Στη “Γειτονιά των Αγγέλων” ο Κώστας Δέλκος
Εφυγε από τη ζωη ο αγωνιστής Κώστας Δέλκος. Μαχητικός συνδικαλιστής, διετέλεσε νομαρχιακός και δημοτικός σύμβουλος, μελος του ΤΕΕ, ιδιαίτερα αγαπητός στην τοπική κοινωνία.
Η δημοσίευση του Σόλωνα Σαρακενίδη:
“Σήμερα χάσαμε ένα πολύτιμο κομμάτι της ζωής μας. Εναν άνθρωπο που μας συντρόφευε από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στην Ξάνθη, ως φοιτητής της Πολυτεχνικής σχολής. Μια μεστωμένη προσωπικότητα, μεγαλωμένη με στερήσεις, που εκτιμούσε κάθε τι που κέρδιζε με το σπαθί του. Φοιτητής και εργαζόμενος. Στο γιαπί. Μας ‘έλεγε ιστορίες για τους μουσουλμάνους συντρόφους του στην δουλειά, που στο ραμαζάνι δεν έπιναν ούτε νερό και τους ακολουθούσε κι αυτός, ο σκληραγωγημένος Θεσσαλός, σεβόμενος τις συνήθειες τους. Ο Κώστας, ο Δέλκος ήταν ένα παληκάρι απ αυτά που σπάνια συναντάμε στην ζωή μας. Ορθολογιστής αλλά και γεμάτος συναίσθημα αλληλεγγύης. Ηταν διαθέσιμος πάντοτε για κάθε βοήθεια. Πολιτικά, ανήκοντας στην αριστερά, δοκίμασε κι αυτός στο πετσί του όλη την απογοήτευση και την ματαίωση των ονείρων και των επιδιώξεων που γέννησε ο αρχικός ενθουσιασμός. Κινήθηκε μέσα στα πολιτικά πεπραγμένα της Ξάνθης. Εκλέχθηκε νομαρχιακός σύμβουλος με ουσιαστική και μεστή παρουσία. Μπήκε μπροστά σε δύσκολες καταστάσεις και δεν δίστασε να αποκαλύψει υπόγειες συναλλαγές “αρχόντων” της πόλης, που είχαν σαν στόχο τους το περιβάλλον.
Αλλά πάνω απ΄όλα ο Κώστας, ήταν ο σύντροφος μας. Η καθημερινή μας παρέα. Σε κάθε απορία, δυσκολία ή άγνωστη σε μένα κατάσταση, στον Κώστα προσέτρεχα για να μου την αναλύσει. Πάντοτε χαμηλών τόνων, αλλά ουσιαστικός και μεστός ο λόγος του. Είχα καταφέρει τα τελευταία χρόνια ακόμη να αγαπήσουμε την ίδια ποδοσφαιρική ομάδα και χαιρόμουνα την παρέα του όταν παρακολουθούσαμε παιχνίδια της. Στα τραπέζια και στα γλέντια επίσης ήταν μπροστάρης. Η μόνιμη παρέα μας τον είχε πάντοτε σε περίοπτη θέση. Οταν έλειπε ο Κώστας όλοι αναρωτιόμασταν για το που είναι.
Από την ημέρα που διαγνώσθηκε η αρρώστια του, φάνηκε όλο του το μεγαλείο. Δεν κρύφτηκε πίσω από μισόλογα. Την αντιμετώπισε παληκαρίσια και έδωσε μια σκληρή, αλλά άνιση μάχη.Μέχρι το τέλος.
Σήμερα έφυγε. Δεν ξέρω πως θα ενσωματώσουμε στην ζωή μας αυτήν την απώλεια. Θα τον συνοδεύσουμε στην τελευταία του κατοικία, με πολιτικό, ανθρώπινο τρόπο, με αποτέφρωση όπως ζήτησε ο ίδιος. Του οφείλουμε πολλά. Και η Ξάνθη του οφείλει πολλά. Εχασε ένα από τα καλύτερα παιδιά της.”
