Θωμάς Βουγιουκλής ΠΟΛΙΤΙΣΜΩ ΑΦΟΥ… ποιήματα και κύματα

«Σκέψεις αυτοτελείς….
Τις έριχνα πάνω στα χαρτάκια…
Λέω να τις αποθέσω έτσι, όπως στη ζωή, στη φύση.
Χαοτικές και αλλοπρόσαλλες. Να ‘χουμε το δικαίωμα….
Δικαίωμα στη δόμηση μέχρι και στα όνειρα»

Ερασιτέχνης επαγγελματίας φωτογράφος στα εφηβικά του χρόνια
στο φωτογραφείο του πατέρα του,
μοναχικός μουσικός,
ομότιμος καθηγητής του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης
με 40 και πλέον χρόνια γόνιμης πανεπιστημιακής εκπαιδευτικής προσφοράς,
καθώς και αναγνωρισμένος ερευνητής καθηγητής
στην παγκόσμια μαθηματική κοινότητα,
περπάτησε συνετά με τον εαυτό του.
Ο Θωμάς ελπιδοφόρος εκφραστής νέων τόνων
και γλωσσικών ελιγμών της γενιάς του,
κατόρθωσε με την πορεία του να μην ενταχθεί ποτέ
στον ουλαμό των άσκαστων πυροκροτητών και κούφιων ρητορειών
που έχουν πια σκουριάσει.
Με μία ολόφρεσκη νεανική βαρύτητα και με φίλτρα ισχυρά,
συνεχίζει με τα πόδια μες την αλήθεια,
να μας προκαλεί δημιουργικά με τον ποιητικό του λόγο.
Η νέα ποιητική συλλογή του Θωμά Βουγιουκλή
«ΠΟΛΙΤΙΣΜΩ ΑΦΟΥ… ποιήματα και κύματα»
χαρακτηρίζεται και αυτή από μιαν ευρυχωρία λόγου
και από έναν εξακολουθητικό ιστό που συνενώνει την αλυσίδα,
των ήχων της ποιητικής του γλώσσας.
«Καταθέτω τα όπλα
να γλυτώσω το τομάρι μου,
καταθέτω τις μετοχές μου
να γλυτώσω την ευθύνη»

Ο Θωμάς έχει προ πολλού αποδείξει
στο πεδίο των απαιτητικών εμπεδώσεων,
ότι πράγματι κατέχει όλα εκείνα τα μυστικά κειμενικά εφόδια.
«Τι ήθελα και έμπλεξα
στην ομαλότητα, εγώ
ο οπαδός των αντιφάσεων,
σε ηλικία αινιγμάτων»

Μέσα στο κοινό φως της ημέρας του,
εκεί στην απλή γη του,
με το βραβείο της ανακήρυξης από τα αγριόχορτά του σε μέγα ευεργέτη τους,
δίχως μεγάλες συναισθηματικές κορυφώσεις,
κατορθώνει ξανά και ξανά να διατυπώνει με υποδειγματική ακρίβεια,
τις επί χάρτου συνθέσεις του.
«Σκυλάδικο από παιδική ηλικία
ως τα γεράματα….
Η ανοχή, λίπασμα….
Καμία απογοήτευση, πάντα έτσι ήταν»

Με έναν σίγουρα ιδιαίτερο τρόπο γραφής,
αυτός ο πολύ γήινος ποιητής,
μπορεί και κεντάει με μαεστρία και άνεση
στην φωτεινή πλευρά της ζωής του,
τολμώντας να πω,
με την δύναμη και την αθωότητα ενός ευγενούς παιδιού.
«Ο ποιητής παράνομος
στους νόμους της γλώσσας.
Ο ποιητής παράνομος
και κλέφτης των ονείρων
ανήθικος καταχραστής
της τέχνης, της αγάπης
και του έρωτα
της ηδονής αφέντης»

Με τις αφηγηματικές του αρετές,
καταφέρνει μέσα στον χρόνο να τρυπά το κέλυφος
των μεταβλητών,
μιας καταθλιπτικής καθημερινότητας,
που φωτίζεται από τις ρωγμές
του εικονικού προς το πραγματικό.
Σαν μια πολαρόιντ ή σαν μια λάικα ή σαν μια ζενιθ ,
αποθανατίζει την χαμένη γεύση στης μνήμης τα μονοπάτια:
«-Τσιπουράκι με μεζέ, παρακαλώ!
-Καλημέρα! Όχι καφέ;
-Όχι. Τσιπουράκι, σήμερα.
-Να ρωτήσω αν έχει μεζέ, κύριε.
-Δεν είπα να ρωτήσεις αν έχει μεζέ, είπα να φέρεις!
Ξέρει ο Τάσος!
….20 μέτρα από την Κεντρική Πλατεία στην πολυσύχναστη Θερμοπυλών.
…..Πλήρωσα, άφησα κάτι και στον νεαρό, άφησα και ένα αγγουράκι, αυτό που λέγαμε παλιά, της ντροπής!»

Από την στάση του προς την ζωή,
ανοίγει συνεχώς το διάφραγμα στο χρόνο,
αναζητώντας την σωστή λέξη και το τέλος.
«Στο ήθος
της λιτότητας
ξεπέζεψα,
χλιμίντρισε
η ευχαρίστηση
κι έτριψε τα πέλματα
στη γη να στεριώσει…..
και…
επιβάλλεται
ήθος ίππευσης»

«Πολιτισμώ Αφού… ποιήματα και κύματα».
Ο Θωμάς εδώ,
σε μία κατάθεση αφηγηματικών πράξεων και συμβάντων,
στην άχρονη στιγμή του φωτογραφικού κλικ,
εντελώς αυθόρμητα, χωρίς αναστολές για τις μικρές του χαρές,
με όπλο την συστηματική του σκέψη και τον αυτοσαρκασμό,
εισέρχεται στον ορίζοντα των σύνθετων αληθειών του,
έτσι ανακατεμένα όπως τα φέρνει η ζωή,
κοιτώντας κιόλας προς τα πίσω,
την περιπέτεια του ταξιδιού του.

Με εκτίμηση
Μιχάλης Σπανίδης
Εκδότης-Βιβλιοπώλης

Εκδόσεις: Παρατηρητής της Θράκης
Φωτογραφία Εξωφύλλου: Ραμαδάν Ογλού Σιαμπάν
Εξώφυλλο: Γαβριήλ Τσαγγαράτος