Ο ΚΕΡΚΕΤΕΑΣ, Η ΣΤΕΛΛΑ, Ο ΘΩΜΑΣ, Ο ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ…

Αγαπητοί αναγνώστες γειά σας.

Με μια μικρή αναδρομή ξεκινώ σήμερα.

Ήταν πρώτες μέρες του Αυγούστου του 1989.

Με το Μιχάλη Σπανίδη που γνώρισα εκείνη τη χρονιά, στο πλατώ του Ρ/Σ LIFE 92,1 FM που σάρωνε σε ακροαματικότητα, είχαμε κάθε Κυριακή απόγευμα εκπομπή.

΄΄ Οι δρόμοι της παράδοσης ΄΄ ο τίτλος της.

Κυριακή 6 Αυγούστου του 1989.

Μοναδικό μας θέμα η αεροπορική τραγωδία του Κερκετέα.

Πρόκειται για βουνό της Σάμου με ύψος 1570 μέτρα.

Μόλις 3 μέρες πρωτύτερα, στις 3/8/1989 αεροσκάφος της Ολυμπιακής, στην περιοχή Κοντριές του όρους, είχε συντριβεί απογευματινές ώρες.

Πλήρωμα και ταξιδιώτες 34 άτομα.

Είχαν ξεκινήσει από το αεροδρόμιο ΄΄ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΄΄ με προορισμό την Κω και ενδιάμεσο σταθμό τη Σάμο

Δεν επέζησε κανένας.

Τότε δεν υπήρχε ηλεκτρονική πληροφόρηση.

Πάραυτα το κακό μαντάτο διαδόθηκε ταχύτατα, βυθίζοντας στο πένθος την ΕΛΛΑΔΑ.

Μεταξύ των επιβατών κάποια πολύ γνωστά στην κοινωνία της ΞΑΝΘΗΣ πρόσωπα.

Ο γυμναστής Θωμάς Ράπτης.

Η φιλόλογος Στέλλα Βακαλίδου. Πρώτη φορά στη ζωή της ταξίδευε με αεροσκάφος. Φευ ( αλίμονο ) και η τελευταία.

Ο 10χρονος γιός τους Γιωργάκης.

Η μεγαλύτερη από το Γιωργάκη κόρη τους η Ελευθερία δεν ήταν μαζί τους.

Ξανθιώτης ο Θωμάς Ράπτης, από τη Θεσσαλονίκη η Στέλλα Βακαλίδου.

Πρωτο διορίστηκε στην ΞΑΝΘΗ 20 χρόνια πριν.

Με τις κκ. Μαρία Σφεντζούρη, Χρυσούλα Καρακατσάνη, Αρχοντούλα Χαλεπλή ήταν το ΄΄ Νέο Κύμα ΄΄ στην εκπαίδευση.

Πάμε ξανά στο πλατώ. Ο Μιχάλης ρύθμιζε τον ήχο, τα μικρόφωνα, τα πάντα. Εγώ επέλεγα τα τραγούδια. Πήγαινα για την εκπομπή έχοντας παραμάσχαλα 7- 8 μεγάλους δίσκους, από τους αγαπημένους μου. Σχολιάζαμε αμφότεροι.

Η ΞΑΝΘΗ στο πένθος. Θελήσαμε εκείνη τη μέρα να ακούει, να κλαίει, να θυμάται γεμάτος περηφάνια τους αδικοχαμένους που μόλις κάποιες μέρες μπροστά, χαιρετούσε στους δρόμους, τις γειτονιές, τις πλατείες, τις παραλίες.

Πρόσωπα πολύ αγαπητά, καταξιωμένοι εκπαιδευτικοί.

Ο δίσκος που είχε τίτλο ΄΄ Τα Συναξάρια ΄΄ από το 1981 στην έναρξη. Ερμηνευτής ο Δημήτρης Μητροπάνος. Συνθέτης ο Γιώργος Χατζηνάσιος. Στιχουργός ο Μιχάλης Μπουρμπούλης. Τίτλος τραγουδιού : ΄΄ Μια παρέα είμαστε ΄΄.

«Κλείσανε τα κέντρα, τα σινεμά και τα καφενεία,

μια παρέα είμαστε που χωρίζει σε μια γωνία.

Αύριο σκορπίζουμε σαν πουλιά στην κοσμοπλημμύρα

σαν τους πρόσφυγες που δεν έχουνε μες στον ήλιο μοίρα.

Τρένα θα μας πάρουνε την αυγή και λεωφορεία.

Γειά σου Στέλλα, γειά σου Αγγελική και μην κλαις Μαρία

και μην κλαις Μαρία.

 

Είχαμ όνειρα, όπως τα παιδιά, όπως οι ανθρώποι,

τώρα ένας φεύγει γι Αμερική κι άλλος για Ευρώπη.

Αύριο σκορπίζουμε σαν πουλιά στη κοσμοπλημμύρα…

 

Σύννεφα σκεπάσαν τον ουρανό, φεύγει η λιακάδα,

ένας κρύος και έρημος σταθμός, μοιάζει η Ελλάδα.

Αύριο σκορπίζουμε σαν πουλιά στην κοσμοπλημμύρα…»

 

Είπαμε πάρα πολλά μέσα σε πολύ λίγες ώρες τη μέρα εκείνη. Η εκπομπή ήταν τρίωρη. Είχαμε μεγάλη επικοινωνία με τον κόσμο.

Λίγο πριν κλείσει η εκπομπή, με το ίδιο τραγούδι που ξεκίνησε, είχαμε συγκλονιστεί αμφότεροι.

Χτύπησε η πόρτα, άνοιξε ο Μιχάλης και ξεπρόβαλε η Ελευθερία Ράπτη. Η μεγαλύτερη αδερφή του Γιωργάκη. Η μοίρα την ήθελε να μην ακολουθήσει τους γονείς με τον αδελφό της και να πρωταγωνιστεί σε κάποια τραγωδία που όμοιά της δεν έζησα ούτε στην ΕΠΙΔΑΥΡΟ.

Παγώσαμε. Τι μπορούσαμε να της πούμε εκείνη την ώρα ;

– Σας παρακαλώ πολύ μετά το πέρας της εκπομπής, να μου δώσετε αν θέλετε αντίγραφο από τις κασέτες που είναι καταγεγραμμένη. Θέλουμε τόσο εγώ όσο και οι συγγενείς μας να τις έχουμε σαν κειμήλιο.

Ποιός Σοφοκλής, ποιός Ευρυπίδης, ποιός Αισχύλος.

Πανώρια κόρη Ελευθερία. Μικρή μεγάλη τραγική ηρωΐδα.

Δε θα ξεχάσουμε ποτέ πόσο γενναία υπήρξες.

ΕΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ η γραφή ετούτη, μέρες που είναι…

 

Στέλιος  Αρσενίου – Μιχάλης Σπανίδης