ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΓΚΟΥΜΑ

Να 'μαστε πάλι εδώ…

Αυτή τη φορά με φορτισμένες τις μπαταρίες και με λίγο περισσότερο
κέφι, παρόλο που ούτε και φέτος κατόρθωσα να κάνω τις διακοπές των ονείρων μου…

Δεν μπορώ να καταλάβω πόσο γρήγορα περνούν οι μέρες της καλοκαιρινής
άδειας…

Πάντως προτιμώ τις μέρες της προσμονής από την πίκρα και μελαγχολία
που αφήνει το τέλος των διακοπών…

Αφήστε που μέχρι την προσαρμογή στους εργάσιμους ρυθμούς, υπάρχει
μια κάποια δυσκολία…

Να μα την αλήθεια, με όλη την ειλικρίνεια που με χαρακτηρίζει, όταν
κάθισα χθες μπροστά στον υπολογιστή μου για να γράψω τα της στήλης, η σκέψη μου
ταξίδευε σε παραλίες και σε όλα εκείνα που δεν πρόλαβα να κάνω τούτες τις ημέρες.

Αφήστε που το πληκτρολόγιο δεν έλεγε να υπακούσει στις εντολές των
δακτύλων μου…

Τέλος πάντων κάθε επιστροφή στην πρότερα κατάσταση απαιτεί και μια
μικρή περίοδο χάριτος…

Όταν μάλιστα επιστρέφεις σε ένα χώρο δουλειάς και με ένα αντικείμενο
εργασίας που αγαπάς, τότε δε θέλεις παρά μια με δυο μέρες για να επανακάμψεις κανονικά…

Συνήθως όταν επιστρέφουμε από τις καλοκαιρινές μας διακοπές τι λέμε…;

Ε, αυτό το γνωστό που λέμε, εγώ δε θα σας το πω ακόμη…

Τι θα πει άντε και καλό χειμώνα ….

Έτσι όπως έχουν αλλάξει οι εποχές , αν δεν φύγει και ο Σεπτέμβρης
εγώ την παραπάνω ευχή δε θα σας την πω…

Το μόνο που προς το παρόν εύχομαι είναι να μας λυπηθεί λιγάκι ο
Θεούλης και να παρατείνει την καλοκαιρία όσο το δυνατόν περισσότερο μπορεί, για
να μη διαταραχθεί και η ισορροπία του οικοσυστήματος μας…

Με τα ύψη που έχει πάρει η τιμή του πετρελαίου, κάτι μου λέει πως
κάτι τέτοιο εύχεστε όλοι σας…

Πάντως έχω την εντύπωση ή μάλλον την πεποίθηση ότι αυτό το καλοκαίρι
η μόνη που δεν πήγε διακοπές ήταν η επικαιρότητα… Οι ειδήσεις, καλές και κακές
δεν μας έλειψαν καθόλου…

Με αποκορύφωμα βέβαια τα όσα τραγικά μας έφερε ο Αύγουστος… Να
που αυτή τη φορά ο Ουμπέρτο Έκο με τη γνωστή του φράση "τον Αύγουστο δεν υπάρχουν
ειδήσεις" διαψεύσθηκε εντελώς…

Μόνο που ως συνήθως οι δημοσιογράφοι χάσαμε το μέτρο και μια τραγική
είδηση την κάναμε σήριαλ και παραφιλολογικό ανάγνωσμα…

Το αεροπορικό δυστύχημα πέρασε στην ιστορία ως μια από τις μεγαλύτερες
αεροπορικές τραγωδίες της Κύπρου και της Ελλάδας…

Πολύ φοβάμαι μήπως περάσει και στην ιστορία ως μια τραγωδία για
την οποία παίχτηκαν ρεπορτάζ μαϊμού στηριζόμενα σε φάρσες κ.λ.π. …

Εκείνο στο οποίο πρέπει να εστιασθεί η προσοχή και το έργο όλων
είναι να μη συγκαλυφθεί το παραμικρό, να τιμωρηθούν όσοι ευθύνονται για αυτή την
αεροπορική τραγωδία που ξεκλήρισε οικογένειες ολόκληρες…

Μόνο έτσι θα δικαιωθούν οι 121 ζωές που χάθηκαν τόσο άδικα και μαζί
τους θα βρουν ψυχική ηρεμία και οι δεκάδες συγγενείς τους…

Είναι αλήθεια πως ήταν κάπως απότομη η προσγείωση μου στην καθημερινότητα
και στα όσα συνεπάγονται με αυτήν…

Τι καλά που θα 'ταν αν η διάθεση που είχαμε την περίοδο των διακοπών
μας συνεχιζόταν και μετά από αυτή την ξένοιαστη περίοδο του καλοκαιριού… Επειδή
όμως υπάρχουν πάντα και τα χειρότερα, μου χτυπάει ένα καμπανάκι σαν να μου λέει
πως και με τη διάθεση αυτή που έχω τώρα μια χαρά είμαι…

Εμείς να 'μαστε καλά και δε μας σκιάζει φοβέρα καμιά… Γειτόνισσα
Νίκη, Μιχάλη, Γιώργο, Κόσμα και Ιωάννα καλώς ορίσαμε και φόρτσα να πάμε μπροστά….

Οι αναγνώστες μας, μας πεθύμησαν…