ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ
Γράφει ο Στέλιος Αρσενίου

Παγκόσμια ημέρα ποίησης η 21η Μαρτίου.

Πλοκή πεζού λόγου – στίχων, σήμερα.

Αρχίζω θέλοντας  να σας γνωστοποιήσω τη θέση, την άποψη του πληρέστερου εκφραστή της ποίησης, του θεάτρου, της λογοτεχνίας στην Ευρώπη του παρελθόντα αιώνα Μπέρτολτ Μπρεχτ.

Εποχή του μεσοπολέμου. Η ζωή διαμορφωμένη με πλείστα όσα διέπουν τις ανθρώπινες σχέσεις, βρίσκει την έκφρασή της μέσα από το τραγούδι κυρίως.

Τραγούδια χαράς, λύπης.

Τη λύπη μου και τη χαρά, στίχους κάνω και πλέκω,

κεντώντας σταυροβελονιά, περίτεχνο γελέκο…

Πάραυτα κάποια στιγμή ξεσπά ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος.

Καταστροφές, ερημώσεις, εκτοπισμοί, νεκροί, ισοπεδωμένες πόλεις, φρικαλεότητες.

Καταξιωμένος εκφραστής ο Μπρεχτ κάποια στιγμή δέχεται την ερώτηση, τι θα πρέπει, να τραγουδάμε τώρα ;

Τραγούδια της φρίκης απάντησε.

Σήμερα, 21/3/2020 το σύνολο των κατοίκων του πλανήτη μας βρίσκεται αντιμέτωπο με τον εφιάλτη που αποκαλείται Κορωνοϊός.

Ο σύγχρονος Μινώταυρος, πιότερο ακόμα φοβερός,

παγάνα βγήκε όνομα, έχοντας Κορωνοϊός…

Κάποιοι συνάνθρωποί μας φεύγουν από τη ζωή.

Κάποιοι άλλοι, γιατροί, νοσηλευτές, πολιτική προστασία, συνεργεία καθαρισμού, ελεγκτές υγείας, πωλητές σε χώρους διακίνησης τροφίμων, και άλλοι, και άλλοι, και άλλοι…εκφραστές της υπέρβασης στον υπερθετικό βαθμό υπηρετούν όπου και όπως μπορούν τον άνθρωπο.

Στην πατρίδα μας το ήθελε η Ιστορία στον Έβρο και το Αρχιπέλαγος του Αιγαίου οι Ένοπλες Δυνάμεις, τα Σώματα Ασφαλείας σε αγαστή συνεργασία με το Λαό να αναβιώνουν τη Σαλαμίνα, τις Θερμοπύλες.

Ξημερώνοντας, να και ο Εγκέλαδος στην Πάργα, την Πρέβεζα, το Καναλάκι…

Υπέρβαση – Υπέρβαση – Υπέρβαση – Υπέρβαση – Υπέρβαση – Υπέρβαση…

Σκέπτομαι, πράττω, λειτουργώ, πιο πάνω από μένα,

άλμα στο μήκος κάνοντας, πέρα από τα εσκαμμένα…

Παραμένω στο σπίτι. Δύσκολο πράγμα. Εαρινή ισημερία . Πρώτη μέρα της Άνοιξης. Αρχίζει στη φύση το μεγάλο πανηγύρι της ζωής.

Δεν εκδράμω ( φεύγω για εκδρομή ).

Συνδράμω ( σπεύδω να βοηθήσω ).

Παραμένω στο σπίτι.

Έτσι μόνο είμαι χρήσιμος.

Στον εαυτό μου, την οικογένεια, το διπλανό, τον τόπο.

Παραμένω στο σπίτι. Ανακαλύπτω πτυχές του άλλου, ξεχασμένου μου εαυτού.

Είχα, έχω κι εγώ στιγμές. Μεγάλες στιγμές, μικρές στιγμές. Σημαντικές άλλοτε, ποταπές κάποιες άλλες φορές.

Τώρα απλώνω το χέρι στο συνάνθρωπο. Στο απέναντι μπαλκόνι. Είμαι εγώ στο απέναντι μπαλκόνι.

Ενώνω τη φωνή μου με εκείνη του συνάνθρωπου. Στο απέναντι μπαλκόνι. Είμαι εγώ στο απέναντι μπαλκόνι.

Χειροκροτώ αυτούς που δίνουν μερόνυχτα σώμα και ψυχή στους θαλάμους των Νοσηλευτηρίων.

Αποστρέφομαι την ιδέα της μόλυνσης από τον Κορωνοϊό.

Συμβάλλω να κρατηθεί απομακρυσμένη.

ΥΓ. Πέρα από τα εσκαμμένα είναι ο χαρακτηρισμός του άλματος πέρα από το όριο του σκάμματος.

Στέλιος  Αρσενίου