Ειδήσεις

ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ. Η ΠΡΩΤΗ ΜΑΧΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΝΙΚΗΦΟΡΑ…
Γράφει Αντιστράτηγος Ε.Α. Παναγιώτης Χόχολης

1. Προκαταρκτική Εισαγωγή

Ποία η Ελλάδα; με θερμές εγκωμιαστικές, διθυραμβικές κρίσεις Βρετανία (Τσώρτσιλ) και Ρωσία (Στάλιν), είχαν διατυμπανίσει, στα πέρατα του κόσμου τη συμβολή της Ελλάδας στον τιτάνιο αγώνα κατά των δυνάμεων του σκότους (φασισμός, Ναζισμός) και την άντληση δυνάμεως και ηθικού, για την νικηφόρα συνέχιση του πολέμου, του οποίου οι χρονικοί σχεδιασμοί με την αγωνιστικότητα και μαχητικότητα της Ελλάδας, το 1940-1941 είχαν ανατραπεί, υπέρ των Συμμάχων. Όταν όμως τα πυροβόλα εσίγησαν, τα τόσα πολλά, τα οποία είχε προσφέρει η Ελλάδα, ξεχάστηκαν, στην Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων (29 Ιουλίου – 11 Οκτωβρίου 1946). Τότε, οι νέες, διαμορφωμένες γεωπολιτικές απαιτήσεις των νικητών του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, αντιστρατευόταν κάθε έννοια δικαίου, για την Ελλάδα.

 

2. Ελλάδα, Τουρκία, ΝΑΤΟ

Η Ελλάδα το 1952, μαζί με την Τουρκία, έγιναν μέλη του ΝΑΤΟ, μέσα στα πλαίσια του Ψυχρού Πολέμου και του ανταγωνισμού ΝΑΤΟ και Συμφώνου Βαρσοβίας. Οι οποιεσδήποτε, θέσεις μας, για ΝΑΤΟ και Κομμουνισμό, δεν απορρέουν από προκαταλήψεις μας και από οδυνηρά γεγονότα, τα οποία ζήσαμε, αλλά από την αδήριτη ανάγκη της επιβίωσης της φίλτατής μας πατρίδας ΕΛΛΑΔΑΣ, η οποία κατά περιόδους, ποταμηδόν αιμάτωσε, τόσο από τον Κομμουνισμό, αρχικά, όσο και από το ΝΑΤΟ αργότερα.

Ο Κομμουνισμός αυτοκατάρρευσε και σταματάμε εδώ, τα οποιαδήποτε περαιτέρω σχόλια. Συνεχίζουμε όμως δυστυχώς με πίκρα και οδύνη, για το ΝΑΤΟ – ΗΠΑ, που από τότε που γίναμε μέλος του ΝΑΤΟ, μέχρι και σήμερα, μας πυροβολούν, μέχρις ότου να φτάσουν στην “χαριστική” βολή, για να ικανοποιήσουν τις παράλογες και παράνομες επιδιώξεις της Ισλαμικής Τουρκίας του Ερντογάν. Επειδή, είναι δυνατό να δικαιολογηθούν κάποιοι, ότι αυτά, για τα οποία λίαν συνοπτικά θα αναφερθούμε στη συνέχεια, συνέβησαν στο παρελθόν, αναφερόμαστε σε πρόσφατο γεγονός, όπου σε γενόμενη συνεδρίαση του ΝΑΤΟ, στις Βρυξέλλες, λόγω της φιλοτουρκικής υστερίας, του προεδρεύοντος, η Ελληνική Αντιπροσωπεία, αποχώρησε, σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Όταν γίναμε μέλος του ΝΑΤΟ, εύλογο είναι να θέλουμε μέσα στα πλαίσια μιας επιβαλλόμενης ισότητας και αμοιβαιότητας των μελών του, μη εξαιρουμένης της Τουρκίας, να εξασφαλίσουμε τα σύνορά μας. Και την ακεραιότητα της πατρίδας μας.

ΝΑΤΟ και ΗΠΑ, για καθαρά δικούς τους, γεωστρατηγικούς λόγους, στην αντιπαράθεση τους με την Σοβιετική Ένωση – Ανατολικό μπλοκ, υπερτίμησαν την Τουρκία, δίδοντας της, τη μερίδα του λέοντος, καίτοι ουδέν τους πρόσφερε, ως “επιτήδειος Ουδέτερος”, κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, υποχθονίως φιλοναζίζουσα. Ελάχιστη αναγνώριση των θυσιών και χιλιάδων νεκρών της Ελλάδας, ήταν η παραχώρηση του συμπλέγματος των Δωδεκανήσων, τα οποία η Τουρκία, διεκδικεί, ενώ ήταν απούσα, όταν γραφόταν η Ιστορία.

 

3. Πισώπλατες Μαχαιριές ΝΑΤΟ, στην Ελλάδα,

για χάρη της Τουρκίας

 

α. Τα Σεπτεμβριανά γεγονότα, βανδαλισμού, καταστροφής, ερήμωσης, βιασμών, φόνων, του 1955, από οργανωμένα και κατευθυνόμενα στίφη, κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης και της Νατοϊκής Ελληνικής αποστολής, της Σμύρνης.

β. Διαταγή και απαίτηση του ΝΑΤΟ ήταν, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο οποίος με συνταγματικό, βασιλικό πραξικόπημα, είχε χρησθεί Πρωθυπουργός, την 5η Οκτωβρίου 1955, επομένη του θανάτου του Παπάγου, να μην διαμαρτυρηθεί, για τα Σεπτεμβριανά και θιγεί Τουρκία και ΝΑΤΟ και να αρκεστεί σε μια απλή, τυπική, χλιαρή συγγνώμη της Τουρκίας.

γ. 19 Φεβρουαρίου 1959, υπογράφονται, οι προδοτικές Συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου, μια νέα Ανταλκίδειος ειρήνη, με Πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, όπου η Τουρκία χρίζεται εγγυήτρια Δύναμη της Κύπρου, με δικαίωμα μονομερούς επέμβασης στην Κύπρο, όπως και έγινε, με Νατοϊκά όπλα και την βοήθεια ΝΑΤΟ – ΗΠΑ, το 1974 (Αττίλας Ένα και Δύο).

δ.  Στις 24 Αυγούστου 1964, με πλοία του εφοπλιστή Ποταμιανού και επί πρωθυπουργίας Γεωργίου Παπανδρέου, αποστέλλεται μυστικά, Μεραρχία στην Κύπρο, με ισχύ πυρός Σώματος Στρατού. Ήταν ένας Αντιαττίλας, με την ΕΝΩΣΗ να πλησιάζει. Οι Τούρκοι και οι πάτρωνες τους Αμερικάνοι, σκυλιάζουν και δαγκώνουν τα χέρια τους από οργή. Η Μεραρχία από την Κύπρο έπρεπε να φύγει, πάση θυσία, μέχρι τις αρχές του 1968, γεγονός το οποίο και έγινε, μετά από σχετική ιταμή διαταγή των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ, στο καθεστώς της 21ης Απριλίου. Η κερκόπορτα άνοιξε. Η εισβολή στην Κύπρο, μετά την αποχώρηση της Ελληνικής Μεραρχίας, ακόμη και με τις σχετικές επιδιώξεις του συνενούντος Μακάριου ήταν εντός, ασφαλώς, των επιχειρησιακών δυνατοτήτων της Τουρκίας, όπως και έγινε. Το τείχος του Βερολίνου έπεσε. Ο Αττίλας, με τις ευλογίες του ΝΑΤΟ, συνεχίζει να ορθώνεται. Τα θύματα της Τουρκικής εισβολής υπήρξαν χιλιάδες, αναγόμενα δε, πληθυσμιακά, στις ΗΠΑ, οι οποίες πρωτοστάτησαν, παρασκηνιακά της εισβολής, ανέρχονται πλέον των τριών και ημίσεως εκατομμυρίων, δηλαδή απώλειες μιας πυρηνικής επίθεσης. Ομαδικές εκτελέσεις, ομαδικοί τάφοι, αγνοούμενοι, Ελληνικό αίμα, παντού. Ελληνικό το αίμα που έχυσε ο Κομμουνισμός και στις δύο αντίπαλες παρατάξεις, το 1946 – 1949, αίμα Ελληνικό, που ακόμη αχνίζει, αυτό που έχυσε το ΝΑΤΟ, το 1974 στην Κύπρο, ποια η διαφορά;

ε.  Η προδοσία του ΝΑΤΟ, κατά της Ελλάδας συνεχίζεται, με τις “Γκρίζες Ζώνες” και την κρίση των Ιμίων, Ιανουάριος 1996. Ένας άλλος Πρωθυπουργό, ο Κων. Σημίτης, φοβούμενος πολεμική εμπλοκή με την Τουρκία, υπακούοντας στα κελεύσματα του Αμερικανονατοϊκού κατεστημένου, “ευχαριστεί τους Αμερικάνους” και όπως ο Καραμανλής το 1959, υπογράφει μια νέα Ανταλκίδειο ειρήνη, αυτή της Μαδρίτης, στις 8 Ιουλίου 1997, όπου αναγνωρίζει την συγκυριαρχία στο Αιγαίο, της Τουρκίας.

στ.  Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, εδώ και 68 χρόνια, ελεγχόμενες και κατευθυνόμενες, από ΝΑΤΟ – ΗΠΑ, έχουν περάσει διάφορα κρίσιμα στάδια, με πιθανή, κατά περίπτωση, σύγκρουση. Αποφύγαμε, με συνεχείς υποχωρήσεις τη σύγκρουση στη Κύπρο το 1974 και στα Ίμια, το 1966, κατά την γνώμη μας, κακώς, διότι με την πάροδο του χρόνου, οι συνθήκες σύγκρουσης, γίνονται δυσμενέστερες, εκτός και εάν συνεχίσουμε, πάντα να υποχωρούμε. Πιο συγκεκριμένα, εάν η Τουρκία, όπως έχει προαναγγείλει, παραβιάσει την Ελληνική ΑΟΖ, τι θα πράξουμε, θα συγκρουσθούμε;. Εάν πάμε στη Χάγη όπως, μεταξύ των άλλων, συζητείται, με τα 12 Ναυτ. μίλια, αιγιαλίτιδα ζώνη όπως επιβάλλεται, από το διεθνές δίκαιο, θα ισχύσει το “Casus belli” της Τουρκίας;. Εάν είναι να πάμε, με τα 6 Ναυτ. μίλια, τα όποια η Τουρκία σχεδιάζει να κάνει, 3 Ναυτ. μίλια να μην πάμε ΠΟΤΕ.

 

4. Σύγκρουση. Η πρώτη μάχη,

πρέπει να είναι Νικηφόρα, όπως το 1940

Παράλληλα με τη διπλωματική μάχη, επιβάλλεται να γίνεται ταυτόχρονα και μεθοδευμένα, η Αμυντική και όχι μόνο, αλλά και Επιθετική προπαρασκευή για μάχη. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει, ως δια μαγείας, από τη μια στιγμή στην άλλη, όπως  κάποιοι αφελείς και αδαείς, αρμόδιοι, υπεύθυνοι, δυστυχώς πίστευαν και πιστεύουν. Η προπαρασκευή αυτή, απαιτεί, πάρα πολλά. Επισημαίνονται. Χρόνος; σχεδίαση έγκαιρη, χρήμα, πολυδιάστατες δραστηριότητες, υψηλό φρόνημα λαού – Στρατού, εδραιωμένη εμμονή, για την ΝΙΚΗ. Η αμυντική προπαρασκευή δεν τελειώνει ποτέ. Συνέχεια απαιτεί, παρόλα αυτά, ποτέ δεν δίνει την τελική νίκη, εάν δεν ακολουθήσει, επιθετική ενέργεια, για απώθηση και καταστροφή του εχθρού. Από το τεράστιο, προς υλοποίηση, επιχειρησιακό πλάνο, πολύ συνοπτικά, επισημαίνονται. Η εφαρμοζόμενη τεχνική, ο εξοπλισμός, η επάνδρωση των Μονάδων μας και οι μέθοδοι εκπαιδεύσεως τους, οι οποίες πρέπει να συμφωνούν με τις απαιτήσεις ενός σύγχρονου πεδίου μάχης. Εκτιμούμε ότι η πρώτη μάχη επιβάλλεται να είναι αποτελεσματική και ΝΙΚΗΦΟΡΑ. Αυτό, θα το επιτύχουμε εάν “Συγκροτήσουμε τις Μονάδες όλων των κλάδων των  Ένοπλων Δυνάμεων, ετοιμοπόλεμες και ικανές να πολεμούν και νικούν από του καιρού της ειρήνης. Οι αντίστοιχοι , των κλάδων των Ένοπλων Δυνάμεων κατά βαθμό Στρατηγοί συγκεντρώνουν τις μάχιμες Δυνάμεις, οι Συνταγματάρχες και Αντισυνταγματάρχες τις ελέγχουν και κατευθύνουν, οι δε Λοχαγοί, με τις Δυνάμεις αυτές, διεξάγουν τη μάχη. Το άμεσο, το καθοριστικό και οριακό αμυντικό βάρος, δεν επιλύεται όπως , ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ, γινόταν σε συσκέψεις, σε ενημερώσεις, σε σχέδια, σε ατέρμονες συζητήσεις, για βελτίωση και νέους εξοπλισμούς, χωρίς τις περισσότερες φορές με το ανάλογο αντίκρυσμα κλπ. Επιλύεται, ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ, με ρεαλιστικές εισηγήσεις – απαιτήσεις, προς την εκάστοτε πολιτική Ηγεσία. Ας αφήσουμε, όπως, χρόνια συμβαίνει, επιτέλους, τις πολιτικές “φανφάρες” κάποιων εντός και εκτός της Βουλής νικηφόρες ιαχές και ας δώσουμε εκτός από την ευχή μας, απλόχερα, στους Διοικητές και Λοχαγούς, στρατιώτες και Όπλα, από του καιρού της ειρήνης, για τη Νικηφόρα πρώτη μάχη… διαφορετικά κινδυνεύουμε να σβήσουμε….

5.  Προς Εξέταση Αναγκαίοι

Υπηρεσιακοί Παράγοντες

Για την επίτευξη της επιβαλλόμενης πρώτης νικηφόρας μάχης, όπως προαναφέρθηκε, επιβάλλεται ακόμη να εξετασθούν και εξαχθούν, τα ανάλογα συμπεράσματα και ληφθούν οι επιβαλλόμενες αποφάσεις, οι οποίες θα αφορούν και αναφέρονται, στους πιο κάτω επιχειρησιακούς παράγοντες.

α. Πεδία Μάχης – Σύγκρουσης

(1) Δυτικής και Ανατολικής Θράκης.

Συνεχής, εξαντλητική και ενδελεχής μελέτη, του πεδίου – πεδίων μάχης της Θράκης, συμπεριλαμβανομένης και της Ανατολικής Θράκης, σε επιβαλλόμενη επιθετική ενέργεια ή σε περίπτωση αντιπερισπασμού…. κλπ. Τα συμπεράσματα της μελέτης του πεδίου Μάχης Θράκης, είναι πάρα πολλά, τα οποία πρέπει να, αναθεωρούνται, κατά περίπτωση, επιδιωκόμενης και της παραπλάνησης – εξαπάτησης του εχθρού.

(2) Αιγαίου – Νησιών Αιγαίου

Το πεδίο μάχης αυτό, εμπεριέχει τα επί μέρους πεδία, Βορείου Αιγαίου, Κεντρικού, (Ανατολικού) Αιγαίου, Νοτίου Αιγαίου (Δωδεκανήσων), ΑΟΖ με ΑΟΖ Κύπρου, Νήσο Κύπρο. Είναι ένα πάρα πολύ δύσκολο πεδίο σχεδιάσεως και διεξαγωγής αμυντικών Επιχειρήσεων και δημιουργεί πάρα πολλά ερωτήματα στα σχεδιάζοντα επιτελεία, στον ευρύτατο αυτό νησιωτικό και τον περιβρέχοντα θαλάσσιο χώρο του.

Ένα από τα τόσα πολλά δυσεπίλυτα προβλήματα, ενδεικτικά αναφέρεται, ο κατά ανάγκη, κατακερματισμός των αμυντικών Δυνάμεων και η αγκίστρωση αυτών στα διάσπαρτα Νησιά. Τουρισμός και άμυνα δεν είναι συμβατά. Επιβάλλεται όθεν, ευφυής ακατάπαυτη, ευέλικτη αμυντική σχεδίαση με ισχυρές τοπικέςκαι στρατηγικές ταχυκίνητες εφεδρείες, οργανωμένη συμμετοχή σύμπαντος του πληθυσμού και πολυδιάστατο δίκτυο πληροφοριών.

(3) ΑΟΖ Ελλάδας ( Καστελόριζου,

Ρόδου, Κάρπαθου, Κρήτης)

Θα αποτελέσει την κύρια προσπάθεια της επιθετικότητας της Τουρκίας, η οποία ξεκινάει από την Συμφωνία Τουρκίας, με το καθεστώς της Τρίπολης της Λιβύης, εκτός και υπάρξουν ανατροπές. Όλα τα άλλα πεδία μάχης – σύγκρουσης, τα οποία πιο πάνω αναφέρθηκαν, θα τελούν σε ετοιμότητα ανάλογης ενεργοποίησης τους. Στο συγκεκριμένο πεδίο, η σύγκρουση θα είναι, κυρίως μεταξύ ναυτικών και αεροπορικών δυνάμεων, των αντιπάλων.

(4) Κυπριακή Δημοκρατία

Στο πλάνο της σύγκρουσης Ελληνισμού – Τουρκισμού, η Κύπρος έχει το ανάλογο μερίδιο της, με αναγκαία επιτακτική εξοπλιστική της προετοιμασία, όχι μόνο για να διατηρήσει τα ελεύθερα εδάφη της, αλλά, στα πλαίσια αντιπερισπασμού να απωθήσει και με, δυνατή, εξώθεν βοήθεια, ναυτική, αεροπορική κλπ τους εισβολείς Τούρκους στην θάλασσα. Ας γίνει η Κύπρος, για την επιβίωση της, ένα μικρό Ισραήλ. Απαιτώνται τεράστιες θυσίες, φανατική αγωνιστικότητα, όλοι οι Ελληνοκύπριοι και Ελληνοκύπριες στα όπλα. Ας ξεκινήσουν αμέσως, η ΕΟΚΑ τους δείχνει το δρόμο. Κάπως έτσι έγινε και με την Ηρωική, μαχητική, αξεπέραστη, λεβεντογέννα Κρήτη μας. Κάθε άλλος δρόμος οδηγεί στον αφανισμό και όλεθρο. Όχι πια άλλο, στον εφησυχασμό και ευδαιμονισμό.

(5) Συμμαχίες

Με την ιδεολογία μας, σφόδρα αντικομμουνιστική, εκτιμούμε και επιμένουμε ότι το ΝΑΤΟ, αποδείχτηκε, για τον Ελληνισμό μια δυστυχώς, ξεπερασμένη συμμαχία και ουδεμία στήριξη του παρείχε και παρέχει. Το ΝΑΤΟ φιλοτουρκίζει φανερά και απροκάλυπτα και κυρίως δόλια και αδίστακτα, παρασκηνιακά. Ας αναζητήσουμε και άλλες συμμαχίες, παραμένοντες στο ΝΑΤΟ, και ακολουθούντες την “τακτική των δύο αλόγων”. Συμμαχίες, με ορθόδοξες χώρες των Βαλκανικών, και όχι μόνο, κάτι που τρομάζει την Τουρκία, ακόμη στη Μέση Ανατολή και στον Καύκασο. Ας πλησιάσουμε την Ορθόδοξη Ρωσία, η οποία παρά την παρούσα αρκουδολυκοφιλία της με την Τουρκία, παραμένει ο υπ’ αρθ ένας εχθρός της Τουρκίας, με δεκατέσσερις Ρωσοτουρκικούς πολέμους στην ιστορία της, εμμένουσα, στις από αιώνων, γεωπολιτικές και γεωσταρτηγικές επιδιώξεις της. Κάναμε, ένα μεγάλο ολέθριο λάθος, με τις Πρέσπες – είσοδο Σκοπίων, στο ΝΑΤΟ, ας το ξεπεράσουμε…, με ότι είναι δυνατό να γίνει, με αμοιβαία κατανόηση.

6. Eπος Του Έβρου

Ως ένα έπος, χαρακτηρίζεται, η αποτροπή της βίαιης εισβολής εισόδου, χιλιάδων μαχητικών, απανταχού ισλαμιστών, στις Καστανιές Έβρου, οι οποίοι, σχεδιασμένα και μεθοδευμένα, κατευθυνόταν από την Τουρκία. Εξαίρουμε και τιμούμε, αλλά και αντλούμε δύναμη και αγωνιστικότητα, για νέους αγώνες, αν απαιτηθεί, από τις Ένοπλες Δυνάμεις, τα Σώματα Ασφαλείας μας και ειδικά, το επισημαίνουμε αυτό, από τον γενναίο, ηρωικό, ακριτικό λαό του Έβρου. Ο οποίος, αποτελεί εθνικό απόσταγμα, σύμπαντος του απανταχού Ελληνισμού (ντόπιοι, πρόσφυγες, επήλυδες περιοχών της Ελλάδας).

 

7.Τελικό Συμπέρασμα

Τα προς υλοποίηση, πιο πάνω αναφερόμενα, αποτελούν διαχρονική αναγκαιότητα και πραγματικότητα και δεν αναιρούνται και επισκιάζονται, με το έπος του Έβρου και την σκληρή, πειθαρχημένη ,για την ώρα μάχη, κατά της πανδημίας του Κορωνοϊού, αφού το επιθετικό και κατακτητικό DNA των Τούρκων, έχει αναζωπυρωθεί.

Οι Τούρκοι ενεργούντες, πάντοτε ως ορδή, σχεδιάζουν και επιμένουν, χωρίς να βιάζονται, εκμεταλλευόμενοι τις αδυναμίες των αντιπάλων τους, για την υλοποίηση των κατακτητικών σχεδίων τους. Ενδεικτικά η Κομοτηνή, σύμφωνα με τους Τούρκους ιστορικούς κατακτήθηκε στα μέσα, της δεκαετίας (1360 – 1370), ενώ η Ξάνθη, απέχουσα μόλις 50 περίπου χιλ., μετά από 15 ολόκληρα χρόνια, το (1385 – 1386), μέχρις ότου, σταδιακά έφθασαν στη Βιέννη, την αποία αφού πολιόρκησαν, πολλάκις, απωθήθηκαν το 1683. Η ιστορία διδάσκει. Εάν σήμερα απειλείται, από την Τουρκοισλαμική προώθηση η Ελλάδα και, εάν δε έγκαιρα, δεν αφυπνιστούν, θα έλθει η σειρά των γύρωθε γειτόνων της. “Ο εχθρός προ των πυλών, εν τη ενώσει η Ισχύς”.

 

Αντιστράτηγος Ε.Α.

Παναγιώτης Χόχολης

Επίτιμος Διοικητής

Ανώτατης Σχολής Πολέμου

 

Βιβλιογραφία

– Μνημόνιο Επιχειρήσεων ΓΕΣ

– ΘΡΑΚΗ Κωνσταντίνου Βακαλόπουλου

Σχετικά Άρθρα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Back to top button