ΘΑ ΠΑΩ ΣΤΗ ΞΑΝΘΗ
Το καλοκαίρι μας αποχαιρετά.
Έρχεται το φθινόπωρο. Με τις δικές του χάρες.
Αδειάζουν οι ακρογιαλιές. Ανοίγουν τα σχολεία, αρχίζουν οι προετοιμασίες του χειμώνα, ευθυγραμμίζεται διαφορετικά η ζωή μας. Όσο δύσκολη και να έγινε απο τα μνημόνια, τις περικοπές, τις αναποδιές, δεν παύει να είναι ωραία. Στο κάτω – κάτω, όπως ερμηνεύει η Ελευθερία Αρβανιτάκη τον Οδυσσέα Ελύτη, δεύτερη ζωή δεν έχει.
Το καλοκαίρι μας αποχαιρετά.
Έρχεται το φθινόπωρο. Με τις δικές του χάρες.
Αδειάζουν οι ακρογιαλιές. Ανοίγουν τα σχολεία, αρχίζουν οι προετοιμασίες του χειμώνα, ευθυγραμμίζεται διαφορετικά η ζωή μας. Όσο δύσκολη και να έγινε απο τα μνημόνια, τις περικοπές, τις αναποδιές, δεν παύει να είναι ωραία. Στο κάτω – κάτω, όπως ερμηνεύει η Ελευθερία Αρβανιτάκη τον Οδυσσέα Ελύτη, δεύτερη ζωή δεν έχει.
Για το λόγο αυτό και πολλούς άλλους, μέσα στη πρώτη εβδομάδα του Σεπτέμβρη, θα πάω για μια ακόμα φορά σε μια πόλη που η ζωή δε σταματά ποτέ. Βρήκαν τον τρόπο οι κάτοικοί της να την ταυτίσουν με την αειφορία. Έχουν γιορτή εκεί όλο το χρόνο.
Περνάνε μέσα απο φίλτρα μαγικά τα προβλήματα, τις ανάγκες, τις πίκρες, τα βάσανά τους.
Τα μετασχηματίζουν σε χαμόγελο.
Το μεγαλύτερο στολίδι στον άνθρωπο σε συνδιασμό με την απλότητα.
Διάχυτο το χαμόγελο στους δρόμους, τα σοκκάκια, τις συνοικίες.
Απορρέει απο τα ήθη, τα έθιμα, τις ατέλειωτες γιορτές.
Η φθινοπωρινή έναρξη συνδιάζεται εκει με τις γιορτές της παλιάς πόλης.
Μιάς πόλης γνωστής στις Λόντρες, τα Παρίσια, τα σαλώνια της Βιέννης, λόγω της καλλιέργειας και εμπορίας του καπνού, όταν η Ελλάδα μας μέσα απο ενα διαρκή εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα μόλις έφτανε τα σύνορά της στη Μελούνα.
Καλά το μαντέψατε φίλοι.
ΘΑ ΠΑΩ ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΣΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΗ ΞΑΝΘΗ.
Θα πάρω την παρέα μου, θα ξεσηκώσω και πολλούς άλλους.
Η διέλευση απο την πόλη αυτή δεν είναι μόνο διασκέδαση.
Η εκδρομή στη Ξάνθη είναι εκπαιδευτική συνάμα.
Βλέπει κανείς εκεί πως η ρήση του Αθηναίου Σόλωνα, ενος απο τους επτά σοφούς του αρχαίου κόσμου : ΄΄ Θεωρούμε τους πολίτες ψυχή της Πολιτείας ΄΄ έγινε, γίνεται πράξη.
Στη Ξάνθη του Μάνου Χατζηδάκη.
Στη Ξάνθη του μακαριστού Αρχιεπίσκοπου Χριστόδουλου.
Στη Ξάνθη του Αλέξανδρου Μπαλταζή.
Στη Ξάνθη των Συλλόγων με το πανευρωπαϊκό βραβείο εθελοντισμού.
Στη Ξάνθη όπου οι εκκλησίες με τα τεμένη, όπως και τα σύνοικα πληθυσμιακά στοιχεία, έχουν αλληλοσεβασμό, αλληλοεκτίμηση.
Στη Ξάνθη με τη παλιά της πόλη, ενα απέραντο υπαίθριο μουσείο.
Στη Ξάνθη με τους υπερπρωταθλητές. Στα κοινωνικά, αθλητικά δρώμενα.
Στη Ξάνθη με το πιο σύγχρονο αθλητικό κέντρο στη χώρα μας, ενα απο τα καλύτερα στην Ευρώπη.
Στη Ξάνθη με τα βυζαντινά μοναστήρια, τα διάσπαρτα ξωκλήσσια, τα θρησκευτικά μουσουλμανικά μνημεία.
Στη Ξάνθη με τα ΑΒΔΗΡΑ, Γη του κάλλους και του στοχασμού κατά το Θανάση Μουσόπουλο, πόλη ανταγωνίστρια της ΑΘΗΝΑΣ του χρυσού αιώνα, στο πνεύμα, τη φιλοσοφία. Την Αθήνα του Βορρά σύμφωνα με τους εγγυρότερους ιστορικούς, όπως ο Πέτρος Γεωργαντζής.
Στη Ξάνθη με τους βιότοπους.
Στη Ξάνθη με τα Νεστοχώρια και τα Πομακοχώρια να ακτινοβολούν αρχοντιά.
Στη Ξάνθη τη μοναδική, την απαράμιλλη, την ανυπέρβλητη στη γαστρονομία. Βrand name της πόλης η ΚΑΡΙΟΚΑ, έγινε πλέον γνωστή σε όλο τον κόσμο, απο τον οργανισμό των ρεκόρ Γκίννες.
…………………………………………………………………………………….
Στη Ξάνθη κάθομαι ώρες και συζητώ με τους ψητάδες πάνω απο τα μαγκάλια.
Πάντα κάτι έχουν να μου δώσουν.
Δε γνωρίζω αν παίρνουν και απο μένα κάτι.
Εφέτος θέλω να μου μιλήσουν για το μουσείο καπνού που καθυστερεί.
Να τους πω για το σπίτι του Μάνου. Πως πρέπει να είναι ανοιχτό πάντα.
Πρωΐ – απόγευμα.
Πως με λίγο συμμάζεμα, θα αποτελούν προορισμό όλο το χρόνο.
Θα πάω στη Ξάνθη. Θα φέρω και πολλούς ακόμα. Με ΄΄ μεθάει ΄΄ με ενα τρόπο μοναδικό αυτή η πόλη.
Θα πάω ξανά… και ξανά…και ξανά.
Στέλιος Αρσενίου
