Εχουν γνώση οι φύλακες… λέει ο λαός μας…

Ζώντας σε μια περιοχή, μικρογραφία της μεγάλης ελληνικής εικόνας, όπου μεγάλες επιχειρήσεις, συνεταιριστικές, κρατικές και ιδιωτικές είτε έχουν κλείσει (ΣΕΒΑΘ – ΣΕΠΕΚ – εργοστάσιο Ζαχάρεως – Χαρτοποιϊα Ζερίτη – Venus viktoria- ΕΛΒΙΤΕΧ) είτε έχουν μεταφερθεί  οι δραστηριότητες και παραγωγή των προϊόντων τους σε άλλες πολιτείες άλλων χωρών, όμορων ή μη και ταυτόχρονα έχουμε κατακλισθεί από πολυεθνικές εταιρείες ξένων ή ελληνικών συμφερόντων όπου οι ανελαστικές εργασίες  ζουν και βασιλεύουν, μακριά και πέρα από κάθε κρατικό έλεγχο και προστασία των εργαζομένων και του κοινωνικού συνό

Ζώντας σε μια περιοχή, μικρογραφία της μεγάλης ελληνικής εικόνας, όπου μεγάλες επιχειρήσεις, συνεταιριστικές, κρατικές και ιδιωτικές είτε έχουν κλείσει (ΣΕΒΑΘ – ΣΕΠΕΚ – εργοστάσιο Ζαχάρεως – Χαρτοποιϊα Ζερίτη – Venus viktoria- ΕΛΒΙΤΕΧ) είτε έχουν μεταφερθεί  οι δραστηριότητες και παραγωγή των προϊόντων τους σε άλλες πολιτείες άλλων χωρών, όμορων ή μη και ταυτόχρονα έχουμε κατακλισθεί από πολυεθνικές εταιρείες ξένων ή ελληνικών συμφερόντων όπου οι ανελαστικές εργασίες  ζουν και βασιλεύουν, μακριά και πέρα από κάθε κρατικό έλεγχο και προστασία των εργαζομένων και του κοινωνικού συνόλου για ποια ανάπτυξη, ποια ευημερία, ποιες καλύτερες μέρες μπορούμε να περιμένουμε και ποιο ευοίωνο μέλλον μπορούμε να προσδοκούμε και να ελπίζουμε για τα παιδιά μας.

Σήμερα οι κρατούντες εξισώνουν, ισοπεδώνοντας κάθε αξιακή και μαθηματική συνάρτηση το κλείσιμο της ΣΕΒΑΘ ή του εργοστασίου Ζαχάρεως, με το άνοιγμα μιας καφετέριας ή ενός σουβλατζίδικου, στην απλοϊκή  λογική ένα κλείνει και ένα ανοίγει, το ισοζύγιο είναι μηδέν.

Πλανάσθαι πλάνην οικτράν, αν τη μεγάλη ανοχή του τη θεωρείτε ως αδυναμία διεκδίκησης των δημοκρατικών του δικαιωμάτων και ως δικό σας άλλοθι συνέχισης των πολιτικών παιχνιδιών εις βάρος της κοινωνίας και παραμονής σας στην εξουσία.

Εχουν γνώση οι φύλακες… λέει ο λαός μας…

 

Ο πρωτογενής αγροτικός και κτηνοτροφικός τομέας της χώρας, αν δεν έχει πεθάνει, βρίσκεται σε κατάσταση επιθανάτιου ρόγχου λόγω της λαθραίας ή νόμιμης εισαγωγής αφορολόγητων ανταγωνιστικών προϊόντων από το εξωτερικό.

Οταν οι έλληνες αγρότες υπερφορολογούνται με έμμεσους και άμεσους φόρους για την αγορά και την παραγωγή των προϊόντων τους σε πλήρη αντίθεση με ότι ισχύει στις χώρες εισαγωγής των αντίστοιχων παραγομένων αγαθών, δεν μπορούν ν’ ανταγωνιστούν, συναγωνιστούν επί ίσοις όροις.

Θα πρέπει να δασμολογηθούν, αλά Ντόναλντ Τραμπ, τα εισαγόμενα πεοϊόντα και  ιδίως όσα παράγονται από επιχειρήσεις που εγκατέλειψαν τη χώρα, δραστηριοποιούμενες στην αλλοδαπήν.

Οσο δεν είμαστε αυτάρκεις, ο πρωτογενής τομέας δεν καλύπτει τις ανάγκες μας και καταφεύγουμε σε εισαγωγές (τυριά – κρέατα – γαλακτοκομικά – φρούτα – λαχανικά – σιτηρά – ζωοτροφές… και οδοντογλυφίδες…!) από το εξωτερικό και το ισοζύγιο εισαγωγών – εξαγωγών είναι αρνητικό για τη χώρα μας, δε θα είμαστε σε θέση, όσα επικοινωνιακά και να μας υπόσχονται κυβέρνηση και αντιπολίτευση, οι μεν για να διατηρηθούν, οι δε για να επανέλθουν στην εξουσία, να καθορίσουμε εθνική ελληνική πολιτική εξόδου από την κρίση.

 

Αν και το ελεγκτικό συνέδριο γνωμοδότησε ότι οι μειώσεις των συντάξεων για τα επόμενα χρόνια είναι αντισυνταγματικές, οι Τσίπρας – Καμμένος και οι υπόλοιποι 151, δε χαμπαριάζουν, δεν ιδρώνει ο σβέρκος τους, δεν τους καίγεται καρφί, προχωρούν αταλάντευτοι, χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς ηθικές και πολιτικές αναστολές στην υπερψήφισή τους.

Κατά τα άλλα, είμαστε μια δημοκρατική χώρα οι νόμοι εφαρμόζονται και οι αποφάσεις της δικαιοσύνης είναι σεβαστές και εκτελεστές.

Και μην μας πουν οι κυβερνητικοί ότι, οι αποφάσεις του ελεγκτικού συνεδρίου είναι μόνο γνωμοδοτικές, γιατί έχουμε σωρεία δικαστικών αποφάσεων που καταχωνιάστηκαν στα χρονοντούλαπα της ιστορίας και τις έχουν μεταβάλει σε ανενεργές. Ως πότε θα τους ανεχόμαστε να καθορίζουν τις ζωές μας, έξω και πέρα από τα ισχύοντα του νόμου και του συντάγματος;

 

Ο αναπληρωτής υπουργός εθνικής άμυνας Δημήτρης Βίτσας προσπαθώντας να καθησυχάσει τις αγωνίες των ενστόλων του υπουργείου του δήλωσε ότι, δε θα μειωθούν οι μισθοί τους ούτε ένα σεντς.

Εμείς όλοι οι άλλοι έλληνες πολίτες κ. Βίτσα είμαστε πολίτες β’ και γ’ κατηγορίας;

Δε σας απασχολεί πως βιώνει και θα βιώσει τα τωρινά και τα νέα μέτρα η ελληνική κοινωνία;

Εκεί που είσαι ήμουνα και εδώ που είμαι θάρθεις και τότε θα δούμε πόσα απίδια βάνει ο σάκος, που λέει και ο λαός μας…

 

Οταν μέσω της εφημερίδας μας προειδοποιούσαμε ότι, οι τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο και προς τη χώρα μας έχουν άμεση σχέση με τη μεσομακροπρόθεσμη αλυτρωτική πολιτική των τούρκων, τη διχοτόμηση του Αιγαίου, κάποιοι μεγαλοδημοσιογράφοι τηλεοπτικών σταθμών, υποβάθμιζαν τα γεγονότα χαρακτηρίζοντάς τα επικοινωνιακά τρικ για εσωτερική κατανάλωση του Ταγίπ Ερντογάν, εν όψει του Απριλιάτικου δημοψηφίσματος.

Θα πρέπει άμεσα και παρθούν πολιτικοεθνικές αποφάσεις, τα γεγονότα τρέχουν, οι προκλήσεις συνεχίζονται, οι εξελίξεις αν δε δείξουμε σπουδή και ωριμότητα, ίσως μας υπερκεράσουν και θα πρέπει, εν όσω οι παραβάσεις εξακολουθούν πολλαπλασιαζόμενες, οι εδαφικές ανυπόστατες διεκδικήσεις συνεχίζονται και ο ασφυκτικός κλοιός των ανατολικών νησιών του Αιγαίου επαναλαμβάνεται με ασκήσεις του τουρκικού πολεμικού ναυτικού και της αεροπορίας, ο πρόεδρος της δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος (ας σταματήσει να περιδιαβαίνει τη χώρα αναγορευόμενος επίτιμος δημότης κάθε πόλης) να συγκαλέσει τους πολιτικούς αρχηγούς να συζητήσουν και να βρουν διπλωματικές λύσεις εκτόνωσης της έκρυθμης κατάστασης (και εν μέσω τουριστικής περιόδου) να μην οδηγηθούμε, έστω και από ατύχημα, σε εμπλοκή.

 

Δε θα μπει “ρήτρα αναίρεσης χρέους” στο πολυνομοσχέδιο των προαπαιτουμένων, διότι μας καλύπτει, η σαφής δήλωση του έλληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα.

Δε θέλω στην παρούσα φάση ν’ αμφισβητηθούν οι δηλώσεις του έλληνα πρωθυπουργού, αν και με ανάλογες βαρύγδουπες και ορμητικές δηλώσεις (πρόγραμμα Θεσσαλονίκης – παράλληλο πρόγραμμα) επικοινωνιακού χαρακτήρα “υπέκλεψε” την ψήφο του ελληνικού λαού και το Γενάρη και το Σεπτέμβρη του 2015 και κατέχει σήμερα την εξουσία, τι θα μπορέσει να κάνει, αν οι ίδιοι οι θεσμοί διαφωνώντας (συμφωνώντας κατ’ ιδίαν) δεν ασχοληθούν, δε δώσουν λύση, δε γίνει η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους; Απολογούμενοι θα κάνει λόγο για μια νέα αυταπάτη;

Η θα δηλώνει ότι δυστυχώς εκβιαστήκαμε;

Οι αρχαίοι έλεγαν ότι “το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού” και οι σοφοί και σωτήρες αυτής της χώρας, δυστυχώς έχουν εκλείψει, έχουν χαθεί…

 

Κάτω από τη δικαιολογημένη οργή του ελληνικού λαού για την μη φορολόγηση των βουλευτικών παροχών και οφιτσίων, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, ο πρόεδρος της βουλής έχει αποφασίσει να τους εντάξει στην κανονικότητα των ισχυόντων φορολογικών μέτρων προς όλους τους έλληνες.

Οπως κόβονται όλα τα επιδόματα των εργαζομένων, θα πρέπει να περικοπούν όλα τα οφίτσια των βουλευτών και υπουργών και να μειωθούν και οι μισθοί τους σε λογικά για την περίοδο που ζούμε επίπεδα.

Η εργασία των βουλευτών πρέπει να θεωρείται λειτούργημα και όχι επάγγελμα – επιχείρηση οικονομικής αύξησης, περιουσιακών στοιχείων, λογαριασμών καταθέσεων στη χώρα μας, στο εξωτερικό και μέσω οφ σορ εταιρειών.

 

Πολύ βαρύτερα για την κοινωνία τα μέτρα που θα ψηφιστούν στο σύνολό τους στο πολυνομοσχέδιο.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι, αν δε γίνονταν καμία διαπραγμάτευση από την ελληνική πλευρά και έκλεινε η συμφωνία στο πρώτο εξάμηνο του 2016, θα ήταν κατά πολύ λιγότερα επώδυνα για τα νοικοκυριά τους μικρομεσαίους, τους αγρότες, τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους.

Για τα αντίμετρα ή μέτρα εξισορρόπησης είναι μια από τα ίδια του προγράμματος Θεσσαλονίκης των 12 δις ευρώ παροχών και του παράλληλου προγράμματος που δεν εφαρμόστηκαν, δεν υλοποιήθηκαν ποτέ.

Τα μοναδικά μέτρα και αντίμετρα που έχει ανάγκη η χώρα μας έχουν το ίδιο ονοματεπώνυμο: επενδύσεις – επενδύσεις – επενδύσεις, μεταρρυθμίσεις – μεταρρυθμίσεις – μεταρρυθμίσεις.

Πως θα δοθεί λύση στην παρατεταμένη επταετή κρίση και θα έχουμε ανάπτυξη στην πραγματική οικονομία, όταν μια κυβέρνηση δεν πιστεύει στην ελεύθερη οικονομία είναι στο DNA τους ο κρατισμός, φοβάται να σπάσει αυγά για να μην πάρει το πολιτικό κόστος μη εκπληρώνοντας τις οικονομικές υποχρεώσεις της απέναντι στους πολίτες ζώντας και ενεργώντας στην εποχή του παραλόγου, όπου κάποιοι δείκτες και αριθμοί ευημερούν και η κοινωνία ασφυκτιά και φτωχοποιείται με μοναδικό έπαθλο την καρέκλα της εξουσίας;