Ξάνθη Πολιτιστικός Τουρισμός: Η αίσθηση της ματαιότητας είναι παρούσα
Γράφει ο Μιχάλης Σπανίδης

Σαρωτικό το ρεύμα,
ολημερίς και ολονυχτίς παρωχημένων αντιλήψεων,
που εμπεριέχουν ισχυρά σπέρματα φθοράς.
Στις βασιλικές διακηρύξεις,
ο πολιτισμός πρωτεύει:
«Ο ευνουχισμένος πετεινός
Και
Ο θρίαμβος της κότας»
Χαμένες όμως οι ευκαιρίες και πολλές,
από τους κηπουρούς της νύχτας,
ξανά και ξανά.
Εδώ, όπου η μεγαλοφυΐα του αχυρώνα,
υποδέχεται τον πονεμένο απατημένο σύζυγο,
με διαμορφωμένη εδώ και χρόνια πολιτική αντίληψη περιορισμένης εμπλοκής.
Συναρπαστικές αναληθείς διηγήσεις,
παρασύρουν στην άκριτη αποδοχή δεδομένων,
από σχολιογράφους και σχολιάζοντες.
Υποσχετικές εξαγγελίες που συνδέονται άμεσα,
με άλλες εποχές, παρελθούσες.
Στο όνομα της διαπιστευμένης ημιμάθειας,
της αλαζονείας, της φιλαυτίας
και της καταλήστεψης της Αυθεντικότητας
και της Μοναδικότητας της Πόλης,
κλείνουν αποβάθρες και ακυρώνουν δρομολόγια αφίξεων.
Ένας πένθιμος αέρας βαραίνει εδώ και χρόνια
τους μανταλωμένους δρόμους της Πόλης.
Είναι γνωστό ότι ο λαϊκισμός εισβάλει ευκολότερα
εκεί όπου δεν ορθώνονται άμυνες.
Αξιακοί λόγοι ζωής απαιτούν εκχέρσωση
της εποχικότητας της ημιμάθειας,
και ολοκληρωτική επικράτηση της αξίας της γνώσης.
Μέσα στην παρακμή και τη φθορά,
αν επιζητούμε κατεύθυνση πλέον,
προς την φαντασιακή Ιθάκη,
ουσιαστική καθίσταται η πυρετώδης παρέμβαση
ενός αμέτοχου κόσμου δημοτών.
Με μια αξιοπρεπή ανάσα διαρκείας,
διακριτικά στην εκβολή της νύχτας,
χάνομαι στους πίσω δρόμους με τους αγγέλους της Πόλης.
Η ευγένειά τους μαζί με το πρώτο κρύο φως,
της ερωτικής υγρής πολίχνης μιας νύχτας ονειρομάνας,
αποκαλύπτουν την σκληρή φάρσα του εφήμερου φιάσκου, που δεσπόζει λαθραία με τους νέους φερόμενους, λιπόσαρκους ανούσιους ψευτομύθους παρελθόντων παθών.
Το γούστο του ηγεμόνος των Daltons,
συνάρτηση μιας μάχης εντυπώσεων,
δέσμια της ευφραντικής παραπλάνησης
και της εξαπάτησης.
Πρόσωπα,
η επάρκεια των οποίων κρίνεται με όρους
δημοσίων σχέσεων και όχι δημοσίου συμφέροντος,
πρωταγωνιστές στο τραπέζι της λήθης.
Τόλμη και αναίδεια σε μία Πόλη,
με ανίατο νόσημα συλλογικής αμνησίας,
χωρίς πια βασιλικό στην γειτονιά,
αισθητικά εκβαρβαρισμένη,
με ιστορική συνείδηση στρεβλωμένη,
και με βάναυση επικράτηση των μηχανοκίνητων λειχήνων πάνω στα μάρμαρά της.
Οι χαρτοπετσέτες μάγκες τελειώνουν…..

Με εκτίμηση
Μιχάλης Σπανίδης
Εκδότης-Βιβλιοπώλης