Ανοιχτή Επιστολή Διαμαρτυρίας

Κύριε Διευθυντά, Άκουσα τον Τένη Καμαρίδη στην εκπομπή του, να αναφέρεται στο ακτινοθεραπευτικό τμήμα του Νοσοκομείου Αλεξανδρουπόλεως. Λόγω του προβλήματος υγείας του αειμνήστου συζύγου μου Κων/νου Βλαχόπουλου έζησα το ως άνω τμήμα επί καθημερινής βάσεως και ως εκ τούτου έχω δικαίωμα να εκφράζω άποψη, να συμφωνώ και να επαυξάνω τα όσα επαινετικά, είπε για το συγκεκριμένο τμήμα το Τ. Καμαρίδης.

Κύριε Διευθυντά,

 

Άκουσα τον Τένη Καμαρίδη στην εκπομπή του, να αναφέρεται στο ακτινοθεραπευτικό τμήμα του Νοσοκομείου Αλεξανδρουπόλεως. Λόγω του προβλήματος υγείας του αειμνήστου συζύγου μου Κων/νου Βλαχόπουλου έζησα το ως άνω τμήμα επί καθημερινής βάσεως και ως εκ τούτου έχω δικαίωμα να εκφράζω άποψη, να συμφωνώ και να επαυξάνω τα όσα επαινετικά, είπε για το συγκεκριμένο τμήμα το Τ. Καμαρίδης.

 

Συμφωνώ επίσης και για όσα εξ αντιθέτου είπε αγανακτισμένος, με αφορμή την αντικατάσταση ανταλλακτικού στο μηχάνημα ακτινοθεραπείας, που εξαιτίας της αδιαφορίας και της κωλυσιεργίας, μπορεί να αποβεί μοιραία για την ζωή των καρκινοπαθών.

 

Παρόμοιο περιστατικό (περί ανταλλακτικού) είχε συμβεί και κατά τη διάρκεια που ως ασθενής ο Κ. Βλαχόπουλος υποβαλλόταν σε ακτινοθεραπεία και την σταμάτησαν εξαιτίας της βλάβης του μηχανήματος και της αναμονής για λόγους Χ του ανταλλακτικού. Τότε είδα την απελπισία και την αγανάκτηση, εκφραζόμενη στο πρόσωπο και τον λόγο του, όπως δεν την είχα δει, ούτε όταν έμαθε πως είχε καρκίνο.

 

Παρ’ όλο που είχε αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση, με το… πλεονέκτημα των γνωριμιών, με μισή φωνή και μισή ανάσα, αλλά με πλήρη λαχτάρα να επιτευχθεί η επισκευή του μηχανήματος, για να μη χάνεται πολύτιμος χρόνος, πρώτα για τους άλλους ασθενείς (έτσι μου είχε πει τότε) και ύστερα για εκείνον, κατάφερε να κατορθώσει το μέχρι εκείνη τη στιγμή ακατόρθωτο. Τις συνοπτικές διαδικασίες για την επαναφορά του μηχανήματος σε λειτουργία προς ανακούφιση του Διευθυντού του τμήματος κ. Κουκουράκη, για τον οποίο, αν ήμουν ειδήμων και αρμόδια, θα μπορούσα δέκα σφραγίδες να βάλω στα πτυχία του, αφού του απέδιδα πρωτίστως το μετάλλιο της ανθρωπιάς.

 

Εν κατακλείδι υπενθυμίζω πως τους καρκινοπαθείς τους πιέζει ο χρόνος και κάθε καθυστέρηση μπορεί ν’ αποβεί μοιραία.

 

Οφείλει το Υπουργείο Υγείας να παρακάμπτει τα πάντα, όταν πρόκειται να δώσει έγκριση για δαπάνες που χρειάζονται στην χώρο του αντικειμένου που ανέλαβε και για τον οποίο οι εκάστοτε Κυβερνήσεις μας τον χρωματίζουν, λόγω ευαισθησίας (;) με παστέλ χρώματα και με τις καλύτερες προοπτικές.

 

Εμείς οι θεατές του πολιτικού Πανθέου, απλώς μειδιούμε με τα… οράματα των προγραμμάτων, που στην πράξη αποδεικνύονται φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

 

Ευχαριστώ για την φιλοξενία

Φωτ. Βλαχοπούλου