουλ είναι ένας από τους αξιωματικούς του τουρκικού στρατού που μιλούν στο βιβλίο της δημοσιογράφου Άννας Ανδρέου, «Ραντεβού με τους Στρατηγούς», το οποίο μόλις έχει κυκλοφορήσει στην Κύπρο και την Ελλάδα.
Ο Γιούρτακουλ ήταν εκείνος που διασφάλισε να πάνε οι εγκλωβισμένοι της Άσσιας στη Δεκέλεια. «Μόνο που τώρα δεν είναι στη ζωή, πέθανε από καρδιακή προσβολή μερικούς μήνες έπειτα από τη συνέντευξή μας», λέει η Άννα Ανδρέου. «Για το βιβλίο μιλούν χαμηλόβαθμοι και υψηλόβαθμοι αξιωματικοί του τουρκικού στρατού, που έλαβαν μέρος στην τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974. “Πρέπει να καταγράψουμε την ιστορία μας” τους έλεγα όταν τους συναντούσα. Στο βιβλίο υπάρχουν επίσης δεκάδες φωτογραφίες από το αρχείο του τότε πολεμικού ανταποκριτή, Εργκίν Κονούκσεβερ, οι οποίες για πρώτη φορά δημοσιεύονται. Ανάμεσά τους και φωτογραφίες Ελληνοκυπρίων αιχμαλώτων. Άλλωστε, ο Εργκίν Κονούκσεβερ είναι εκείνος που μού έκλεισε όλα τα ραντεβού. Περισσότεροι από δέκα αξιωματικοί μιλούν γι’ αυτά που έζησαν τις μέρες εκείνες του Ιουλίου του 1974», προσθέτει η δημοσιογράφος.
«Μου ζητούσαν τις γυναίκες της Άσσιας»
«Θυμάται ακόμη πως τα βράδια κάποιοι πήγαιναν και φώναζαν έξω από το χωριό ζητώντας να τους δώσει τις γυναίκες. ”Έρχονταν βράδυ, φώναζαν κι εγώ απαντούσα με πυροβολισμούς στον αέρα”. Λέει ότι μπορεί να ήταν και μουτζαχίντ ή και Τούρκοι από την Τουρκία. Μπορεί ακόμη να ήταν και Ελληνοκύπριοι. Ήταν βράδυ και δεν μπορούσε να τους δει. Φώναζαν εγγλέζικα, τούρκικα, ελληνικά. ”Αφήστε τις γυναίκες”, φώναζαν κι εκείνος απαντούσε φωνάζοντας ”Ποιοι είστε;”. ”Ποιος είσαι εσύ; Μην ανακατεύεσαι”, του φώναζαν πάλι και τότε πατούσε τη σκανδάλη και πυροβολούσε στον αέρα. Σε κανέναν δεν έδωσε τις γυναίκες, μου είπε». [Απόσπασμα από το 6ο Κεφάλαιο με τίτλο «Ο Ατίφ Γιούρτακουλ στην Άσσια»]
«Δεν έδινα τους αιχμαλώτους στους μουτζαχίντ»
«Ο Ατίφ Γιούρτακουλ είχε πάρει και αιχμαλώτους εκείνη την περίοδο αλλά δεν θυμόταν τον αριθμό. ”Δεν τους μέτρησα καθόλου”, μου είπε. Τους έπαιρνε και τους παρέδιδε σε αξιωματικούς του τουρκικού στρατού, οι οποίοι τους μετέφεραν στα στρατόπεδα αιχμαλώτων. Περνούσαν τότε οχήματα του τουρκικού στρατού και ρωτούσαν αν υπήρχαν αιχμάλωτοι και τους έστελναν, όπως μου είπε. ”Εμείς τους δίναμε στους αξιωματικούς του τουρκικού στρατού που έρχονταν. Για παράδειγμα δεν τους έδινα στους μουτζαχίντ”, μου τόνισε ο Ατίφ Γιούρτακουλ. Τότε κατάλαβα ότι ήξερε καλά τους μουτζαχίντ και γνώριζε πως σκότωναν συχνά τους αιχμαλώτους. Τον ρώτησα αν τον πλησίασαν μουτζαχίντ, οι οποίοι ζητούσαν τους αιχμαλώτους. ”Έρχονταν και τους ζητούσαν. Οι αιχμάλωτοι, όμως, έκαναν πίσω και μου έλεγαν μην μας δώσεις στους μουτζαχίντ. Τους πίστευα και δεν τους έδινα. Γιατί; Επειδή κάτι ήξεραν και φοβόντουσαν τους μουτζαχίντ». [Απόσπασμα από το 6ο Κεφάλαιο με τίτλος «Ο Ατίφ Γιούρτακουλ στην Άσσια»]
«Φρικτό θέαμα ο πόλεμος και η μυρωδιά απαίσια»
– Δεν φοβηθήκατε; τον ρώτησα.
– Δεν φοβήθηκα. Αν είναι να έρθει ο θάνατος θα έρθει να σε βρει όπου και να είσαι. Κοίτα ο Αντέμ Γιαβούζ. Ούτε η μύτη του δεν άνοιξε στον πόλεμο και τελικά πέθανε από μια σφαίρα μέσα στην αυλή του νοσοκομείου. Έτσι είναι αυτά τα πράγματα, μου απάντησε.
– Τη ζωή σας δεν τη σκεφτήκατε;
– Να σας πω την αλήθεια δεν τη σκέφτηκα καθόλου.
– Είχατε όμως παιδιά…
– Τι να κάνουμε, εκεί ήταν πολλοί που είχαν παιδιά, και στρατιώτες και όλοι…
– Τι πράγμα είναι ο πόλεμος;
– Όταν μπεις μέσα σε αυτό που λέγεται πόλεμος, τότε καταλαβαίνεις τι είναι. Τράβηξα φωτογραφίες ανθρώπων που τους έθαβαν σε γκρεμούς, πολύ φρικτό θέαμα. Και η μυρωδιά απαίσια. Ίσως ο πόλεμος να μην είναι κάτι καλό για τους ανθρώπους αλλά είναι η τελευταία επιλογή.
– Ο άνθρωπος αλλάζει στον πόλεμο;
– Αλλάζει. Τον συνηθίζεις τον πόλεμο, πεθαίνουν άνθρωποι και δεν επηρεάζεσαι, δέχεσαι πυροβολισμούς και δεν επηρεάζεσαι. Μάλιστα, βλέπεις το τανκ να γυρνάει προς την άλλη πλευρά και κοιτάς να δεις ποιον θα χτυπήσει, να προλάβεις να τραβήξεις φωτογραφία… [Απόσπασμα από το 1ο Κεφάλαιο].
Εκδόσεις: ΑΒ Πολίτικη/Isbn:978-9963-2258-0-4/Σχήμα:14χ21/Σελίδες:270/Τιμή:25,00 ευρώ
